PDA

Zobacz pełną wersję : Dlaczego jeżdzimy w Bieszczady



marioo14
12-01-2006, 00:40
Dużo myślałem o tym forum,wiele czytałem i chyba jedno nas łączy.Wydaje się nam że one są nasze, że tam jesteśmy wolni,że się na nich znamy.To nas nobilituje w oczach znajomych, którzy słuchają opowieścim o Bieszczadach bo tam nigdy nie byli.Jestem gościem w śród was, ale zależy mi aby ktoś mnie przeczytał i być może rozpoczoł rozmowę o tym fenomenie który w moim przypadku zmusza mnie do ciągtłych odwiedzin tej przepięknej krainy w której od dwudziestu lat znajduje ukojenie i spokój.Jestem z czasów gdy chodziło się po Bieszczadach z siekierą i namiotem, a na turystów zmotoryzowanych patrzeliśmy z pogardą i politowaniem.Wieczorami o obecności ludzi w tym pustkowiu świadczyły dalekie ogniska, którym nikt nie przeszkadzał się palić, a zagubionym na Otrycie dodawał otuchy dzień następny.

długi
12-01-2006, 12:08
Jestem gościem w śród was

Jesteś jednym z nas - witaj na forum i czuj się jak u siebie :lol:
Wielu z tu obecnych - patrz stosowna ankieta - zaczynało w czasach dość odległych i egzotycznych dla młodszych wiekiem "Bieszczadników". Ale łączy nas miłość do Bieszczadów i różnice wiekowe zacierają się.

a na turystów zmotoryzowanych patrzeliśmy z pogardą i politowaniem.
Sam od pewnego czasu jestem raczej turystą samochodowym... :lol:
I patrze z "pogardą i politowaniem" na innych zmotoryzowanych, których zainteresowania ograniczają się do picia, grila i muzyki z lata z radiem.
Długi

lucyna
13-01-2006, 11:40
Witam. Tego nie można wyrazic słowem. Bieszczady to fenomen. W nich się poprostu można zakochać. Jest takie powiedzenie w Bieszczady raz się przyjeżdza, a potem tylko i wyłącznie wraca. Pozdrawiam

Ezechiel
14-01-2006, 11:04
Czasy bieszczadzkiej turystyki "romantycznej" według mnie minęły bezpowrotnie. Nie chodzi nawet o zatłoczenie szlaków, ale o ochronę przyrody.

"Elytarny" namiociarz ma takie samo prawo do łażenia off-szlakiem jak "Psuj przyrody". Jeśli ktoś z młodszego pokolenia (o kurka - to chyba ja) ma ochotę "żyć na siekierze" to jedzie na Ukrainę, albo Słowację, albo i dalej.

Fenomen Bieszczadu ujęła trafnie Lucyna, pisząc o powrotach. Ja bym jeszcze dodał, że jest tyle Bieszczadów, co ludzi, którzy po nich chodzą. Każdy ma swój sposób na odkrywanie i miłowanie tych gór.

naive
15-01-2006, 08:52
Każdy ma swój sposób na odkrywanie i miłowanie tych gór.

No właśnie, mamy tutaj żyjacych w zgodzie bieszczadników w różnych odmianach. Z drugiej strony jak sie pokocha bieszczadzką przyrodę, to inaczej patrzy się na to co rośnie i żyje wokół nas, gdziekolwiek się znajdujemy.

Doczu
15-01-2006, 10:00
No właśnie, mamy tutaj żyjacych w zgodzie bieszczadników w różnych odmianach. Z drugiej strony jak sie pokocha bieszczadzką przyrodę, to inaczej patrzy się na to co rośnie i żyje wokół nas, gdziekolwiek się znajdujemy.
Ze mną było na odwrót.
Zawsze inaczej patrzyłem na otaczającą mnie przyrodę, a w Bieszczadach mam tego ogrom więc lubię tam wracać. Ale lubię tam też wracać dla ludzi, którzy są tam inni w pozytywnym tego słowa znaczeniu.
Ale jak już wielokrotnie pisałem na tym forum korci mnie Ukraina (chciałbym zażyć tego "życia na siekierze" jak to określił Ezechiel) i chyba w tym roku wybiorę się tam jesienią lub późnym latem.

