Wersja do druku
tak sobie marzę - w dziczy zamieszkać,
gdzie miś uszatek, to mój koleżka,
móc się poruszać po jego ścieżkach,
lecz misio wcale nie chciałby tego
może bobasku powiesz dlaczego ?
chciałbym jakiegoś wilczka oswoić,
krówkę w szałasie co rano doić
i wypić mleczko ekologiczne
po którym wiersze takie liryczne,
pisałbym pewnie koło południa
od grudnia do grudnia. :lol:
:D:D:D sie rozumiemy widze:D
oj tak... :D
bardzo piękny wiersz:)
Jeszcze coś skrobnę za chwilę.
a kiedy dzikość już mi się znudzi
pierdyknę wszystko i znów do ludzi
wrócę z małpiego dzikiego gaju
i będę mieszkał w mym miejskim raju
jeździł do pracy nawet tramwajem
kiedy w rodzinnym aucie nie staje
miejsca bo mama oraz rodzeństwo
w tym wehikule mają pierwszeństwo :wink:
A gdy nadejdzie ta cudna pora
pójdę buszowac w górskich krzaczorach
nie straszne bedzie bieszczadzkie błoto
Trekkerskie buty kupiłem po to
Poszukam fajnych podobnych ludziów
i gdzieś sie zaszyję na jakims odludziu
bedzie mi wyło wilków z dwadziescia
bo zawsze wyją w bieszczadzkich powiesciach
z tego powodu mój czytelniku
nie bede chodził w ciemność na siku:)
mając w pamieci stroskana matke
zrobię se kupke oparty o chatkę
gdy słonko wstanie z ptaków trelami
pójdę sie bratać z zakapiorami
ktos mi opowie tam o niedźwiedziach
pokaze drzewo na którym siedział
na które schronił się przed bestiami
"daj mi na winko-tak miedzy nami"... :-D
No brawo brawo toż to czysta esencja beszczadzkiej poezji..heheheh ale ta kupka i chata...Bleah!
no brawo :D
kupie wisienkę, albo jabłuszko
i wypijemy pod jakąś gruszką
i zaśpiewany piosnkę o ceprach,
którym ze strachu krew w żyłach skrzepła
kiedy uszatek mruknął w krzaczorach:
do domu pora, do domu pora ! :grin:
Poeci...na miarę szybującego strusia :mrgreen: