Wersja do druku
Spróbuję, dzięki za info i wskazówki... Chciałbym to przynajmniej spróbować rozpoznać, bo po Twoich postach widzę, ze o zinwentarzeniu całości nie ma mowy: za duża przestrzeń, trzeba by tam chyba siedzieć z miesiąc :D . Ale może uda się zrobić - poglądowo - jakiś jeden punkt oporu i rozeznać zasób.
Dzięki również za zachęcające słowa, pozdrawiam serdecznie!
misiekjakub >>> zapraszam zatem do mnie na stronę - jest tam (a własciwie bedą dziś wieczorem) jakies dwie fotki z fortyfikacjami. Jedna transzeja z przed Opołonka i druga okop/bunkier za Kińczykiem Bukowskim.
Bardzo chętnie... Tylko czy mógłbyś podzrucić link? Już się oblizuję, już mi ślinka cieknie :D
no przecież link jest pod przyciskiem "profil", "PW", "email" i "www" Pod tym ostatnim kryje się moja strona.
No tak, ale ja na to nie wpadłem :oops: Pisałem gdzieś, że jestem ciemniak komputerowy :wink:
O ile sobie dobrze przypominam to na samym szczycie Kińczyka jest spory dół (Misiekjakub by to fachowo nazwał), który nie wygląda na naturalny.Cytat:
Zamieszczone przez Doczu
Natomiast na pewno była tam wieża triangulacyjna przez całe lata siedemdziesiąte. Trochę zdefektowana w górnej części (z czasem coraz bardziej), ale z zachowaną platformą, na której pięknie się kontemplowało podczas wypraw w worek.
Padła ostatecznie chyba na początku lat osiemdziesiątych.
Pozdrawiam miłośników "worka"
Sorry za ostre stwierdzenia. W zasadzie nie chcę Ciebie ani kogoś konkretnego łajać, a już w ogóle nie śmiem twierdzić, żeś niebiesolubny :) Tylko zawsze drażni mnie takie podejście do sprawy ochrony przyrody, w którym zakłada się po cichu, że czyjeś ustalenia odnośnie tworzenia stref ścisłej ochrony zawierają jakiś błąd, są na wyrost, zbyt restrykcyjne, niepotrzebne itd. I wtedy zaczynam pisać kapslokami :DCytat:
Zamieszczone przez misiekjakub
Idea ochrony przyrody zrodziła się wraz ze wzrastającą świadomością ludzi, a zwłaszcza naukowców, że nasza, ludzka obecność w najróżniejszych ekosystemach Ziemi prowadzi do ich deformacji, a nawet do totalnej zagłady. Długi już to napisał - czasem wpływ naszej obecności na przyrodę jest dla nas zupełnie niedostrzegalny. Trzeba lat badań, żeby wykazać, że właśnie pod wpływem ludzkiej obecności wystąpiło w naturze zaburzenie skutkujące choćby zanikiem różnych gatunków fauny czy flory.
Możemy oczywiście uznać, że owe ekosystemy mogą sobie funkcjonowac w stanie rujnacji, bo przecież ludzie od tego nie zdychają. Ale my nigdy nie wiemy, kiedy zostanie przekroczona granica zniszczeń, za którą czycha na nas całkowita degeneracja środowiska. Najjaskrawszym przykładem klęski takiego podejścia jest pustynia zastępująca lasy Amazonii, jałowe stepy madagaskarskiego interioru zamiast niegdysiejszych bujnych lasów deszczowych czy też niszczone szalonymi powodziami na przemian z suszami doliny Zambezi i Limpopo, w których naturalną roślinność i ekstensywne rolnictwo zastąpiono plantacjami eukaliptusów. Nikt nie wie wśród najmądrzejszych naukowców, gdzie jest granica wytrzymałości ekosystemów i dlatego m.in. tworzy się rezerwaty, żeby nie tylko chronić ale i poznawać procesy naturalne. Ta wiedza potrzebna jest również do określania krytycznych stanów ekosystemów, które grożą ich zagładą. Dla laika obecność jakiegoś ptaszka czy muszki może być nieistotnym szczegółem - on woli sobie tam pójść i powiedzieć, że oto jest w sercu dzikości. Ale kto wie, czy ta muszka nie jest kluczem do istnienia całego otaczajacego ekosystemu. A może ten ptaszek? A może obecność człowieka, jakakolwiek, zagraża tym organizmom czyli i całemu ekosystemowi?
