Wersja do druku
Ciężkim ołowiem niebo nawisa,
przydrożne chwasty wiatrem targane.
Bielą przykryta doliny misa,
słońca wygląda zmarznięty ranek.
Pęki jemioły tulą się w drzewa,
jak choinkowe bombki świątecznie,
i swe zimowe kolędy śpiewa wróbel,
pod dachem skryty bezpiecznie.
I szare chmury,i dym z komina,
i w duszy szaro jak szarym zmierzchem.
I tęskną strunę trącać zaczyna,
Anioł Zadumy zaspany jeszcze.
(WUKA)
Samych pięknych,słonecznych poranków w Nowym Roku.
Lubię Twoje wiersze.
Samych pięknych wieczorów w Nowym Roku
Długi
Smutne i ciężkie Twoje słowa-tak jak dzisiejszy dzień.Może czujemy ten ciężar końca roku?
Pozdrawiam.
W Nowym Roku życzę Ci tylko słonecznych słów i myśli -raduj nimi dalej nasze dusze.
Nostalgicznie, sentymentalnie, marzennie, jak to zimą...
Nostalgicznie bardzo. Jeszcze trochę i wszystko rozkwitnie…w duszy też.
No,mam nadzieję!Oby Twoje słowa były prorocze!Pozdrawiam!