Humor ze szlaku :)

Zapożyczone z pl.rec.gory :

Jakas panna zdawala egzamin ustny na wyzsza uczelnie. Egzamin byl tak
ustawiony, ze miala go zdac. Egzaminator zadal jej pierwsze pytanie
- prosze opisac sytuacje budzetu narodowego po dymisji ministra finansow,
pana Kolodki
- niestety, nic nie wiem na ten temat - odpowiada dziewczyna
- a co pani wie o aferze Rywina?
- niestety nic...... nie wiem nawet kto to jest Rywin
- no, a wie pani, kto pelni obecnie funkcje premiera rzadu polskiego?
- niestety nie
- a czy słyszała pani o Leszku Millerze
- nie, nigdy nie słyszałam
- Boze, skad pani sie tu wziela
- z Bieszczad.......
Nastala cisza. Egzaminujacy profesor podszedl do okna i pomyslal:
- hmmm, a moze by tak to wszystko pierdo...ć i wyniesc sie w Bieszczady...

:)

Anglik, Francuz i Polak wybrali się w Bieszczady,idą na Sine Wiry z Bukowca.
Zgłodnieli troche,siedli za kapliczką w Polankach na buku pochyłym nad przepaścią nad Solinką i patrzą co tez to za kanapki zony im narychtowły.
Anglik gada:-( Jak mam kanapkę z bekonem to skaczę! Tak było jak myślał i skoczył.
Francuz gada:-( Jak mam kanapkę z serem skaczę ! Tak było jak myślał i skoczył
Polak krzyczy za lecącym w dół Francuzem:-0 Jak mam ze smalcem tyz skacze za wami! Tak tyz było i skoczył.
Na pogrzebie spotkały się zony i lamentują.
Anglika zona lamentuje,zeby mi coś kiedy powiedział to bym zrobiło z czym tylko by chciał,a Francuzowa to samo gada.
A zona Polaka do nich tak gada.Nie dziwie sie waszym chłopom,ale mój sam se te kanapki robił.....

...mam pomysła. Mam nadzieje że wywoła on lawine postów i wszyscy bedziemy sie dobrze bawić :lol: Chodzi mi o to, aby każdy z nas podzielił sie zabawnymi historiami i tekstami z wędrówek po Biesach...Mozna kwasić, a co tam :lol: Ja zaczynam: Długa wędrówka z gosćmi o ksywkach Bugi i Miś. Sierpień...Praży słonko...Mamy już dośc ale chcemy dojśc do Kołonic...Miś pyta Bugiego: -która godzina? Bugi długo patrzy na zegarek, trzymajac nas w napięciu...poczym opuszcza rękę zrezygnowany.-nie jestem pewien... :lol:

i jeszcze jeden tekscik...Zimowa ponowa. Pierwszy snieg na leśnych drogach. Idziemy z Misiem i Bugim. Droga równiutko posypana świeżym puchem, tylko ktoś przed nami przejechał tędy rowerem pozostawiajac równy prosty slad...Mis pochylił sie nad śladem..-Patrz Bugi: :lol: Wąż tędy szedł... Bugi na to: -nooo... a jaki musiał być długi... :lol:

Przypomniala mi sie historia jeszcze z czasow licealnych... moze malo smieszna ale wtedy rozbawila nas do lez...

Letnia pora wybralismy sie w kilka osob na Tarnice, oczywiscie zmeczeni droga jak i nocnym biesiadowaniem dotarlismy na szczyt gdzie oddawalismy sie blogiemu chwilowemu wypoczynkowi...
Tak sobie lezymy spokojnie na trawce.... gdy nagle nasz kolega zrywa sie na rowne nogi, panika w oczach, jakies dziwne ruchy wykazujace chec ucieczki...
Pytamy sie o co chodzi??? co sie stalo???

- A nic, wydawalo mi sie ze pociag jedzie.....


Chyba sloneczko przygrzalo :))

Wczodząc na Połonicę Caryńską większość z naszej drużyny już wymiękała więc Tarzan (nasza druhna) wymyśliła cos takiego jak Radio Górka wymyślała totalne głupoty tylko po to żebyśmy zapomnieli że nas wszystko boli, dzieki temu wyszło na jaw że mamy w drużynie pary homoseksualne :P:P:P

To sie chwali Drogi Bracie że założyłes ten temat...:) Więc i ja nie bede bierny..:
Lato, jakis moj wypad z Królikiem. Spaliśmy jak to zawsze pod pałatka. Rankiem rozpalilismy płomyk. Królik powiedział ze dziś jest szefem kuchni i zrobi śniadanko...Nie protestowałem :D Tylko oddaliłem sie aby załatwic sprawy fizjologiczne.Po jakis trzech chwilach słysze:
-Bizonku...Śniadanko
-Już Idę...
Gdy przyszedłem do ogniska Mym oczom ukazał sie widok menażki z barszczem czerwonym na płatkach owsianych i usmiechnietego Królika.
-Smacznego- rzekł i zaczelismy szamać
-Smakuje? -zapytał
-Mhmy.. -odpowiedziałem. A po chwili Krolik patrzac z obrzydzeniem:
-Wyrzucamy?
-Mhmy...-odpowiedziałem :D