W całej dyskusji o ochronie przyrody w Biesach jest jeden ważny element - Biesy mają za sobą fazę intensywnej gospodarki rolnej, wyrębów lasów, a więc niemal w całości to, co widzimy jest przykładem na zdolności regeneracyjne Natury. Tu raczej trudno używać argumentacji o możliwej zagładzie ekosystemów naturalnych. Mamy raczej żywe laboratorium, w którym możemy poznawać procesy odtwarzania struktur naturalnych. To też jest ważne. Bo może kiedyś staniemy wobec konieczności ratowania całego mezoregionu dotkniętego jakimiś klęskami wywołanymi przez ludzi?
Wreszcie, i to chyba też ważny argument na rzecz ochrony malućkich przecież fragmencików Biesów, bogactwo przyrodnicze to wartość kulturowa. Bieszczady Zachodnie są jedynym polskim fragmentem wielkiej jednostki Karpat Wschodnich - różnych od części zachodniej również pod względem przyrodniczym. Dla ochrony i takich wartości PN Bieszczadzki powołano. Połonina Bukowska jest jedyną połoniną niemal w całości zamkniętą dla masowego ruchu turystycznego. Do obszaru ochrony włączono jeszcze grań Krzemienia. Dwa malutkie spłachetki ziemi, tylko tyle, a i to wciąż proponuje się otworzyć w imię zdobywania jednego szczytu.
Proponuję spojrzeć na południowy wschód od Kińczyka. Gigantyczne morze szczytów. Nie kusi Was bardziej niż ten jeden pik, wcale nie wysoki?
Ja przyjąłem zasadę, że dam temu miejscu spokój. Niech sobie będzie bez moich śladów butów. Nic a nic na tym nie stracę. Niemal ślepo zawierzę tym, którzy objęli go ochroną - może niezbyt szczelną i konsekwentną. Nie będę wnikał w kryteria, którymi się kierowali, gdy ustalali prawa. Najwyżej będę piętnował wycieczki samochodami terenowymi (a byłem świadkiem takiej karawny wjeżdżającej w stronę Kińczyka z przełęczy Bukowskiej), będę pytał, czy już próbowano nakłonić Ukraińców do zamknięcia szlaku na Kińczyk, będę pisał listy w sprawie demolowania tego terenu przez SG. Będę pytał dlaczego wydaje się jednostkowe pozwolenia na wejścia tam osób, które pod pozorem jakichś ważnych 'badań' chcą zaliczyć pik, żeby... właśnie, żeby co?
[
No więc były tradycyjne w formie zygzaków lub wielokrotnej litery "W" jak kto woli, a także widziałem jeden w kształcie podobnym do "świecznika", czyli ze stanowisk ogniowych wszystkie okopy zbiegały się w jeden umieszczony centralnie z tyłu.
Co do fotki tej budowli na Kińczyku niestety nie mam fot :-(
tak więc proszę, niestety niezbyt wyraźne :cry:
sofron
Dzieki za zdjątka ! Miło jest popatrzeć na Wołowe, Halicz i Rozsypaniec od wschodu :) Niestety wykopków nie potrafię na nich dostrzec - czy chodzi o te kamienne rumowiska na 1szym zdjęciu? Nie przejmuj sie jednak - z własnego doświadczenia wiem, że okopy ciężko się foci, nawet jak są bardzo wyraźne - dziury w ziemi zawsze wyglądają jak dziury w ziemi :wink: , trzeba robić panoramy żeby było widać coś wiecej (i o co chodzi na zdjęciu...) - a to sie nie zawsze udaje.
Pytanie do wszystkich: czy macie może zdjęcia tej budowli i dołu na Kińczyku, wzmiankowanych w poprzednich postach? Już widzę, że powinienem się tam wybrać :D i zrobić parę rysujków ale chciałbym wstępnie wiedzieć z czym mam do czynienia.
Pozdrawiam wszystkich :)
Kurczę Doczu nie mogę się doczekać na te połoniny nie dla każdego na Twojej stronie :cry:
misiekjakub >>> już lada dzień będą. jutro najpózniej pojutrze. Wszystko się przeciaga, bo córka miała dziś komunie, i kurcze nie było czasu na pisanie relacji.