Barnaba
18-01-2006, 01:50
chciałbym zażyć tego "życia na siekierze" jak to określił Ezechiel) i chyba w tym roku wybiorę się
Fajne wakacje ci się szykują!

A ja się w zeszłym roku zawiodłem na dwóch takich co ich próżno szukać w lesie. Rysie w ludzkiej odmianie. Doszedłem do wniosku, ze ludzi, to ja mam u siebie w Poznaniu, a w Bieszczady się jedzie do lasu po spokój i ciszę. Myślę że jednak wiekszość znas ciągnie przyroda. Na codzień człowiek człowiekowi wilkiem, a Bieszczady są miejscem, gdzie w spokoju można sobie posiedzieć, popatrzeć i nie trzeba z nikim gadać, a nawet jak już się spotka gdzieś na odludziu kogoś, to już nie wilka, tylko przeważnie fajnego "Ludzia" (jak to kiedyś we wpisowniku jakimś przeczytałem).

MF
18-01-2006, 19:06
Na codzień człowiek człowiekowi wilkiem, a Bieszczady są miejscem, gdzie w spokoju można sobie posiedzieć, popatrzeć i nie trzeba z nikim gadać, a nawet jak już się spotka gdzieś na odludziu kogoś, to już nie wilka, tylko przeważnie fajnego "Ludzia" (jak to kiedyś we wpisowniku jakimś przeczytałem).
To już po prostu ostatnie takie góry w Polsce, choć nie wszędzie i nie o każdej porze roku... Oby jak najdłużej, bo gdzie indziej to już wszędzie tłumy jak na ulicach, a w Tatrach to jak na procesji ;)
No, może jeszcze Beskid Niski zostanie.

maciek20001
11-02-2006, 17:11
Zawsze chętnie jeżdżę w Bieszczady.
Gdy przed wieku laty byłem tu po raz pierwszy / na obozie wędrownym / zafascynowały mnie swą dzikością , ogromem przestrzeni , oddaleniem od większych skupisk ludzkich. Chodząc po Bieszczadach ma się poczucie wolności, jak by wkraczało się w inny świat,nieskalany jeszcze cywilizacją. Tu po raz pierwszy zakochałem się w Danusi , mojej prześlicznej , szkolnej koleżance , niestety , bez wzajemności.
Teraz, po latach mam żonę i 4-letnią córeczkę. I nie mogę sie doczekać chwili,gdy gdy swemu dziecku pokażę szlaki , po których kiedyś chodzil jej ukochany tatuś.

długi
11-02-2006, 18:00
Teraz, po latach mam żonę i 4-letnią córeczkę. I nie mogę sie doczekać chwili,gdy gdy swemu dziecku pokażę szlaki , po których kiedyś chodzil jej ukochany tatuś.

I na co jeszcze czekasz.
Mój młodszy syn był pierwszy raz pod namiotem, jak miał 2.5 roku. Targaliśmy nawet nocnik, by w razie potrzeby nie prowadzać go po nocy do lasu. Jak miał 4 lata, to polazł z Duszatyna do Rabego przez Chryszczatą (nocleg w bazie) i z powrotem przez Przełęcz Żebrak. Wycieczki do Smolnika, na Jeziorka, do Komańczy były na porządku dziennym.
I nie był to najmłodszy "bieszczadnik" :D
Pozdrawiam
Długi

Julo
20-02-2006, 01:35
Doczu, skontaktuj sie z DonGore. On właśnie dzisiaj wyruszył w Gorgany! A wogóle, to co Wy Dzieci wiecie (Długi , to nie do Ciebie). Jeżdżę w Bie od 1971 roku. Problem nie jest w tym, że Bie się zmieniły. Problem jest (ewentualnie) w tym, że ja się zmieniłem. Mój świat pieprzonego kapitalizmu, komercji, etc. Chciałym wrócić do lat 70-tych, ale....
Miejscowi, na szczęście mają to w dupie - dla nich czas ciurka tak samo teraz, jak za Franza Josefa. I tak trzymać.

malo
20-02-2006, 02:50
Nie będę ukrywał że dla mnie Bieszczady (i inne dzicze) to ucieczka od.....
Ja po prostu nie za bardzo jestem stworzony do życia w mieście. Im naturalniejsze warunki, im dalej od sklepów i wszelkich innych uciech cywilizacji - tym lepiej mi się oddycha. No i przede wszystkim ludzie gór, na szlaku - o wiele bardziej otwarci. A jakby się tylko nadarzyła jakaś sensowna fucha w okolicy, to zaraz poważnie bym rozważył taką propozycję.