Cytat:

---

Zamieszczone przez Malenki_Aniolek

większość z naszej drużyny już wymiękała

---

:lol: u nas jak ktoś marudził czy "daleko jeszcze", niezmiennie mówiło się że "cztery z hakiem..." :lol: a jak po postoju ruszało sie dalej to zawsze szedł taki dialog między prowadzącym a prowadzonymi (zasłyszany na dworcu w Bratysławie) -Chadim!!! -Huwno Chadim!!! Ja sem od techo!!! :lol:- tak powiedział dyżurny ruchu kiedy kolega krzyknął z pociągu "chadim"(odjazd!)

Cytat:

---

Zamieszczone przez Jabol

u nas jak ktoś marudził czy "daleko jeszcze", niezmiennie mówiło się że "cztery z hakiem..."

---

zaznaczam ze to były nasze pierwsze Bieszczady bez których teraz żyć nie możemy ale jak ktoś się pytał czy daleko jeszcze to się mówiło dwa chleby i trzy bułki :P

Popatrz.... a my zawsze mówili "dwa z hakiem....." (czasem godzinka z hakiem)....
:mrgreen:
..... i mieliśmy cichą nadzieję, że wszyscy uwierzą, że to już bisko, i nikt nie zapyta "co to i ile ten hak???!!" :mrgreen:

Jak wszyscy to ja tez :)

U nas bylo w zwyczaju denerwowac najwytrwalszych ciaglymi pytaniami "daaallekooo jeszczeee tatoooo" ew mamo. To bylo do kolegow i kolezanek ktorzy szli na poczatku. Denerwowalo ich to bardzo bo bylo mowione srednio co minute i poparte ciagnieciem za nogawke spodni lub rekaw (tak jak zachowuja sie czasem upierdliwe male dzieci)

Odpowiedz przewaznie brzmiala: "juz bliko kilka razy do gory i w dol"

sorki ale zle sobie kliknelam... dzis taki dzien ze czuje sie w rozypce.... :(

Hej :)
Lato, Halicz, mgiełki podfruwają na szczyt, zasłaniają go, odsłaniają, słonko sobie świeci, leżę na piku, dumam o niczym, a tu zasiada nieopodal mama, tato + 2 synków. Nadlatuje parka kruków, kraknęły, pokrążyły, poleciały - jak to kruki. Tatuś do synków: ' to były chronione orły, których tutaj jest więcej'.
Lato, od strony Smereka na Smerek drapie się rodzinka, tato blisko szczytu pewnym głosem oznajmia: 'No, to jeszcze parę kroków i mamy schronisko'.
Lato, zbliża się zachód słońca, po Bukowym Berdzie wije się wąż kolonistów letnich, dochodzi do piku, pan wychowawca obraca się ku słońcu, przysłania ręką oczy, wpatruje się w dal i ogłasza:' Gdyby nie niskie słońce, to byśmy Lwów zobaczyli'.
Lato, gorąco, schodzą ludzie z Caryńskiej na Wyżniańską i pytają jakiegoś gościa przy parkingu, którędy do Ustrzyk Górnych. Gość spogląda na Rawki i już bez wahania wskazuje w stronę Wetlińskiej: 'Tędy będzie bliżej'.

Jesień. Ktos tam miał slub w Wetlinie ( nieprawdaż Brat :lol: )... A potem miał pomysł żeby w garniturze wejść na Wetlinską. I tak idąc do Chatki Puchatka mijając jakąś pielgrzymkę turystów usłyszałem rozmowę:
- Ty widziałeś! On w garniturze! A my tacy nie ubrani :lol:

Cytat:

---

Zamieszczone przez Bison

A potem miał pomysł żeby w garniturze wejść na Wetlinską.