Może ktoś wie jakie w końcu były rozmiary pożaru na Połoninie Bukowskiej ? Akurat 14-tego byłem w okolicach Cisnej, pogoda była świetna, więc zapewne i w tamtym rejonie nie było piorunów. Czy wiadomo co a może kto czegoś zaniedbał ?
http://www.bieszczady.info.pl/0,87,0,0,newsy.html
Dobrze wiedzieć, że udało sie opanować ten pożar. Niżej załączam zdjecie tego jak wyglądało to z okolic Wołosatego na szlaku z Tarnicy. Po zejściu od razu powiadomiliśmy (przez żone) komendanta parku.
patrząc na zdjęcie nie mogę się oprzeć wrażeniu, iż w Biesach nam sie uaktywnił stożek wulkaniczny. :wink:Cytat:
Zamieszczone przez Doktor
Takie stożki wulkaniczne to tam można obserwować po każdej burzy :D Niestety jako dziecko fotografujące klasycznie, nie ucyfrowione, nie mogę pokazać zdjątek :cry:
misiekjakub >>> wreszcie udało mi się zaktualizować stronkę, więc zapraszam są tam 2 zdjęcia okopów na rzeczonym odcinku, oraz kolejne dwa przedstawiające fragmenty resztek budowli na Kińczyku.
Oczywiście zapraszam nie tylko miśkajakuba, ale i innych Biesolubów.
Doczu dzięki, przeczytałem ""od deski do deski "".i zdjątka też obejrzalem - fajnie tam ,Cytat:
Zamieszczone przez Doczu
chociaż w dalszym ciągu mam mieszane uczucia , czy udostępnić ,czy też nie, ten odcinek Biesów??
Doczu
Dzięki wielie za opis całej wyprawy, Twoja relacja sprawiła mi ogromną frajdę. Na dobrą chwilę przeniosłem się dzięki niej do Bieszczad...
I dzięki wielkie za zdjęcia. Wykopki kt. pokazałeś wyglądają na giermance, ale najlepiej byłoby zobaczyć samemu z bliska - coś mi się ich profil nie podoba :D
Ta prostokątna dziura na Kińczyku... Hmm... na podstawie co widać na Twoich zdjęciach, a widać całkiem sporo, rzeknę ostrożnie że prawdopodobnie jest to schron bierny, austriacki, 1szowojenny - taka duża ziemianka o stosunkowo niedużej odporności na ogień. Takie numery były w ichniej instrukcji fortyfikacji polowej (przedwojennej) i trafialy się w twierdzy krakowskiej, w rozbudowie polowejj realizowanej po mobilizacji w 1914 r. (znane z archiwaliów, niezachowane, inne podobne znane z reliktów terenowych). Przy tej teoryji dziwnym jest jednak miejsce - szczyt jest punktem łatwo uchwytnym w terenie i taki schron łatwo namierzyć i zniszczyć. Bardzo możliwe, że to jest np. wykop pod fundamenty jakiejś budowli, niekoniecznie calkiem fortecznej - mógłby to np. być umocniony posterunek graniczny (taka mała strażnica - niemiecki, węgierski lub sowiecki). Może to też być wykop pod jakiś beton, tj drugowojenny niemiecki schron bojowy - ale w Biesach o takowych dotąd nie słyszałem, wyjąwszy coś co jest na przełęczy n/Roztokami (co nie znaczy że nie mogło ich być, mogli np. zacząć i nie skończyć, zdążywszy zrobić jedynie wykop). Ważne dla próby określenia co to jest, jest położenie w w terenie, zwłaszcza ekspozycja krajobrazowa bierna i czynna, sąsiedztwo inyych wykopków i jeszcze parę innych rzeczy. Nie ma się co mecenasić na forumie - trzeba by pojechać i samemu obejrzeć (i niekoniecznie wrócić mądrzejszym :( :mrgreen: ) Dzięki jeszcze raz,
Wielkie brawa Doczu !
Za opis wyprawy na Twojej stronie. Bardzo fajny i szczegółowy turystycznie i te subiektywne smaczki, a dokumentacja foto znakomita.
Szczególne dzięki za odcinek od domku nad Nehrylowem do Przełęczy Bukowskiej.
