PDA

Zobacz pełną wersję : Zimą w bunkrze - Stepan Stebelski "Chrin"



barszczu
26-11-2012, 23:25
Nabyłem drogą kupna książkę jak w tytule. 276 stron, Oficyna Wydawnicza MIREKI, Kraków 2012; o Bieszczadach niewiele ale sam autor to przecie "bieszczadnik" znany. Główna akcja dzieje się po przekroczeniu Sanu na obecnej Ukrainie. Ciekawostka. To wydawnictwo też wznowiło "9 lat w bunkrze" Omelana Płeczenia (pogórze przemyskie)

batmanek
27-11-2012, 00:04
Dzięki...
właśnie miałem nabyć..... ale jak piszesz głownie dzieje się na obecnej Ukrainie to odpuszczę ...

Jimi
27-11-2012, 00:24
Dzięki...
właśnie miałam nabyć..... ale jak piszesz głownie dzieje się na obecnej Ukrainie to ... zakupiłam od razu. zobaczymy co sam Chrin ma do powiedzenia w temacie.

delux
27-11-2012, 08:47
Witam, czy w tej książce jest foto dowódcy sotni?

batmanek
27-11-2012, 11:28
Dzięki... zobaczymy co sam Chrin ma do powiedzenia w temacie.
Na pewno będzie to relacja baaardzo obiektywna :lol:

partyzant
27-11-2012, 17:34
Chcę troche poplotkować. W jednej z wiosek nad Osławą mieszka stare małżenstwo. Ona nosi ślady urodziwej i silnej kobiety. Dziadek mimo swoich blisko dziewięćdziesięciu lat też jest żywotny i skory do rozmowy inaczej niż żona. W okolicy są tacy co mówią, że ona nosiła Chrzanowi (Chrin) jakieś tobołki (jedzenie?). Oczywiście są tacy co plotą niestworzone historie, że znała Chrina lepiej niż inni a inni twierdzą, że to lipa i że ona nic nie wie. Dziadek naprawdę robi wrażenie opanowanego i bystrego, dla mnie typ żołnierza. Pomyliło mi się czy pochodzi z dynowszczyzny czy z dukielszczyzny o czasach przedwojennych opowiada z detaliczną dokładnoscią o wojnie jakoś się nie składało a może warto.

diabel-1410
27-11-2012, 19:26
No to na zachętę chyba znaleziony fragment-„Bunkier nasz nie był duży: długi na cztery, szeroki na trzy metry, z jednej strony wysoki na pół metra, a z drugiej - na półtora, tak by sufit, pokryty grubymi deskami, miał spadek wody. Na środku bunkra, na drucie, wisiała lampa. Ściany wyłożono suchymi belkami. Wzdłuż wyższej stała prycza z desek, którą nakrywaliśmy płótnem namiotowym.
Obok wejścia stała kuchnia zbudowana z otoczaków. Komin zrobiliśmy z dwóch rur, które na powierzchni przylegały do ziemi. Przy końcu były nieco węższe, by na wypadek ataku wroga nie można było przez nie wrzucić granatu. Za dnia maskowało się je mchem.
Naprzeciw wejścia wykopano dwudziestometrowy tunel, prowadzący aż do potoku, gdzie zamaskowano go kłodą. Było tam źródełko, z którego czerpaliśmy wodę. W tunelu stały beczki z mięsem. Zaminowaliśmy się nabojami moździerzowymi - z jednego naboju odkręcaliśmy pocisk, z drugiego braliśmy trotyl, roztapialiśmy go i napełnialiśmy nim pierwszy nabój, zakładaliśmy zapalnik od miny i mocowaliśmy drutem do bunkra. W ten sposób zaminowaliśmy się z czterech stron, a piąty nabój powiesiliśmy nad bunkrem, na drzewie. Druty były poprowadzone po powierzchni ziemi, przymocowane do niej haczykami i zamaskowane. Na wypadek ataku wroga ciągnęło się za drut, a nabój z 700-1000 odłamków niszczył wszystko dokoła.
27 lutego 1946 roku, we wsi Wolica, udało mi się pochwycić dwóch polskich oficerów i pięciu podoficerów, którzy jechali z dwoma batalionami zniszczyć wieś Przybyszów. Podczas śledztwa przyznali się, że brali udział w mordowaniu ludności Zawadki Morochowskiej. Dokładnie o tym opowiedzieli. Sam Kuźma, który przyszedł z ZSRR jako bolszewicki oficer, mający szkolić armię polską, zakłuł bagnetem jedenaście osób.”
Pewnie złamałem prawa autorskie ale tekst dostępny w necie więc korzystam:-)
Myślę że książka warta przeczytania i ją nabędę choćby z ciekawości jak książkę pisał człowiek w czasie walki i jak rękopis dotrwał do czasów kiedy można było ją wydać.Chrin jak wiadomo zginął 09.09.1949 w trakcie próby przejścia na zachód na terenie uwczesnej Czechosłowacji

