I znowu ja

A 150 lat temu to w ogóle można było wszędzie łazić, wszędzie las wycinać, prawie do wszystkiego strzelać i nikt się nie czepiał. To co, też mam mieć żal, że ja nie mogę?
Mam wchodzić np. na Kominiarski Wierch, bo kiedyś prowadził tam szlak? Mam łazić Orlą Percią od Krzyżnego do Wołoszyna bo do 1932r było wolno? Kusi mnie, na Moczarne również, nie do końca widzę sens tamtejszego rezerwatu, ale dopóki jest to zabronione to nie idę. To po cholerę byłoby robić te parki i rezerwaty, skoro będziemy sobie uzurpować prawo włażenia do nich wedle własnego uznania i poglądów?
Jakież to nasze, polskie: prawo się nam nie podoba, to można je olać.

czyli jak ide chaszczami po otrycie to mam szacunek do przyrody a jak ide chaszczami po moczarnym to szacunku do przyrody nie mam?? ja jestem ta sama i przyroda jest ta sama. Moze nie mam szacunku do prawa, z tym sie zgodze. Nazywajmy rzeczy po imieniu ;)

Cytat:

---

Zamieszczone przez buba

Moze nie mam szacunku do prawa, z tym sie zgodze. Nazywajmy rzeczy po imieniu ;)

---

No cóż, przynajmniej szczerze, choć moim zdaniem nie ma się czym chwalić.
Prezentujesz podobny (z całym szacunkiem) pogląd, jak np. gość, który Ci podprowadzi radio z samochodu, obrobi mieszkanie czy co tam wolisz. On też nie ma szacunku do prawa i ma swoje argumenty, że mu wolno.

Cytat:

---

Zamieszczone przez długi

Miej pretensje do Taty. Kiedyś szlak szedł przez Moczarne i łaziłem tam, teraz jest rezerwat i nie łażę.

---

Cytat:

---

Zamieszczone przez bertrand236

Zgłasza sie Tata. Możesz mi to wyjaśnić.

---

Jesli dobrze zrozumiałem chodzi o czas narodzin Barnaby, że się nie załapał na brak zakazów. Ale chyba trzeba by do odpowiedzialności pociagnąć jeszcze jedno pokolenie wstecz. Nie wiem czy dałbyś radę Bertrandzie "zmieścić się czasowo".:roll: :roll: :roll:

Cytat:

---

Zamieszczone przez buba

czyli jak ide chaszczami po otrycie to mam szacunek do przyrody a jak ide chaszczami po moczarnym to szacunku do przyrody nie mam?

---

Moim zdaniem nie masz. Przy obecnej liczbie turystów odwiedzających parki narodowe nawet "przyuczenie" każdego z nich do pozostawiania po sobie idealnego porządku nie rozwiąże problemu. Nawet jeżeli turyści zaczną zachowywać się rozsądnie, przestaną śmiecić i będą podziwiać przyrodę w absolutnym milczeniu to trawa na szlaku (drodze?) na Wetlińską nie wyrośnie... Pal licho tę trawę - niech każdy łazi po Bieszczadach jak mu się podoba, po Moczarnem, po torfowiskach, wszędzie. Nawet jak każdy będzie czesał po sobie trawę, z towarzyszami wędrówki będzie się porozumiewał na migi a (przepraszam co delikatniejszych) potrzeby fizjologiczne będzie załatwiał do woreczka i zabierał ze sobą to nie zostanie żadne miejsce, w którym jakiś zwierzak większy od żuczka mógłby się na chwilę przed człowiekiem schować.

Buba, jestem przekonany, że nie zostawiasz śmieci w lesie, nie deptasz salamander ani nie rzucasz kamieniami czy kijem w zygzakowate żmije. Mogę śmiało założyć, że jesteś osobą, która robi wszystko żeby miejsce po biwaku zostwić po sobie jak to tylko możliwe w idealnym porządku. Musisz sobie jednak zdawać sprawę, że takich jak Ty jest więcej. Czy uważasz, że wizyta 10 (100? 300?) takich wzorowych turystów dziennie w Moczarnem pozostanie bez echa? Że zwierząta Was polubią i przyzwyczają się do tego? Czy może wyniosą się dalej? Oby tylko miały jeszcze gdzie się wynieść.

Może jednak zostawmy przyrodzie jakieś enklawy, których naruszać nie będziemy? I nie chodzi wyłącznie o Moczarne... Od razu pojawia się pytanie jak decydować, które to enklawy mamy zostawić przyrodzie. Kto ma nam pokazać: tu wolno, tam nie. Aż mnie korci, żeby krzyknąć: JA! będę decydował za siebie! Chcę zejść z Halicza przez Wołowe? Idę! Wszak ja szanuję przyrodę, szkód nie narobię. Ale za mną pójdą inni, bo dlaczego nie? Najpierw podobni mnie, potem tacy troszkę inni a wreszcie zupełnie inni a z nimi papierki, butelki, hałas i wszystkie inne tego typu atrybuty. Może więc to nie ja powinienem decydować? Może zostawić to władzom parku narodowego? Chyba mogę założyć, że wiedzą o ochornie przyrody więcej ode mnie, inżyniera budownictwa?