Ech ... łza mi się w oku zakręciła na wspomnienie tych dawnych przejść – tylko zawsze od góry do dołu (pochwalę się nieskromnie).
Zazdroszczę Wam zwłaszcza posiadu na Stińskiej (Rozsypaniec Stiński ?) – nigdy tam nie weszliśmy (leży za granicą) bo WOP (niegdysiejsza Straż Graniczna), który nam dawał pozwolenia na przejścia, zawsze przestrzegał przed tym wejściem, ponieważ wg nich był tam stale ukryty posterunek obserwacyjny „pagranicznikow”.
I jeszcze pytanie – czy nie zauważyliście nigdzie przedwojennych czechosłowackich słupków granicznych ? Były betonowe, wystawały jakieś 30-50 cm ponad powierzchnię, a na wierzchu słupka było „CS”. Było ich naprawdę sporo, a jeżeli nie ma to znaczy, że wykopali.
PS.
Nie znam się na tym, lecz pomyśl czy nie warto Twojego opisu jakoś bardziej związać z forum ? Przez jakieś bardziej widoczne odniesienie. Jest tego naprawdę warty !!!
Moim zdaniem na forum jest zdecydowanie ZA MAŁO opisów bieszczadzkich przejść (większych, mniejszych) forumowiczów. To jest zawsze ciekawe, bo pokazuje subiektywne odczucia uczestników. I to nie nudzi, niezależnie od tego ile razy się ten kawałek samemu przeszło. A jak będą jeszcze jakieś fotki, to ho, ho ..
Pozdrawiam miłośników „worka”
Dzięki koledzy za ciepłe słowa na temat mojej strony. Cóz staram się, aby opisy były w miarę dokładne, i rzetelne.
"jeden z Pulpitów" >>> Na Rozsypańcu Stińskim siedzieliśmy tuz przy słupku polskim (zresztą widać go chyba trochę na zdjęciu gdzie robię scenę a'la Titanic ;-) więc albo przesuneli granicę, albo pomyliłes nieco Rozsypaniec Stiński z Opołonkiem, gdzie idąc ściezką rzeczywiście można wejśc na terytorium Ukrainy (mu tez omyłkowo weszliśmy). Zresztą ostrzegam o tym w relacji.
Co do Czechosłowackich słupków, to oczywiście jeszcze są. W tej kwestii nic się nie zmieniło. Zresztą zajrzyj tu http://www.smsnet.pl/~Doczu/slupek.jpg .
Co do związania mojego opisu bardziej z forum to ja jednak mam na to mały wpływ, a poza tym myślę, że kazdy kto zechce, to znajdzie tę stronę. Jeśli jednak, ktoś z Administratorów zechce jakoś powiązać moją stronę z forum - nie będę oponował.
Tak czy inaczej dzięki za słowa uznania - motywują one do dalszej pracy :-)
Pozdrawiam.
No nie Doczu, pomylić Opołonek z czymkolwiek innym !Cytat:
Zamieszczone przez Doczu
Zwłaszcza jak się tam było co najmniej 15 razy i tradycją było robienie posiłków – koniecznie z gorącą herbatką warzoną na ruskiej maszynce benzynowej, woda z parowu przed Opołonkiem (ciekła czasami) – tuż przy słupku granicznym. Często dochodziło do pogawędek z pogranicznikami, którzy 3 razy dziennie wjeżdżali na Opołonek maszyną (pasem drogi ornej, tu kilka metrów od słupka) z czymś w rodzaju brony, a to w celu idealnego wyrównania pasa – żeby ślady potencjalnych uciekinierów były widoczne.
Jako człowiek wychowany bieszczadzko na starych mapach - chyba tzw. pepewukach, choć im programowo wtedy nie dowierzający (oj były wcięcia, były) – oraz przedwojennej „setce”, gubię się w tym różnym nazewnictwie stosowanym na obecnych.
A więc uściślijmy pojęcia.