barszczu
27-11-2012, 23:28
Myślę że książka warta przeczytania i ją nabędę choćby z ciekawości jak książkę pisał człowiek w czasie walki i jak rękopis dotrwał do czasów kiedy można było ją wydać.Chrin jak wiadomo zginął 09.09.1949 w trakcie próby przejścia na zachód na terenie uwczesnej Czechosłowacji

Książka została wydana w 1950 r. w Augsburgu. Wymienione wydanie jest pierwszym polskim.

tomas pablo
05-12-2012, 17:07
przeczytałem....cóż mogę powiedzieć...jest to opis paru zimowych miesięcy 47 -48 r. spędzonych w podziemnym bunkrze przez Stebelskiego i jego ludzi.Styl chropowaty , język potoczny ,czasem razi patos. Czuć , że pisał na bieżąco , wieczorami przy jakieś świeczce. ( ..nie wiedziałem ,że z niego taki ''wierszokleta '' !! ) . Dokładnie opisał funkcjonowanie owego bunkra, sposoby zabezpieczeń. Odniesień do Bojkowszczyzny i Łemkowszczyzny mało....za to opis spędzania świąt, obyczajów. Dla mnie osobiście kapitalne obrazy wiary w magię ludową ( ! ) - do dziś mocno kultywowaną na terenach za Sanem .
Czy warto przeczytać ?....zapewne wielu , liczących na jakąś ''sensację'' , będzie rozczarowanych ..

Jimi
05-12-2012, 23:34
dzięki Tomas za opinię, brzmi bardzo fajnie. chyba jutro sprawdzę skrzynkę czy nie dotarła. lubię taką tematykę. właśnie kończę Bazę Sokołowską -aut. M.Hłasko, również bardzo potoczna, statyczna, niby nic się w niej nie dzieje -cały czas jeżdżą wozami, czekają na wozy lub jakiś nie odpala ale łapie za serducho, właśnie za opis tej banalnej codzienności pracy na bazie i pracy w ogóle, również widoczny wątek komunistyczny. wydawało mi się że ta chrina jest inna ale skoro takie masz odczucia to jeszcze fajniej. lubię literaturę prostą, opisującą w sposób prosty, zwyczajny codzienne życie, powracające te same motywy co dnia typu stachura, hłasko, hesse, sartre itp jak skonczę czytac o życiu w bunkrze to napiszę ale nie będzie to prędko

tomas pablo
06-12-2012, 00:14
...heh -dzięki !!;) TY zapewne znajdziesz to ,co lubisz....Atmosfera mrożnej zimy, klaustrofobiczna atmosfera ciasnego bunkra, nieustający stan napięcia przed obławą...ale częściej straszą ich wilki i dziki , niż bolszewicy . Mnie przekonuje jej autentyzm ( bez wnikania w sprawy jakieś tam ideologii ! )
ps. "Baza Sokołowska " to też dla mnie perełka ! ..bo też autentyczna

Jimi
19-01-2013, 13:25
Skończyłam ostatnio czytać książkę Chrina. Jest to książka o życiu partyzanta, o życiu w podziemnym bunkrze. Odkryta zostaje cała konspiracja. Tło polityczne mimo, że przewija się przez całą książkę jest przedstawione w sposób lekki, może nawet i uniwersalny, jest po prostu tłem a nie myślą przewodnią. Uniwersalny, bo można cokolwiek wstawić zamiast słowa "bolszewik" i "ukraina" i uzyskamy obraz z życia jakiejkolwiek kosnspiracyjnej partyzantki wierzącej w niepodległość swojego narodu. czyli bardziej skupiamy się na życiu w bunkrze niż na walce upa z bolszewikami. myślę, że powody ku temu są dwa: raz że jest to pisane przez Chrina w formie pamiętnika, zatem ku zasadom konspiracji nie powinien wyjawniać ważnych informacji politycznych (gdyby ważne informacje przedostały się w ręce wroga mogłyby narobić wiele kwasu) a dwa, że akcja dzieje się zimą czyli w czasie gdy upowcy woleli przeczekać ten okres np. w takich bunkrach w lesie.