To, że ktoś inny nie podporządkowuje się przepisom, łamie je bezczelnie albo skrycie w żaden sposób nas nie usprawiedliwia i nie uprawnia do takiego samego postępowania. Kilka razy widziałem z Tarnicy "turystów" na grani Krzemienia, czy to mnie upoważnia, żebym też tam szedł? Wąchałem smród spalin motocyklowych na Małej Rawce, czy mogę też kupić sobie takiego samego smroda i wyjechać nim na Caryńską?

Jeżeli uważamy, że nam wolno bo my jesteśmy Ci co "szanują przyrodę" to stawiamy siebie ponad innych. My, lepsi, możemy. Wy śmiecicie, hałasujecie, przeszkadacie niedźwiedziom w prokreacji a po naszej wizycie w lesie liczba niedźwiedzi wzrasta dwukrotnie...

Jak zwykle się rozpędziłem i doprowadziłem całą sprawę do absurdu, ale może jednak mam trochę racji?

Pozdrawiam
Bartek

Cytat:

---

Kusi mnie, na Moczarne również, nie do końca widzę sens tamtejszego rezerwatu, ale dopóki jest to zabronione to nie idę. To po cholerę byłoby robić te parki i rezerwaty, skoro będziemy sobie uzurpować prawo włażenia do nich wedle własnego uznania i poglądów?

---

Do tego co powiedział MF nic dodać, nic ująć. Oczywiście można kwestionować sens niektórych zakazów a nawet walczyc o ich zniesienie, ale póki są trzeba do nich stosować. Warto czasem pomyśleć - a może ja czegoś nie wiem i jakiś tam zakaz jest akurat uzasadniony ? Może więc i objęcie ochrona Moczarnego ma głębszy sens ? A jak nie ma, to usiłujmy to zmieniać, ale nie metodą faktów dokonanych bo to najkrótsza droga do anarchii. Mnie tez irytuje wycinanie lasu na granicy parku w nadleśnictwie Stuposiany, uważam że tamte tereny powinny być dawno włączone do parku. To że tam warkoca piły, nikogo nie upoważnia by sobie skracać droge np. na Bukowe Berdo . A tak robia nie tzw. masowi turyści, ale ci co sie maja za elite bieszczdzkich łazików.

hihihi ale Wam stanęło w oku to Moczarne. A ja tylko tak ogólnie.... hahahaha

Generalnie to mój tok myślenia jest zbierzny z tym Bubowym, chyba oboje takie rogate dusze jesteśmy hahahah.

Bmiller poruszył bardzo ciekawą kwestię, mianowicie ruchu turystycznego. 10, 100 300 turystów dziennie? Gdyby nie mój wątek, a raczej zamieszanie w wątku, pewnie niewiele osób miałoby świadomość istnienia tego miejsca. Atrakcyjność turystyczna Moczarnego moim zdaniem jest niższa niż Doliny Sanu.... Ciekaw jestem czy średnio- rocznie np w Tworylnem czy Studennym jest choćby 10 turystów dziennie !!!! W sezonie może czasem tam trafi 100 osób, ale w przliczeniu to na obciążenie przyrody w skali roku..... no i popatrzcie sobie jak przyroda sobie radzi! Aż miło patrzeć!

Naive poruszył inną sprawę, mianowicie patrząc na poczynania ogółu rodaków którzy uświadczyli przyjemności władania (a w szczególności naszego monarchy) to deklaruję się fanatycznym anarchistą! A co!

Na koniec zacytuję tu..... "Nade wszystko powinniśmy być ludźmi, dopiero zaś potem obywatelami." Tę myśl pozostawiam Wam do refleksji i kątem-plucia na dzisiejszy wieczór....

Cytat:

---

Zamieszczone przez Barnaba

Atrakcyjność turystyczna Moczarnego moim zdaniem jest niższa niż Doliny Sanu....

---

Hmmm.... no raczej ze względu na bliskość Wetliny i urokliwość którą już jednak tu poznałem z fotek to chyba atrakcyjność tego konkretnego miejsca jest dość znaczna. Atrakcyjność tutaj = dostępność (b.dobra) + urokliwość (tez nie aż tak mała). Myślę że w momencie udostępnienia tego miejsca szybko zaczęły by tam się robić wieczorne imprezki z Wetliny.

ja sie podpisuje pod cytatem barnaby :)

Wbrew pozorom sporo ludzi wie o Moczarnym. Ponieważ szlak graniczny na tym odcinku należy do moich ulubionych tras, to śmiało zaryzykuje stwierdzenie, że 80% osób, które tam się wybiera - umie odnaleźć wejście na stary szlak i zejście do Moczarnego.

