Teraz krótkie dwie relacje z mojego dwudniowego pobytu w krainie Biesów i Czadów. W Bieszczad dotarłem w piątek około godziny 18:00. Wszystko odbyło się dokładnie tak jak to miało miejsce dużo dużo razy wcześniej. Po prostu zajechałem „karawanem” pod Siekierezadę w Cisnej. Jak myślicie ilu było gości w środku? Było nas jeden. Wypiłem „kultowe” piwo i udałem się na kwaterę. Tym razem był to Ośrodek „Perełka”. Spałem w nim sam. Koszt 30 PLN za dobę oczywiście bez śniadania. Przebrałem się w strój bardziej odpowiadający Bieszczadom, zabrałem „gościńca” i poszedłem zobaczyć czy w domu jest Ryszard Bury Denisiuk. Był!! Był razem z córką, zięciem i wnuczkiem. Pogadaliśmy o tym, co się zmieniło od mojej ostatniej wizyty we wrześniu, o Bieszczadzkich Aniołach – koncercie sierpniowym i o wielu innych rzeczach. Za popitkę do „gościńca” służyła własnoręcznie ugotowana przez Ryszarda zupa, którą można nazwać „Zupa wakacyjna o smaku ogólno turystycznym z wkładką chlebową”. W Cisnej około 20:00 gasną latarnie. Przy świetle gwiazd wróciłem do Perełki. Rano godz. 7:00 pobudka. Śniadanie w pokoju. Wyjazd z Perełki. Postój przy Siekierezadzie / na sucho /. Rozmowa z Ryszardem Szocinskim o poezji, piwie i imprezach. Potem wyjazd do Łopienki. Zawsze tam jestem, kiedy jestem w Bieszczadzkie. Droga z Dołżycy do Spisówki jak była powybijana tak jest. Chciałem być wygodny i podjechac pod samą cerkiew. Wszak tam nie ma zakazu ruchu. Niestety droga powyżej wypału była tak rozjeżdżona przez ciężki sprzęt pracowników leśnych, że spasowałem w trosce o podwozie „karawanu”. Poszedłem pieszo. Cerkiew w Łopience nadal ma swój niepowtarzalny urok, pomimo jej otynkowania z zewnątrz i pomalowania. Tak przy okazji na www.bieszczady.info.pl znalazłem opis cerkwi z nieaktualnymi zdjęciami. Jeszcze sprzed otynkowania. Może ktoś to wyjaśnić? Dłuższa chwila zadumy w cerkwi, modlitwa, kolejny wpis do zeszytu i dalej w drogę. Ucieszyła mnie informacja na drzwiach cerkwi, że 1 stycznia o godzinie 15:00 odbędzie się w cerkwi Msza Św. Na pewno będę w niej uczestniczył. Poszedłem drogą w kierunku Durnej. Po godzinie marszu zawróciłem. Przy cerkwi była gromadka ludzi, którzy nie tylko nie umieli powiedzieć Dzień Dobry, ale nawet odpowiedzieć. Są ludzie i parapety. Wróciłem do auta i pojechałem do Fantasmagorii na Przysłupiu. Tak jak przypuszczałem była zamknięta. Pojechałem dalej do Wetliny. Miejscowość wymarła. W drodze powrotnej zabrałem troje autostopowiczów, ale tylko do Biesiska.. Tam spocząłem i wciągnąłem pyszne Placki po Bieszczadzku. W Biesisku imprezowała jakaś ekipa z uczelni w Rzeszowie. Sympatyczna kompania. Dalej zapragnąłem powłóczyć się trochę po łąkach w Huczwicach. Wcieliłem pomysł w czyn. Dotarłem nawet do stawu z żeremiem bobrowym. Stawek zamarznięty, ale miejsce urocze. Pojawiła się tam nawet sympatyczna kapliczka. Niestety przepiękny słoneczny dzień dobiegł końca. Trzeba było wracać do Cisnej. Przed Siekierezadą spotkałem dwóch Ryśkow Denisiuka i Szocinskiego. Bury poprosił mnie o podwiezienie do wieczorem do Biesiska. Miał się tam odbyć wieczór autorski obu Panów. Oczywiście nie odmówiłem. Zawiozłem Ryśka do Biesiska. Posłuchałem kolęd, które śpiewała ekipa z Rzeszowa i wróciłem do Cisnej. Wiem, że impreza trwała, co najmniej do 4:00.
Aha. Dotyczy postu o bacówkach. W tym dniu odwiedziłem jedną taką bacówkę i trzy miejsca nadające się do spania, ale chyba tylko latem. Nie podaję ich lokalizacji, ponieważ znam kilka takich miejsc w Bieszczadzkie i wiem, że coraz częściej odwiedzają je ludzie pozbawieni dobrego wychowania i kultury. Ci, co znają te miejsca wiedzą, co mam na myśli.