A tu widzę że tworzy nam się familijność bieszczadzka:

Teraz, po latach mam żonę i 4-letnią córeczkę. I nie mogę sie doczekać chwili,gdy gdy swemu dziecku pokażę szlaki , po których kiedyś chodzil jej ukochany tatuś.

Mój młodszy syn był pierwszy raz pod namiotem, jak miał 2.5 roku. Targaliśmy nawet nocnik, by w razie potrzeby nie prowadzać go po nocy do lasu. Jak miał 4 lata, to polazł z Duszatyna do Rabego
Więc dołożę i swoje - ze swoją najmilszą (2,5roku) też przedreptaliśmy Bieszczady z najważniejszymi szczytami, z nocowaniem w chatce pod O.
Ewentualnie można by pomysleć o jakiejś takiej familjalnej imprezie bieszczadzkiej.

piotrek_brk
20-02-2006, 17:04
Po co tam jeżdżę? Do innego świata. Innych ludzi przede wszystkim. Mimo wszystko chwała Bogu, że nie jeżdżą Tu wszyscy, cała miejska i drobnomieszczańska tłuszcza. Choć niestety i oni już się powoli zjeżdżają, szczególnie nad tą cholerną Solinę i do Polańczyka, który w moich oczach widnieje jako jeden wielki stragan z koszulkami z Wiśniewskim, watą cukrową i pistoletami na kulki. Preferuję przede wszystkim takie miejsca jak Muczne, Stuposiany, Dwernik (Dwerniczek), Górne. Tam po prostunikogo nie ma - i o to chodzi!

robines
20-02-2006, 21:26
Choć niestety i oni już się powoli zjeżdżają, szczególnie nad tą cholerną Solinę i do Polańczyka
No właśnie "oni" przyjeżdzają tam... 8)

Preferuję przede wszystkim takie miejsca jak Muczne, Stuposiany, Dwernik (Dwerniczek), Górne. Tam po prostunikogo nie ma - i o to chodzi!
No a "my" tam... :lol:
No i oto chodzi :wink:

Gar
22-02-2006, 00:06
Polańczyk, Solina i okolice też są spoko.
Od października do kwietnia :lol:

piotrek_brk
22-02-2006, 13:36
Polańczyk, Solina i okolice też są spoko.
Od października do kwietnia :lol:

Z drobnymi przerwami na ferie świąteczne i zimowe.

MF
24-02-2006, 18:55
Mój młodszy syn był pierwszy raz pod namiotem, jak miał 2.5 roku. Targaliśmy nawet nocnik, by w razie potrzeby nie prowadzać go po nocy do lasu. Jak miał 4 lata, to polazł z Duszatyna do Rabego przez Chryszczatą (nocleg w bazie) i z powrotem przez Przełęcz Żebrak. Wycieczki do Smolnika, na Jeziorka, do Komańczy były na porządku dziennym.
I nie był to najmłodszy "bieszczadnik"
Ooo - a jakich najmłodszych widziałeś? Pytam nie tylko przez ciekawość - niedługo jeden bieszczadnik nam przybędzie (pochwalę się przy okazji, a co :D ). Że najbliższy rok mam z głowy, to wiem, ale zastanawiam się, czy w następne lato z ponad rocznym maluchem da się trochę po górach połazić? Doświadczeń w tym zakresie jeszcze nie mam, może ktoś mądrzejszy pomoże :wink: Oczywiście żadnych ekstremalnych wypraw nie mam tu na myśli.