Cytat:

---

Zamieszczone przez malo

Atrakcyjność tutaj = dostępność (b.dobra) + urokliwość (tez nie aż tak mała). Myślę że w momencie udostępnienia tego miejsca szybko zaczęły by tam się robić wieczorne imprezki z Wetliny.

---

Bardzo duzo w tym racji!

pozdrawiam
Aleksandra

Kołkiem w oku Wam ten mój wypad hihih,la la la
tak czy tak jest tam agroturystyka i kto chce niech sobie poszuka, i tam jedzie (oczywiście dostanie wtedy zgodę BPN leśniczego czy samego Ministra OŚ)

A ja wróciłem z kolejnego wyjazdu. I muszę spieszyć z relacją, bo jutro jadę znowu. La la la!

No nie znowu byłeś w Moczarnem. Wstyd Panie Barnabo wstyd. A wogóle to od dłuższego czsu zastanawiam się dokąd to wędruję ten Twój ludzik. Zaczynam mu zazdrościć takiego łażenia non stop.

Z tego co wiem to był w Bieszczadzie ale nie w Moczarnem

Lucyno :) ! Mój ludzik wędruje na wschód, póki co w Bieszczady, ale tego do końca nigdy nie będzie wiadomo dokąd. Rozpędza się na nizinach. Bo jak przebywam w Biesach to jest wątek ten właśnie, no i zdjęcia odpowiadające opisowi- a czasem nawet i nie.

I już jest relacja z pierwszego dnia. Zapraszam do czytania!
http://www.barnaba.com.pl -> Bieszczady i odpowiednia relacja

I jest już drugi dzień.....

No tak, relacja poprzednia dokonczona.... chyba zawiodła trochę pamięć, albo znów las sprawił że zapomniałem kalendarza.... Tak czy owak, jest już kolejna listopadowego browarzenia z Browarem i Teodorem..... na świerzo, dokładnie bajecznie.... ehhh
LINK

Drugi dzień relacji zakończony.....

LINK

Barnabo, czemu się uparłeś pisać wszystkie relacje na swojej stronie? ;D

Zaczęło się od Moczarnego:) ale ok ok, poprawię się.

„Świat zaludniają jednostki”

Henry David Thoreau


Dzień pierwszy.

24h wytrzymałem w Poznaniu. O 6 rano w czwartek wyruszyłem....trasa była długa i nużąca, grunt że dotarłem do celu. W okolicach Leska, odebrałem telefon od Harnasia z informacją, że go nie spotkam tym razem, ale prawdopodobnie niejaki Browar i Teodor będą na miejscu. Droga od Sanoka była oblodzona, a od Diabligrodu biała... Bertrand miał jechać do Cisnej, jednak podwiózł mnie na miejsce noclegowe.

Te co bardziej odludne miejsca, a więc i miejsce mojego noclegu było zupełnie zasypane śniegiem- miejscami do kolan. Potok schował się pod lodem i śniegiem, gdzieniegdzie tylko ciemne pola wskazywały na to że lód nie jest gruby. W świetle czołówki błyskawicznie odnalazłem przysypaną ścieżkę, i rozpocząłem „taneczne” manewry na krętym i śliskim przejściu. Było dokładnie wedle Harnasia słów- na miejscu był Browar i Teodor.

W lot pojąłem o co chodzi z tą ksywą Browara.... Wieczór był co najmniej sympatyczny. Gospodarze upichcili jakąś zupę, miałem okazję zaobserwować chwalonego przez Browara colemana. Jak na mój gust dość skomplikowana obsługa, ale liczy się że jadło było ciepłe i dobre- to zawsze poprawia samopoczucie (a i tak nie było na co narzekać). Liczne przygody wspominane przy kominku zawsze nadają chwilom niepowtarzalnego wymiaru. W lot pojąłem, że w preferencjach uprawiania turystyki jesteśmy identyczni, i choć bagaż moich doświadczeń w tych kwestiach żaden, wiem już to i owo.

W chacie mimo że opału nie brakowało, wewnątrz panował chłód. Na zewnątrz ok 10, a w środku 8 oczywiście odpowiednio po przeciwnych stronach zera. Noc spędziłem na ławie dość blisko paleniska- w pełni świadom że to mogłaby być moja ostatnia noc w śpiworze, że uszkodzenie od iskry.... bla bla bla, a życie swoje- zimno mi było to trzeba sobie radzić!

Świat zaludniają jednostki
Henry David Thoreau

Dzień drugi.

