Wersja do druku
"Październik"
Wiesz?
Tu teraz jest tak
że nawet słońce głaszcze polonine po policzku
tak,jakby przepraszało za Lato...
Tylko Cisza czułośnie kłująca w uszy
wczorajsza łza
unosząca się nad zaczerwienionym Hnatowym
Słońce zachodzi w kolorze Twoich włosów
kolorze,który może się tylko przyśnić....
Niby wszystko na swoim miejscu...
tylko siebie z wczoraj
nie mogę jakoś w tej Jesieni odnaleźć
Bezcień
Przyszła pełna zadumy,
smutna niespełnieniem,
mgłą zlepiona siną,
zapłodniona ciszą -
urodziła bezcień:
jesień
Znów buki się czerwienią
Znów jodły z cienia wychodzą
Noc zimna choć dzień słoneczny...
Lecz kogo te rzeczy obchodzą...
8)
Znów nastał czas wyciszenia
Tak bardzo potrzebny sercu,
Zapomnieć... to znaczy pamiętać,
Wyznania na liści kobiercu...
"Bieszczadzka "jesień w Toruniu.
Znów ochra i cynober,
jesienne drzewa plami.
Puste gniazda,już dawno,
rozstały się z ptakami.
Smutna szarość wieczoru,
rzuca cieniem o ścianę,
pąsowieją ze złości jabłka,
dzisiaj zerwane.
Znów tak długo do lata,
więc przyczaić się trzeba,
we wspomnieniach z wędrówek
do Połonin i nieba.
Słuchać skrzypiec,
nie świerszczy
i odszukać dusioła,
co się ukrył wśród wierszy,
o bieszczadzkich Aniołach.
Na prośbę Konika odszukałam wiersz ze....świerszczem!
Dzięki WUKA, piękny...Cytat:
Zamieszczone przez WUKA