Postacie upowców z bunkra przedstawione są pozytywnie, jako osoby ciepłe, rodzinne, przestrzegające różnych świąt i obyczajów, które to starają się pielęgnować w bunkrze. O ile dobrze pamiętam, połowa bunkra to Łemkowie (3 osoby) i Bojkowie (2 osoby). Główną bohaterką jest (obok Chrina) wist. Tetiana -Łemkini. Często wspomina ona o swojej łemkowskiej rodzinie, o dzieciństwie, śpiewa pieśni i przenosi do bunkra rodzinne tradycje, trzyma całą kobiecą pieczę nad bunkrem. Jest narzeczoną innego sotennego o którym wspomina i który też mieszka w jakimś bunkrze hen daleko od niej. Wszyscy snują wspólne marzenia o wolnej Ukrainie, jak będzie ona wyglądała w przyszłości. książka ma więc bardziej charakter nostalgiczny.

Niejasne jest tylko podejście do walki. Wszak wiadomo, że upowcy stosowali mocno wschodnie metody walki. W książce zaś piszą że wręcz brzydzą się takim zachowaniem (zganiają wszystko na bolszewików). Cytat z Chrina: "naród rosyjski cechuje także okrucieństwo, dzikość, perfidność, bandytyzm, arogancja, gwałt, podstęp, kłamstwo itd. Weźmy na przykład coś takiego: kto widział, żeby martwemu żołnierzowi wyłupywać oczy, odcinać nos i uszy a potem przywiązawszy go do końskiego ogona włóczyć po okolicy? Oni tak postępują nie tylko z naszymi powstańcami ale też swojemu (...) mówiąc że zrobili to powstańcy. Tak postępuje podstępna i okrutna dzicz."

Jest wzmianka, że druga część (choć chronologicznie pierwsza) wspomnień Chrina ukaże się niebawem i akcja jej będzie się już w całości działa w Zakerzońskim Kraju (dla niewtajemniczonych: Chrin był dowódcą jednej z sotni upa na Łemkowszczyźnie), w tej są tylko krótkie wzmianki np. o Chryszczatej, Jabłonkach, Zawadce Morochowskiej i inne.

partyzant
19-01-2013, 22:10
Przyznaje, że jeszcze nie czytałem tej książki ale zaciekawia mnie cytat z Chrina podany przez Jimi " o cechach narodu rosyjskiego " i przyznaję że bardzo mi te cechy pasują do wielu narodów z Chrinowym włącznie. U Szocińskiego w Cisnej nabyłem publikację "Łemkowie" Teodora Więcka a w niej są fragmenty dzienników kapłana grekokatolickiego, podam jeden cytat: " 09.09.1945r.- Chrystia jest coraz bardziej uciążliwa. Wypomina mi zamordowanie ks. Z. Szałasa z Myscowej przez ludzi w których wierzę - partyzantów UPA. Przecierz oni obiecali, że utopią w krwi wszystkich Lachów i tych co z nimi trzymaja a nam stworzą naszą wielką Ojczyznę. " Przytoczę inny cytat z książki drJoanny Wieliczki - Szarkowej a dotyczący walk z r 1919 : " Żołnierze ukraińscy zbezcześcili kościoły m.in. w Zbarażu, Fradze, Samborze, Niemirowie. Niszczyli figury świętych, urządzali w świątyniach tańce i zabawy, znęcali się nad duchownymi. Księdza Rysia z Wiśniewa zakopano żywcem głową w dół. W klasztorach gwałcono zakonnice i mordowano. Znane są liczne przypadki bezprzykładnego okrucieństwa ukraińskich bojówek. W Stanisławowie zamordowano siedmiu małoletnich chłopców, którzy dostali się do niewoli, wykłuto im oczy, obcięto języki i uszy..." może oszczędzę dalszych bo jest jeszcze gorzej. Gdzie był Chrin w 1943r. Co z tego wynika ? Chyba to, że Chrin ma bardzo wybiórczą pamięć i sądzę że pisał z myślą, że ktoś będzie to czytał. Sprytu i przebiegłości mu nie odmawiam.