Poranek! Godzina 6 z minutkami paroma. Moja cierpliwość się skonczyła. Ileż można leżeć w śpiworze, obracać się na boki, wiercić, kombinować.... nawet całkiem zakrycie się i ściągnięcie sznureczka.... no nic. Po nogach telepie i spać nie daje. DOŚĆ! Wylazłem i po chwili dzierżąc topór mój cudowny szukałem rozgrzewki w lesie. Nieopodal, jak gdyby nigdy nic stało sobie drzewo, na moje mieszczańskie oko- iglak, ale bez igieł. Może świerk? No jak świerk bez igieł to suchy. Pewnie stukot mojej siekiery po za Browarem i Teodorem nie zbudził nikogo w lesie. Siekiera, moja wierna towarzyszka wędrówki w mig mnie rozgrzała, a łomot opadającego pnia wywołał we mnie pewne podniecenie. A niech to! Moje przewidywania okazały się liche, i znów mnie życie zaskoczyło- drzewko oparło się o jabłoń.... Do 10 było mi już całkiem ciepło, i gotowe były 3 spore odziomki i cała masa chrustu. Na śniadanko dostało mi się w udziale zupy z tradycyjnie już wspólnego gara. Po śniadaniu wspólnie dokończyliśmy przerabianie świerka.

Udałem się na Jeziorko Bobrowe i Huczek. Dość mało ambitna trasa, ale dobrze zrobiła w oczy. Jeziorko zamarznięte, pokryte śniegiem i w ogóle wszędzie biało.

foto 1 foto 2 foto 3 foto 4 foto 5 foto 6

Droga na Huczek niby banalna, ale ileż radości miałem kiedy zobaczyłem to co było widać!!! Zima, brak liści, mimo chmur znośna widoczność... no nie byłbym sobą, gdybym nie zrobił paru zdjęć!

foto 7 foto 8 foto 9 foto 10 foto 11 foto 12 foto 13

Po powrocie na miejsce naszą szczególną uwagę zwrócił pewien zielony maluch. Napierał drogą to w jedna, to w drugą stronę, przystawał, obserwował....

Po południu wybraliśmy się do Cisnej. Gwoździem programu miały być zaduszki organizowane w Atamanii. Byliśmy wcześniej, ze średnim entuzjazmem zorientowałem się że prawie wszystko pozamykane: kiosk z pocztówkami i ładną ekspedientką, gs, poczta... W sklepie ciężko było nabyć nawet jabola, w końcu się udało- będzie grzaniec na wieczór (przypraw już nie mieli). Tak jakoś się stało, że wylądowaliśmy w Siekierach. Ku mojemu wielkiemu zdumieniu atmosfera bardzo mi odpowiadała. My, Bodzio Sikorka, jakieś trzy sikorki ot i cała klientela. Chyba słusznie Bodzio stwierdził, że trzeba przyjechać w Bieszczady, aby zobaczyć przy stole 3 brodaczy jednocześnie. Miał rację, czy nie dobrze nam się gaworzyło. Od dawna narastała we mnie chęć wypicia wina grzanego w Siekierach, tak wieczorem, tak po ludzku, na spokojnie. Nigdy nie miałem okazji, bo albo tłok, albo daleko... no udało się! Mówcie co chcecie, ale pusta, cicha Siekierezada po zmroku nie ma sobie równych. Po chwili doszli szanowni tubylcy, a po paru kolejnych Bertrand (mimo że bez brody i czerwonego nosa chyba też tubylec hyhy) Ludzi to przybywało, to ubywało ale trzeba było iść obadać co u Ryśka w Atamanii.

Sprawa wyglądała tak: przed lokalem rozpalone było ognisko, ustawione ławki, głośniki.... W środku ludzie siedzący na wszystkim co bardziej lub mniej poziome i w stanie utrzymać dupska, sporo stojących, łażących i Wodzirej Rychu Denisiuk z krówką w ręce, polewał płyn, ale głównie chyba tylko sobie- delikatnie mówiąc, tego wieczora nie wnosił nic pozytywnego. Przez ogólny gwar próbował przebić się pewien koleżka, pięknie śpiewał, super grał na gitarze, siedziałem na splunięcie od głośnika, tom słyszał dokładnie. Reszta gawiedzi gapiła się chyba po ścianach i z irytacją spoglądała to co zachodzi, co by nie było chyba jako jeden z nielicznych byłem świadkiem kunsztu i zaparcia młodego artysty, reszta najzwyczajniej w świecie miała to w dupie. Prawdziwa cisza zapadła kiedy Krzychu zaczął częstować bigosem! Całe tałatajstwo, ja też, zaczęliśmy rozkoszować podniebienie bigosem chyba w obawie się ozor przygryzie nastała cisza. Puszczono nagrania, ładne to było i znane.... Kiedy ciszę chciał przerwać Wodzirej, został przegoniony a gwar powstał na nowo, kiedy skończył się bigos. Wspólnie z Browarem pożegnaliśmy Bertranda, Gospodarza (co by nie mówić to postarał się, i chwała mu za pomysl), gdzieś przepadł Łysy z Czarnej, Asiczka, a reszta stanowiła dla mnie paletę nie znanych twarzy- nie witałem się z nimi to i bez pożegnania poszliśmy do baru ze stołami przebitymi siekierami. Piwko gładko spływało do brzuchów, a naprzeciwko dość przykry widok siedzącego Burego Wodzireja obok 3 sikorek wyraźnie mających dość gadania gdzie on to nie ma Szocińskiego, Atamanię i co on nie zrobi.... Z pewną satysfakcją wspominam siekiery tej nocy, acz bez większego żalu zrezygnowaliśmy z dalszego udziału w Atamańskich zaduszkach.

