Wersja do druku
Michniowiec w deszczu.
Wrzawą ptaków wstaje nowy dzień.
Deszczu krople, paciorki na trawie.
Trudno dzisiaj odnaleźć swój cień,
Przemoknięty do kości prawie.
Rdzawe wody toczy potok zły.
Dzika marchew zagląda w okno.
Bielą kwiatów kapią czarne bzy
i kapliczki na deszczu mokną.
Dach dzwonnicy w mglistym obłoku
i srebrzyste cerkiewne banie,
gdzieś schowane w chmurnym półmroku.
Na pogodę wspólne czekanie.
Mavo, czekam na obiecaną ilustrację.
Proszę uprzejmie.Fotografie Michniowca miały inspirować POETKE ale jak widać wena czekać nie może.:smile: Fotografie też są w deszczu.Jeżeli koleżanka małżonka pozwoli(na wyjazd) to jutro zaprezentuje dokumentację fotograficzną Michniowca.
Załącznik 22808Załącznik 22809Załącznik 22810Załącznik 22811Załącznik 22812Załącznik 22813
Wiesiu jak zwykle pięknie piszesz.Widzę że w końcu będę musiał tam pojechać i trochę pooddychać tym klimatem:-)
Będę namawiać, zachęcać, kusić! Mavo chyba też.Dziękuję.
potok zły - trochę mi "nie leży", ale to Twój wiersz!
Pozdrawiam!
Pisz pisz dobrze jest
Jesteś dobry - wiersz bardzo mi się podoba
Pasikoniku, ja znam "potok zły" z Michniowca i wiem dlaczego takich słów używam a nie innych. Pozdrawiam również.
byłem, mokłem , widziałem
i ... jestem
Cerkiew w Michniowcu widziałem w deszczu... A może dzięki niemu właśnie...
Dziękuję za przywołanie wspomień...
WUKA... jak zawsze klimatycznie...
Chciałem przeprosić i sprostować pomyłkę płci - Jesteś dobra!Cytat:
Zamieszczone przez Markela