delux
20-01-2013, 08:22
Przyznaje, że jeszcze nie czytałem tej książki ale zaciekawia mnie cytat z Chrina podany przez Jimi " o cechach narodu rosyjskiego " i przyznaję że bardzo mi te cechy pasują do wielu narodów z Chrinowym włącznie. U Szocińskiego w Cisnej nabyłem publikację "Łemkowie" Teodora Więcka a w niej są fragmenty dzienników kapłana grekokatolickiego, podam jeden cytat: " 09.09.1945r.- Chrystia jest coraz bardziej uciążliwa. Wypomina mi zamordowanie ks. Z. Szałasa z Myscowej przez ludzi w których wierzę - partyzantów UPA. Przecierz oni obiecali, że utopią w krwi wszystkich Lachów i tych co z nimi trzymaja a nam stworzą naszą wielką Ojczyznę. " Przytoczę inny cytat z książki drJoanny Wieliczki - Szarkowej a dotyczący walk z r 1919 : " Żołnierze ukraińscy zbezcześcili kościoły m.in. w Zbarażu, Fradze, Samborze, Niemirowie. Niszczyli figury świętych, urządzali w świątyniach tańce i zabawy, znęcali się nad duchownymi. Księdza Rysia z Wiśniewa zakopano żywcem głową w dół. W klasztorach gwałcono zakonnice i mordowano. Znane są liczne przypadki bezprzykładnego okrucieństwa ukraińskich bojówek. W Stanisławowie zamordowano siedmiu małoletnich chłopców, którzy dostali się do niewoli, wykłuto im oczy, obcięto języki i uszy..." może oszczędzę dalszych bo jest jeszcze gorzej. Gdzie był Chrin w 1943r. Co z tego wynika ? Chyba to, że Chrin ma bardzo wybiórczą pamięć i sądzę że pisał z myślą, że ktoś będzie to czytał. Sprytu i przebiegłości mu nie odmawiam.

W końcu sotenny Stebelski był jednym z najzdolniejszych dowódców UPA,i takich cech jak bojowość, spryt, przebiegłość nawet wrogowie mu nie odmawiają....

Czarek pl
29-10-2014, 14:23
Fajnie tak poczytać wspomnień drugiej strony i dowiedzieć się,że Łemkowie jednak nie byli tacy bezstronni jak nam się to wmawia.

Jimi
29-10-2014, 18:17
Poczytaj sobie też Płeczenia z tej samej serii :) "9 lat w bunkrze". Ta książka jest nawet mocniejsza w przekazie. Ja przeczytałam obie raz dwa.

Jimi
29-10-2014, 18:29
Partyzant:

"Chcę troche poplotkować. W jednej z wiosek nad Osławą mieszka stare małżenstwo. Ona nosi ślady urodziwej i silnej kobiety. Dziadek mimo swoich blisko dziewięćdziesięciu lat też jest żywotny i skory do rozmowy inaczej niż żona. W okolicy są tacy co mówią, że ona nosiła Chrzanowi (Chrin) jakieś tobołki (jedzenie?). Oczywiście są tacy co plotą niestworzone historie, że znała Chrina lepiej niż inni a inni twierdzą, że to lipa i że ona nic nie wie. Dziadek naprawdę robi wrażenie opanowanego i bystrego, dla mnie typ żołnierza. Pomyliło mi się czy pochodzi z dynowszczyzny czy z dukielszczyzny o czasach przedwojennych opowiada z detaliczną dokładnoscią o wojnie jakoś się nie składało a może warto."



- Jeszcze do niedawna (do trzech, czterech lat) w jednej z wiosek nad Osławą żyła kochanka Stebelskiego. Czy jest to osoba o której piszesz, tego nie wiem. Może jedna była kochanką a inna mogła nosić też tobołki:) Mówił mi o niej "miejscowy" który jest raczej wiarygodnym źródłem informacji. W tej samej wsi mieszka też starusieńkie małżeństwo Łemków ale podobno niechętnie opowiadają. Ja z nimi niestety nie zamieniłam więcej niż "dzień dobry".