foto 14 foto 15 foto 16 foto 17 foto 18 foto 19 foto 20 foto 21 foto 22 foto 23

Na miejscu noclegu było już dość zimno, migiem jednak w kominku zaczęły strzelać płomienie, a na klocach drewna posadziłem menażkę z grzańcem. Przyprawa znalazła się na miejscu, została po moim przesiadywaniu z Wojtkiem. Zaduma, zagapienie się w kominek, w żar, przerywana rozmowami, opowieściami.... Kolejny dzień przechodził do przeszłosci, zapadała bieszczadzka noc, pełna niespodzianek, choć może dla bywalców do przewidzenia. Ale nie tu i nie teraz o tym. Dobranoc.

foto 24 foto 25 foto 26 foto 27 foto 28 foto 29 foto 30 foto 31

Barnaba a gdzie Ty spales??bo sie nie doczytalam:(((fakt z e w pracy jestem i nie moge czytac dokladnie a tylko po lebkach...

Orsinie toc napisał wyrażnie że na ławie przy palenisku , a gdzie ta ława stoi to raczej publicznie nie powie .

Cytat:

---

Zamieszczone przez Barnaba

chyba jako jeden z nielicznych byłem świadkiem kunsztu i zaparcia młodego artysty, reszta najzwyczajniej w świecie miała to w dupie.

---

Podobny efekt udało mu się uzyskać na "Madonnach bieszczadzkich" w październiku. Cóż - śpiewać każdy może, ale Jasiu Bryndza robi to chyba zdecydowanie za długo... (efekt Edyty Górniak w końcówce hymnu w Korei)
A może po prostu powinien głosniej grać? ;)

Cytat:

---

Barnaba a gdzie Ty spales??

---

W lesie spałem. W środku lasu, gdzie była ława i palenisko:) Generalnie las jak każdy w Bieszczadach.... trochę buka, trochę świerka, potok i dzikie łąki.... Więcej nie powiem

Cytat:

---

Zamieszczone przez Piotr

...

---

Czyli ten blond wokalista to Jasiu Bryndza.... no widziałem że się stara, widziałem że reszta tego nie zauważa, ale żebym swoją opinię wyrobił- no to musze trochę poczekać. Fakt faktem, jak byłby jakimś KIMŚ, to cisza by była jak makiem zasiał.....

Cytat:

---

Zamieszczone przez iza

Orsinie toc napisał wyrażnie że na ławie przy palenisku , a gdzie ta ława stoi to raczej publicznie nie powie .

---

a wlasciwie dlaczego nie powie?:(((

Nie powie bo nie wie! Zostałem porwany przez zbłąkany oddział UPA i przetrzymywany pod strażą tamtejszego kapelana. Grozili mi żebym nic nie mówił i nie powiem!
Tu patrz! Jak było strasznie! Sie nie dziw że nie chce nic mówić!

Tu patrz! Nie spuszczał ze mnie oczu!

"nie wiem, nie umiem nie znam sie, i w ogóle to zarobiony jestem!!!"
DLATEGO NIE POWIEM! BASTA

Barnaba jestem pełen podziwu dla twojej fantazji, pomimo tego że jestem starszy od ciebie o pokolenie zaczynam się uczyć od młodszych. Orsini przejżyj archiwum o "chatkach" a zrozumiesz barnabę.

a ja tylko tak se.... jak widzę notorycznie powracający problem gadania i nie gadania o miejscach pięknych.... no co? Siekierą w bloku nie pomacham, a tak mnie fantazja ruszyła....

Świat zaludniają jednostki
Henry David Thoreau

Dzień trzeci.