Ty użyłeś nazwy „Rozsypanieć Stiński”. A ponieważ na mapach „krukarowych” jest tylko nazwa Rozsypaniec (1212m), więc myślałem, że o to Ci właśnie chodzi. Ale tenże szczyt 1212m na mapie tejże jest także wyraźnie poza granicą. Tak samo na starych mapach (również „setce”) szczyt 1212 – o nazwie Stińska– jest POZA granicą. Jak pamiętam (o ile nie mam halucynacji) słupek był na zboczu, grubo przed szczytem Stińskiej i ścieżka przed słupkiem skręcała w lewo. Góra wyrasta wyrażnie przed idącym z Kińczyka i nie sposób jej pomylić z czymkolwiek innym.
Konieczny posiad robiło się troszeczkę dalej, a to dla obserwacji pociągów znikających w tunelu.
A może Ci chodzi o to co na starych mapach nazywało się „Rozsypaniec” a na „krukarowych” Czarna Wilcha (1137m)?
Nie wiem jak ale zdjęcie słupka jakoś "przeleciałem. Dzięki za przypomnienie.
PS.
Będę się upierał, że konieczne jest bardziej widoczne odniesienie na forum do Twojego opisu wyprawy. Może Admini coś zaradzą ?
Pozdrawiam
Tak - dokładnie o to wzniesienie mi chodzi. Na mapie ExpressMapu (to ta laminowana) ten szczyt nazywa sie Rozsypaniec Stiński, na mapie "Bieszczady" Compassu nazywa sie Rozsypaniec, a na "krukarowej" czterdziestce rzeczywiście jest to Czarna Wilcha.Cytat:
Zamieszczone przez jeden z Pulpitów
Widzę, że chyba nie obejdzie się bez odpowiedniej notatki na stronie, aby jednoznacznie czytelnikowi wyjaśnić o który szczyt chodzi.
Co zas do samego Rozsypańca (1212) - tak, doskonale go widzieliśmy, ale nie mieliśmy zamiaru nań wchodzić z obawy, aby nie napytać sobie biedy.
A co do nazewnictwa - jak widać rejon Bieszczad jest chyba najróżnorodniej opisanym topograficznie rejonem naszego kraju, przez co dochodzi nieraz do takich niejasności :-)
Tak czy inaczej - myslę, że teraz już wszystko jest jasne :-)
Tak, całkowicie !Cytat:
Zamieszczone przez Doczu
A wracając do Stińskiej vel Rozsypaniec.
Tak intuicyjnie to nie jestem przekonany, że Krukar ma rację z tym rzekomo miejscowym „Rozsypańcem”.
Po pierwsze – góra jest wyjątkowo „wyrazista” i w ogóle nie jest „rozsypana”.
Po drugie – zazwyczaj jeden koniec wsi nazywał dane wzniesienie tak, drugi inaczej, a w sąsiedniej wsi jeszcze inaczej. Czyli, zależy na jakich informatorów (i informacje) Krukar trafił.
Po trzecie – to co on nazywa Czarną Wilchą jest rzeczywiście trochę „rozsypane”. Już nie pamiętam czy była tam jedna wystająca skałka, czy dwie-trzy, w pewnej odległości od siebie ? W każdym razie do „tego” o wiele bardziej pasuje nazwa „Rozsypaniec”, a nie do Stińskiej.
Pozdrawiam miłośników „worka”
"Kińczyk Bukowski (1252m). Szczyt ten, najwyższy między Rozsypańcem a Przeł. Użocką, wznosi się śmiałą sylwetką, charakterystyczną dla widoku z Halicza - nad źródłowym obszarem pot. Halicz (Bukowiec) i Negryłów. (...)
Z Rozsypańca. Bez znaków, ok. 1 1/4g. Z kamienistego szczytu schodzimy niezbyt stromą połoniną na pd. ku granicy państwowej i płajem wzdłuż niej po pn. (lewej) stronie trawersujemy piękną i rozległą Połoniną Bukowską poprzez dwa, niezbyt wybitne wzniesienia. Za drugim wzniesieniem zaczynamy podchodzić na spiętrzenie Kińczyka Bukowskiego, opadającego spadziście ku pn. (...)
Zejście do Bukowca. Bez znaków, ok. 1 1/2 g. Ze szczytu schodzimy spadzistym stokiem na pn. - po drodze źródełko - na połoninę i nią w dół w kierunku najniżej schodzącego jej języka przed zworem potoku. Odnajdujemy tu dawną, zarośniętą ścieżkę (źródełko w lesie), która lasem i polankami obniża się na pn. wsch., ramieniem Kińczyka Bukowskiego. Po lewej stronie tego ramienia spływa pot. Halicz, po prawej - Negryłów. (...)"