Czarek pl
29-10-2014, 18:49
Poczytaj sobie też Płeczenia z tej samej serii :) "9 lat w bunkrze". Ta książka jest nawet mocniejsza w przekazie. Ja przeczytałam obie raz dwa.
OK,dzięki.

partyzant
29-10-2014, 20:12
Jimi, nie badałem tematu gruntownie ale wygląda, że raczej to ta sama osoba która jak powiedziano mi w Smolniku niestety już odeszła. Parę lat temu w niedzielę, wiedziony ciekawością zaszedłem do pewnego domu na wylocie w kierunku Mikowa i tam miałem okazję porozmawiać z bardzo sympatycznym, starszym panem. Wiadomo że interesowała mnie kobieta i w końcu ona pokazała się na chwilę, wydało mi się że telepatycznie już wiem jak było. Prosiłem jedynie o pozwolenie zrobienia zdjęcia starych zabudowań obok domu i otrzymałem zgodę. Mały domek z gankiem stał po lewej, przed domem, też z lewej jest studnia... oczy jak studnie... jak kamień w studnię...jak kamień w wodę...
Tyle chyba mi wolno, na to miałem zgodę:

36339

Jimi
29-10-2014, 20:40
Myślałam, że dziadzio sam tam mieszka, o ile znów -to ten sam dziadzio. Zdjęcie w załączniku nie działa :( Sympatyczne starsze kochające się małżeństwo Łemków o których wspomniałam mieszka na drugiej części wsi. Zawsze chodzą ze sobą pod rękę:)

partyzant
29-10-2014, 21:05
36340 36341

mauro
29-10-2014, 22:16
W końcu sotenny Stebelski był jednym z najzdolniejszych dowódców UPA,i takich cech jak bojowość, spryt, przebiegłość nawet wrogowie mu nie odmawiają....

Sotenny Stebelski był przede wszystkim bestią, a dopiero potem łajdakiem i zwyrodnialcem. Kiedy pamięć się zaciera , zaczynamy wybielać ludzkie postawy za ich czyny. Bestialstwo jakiego dopuszczała się UPA jest ogólnie znane i choć czasami wręcz niewiarygodne to prawdziwe. Z opowiadań ojca wiem jak została potraktowana jego siostra ( mieszkali 17 km. od Kamieńca ). I choć jestem za pojednaniem to uważam że trzeba pamiętać o zbrodniach. Zresztą niebawem wódz łajdaka Stebennego będzie miał pomnik. A co do ckliwych pierdółek o rodzinnym domu, przyśpiewkach itd. to polecam przeczytać listy Himmlera do córki, z książki " Himmler. Buchalter śmierci "

Czarek pl
04-11-2014, 20:22
Jimi, nie badałem tematu gruntownie ale wygląda, że raczej to ta sama osoba która jak powiedziano mi w Smolniku niestety już odeszła. Parę lat temu w niedzielę, wiedziony ciekawością zaszedłem do pewnego domu na wylocie w kierunku Mikowa i tam miałem okazję porozmawiać z bardzo sympatycznym, starszym panem. Wiadomo że interesowała mnie kobieta i w końcu ona pokazała się na chwilę, wydało mi się że telepatycznie już wiem jak było. Prosiłem jedynie o pozwolenie zrobienia zdjęcia starych zabudowań obok domu i otrzymałem zgodę. Mały domek z gankiem stał po lewej, przed domem, też z lewej jest studnia... oczy jak studnie... jak kamień w studnię...jak kamień w wodę...
Tyle chyba mi wolno, na to miałem zgodę:

36339
Kilka lat, temu chciałem zwiedzić cerkiew w Zagórzu,oprowadzał mnie sympatyczny starszy pan,który miał klucz.Gdy dowiedział się z jakiego miasta jestem,powiedział,że był tam w obozie,gdy zaprosiłem go na coroczny zjazd więźniów jaworznickiego obozu,powiedział,że się nie wybierze bo wspomnienia są zbyt silne a on jest jak pamiętam po dwóch trepanacjach czaszki,a aresztowali go tylko dlatego,że znał niemiecki .Dzisiaj żałuję bo rozmowa nawiązująca być boże do wspomnień o UPA na tym się skończyła.Mnie wtedy temat nie interesował tak bardzo jak dzisiaj i szkoda straconej szansy na opowieść o tych czasach z pierwszej ręki.