Rano obudziłem się znów z zimna. Wyskoczyłem z mojego mroźnego śpiwora, szybka herbata, zacząłem rozkoszować się fotografowaniem. Fajnie tak, nie mieć na sobie presji czasu, patrzeć na las, i kombinować jak tu najlepiej popełnić jakąś fotografię. W międzyczasie przyjechał Bertrand. No i się zasiedzieliśmy. Plany Teodora, co by wymknąć się z chaty o 6 rano okazały się nierealne. Rozmowy nie miały końca, a dowiedziałem się tam np że ziemia jest wklęsła. Poparte to było dość mocnymi argumentami i wieloletnimi doświadczeniami. Przy piwie kiedyś się może dowiecie, ale faktycznie coś w tym jest!

foto 32 foto 33 foto 34 foto 35 foto 36 foto 37 foto 38 foto 39 foto 40 foto 41 foto 42 foto 43 foto 44 foto 45 foto 46 foto 47 foto 48 foto 49 foto 50

Czas było wyruszyć. A tak sobie po lesie łaziliśmy z Bertrandem, ładnie było, a kształty kory drzew staną się chyba moją pasją. Sporo się nałaziliśmy, tak jak lubię najbardziej: niespiesznie rozglądając się do okoła tak w ogóle, ale i wypatrując całkiem ciekawych zjawisk.

foto 51 foto 52 foto 53 foto 54 foto 55 foto 56 foto 57 foto 58 foto 59 foto 60

Wszystko zaczęło się od opowieści Harnasia o topilakach. Teraz patrzę na drzewa, i widzę więcej niż tylko pień i gałęzie. Mam nadzieje że mnie pamięć nie zawiedzie, kiedy błądząc będę szukał schronienia, może wtedy w lot pojmę gdzie i którędy iść; a może nie i będę miał całkiem inne przygody do opisania. Kiedy miałem już całkiem mokro w prawym bucie wyszliśmy z lasu i dojechaliśmy na Kiczerę koło Kamionek.

foto 61 foto 62 foto 63 foto 64 foto 65 foto 66 foto 67 foto 68 foto 69 foto 70

Ładne miejsce, ale wiało nieziemsko. Całkiem już przemarznięty, pewien zarazy jakiejś, pojechałem z Bertrandem na mały objazd- czyli wstąpiliśmy do pana Pękalskiego. Cała moja uwaga skupiła się na małym, czarnym kocie. Niesamowite zwierzęta z tych kotów! Trasa powoli się konczyła.... W Cisnej w moim ulubionym kiosku (to chyba zasługa ekspedientki) nabyłem pocztówki, posililiśmy się w Zaciszu. Na koniec pozostało mi dostosować swoją cielesność do standardów stopowicza- szybki prysznic w pokoju u Bertranda. Droga do kominka okazała się niesamowita. Śnieg sypał jak spod pługa! Droga bieluśka cała, w powietrzu jak w mleku, opad śniegu pełną gębą! Pięknie było!
Na miejscu w chacie 2 stopnie, na zewnątrz tyle samo- ale już poniżej zera. Rozpalenie to była już formalność. Jedynie gafę popełniłem. Ruszt, który był w kominku wyjmując.... no spadł garnek z wodą- na ten mój żar ukochany. DUPA! Zawsze wiedziałem ze to kiepski pomysł z tym rusztem!!! Grrr, a może to i troche moja wina że nie pomyślałem.... Cóż, stało się, trzeba sobie radzić. Skrzętnie dbałem o to, aby powietrze nie uchodziło zbędnie z chaty, ale dymówa się zrobiła niebywała. Tu podpatrując Harnasia, otworzyłem klapę na strych, zrobiłem kurną chate- takie proste i skuteczne! Byłem tam sam, samiuteńki. Jako typowo stadny egzemplarz z początku czułem się nieco nieswojo, ale zacząłem czytać zaległe wpisy z zeszytu i jakoś tak czas mijał. O dziwo, ostatni wpis nie był nikogo z opuszczających razem ze mną chatę, był to wpis strażnika łowieckiego. Ogólna treść wpisu była taka:
Zgodnie z artykułem (numer) za nocowanie grozi .... Myslę, główkuję, wertuję kartki ... hahaha Ala sobie jaja ze mnie robi. Zignorowałem sprawę, zająłem się czytaniem opowiadań, które sam przywiozłem. Czas mijał w piękny sposób. Przeczytanych zdań parę, chwila zadumy i zawiecha z wlepionym wzrokiem w kominek, spojrzenie na buty (jak schną), podgrzanie grzańca- i tak cały czas. Przeczytałem sobie trochę, wino się skonczyło, a napakowawszy do kominka nieco opału zaległem na ławie i pozwoliłem aby strzelający iskrami świerk pogrążył mnie w kolejnym Bieszczadzkim śnie


foto 70 foto 71 foto 72 foto 73 foto 74 foto 75 foto 76 foto 77 foto 78 foto 79 foto 80

Świat zaludniają jednostki
Henry David Thoreau

Dzień ostatni.

