"Polarne Bieszczady"

Polarne Bieszczady

Tam, hen wysoko, gdzie dłoń dotyka nieba -
Tysiącem kolorów uśmiecha się i...
Powraca do mnie upragniona nadzieja.
Chłodem i wiatrem znienacka owiana,
Zmarzniętą dłonią ocieram łzę i...
Szczęśliwa, dumna, stoję, w blasku słońca, roześmiana.

Piękno pięknem przeplata, z duszy i serca żal wymiata.
I nie wiedzieć z jakiego powodu i komu
Góry nie chcą, by przyszło nam powracać do domu.

Pozostań w mych wspomnieniach Cudem,
Bieszczadzka kraino,
Gdzie nie ma obłudy, kłamstwa i zdrady.
Pozostań proszę, bo nie brak tobie uroku,
Ciszy, piękna i normalnej, prostej, ludzkiej ogłady...
___________________________________
© Copyright by Hanna Fabianowska
(WSZELKIE PRAWA ZASTRZEŻONE)
Napisany 2006.11.13

inne wiersze autora na stronie : www.wiersze.bej.pl Femina Fa