Gar
24-02-2006, 21:19
Witam MF !
Też się spodziewam (już w kwietniu).
Czy da się z rocznym połazić po górach ? Ja jestem pewny, że tak. Jak będzie miał 4,5 miesięcy zabieram go na 1-dniówkę gdzieś w nasze Beskidy (byle nie za wysoko, co najwyżej Boracza). Jeśli to dobrze zniesie w przyszłym roku na rozkładzie są Bieszczady i Beskid Niski. Nie widzę innych opcji. Jak się tylko urodzi idę szukać nosidełka.
Pozdro
Śląski krajan J.P

malo
24-02-2006, 23:02
Doświadczeń w tym zakresie jeszcze nie mam, może ktoś mądrzejszy pomoże Oczywiście żadnych ekstremalnych wypraw nie mam tu na myśli.
Oj myślę że się da!
Ja co prawda z moją byłem w Biesach gdy miała już 2,5.
Ale prędzej gdy miała 0,5 (roku) to już startowaliśmy razam w zawodach na orientację. Jeszcze nie siedziała w nosidełku, a zaledwie w takiej do leżenia kolebce. Gdy miała 1 to wystartowaliśmy w etapie nocnym (no... wieczornym), a zdarzało się nawet że przywoziła dyplomy za zajęte miejsce na pudle w kategorii seniorów. hihi
Jeśli rodzice (czy jedno, czy oboje) mają jakieś "zboczenia" - to cóż... dziecko jest "skazane".

MF
28-02-2006, 12:20
Jeśli rodzice (czy jedno, czy oboje) mają jakieś "zboczenia" - to cóż... dziecko jest "skazane".
To prawda :D Ale to pozytywne zboczenia, więc chyba nie zaszkodzi :wink:

DacePowolny
07-04-2006, 23:38
co kilka tygodni zaglądam na to forum, to co mogę tutaj przeczytać daje mi ogromną nadzieję na radość z przestrzeni, której potrzebuję, wolność i szczęście
Bieszczady dla mnie to odległy zakątek Polski, miejsce wymagające wyciszenia i szacunku dla przyrody, miejsce gdzie chciałbym w końcu zabrać moją ukochaną Sylwię
dlatego wyruszę w Bieszczady
i pomyśleć, że byłem już tak blisko w ostatnich dniach, jeszcze kilkadziesiąt km i otarłbym się o marzenia
następna wyprawa w tym kierunku musi się udać
pozdrawiam

Polej
08-04-2006, 08:22
miejsce gdzie chciałbym w końcu zabrać moją ukochaną Sylwię
Zdecydowanie ! W Bieszczadach niejedno uczucie rozkwitło :lol:

wojtek legionowo
08-04-2006, 12:16
W Bieszczady jeżdżę od wielu lat,dla spokoju dla innych ludzi,a przede wszystkim dla siebie.
Uwielbiam kazdą porę roku z tym, że w lato szerokim łukiem omijam miejscowości takie jak Solina Polańczyk itp:
Kilka lat temu zawiozłemw Bieszczady swoją córkę wtedy zbuntowaną nastolatkę,wróciła zauroczona dzisiaj korzysta z każdej możliwości,żeby pojechać w swoje ukochane górki
Czyż nie ma w Biesach jakiejś magii -napewno jest,wystarczy poczytać sobie forum
POzdrawiam

zillo
08-04-2006, 20:51
Czyż nie ma w Biesach jakiejś magii -napewno jest,wystarczy poczytać sobie forum
A może to jest objaw jakiegoś uzależnienia. Nie wydaje się Wam, że Bieszczadnicy uważają się za coś lepszego od rzeszy zwykłych turystów. Sam czasami, ej co ja piszę, często nie czasami łapię się na tym "grzechu". Dla mnie bycie "bieszczadnikiem" to prawie jak przynależność do jakiegoś zakonu :P
Czy to nie są oznaki choroby :?:

długi
08-04-2006, 22:26
Czy to nie są oznaki choroby

Nieuleczalnej,
potem to już tylko...
Ale dobrze nam z tą "chorobą".
Siądę na Dwernickim Kamieniu i szczęście po horyzont..
Witaj DP w gronie dziwaków :D
Pozdrawiam
Długi

buba
17-04-2006, 13:19
ja pierwszy raz pojechalam w bieszczadki w 97 roku.. nie byly juz wprawdzie to te dzikie gory ktore wielu z tego forum jeszcze pamieta :( pierwsza miejscowoscia ktora zrobila na mnie wrazenie byla tarnawa nizna.. tam poznalam klimat bliskosci granicy, dziwnych ludzi znikad, zapach dymu smolarzy i dziwnej wolnosci z ktora niespotkalam sie nigdzie indziej.. mimo ze przez caly miesiac wtedy lalo(chyba z 3 dniowa przerwa), moimo ze nie zobaczylam ani kawalka poloniny, nie nachodzilam sie po gorach to wracam tam do teraz.. i naprawde ciezko wyjasnic slowami dlaczego...