Zimno! To pierwsza myśl jaka nasunęła mi się po przebudzeniu. Jednak było lepiej niż kiedyś- była godzina 8, a nie 6. Sam nie wiem czy to dlatego że przywykłem, czy że bliżej kominka spałem. Patrzę.... drewna jeszcze sporo jest- dużego. Polazłem i przyniosłem trochę mniejsze- co by z rozpaleniem było ok. Herbata robiona już na kocherze smakowała prawie jak z ognia. Kociołek cały czarny, wyglądał jak wyciągnięty diabłu z dupy, pogięty jak bym nim walczył o jedzenie miał w sobie wszystko to, czego nie miał w czasie wyjazdu z Poznania. Przeszedł dymem, i miał resztki poprzedniej herbaty. Tak więc sobie siedzę spokojnie i piję herbatę, całkiem pewien byłem że nie najdzie mnie sanepid.... ale kontrola jednak była! Okazało się, że wpis do wpisownika to nie była ściema Anyczki. Przyszedł mości strażnik i już chciał coś powiedzieć, alem mu przerwał:
- Dzień dobry, zapraszam, może herbaty ciepłej... taki mróz!
Jegomość zdębiał, było to widać na jego twarzy. Pewnie spodziewał się jakiejś pijanej chołoty. Rozglądając się uważnie po chałupie, zaczął nawijać, że on to nie, ale odgórnie ma nakaz, i ze nie wolno i takie tam pierdoły. Jak na moje minimalistyczne pojęcie higieny i porządku w Bieszczadach to w chacie lśniło czystością. W istocie to poprzedniego dnia Ala dokładnie zadbała o ład, a ja starałem się nie nabrudzić. Facet opowiadał, że się policja interesuje, bo wypadek był, że pili, że hałasowali, że drzewa piłą wycinali (wow), że w ogóle źle się dzieje. Cały czas starał się przygotować mnie do wręczenia mandatu- za naruszenie dóbr.
- O zmroku chatę zobaczyłem, pusta była, to się rozgościłem na noc. Co ja mam, na śniegu spać jak chata pusta stoi?
Na te słowa facet całkiem zaniemówił, znów zaczął bąkać pod nosem, ze on wie, ze też chodzi po górach......a niech se chodzi, bylebym miał spokój! Popytał jeszcze o tych co tu półki robią, że w ogóle po co ten syf – tu wskazał na kuchnie. No i nie wytrzymałem! Kto co może zostawić, to zostawia, dla tych co może nie mają, a potrzebują: ryż, herbata, sól, cukier, zupy chińskie- niby żaden majątek, a nieraz bezcenne. Będzie mi tu mówił że źle że jest takie coś! Na koniec stwierdził że ma tu nikt nie przychodzić (jak bym ja tam woźnym był) bo oni (myśliwi) na sylwestra chcą przyjść.
- Jak pan potrzebuje z kolegami intymnej sytuacji to mogę iść na strych zawsze, albo ..... gdzieś indziej.
Facet widział ze spokój jest, a ja już swoje zdanie mam, i nie przekona mnie..... pojechał sobie. Chwila sprzątania, ostatni wpis do zeszytu i czas wyruszać!

Okazało się, ze przygoda dopiero się zaczęła! 20 minut drogi w stronę asfaltu usłyszałem wycie. Nie wiem czy wilk, czy pies- ale głodne w dupe ugryzie tak samo boleśnie. Słychać było szczekanie i wycie, lekki dreszcz, ale chwilę posiedziałem sobie i posłuchałem. Kto wie kiedy będę miał znów okazję. Wycie to narastało, to cichło, piękna melodia do tych widoków. Koło leśniczego widziałem zielonego malucha którym przyjechał mój poranny gość, kawałek dalej minął mnie jakiś myśliwy – lufa mu przez okno sterczała, skinąłem głową na „dzińdybry”, uśmiech nic nie kosztuje a zyskać można sporo. Facet się uśmiechnął, jak by mnie znał skąś, może to ten co u niego w styczniu gacie zostały, co to je w maju znalazłem w krzakach (patrz relacje). Po chwili myśliwy znów mnie mija. Uśmiech zaowocował dojazdem do większej miejscowości. Tam wyciągnąłem moją tajną broń- sutanne, i hajda do domu!

