Wersja do druku
Witam wszystkich za kilka dni wybieram się w Bieszczady pierwszy raz z żona i moja 5 miesięczną córeczką i chciałbym przejść z Wołosate do Tarnicy tylko nie wiem czy nie jest to trasa za trudna,córeczkę chcę nieść w nosidełku.Znacie może jakieś inne ,lepsze trasy dla rodziny z małym dzieckiem ,bedę wdzięczny za wszelkie porady i informacje.Pozdrawiam!!
Trasa nie jest trudna, z nosidełkami będziesz szedł jak z plecakiem, tylko ostrożniej. W Bieszczadach wszystkie trasy są dla rodzin z małymi dziećmi, wszystko zależy od tego ile rodzic ma siły.
No, teraz po schodach jak paniska jakieś pójdziecie, tylko kurna to już nie to.Ale pięknie jest dalej ,tylko nie patrzeć pod nogi trza.
W przypadku wyprawy z tak małym dzieckiem, godna polecenia jest też trasa na Dwernik Kamień. Rozciąga się z tej góry przepiękny widok na Połoninę Wetlińską od północy. Podejście od Nasicznego zajmuje godzinę. W Nasicznem na parkingu można zostawić samochód i zaraz od parkingu jest czerwono znakowana ścieżka przyrodniczo-dydaktyczna właśnie na tą górę.Cytat:
Zamieszczone przez rapens
Zupełnie szczerze - nie raz widziałem rodziców/tatów z nosidełkami i maluchami dyndającymi dziarsko idących na np. Tarnicę czy Połoniny. Musze przyznać, że jako również tata dwóch maluchów nie rozumiem sensu takiej wycieczki - ale przede wszystkim zastanawia mnie realne bepzieczenstwo dziecka. Zwłaszcza gdy zmieni się pogoda o co nietrudno przecież, coś popada i te piekne bieszczadzkie ścieżki zmieniają się w przemiłe gliniaste pułapki ;( Sam kilka lat temu zaliczyłem "miły" poślizg i przekoziołkowanie na zejściu z Wetlińskiej. Sam nie wierzyłem że tak radosnie lecę w dół po błotku ;) Plecakiem gruchnąłem solidnie o glebę a ja na nim. Cud, że aparat foto przeżył cały. Nawet nie chcę myśleć co by było gdybym tam miał malucha na plecach. Brr. Pomijam kwestie sensu dla samego dziecka - bo to nie wiek na rozumienie/podziwianie gór przecież. Dlatego ja osobiście w góry z dzieciakami nie jeżdże - czekam aż będą miały wiek i siły pozwalające na to aby szły same. Ot tak, tylko napisałem kilka swoich przemyśleń - ale trzymam kciuki!
Adam, masz troszkę racji, ale przyznaję że podoba mi się jak dzieciaki tak wędrują.