Yodynka
18-04-2006, 11:53
Nie będę ukrywał że dla mnie Bieszczady (i inne dzicze) to ucieczka od.....
Ja po prostu nie za bardzo jestem stworzony do życia w mieście. Im naturalniejsze warunki, im dalej od sklepów i wszelkich innych uciech cywilizacji - tym lepiej mi się oddycha. No i przede wszystkim ludzie gór, na szlaku - o wiele bardziej otwarci. A jakby się tylko nadarzyła jakaś sensowna fucha w okolicy, to zaraz poważnie bym rozważył taką propozycję.

A tu widzę że tworzy nam się familijność bieszczadzka:

Teraz, po latach mam żonę i 4-letnią córeczkę. I nie mogę sie doczekać chwili,gdy gdy swemu dziecku pokażę szlaki , po których kiedyś chodzil jej ukochany tatuś.

Mój młodszy syn był pierwszy raz pod namiotem, jak miał 2.5 roku. Targaliśmy nawet nocnik, by w razie potrzeby nie prowadzać go po nocy do lasu. Jak miał 4 lata, to polazł z Duszatyna do Rabego
Więc dołożę i swoje - ze swoją najmilszą (2,5roku) też przedreptaliśmy Bieszczady z najważniejszymi szczytami, z nocowaniem w chatce pod O.
Ewentualnie można by pomysleć o jakiejś takiej familjalnej imprezie bieszczadzkiej.

To ja jeszcze swoje doloze- jeszcze dwa tygodnie i wtargam swoja trojce na pare szlakow. Dwulatka wniose reszta jakos bedzie musiala na nogach pomykac. Boje sie troche tej wyprawy, bo to moja mlodosc tam lezy. I moja milosc. No nie- jak mysle o tym ze w Bieszcady pojade to oczy mi sie poca- co bedzie za dwa tygodnie (11 dni dokladnie :) mam nadzieje ze najstarsza poczuje chociaz ciut tego co czulam ja :)
Bieszcady to po prostu odzwierciedlenie tego, co zwie sie sposobem na zycie. wiecej ryzyka- ale tez potencjalnie wiecej wolnosci. To nie uciekanie przed trudnosciami tylko branie sie z zyciem za bary. To w koncu faceci- zarosnieci po 2 tygodniach w gorach w namiocie.
Ciesze sie ze tam wracam- ciesze sie jak nigdy :)

marcin2000
19-04-2006, 12:37
Ja nie jezdze w Bieszczady, tylko wracam do domu.
To tak troche w druga strone, ze teraz jestem na wyjezdzie i kiedys wroce na stale.

pozdrawiam,

PS.
Pozdrowienia dla Dlugiego, ktory mnie zaprowadzil w Bieszczady.

malo
20-04-2006, 00:16
Yodynko, dla maluchów polecam przede wszystkim zatrzymywanie się w schroniskach z właściwym klimatem (np. Koliba gdzie panuje jak dla mnie domowa atmosfera). A jeśli jeszcze będzie tam jakiś kot grasował to dla dzieciaków już w ogóle pełnia szczęścia. Pamiętasz że dzieciaków rajcują w górach nieco inne elementy niż nas??
Koty, biedronki, ....no i zrzucanie czapeczki gdy mama chce osłonić główkę pociechy przed słońcem.