I jeszcze...
"Kańczowa (1115m). Najwyższe wzniesienie grzbietu granicznego między Wielką Rawką i Rozsypańcem, podobnie jak inne szczyty tego odcinka, Beskid Wołosacki (1104m), Wołkowe Berdo (1110m) i Menczył (1001m) bywa rzadko zwiedzane przez turystów, zwiedzanie bowiem pasma granicznego wymaga zezwolenia WOP.
Z Ustrzyk Górnych przez Małą Semenową. Bez znaków, ok. 2 1/4 g. (...)
Zejście przez Beskid Wołosacki na przeł. Beskid (789m). Bez znaków, ok. 1 1/2 g.(...)"
I dalej...
"Krzemień (1335m). (...) Z Ustrzyk Górnych przez dol. Terebowca. Zn. czerwone, później bez znaków, ok. 2 1/2 g. Ze schr. PTTK idziemy drogą w kierunku Berehów Górnych. Zaraz za sklepem, a przed mostem na Wołosatce, skręcamy w lewo za zn. czerwonymi w dol. Terebowca i dobrą drogą jezdną, mijając po lewej budynek leśnictwa, idziemy w głąb doliny. Po przejściu na lewy (orogr.) brzeg potoku idziemy drogą kilkaset metrów do miejsca, gdzie dolina i droga skręcają w lewo, a zn. czerone odchodzą z drogi w prawo w las (ok. 1/2 g.) Idąc dalej drogą dolinną mijamy drugi, a nastepnie trzeci most i ok. 100 m za nim zbaczamy w lewo. Wiedzie tu wcale wyraźna ścieżka do potoku. Podchodzimy nią w górę wzdłuż tego potoku, a gdy wyżej ścieżka zanika, pniemy się lasem wprost do góry na niedaleki już grzbiet Bukowego Berda. (...)
Ze Stuposian przez Muczne i Obnogę. Bez znaków, ok. 6 g. (...) (...) Trawersujemy w lewo, na pd., tak, że szczyt Bukowego Berda pozostaje teraz na pn. zach. od nas, zaś przed nami rysuje się grzebień Krzemienia, na który wchodzimy wprost do góry na pd. (ok. 1 1/4 g.) Turyści (...) chcąc dotrzeć na Halicz, nie muszą - znalazłszy się na połoninie po pn. stronie Krzemienia - podchodzić na jego grzbiet lecz skierować się trawersem na pd. wsch. przez połoninę w kierunku siodła między sterczącą Kopą Bukową (1320m) a krańcami Krzemienia, (...)"
Takie opisy szlaków znaleźć można w przewodniku Władysława Krygowskiego "Bieszczady i Pogórze Strzyżowsko-Dynowskie (część wschodnia) z ... 1970 r.!!! A co z tego wynika? - każdy odpowie sobie na to sam! Ach, łezka w oku się kręci...
Pozdrowaśki
Na Rozsypańcu (nazwa na innych mapach Stińska, wysokość 1212 m. npm., szczyt w poblizu słupka granicznego nr 176) nie byłem - tez się jakoś bałem, gdyż szczyt jest prawie 200 m od granicy (po stronie ukraińskiej), jednakże są na nim "rozsypane" czyli kruszejace skałki - sprawa prosta jasna i przejrzysta.Cytat:
Zamieszczone przez jeden z Pulpitów
czasami się zdarzało, że dane wzniesienie inna wieś (mieszkańcy) nazywali inaczej , ale z reguły w tej samej wsi góra dla wszystkich nazywała siętak samo więc nie można mówić o tym 'zazwyczaj". Zdarzały się podwójne nazwy - ale rzadko.Cytat:
Zamieszczone przez jeden z Pulpitów
Oj Barszczu ...
Jesteś szalenie przekonujący, ale w podanej argumentacji raczej siłą zdecydowania niż ciężarem dowodów. Co nie oznacza, że nie masz racji.
Jestem baranem „mapowym”, wychowanym na pepewukach, które z uwagi na swą doskonałość służyły mi głównie po to (jak jeszcze chodziłem po górach), żeby w pochmurną noc zorientować się w stronach świata.