Zaczęło się. Złapałem wana, chewrolet jakiś. 2 facetów, jeden chłopak i jedna sikorka młoda. Kierowca łudząco podobny do jednego znanego naszego aktora. Nie mam pamięci do nazwisk, i dobrze, bo nawet jeśli, to facet chciał zapewne odpocząć od wszystkiego.... Chwila rozeznania, i okazało się że nie jadę do Sanoka, ale do Krakowa. A co mi tam.
- A wie pan, bo ja żaden ksiądz. Od wuja dostałem, co by na stopa łapać.
Ten tekst całkowicie rozbroił wszystkich w aucie. Tak się to im spodobało, że pod Krakowem załapałem się na obiad. Jakaś wieś, piękne miejsce, stara wielka chata, wystrój jak z muzeum. Portrety rodzinne, święte obrazy, no obłęd! Obiad też pycha! W Krakowie wlazłem sobie na autostradę...... macham podjechałem sobie na rozjazd na Katowice. Dalej się zaczęła jazda!
Zatrzymało się coś, zapakowane strasznie, no ale cóż.... byle do przodu! Wsiadam..... temat nr 1- objawienia, temat nr 2- cuda uzdrowienia. Nie ma nic gorszego niż religijni fanatycy- i chyba wolę już tych islamskich- bum, i człowiek się nie męczy.
- A ksiądz z jakiej parafii?
Już chciałem ściemniać: „Krywe”, hehehe, ale co mi tam, powiedziałem prawdę o wuju. Nagle w aucie zaczęło grzmieć, kierowca o dość tępym wyglądzie zaczął mi „po katolicku” ubliżać typu „ty szczwany lisie” i w ogóle, z trudem zachowałem się poważnie. Po 3 latach przebywania z klerem, dobrze wiem, że można albo przyznać im rację, albo doprowadzić ich do furii, żadnych szans na dialog- w tym przypadku w lot pojąłem że z „mojej reguły” nie ma wyjątków.
- To za pokutę w czasie podróży będziesz słuchał naszych opowieści o Matce Teresie!
Łomatko!!! Sporo się o niej nasłuchałem, oczywiście same superlatywy, „a w Warszawie to te Tereski to klawe babki”. Tyle mi przychodziło na myśl pomysłów, co by nawiązać rozmowę.... wiadomo, inteligentny zawsze się dogada, choćby i z osłem. Tu jednak chodziło o moją własną dupe- aby ją zawieźć na noc do domu- nie ma miejsca tu na pomyłki obyczajowe! Morda w kubeł i jadę dalej! Ileż można słuchać o dobroci, miłosierdziu itd. Usnąłem. Zostało to uznane za nie dotrzymanie umowy z mojej strony (miganie się od pokuty). Jeden z ideologicznych zboczeńców przedstawił mnie przed dość konkretną (jak na tę grupę zawodową) propozycją- albo miałem oddać kieckę i jechać dalej, albo nie. Tyle radości czerpię z tej kiecki (że o obiedzie nie wspomnę).... ci ludzie nie wiedzieli jaką to ma wartość. Burżuje jechali autostradą 90km/h więc nie miałem żalu opuszczając bądź co bądź zatłoczone auto. Zimno, mokro, ale przynajmniej z dala od dziwaków (sam sobie stanowię normę). Na odchodne:
- A to nie podziękujesz nam że cię tyle kilometrów przewieźliśmy?
Spojrzałem na wschód, na zachód (tak na oko, po asfalcie), no nie! Kolesie przegięli pałe! Ani bramki, ani zjazdu, jedynie że pod wiaduktem stałem i nie mokłem. Mogli mnie na Tarnawę wywieźć równie dobrze! Dałem upust swojej wulgarności, tak aby wiedzieli dobrze, że źle zrobili! Do zjazdu miałem pół godziny drogi. W deszczu, pokonałem cały odcinek, i doszedłem do wniosku, że jeśli ktoś uszyłby kiecke z polaru, albo z podszewką z membraną zrobiłby na tym złoty interes. Woda siąkła od dołu strasznie i spodnie były przemoczone. Dalej juz bez wiekszych sensacji dotarłem do Wrocławia. Przez Wrocław przewiózł mnie pewien młodzieniec, który świadom że wiezie księdza czerwone światło interpretował jako „avanti avanti”, pędziłem przez środek miasta zupełnie jakby obwodnicą, może i głupie, ale ciekawe przeżycie- usłyszałem
- Jak by co, to z ostatnią posługą!
- Ok.
Na wylocie rachu ciachu i już grzałem swe przemarznięte nogi w jakimś dostawczym......
Czas przejazdu 10h.

Barnaba super relacja. Twoja tajna broń też mi się podoba, tylko uważaj "mochery" Cię ukamienują.

hehehe będę musiał się mieć na baczności. nie ma nic gorszego niż ideologiczni zboczeńcy i fanatycy religijni!!!

ja tylko chcialam zauwazyc ze szkoda ze nie masz zdjec w kiecce i z tymi roznymi typami co cie wozili! myslalam ze tu dokumentacja tez bedzie...;)

Specjalnie dla Buby... wielebny Barnaba :mrgreen: :twisted:

Wielebny w takiej wygniecionej kiecce to chyba z niezłej bibki żeś wracał. A z tą czołówką to jak duszpasterz górników.

Szkoda,że Ala nie przesłała zdjęć ze sklepu w Cisnej.
Oj byłby ubaw.
Pozdrawiam

Anyczka! ProsiiiiIImy

dzieki anyczka!!! suuuuuuuuuuuuuper!!! :D