pozdrawiam

Yodynka
20-04-2006, 13:36
jesli chodzi o urok bieszczadow w oczach maluchow to mam taka wizje:
1 na Jaworcu nie ma pradu- latarki w tym czlowki zrobia furore.
2. zimna woda i brak kapieli przez tyle dni- sam miod :)
3. biedronki, koty, psy- no jasne
4. zamierzam towarzystwo porzadnie przeglodzic- placek po zbojnicku powinien sie cieszyc powodzeniem
5. kupilam 3 mapy- ktoras na pewno sie podrze :)
6. licze ze jakies zgitarowane towarzystwo sie trafi.
7. A jak z kolejka- podobno ma dzialac w majowy weekend- pewnie to tez jakas atrakcja by byla

pamietam ze kiedys w kazdym schronisku sie mozna bylo opieczatkowac- jak to teraz jest? Dla mie to byla motywacja wlesc po pieczatke :)

a uroki gor to ja sobie zostawiam dla siebie.

jak ktos ma jakies pomysly jeszcze to chetnie wyslucham- czym gory moga zachwycic dwulatka, szesciolatke i osmiolatke :)

Chociaz bez przesady- nie uwazam ze dzieciom trzeba koniecznie zapewnic atrakcje- wyjazd w bieszczady jest glownie dla mnie. Dlatego nie jade do Legolandu :)

długi
20-04-2006, 15:44
Moje bąki uwielbiały budowanie wszystkiego z kamieni. Począwszy od oczywistej tamy na potoku po : kolejkę, statek kosmiczny, komputery 3 generacji z monitorami panoramicznymi, działa plazmowe. Kiedyś ktoś przeniósł jeden kamień i był płacz - stacja dysków mi zginęłaaaaa.
Były wtedy w podobnym przedziale wiekowym. Do tego polowanie na wszelkiego rodzaju żywiznę od koników polnych po dżdżownice. Musiałem tylko uczulić, by nie brały w łapy węży. Dopiero jak nauczyły się rozpoznawać bezbłędnie padalce i zaskrońca. Co i tak nie uchroniło starszego od ukąszenia. Dobrze wiedział, że nie wolno, że to żmija i że gryzie, ale chciał sprawdzić czy się uda. :lol: Nie udało się.
Wszelkie ostrzeżenia: nie chodź nad wodę, nie zamocz butów są zawsze "niechcący" ignorowane. :mrgreen:
Miłego
Długi

malo
20-04-2006, 18:07
Chociaz bez przesady- nie uwazam ze dzieciom trzeba koniecznie zapewnic atrakcje-
Oczywiście, masz rację. Często bywa tak że my im coś chcemy zapewnić, a na końcu się okazuje że wcale ich to nie interesowało, a całkiem coś innego czego byśmy nie podejrzewali. Ja myślę że najważniejsze to samemu być dzieckiem, a wtedy i nasze dzieci będą się dobrze przy nas czuły.

zillo
20-04-2006, 18:45
Ja myślę że najważniejsze to samemu być dzieckiem, a wtedy i nasze dzieci będą się dobrze przy nas czuły.
Staram się to robic i chyba nieźle mi to wychodzi, ale niestety moja kochana połówka narzeka, że ma trójkę dzieci. Wszystkim nie dogodzisz. :)

Yodynka
20-04-2006, 22:14
zilo moze za dobrze ci to wychodzi ;)
a ja to tez zawsze do potokow wpadam. Z tego sie chyba nie wyrasta :)

Góral
02-05-2006, 18:07
Jeszcze tylko równy miesiąc i znowu Bieszczady. Mieszkam w Beskidach i góry to moja codzienność. Wszyscy moi kumple dziwią się jak można mieszkając w górach każdy urlop spędzać w Bieszczadach. Chociaż nie, przepraszam, dwóch już się nie dziwi. Wyciągnąłem ich kiedyś ze sobą i teraz są tam częściej ode mnie. Tu gdzie mieszkam też jest pięknie ale to nie to samo. Nie czuje się tej wolności, tajemniczości. Więc cieszę się że już niedługo tam będę. Niestety jestem nałogowym telewizorowym kibicem piłkarskim a wiadomo co jest w czerwcu - właśnie się zastanawiam jak to pogodzić ale chyba góry zwyciężą. Pozdrawiam wszystkich i do zobaczenia gdzieś na szlaku.

Markela
06-01-2011, 16:17
Ja jeżdżę w Bieszczady bo są piękne