Na przedwojennej „setce” (przedrukowanej przez Niemców, na odwrocie mapa Stryja), której byłem szczęśliwym posiadaczem, była Stińska.
Rozumiem, że „błąd austriackich kartografów” (o czymś takim przypadkowo kiedyś czytałem w odniesieniu do innych bieszczadzkich nazw), które powtórzyły przedwojenne polskie wydawnictwa, no i w końcu te nieszczęsne pepewuki.
Ale wolałbym rzeczową i naukową argumentację fachowca, którym niewątpliwie jesteś, jak już mam wychodzić na kompletnego durnia. Np.:
1/ Przykłady dawnych map, z datami wydań, gdzie jest nazwa Rozsypaniec.
2/ Dowody z map ukraińskich, czechosłowackich z międzywojnia, może z wcześniejszych węgierskich.
3/ Podanie przykładów źródeł pisanych na dowód.
4/ ew. świadectwa starszych mieszkańców.
Niewątpliwie to wszystko jest i całkowicie uzasadnia ten Rozsypaniec, ale laik taki jak ja lubi być przekonany dowodami, a nie tylko że ...
PozdrawiamCytat:
Zamieszczone przez barszczu
PS.
A co do zazwyczaj, to wychowywałem się na wsi na początku Roztocza, wsie były „zazwyczaj” bardzo długie i pamiętam co najmniej kilka przypadków wzgórz, które każdy koniec wsi nazywał inaczej.
A w tym przypadku, o którą wieś chodzi ? Bo Stińską (Rozsypaniec) widać z kilku, prawie tak samo daleko położonych od tej góry.
Nie wiem ile na tę sprawę światła rzuci ta mapa http://sunsite.berkeley.edu:8085/x-u...k/M-34-106.jpg ale jeśli choć trochę, to będę rad.
Nie zajmuję się opracowywaniem nazewnictwa - jestem wydawcą map i ksiązek! dowody i materiały znajdują się u Krukara w domu (archiwum kaset z nagranymi wywiadami oraz setki listów i mapek zrobionych przez byłych mieszkańców Bieszczadów) - wspominałem już na forum, że mam w planie wydać Atlas toponomastyczny Bieszczadów - tam bedzie wiecej na ten temat.Cytat:
Zamieszczone przez jeden z Pulpitów
nie słyszalem o takich mapach - nie ma ich chyba w dobrych archiwach - dla Bieszczadów sa tylko mapy austriackie i polskie mapy opracowane przez WIGCytat:
Zamieszczone przez jeden z Pulpitów
nie ma takich źródeł - chyba że za źródła pisane możemy uznać mapki wykonane przez Krukara, na które dawni mieszkańcy Bieszczadów naniesli nazwy których sami uzywaliCytat:
Zamieszczone przez jeden z Pulpitów
Nazwy pochodzą zazwyczaj od osób, które nie tylko widziały tę górę ze swojej wsi - tylko na niej wypasały swoje bydło czy owce! Zobacz na Bukowe Berdo na naszej mapie 1;40.000 Bieszczady Wysokie. BdPn - ile tam jest nazw - każda cześc inaczej sie nazywa! Ktoś miał swój. lub dzierżawiony przez siebie kawałek i go nazywał!Cytat:
Zamieszczone przez jeden z Pulpitów
to sowiecka setka - nazwy przepisane z innych map - nie wnosi w tej materii nic nowegoCytat:
Zamieszczone przez Doczu
Z mapy topograficznej 1:25000 wydanej w 2001r przez Sluzbe Topograficzna WP (arkusz M-34-106-D-c,d ) moge podac co nastepuje:
a. szczyt Stinska (1212) - wspolrzedne UTM 632450 5431925 - lezy po stronie ukrainskiej (na pln zach od slupka granicznego 177)
b.- szczyt Rozsypaniec Stinski (brak wysokosci) - wspolrzedne UTM 633250 5431125 lezy na granicy - tam jest zaznaczony punkt osnowy geodezyjnej i slupek graniczny 179
Tyle teoria - moze uda mi sie to sprawdzic i wtedy to potwierdze.
Do dyskusji o (nie)możliwości przejścia odcinka Przełęcz Bukowska - Kińczyk Bukowski - Opołonek zapraszam tutaj. Ten wątek zamykam.