---

to nie był pomysł, tylko koniecznośc :lol: Miałem do wyboru wejśc w garniturze lub bez niego, opcja "nie wejśc wcale" nie była brana pod uwagę. Na podejściu do chatki, gdy mijalismy kolejną lekko zdziwioną grupkę turystów którys ze szwagrów zatrzymał mnie, zatoczył reką wokół i rzekł -Panie prezesie! Jak okiem sięgnąć teraz wszystko nasze... :lol:

Ten garnitur na Wetlińskiej mnie natchnął...
Niestety nie działo się to w Biesach, ale ładnych parę lat temu w Tatrach. Firmową rocznicę postanowiliśmy uczcić na Rysach. Spakowaliśmy do plecaków garnitury, owoce, szampana i w drogę.
Ponieważ do Morskiego Oka jechaliśmy całą noc (pięciu rosłych gości w polonezie), rano wszystkich męczyły skurcze i zapał do wyczynu znaaaacznie przygasł. Po drodze na szczyt o mało nie zszedł kolega-fotoreporter, który w pewnym momencie dostał takiej zadyszki, że usiadł na skałkach, zapalił papierosa :shock: i kategorycznie odmówił dalszej wspinaczki. I zonk, bo bez dokumentacji fotograficznej nikt by nam w ten happening nie uwierzył. Ostatnie 500 metrów targaliśmy kolegę na plecach.
Na półce pod samym pikiem się przebraliśmy. Były to czasy, gdy do wejścia na Rysy nie stało się w kolejce, więc nasze nagie torsy i gatki nikogo nie przestraszyły. Każdego wchodzącego na szczyt witaliśmy zestawem "banan + plastikowy kubek z szampanem". Ludzie w szoku, przeważnie zadyszani, z obłędem w oczach. Ale reagowali sympatycznie.
Wieść rozeszła się lotem błyskawicy, bo gdy przebrani "w cywilki" schodziliśmy do Morskiego, podsłuchaliśmy rozmowę młodej pary wspinającej się mozolnie pod górę.
Ona: - Ty, podobno na Rysach częstują za darmo szampanem.
On: - Taaa... częstują. Schronisko chce dorobić. Pewnie ceny mają takie, że szok...
:D

Któregoś wczesnowiosennego dnia (a może jeszcze późnozimowego) z racji odrabiania stażu w pewnym nadlesnictwie w Bieskach, dostałem polecenie wzięcia udziału w polowaniu dewizowym jako Samobieżny Generator Hałasu (czyli naganiacz)... :lol: Wśród naganiaczy spotkała sie młodzież odrabiająca staże i starzy wyjadacze z okolicznych wsi. Praktycznie pełna rozpietosc wiekowa. Na zakończenie polowania było oczywiscie ognisko, a nawet dwa...Jedno dla "klientów" Nadlesnictwa, a drugie dla obsługi polowania. Oczywiście była grochówa i kiełbaski, a co bardziej zapobiegliwi zadbali o rozgrzewacze chemiczne :wink: W pewnym momencie podszedł do nas jeden z niemieckich mysliwych. Starszy gość, ale ponad wiek dziarski i postawny. Powiedział tylko "Jagd Vodka :lol: " i polał wszystkim po kielichu...Podziękowalismy, a kiedy oddalał sie do swoich towarzyszy, jeden ze starszych chłopów mruknął pod nosem:"Taa...Teraz wódeczka...A w czterdziestym czwartym pewnie sk*..l do mnie strzelał... :twisted: " w tym momencie niemiec odwrócił się całkiem zgrabną polszczyzną odparował "Ja bardzo Pana przepraszam, ale w czterdziestym czwartym służyłem we Francji, i nie mogłem wtedy do pana strzelać.."

Cytat:

---

Zamieszczone przez Xiro

Popatrz.... a my zawsze mówili "dwa z hakiem....."

---

hmm...Może mieliscie krótsze trasy :wink: Pozdrawiam!

Studia. Przed egzaminem.

Ja: Jak mnie stąd wyrzucą to pojadę w Bieszczady .
Koleżanka:Ech Pochodzić...
Ja: Nie, zarabiać na życie, napadając turystów.

Studia.

kumpel: W ile osób chodzisz po górach.
Ja : Sam
2 kumpel : I już wiadomo czemu studiujesz fizykę.

Biechy.
Idę z kijami.

Turysta : I co kije pomagają?
Ja : Trochę tak, ale zawsze jest o czym gadać.

Oficjalny komunikat :
ZHR z Gdyni mówi zawsze w odpowiedzi na pytanie ile jeszcze: CZTERY wyjątkiem są wędrownicy

Ile jeszcze?
Widzisz to drzewo ? (nawet w środku moża)
Noo
Od niego hektar , a potem już z górki

Ukraina, Gorgany

Ja.:Gdy zuchy mają problem to przychodzą harcerze
Gdy harcerze mają problem przychodzą wędrownicy.

Kuba. Więc kto do cholery ratuje wędrowników (nas)?


Wreszcie ostatnia historia. Tym razem tragikomiczna

Śpimy w namiocie, pod Wetlińską (ale jeszcze przed BdPN :-) ). Jest dość zimno, więc sen jest raczej półjawą. Widzę wilka, który wchodzi do namiotu (rozpiął zamek) i chce mnie zjeść. Biorę czołówkę i odpalam. A tam kumpel z czołówką zapaloną. On widział niedźwiedzia.

Zdarzyło się ………….
Idąc sobie na wycieczkę w kierunku Jawornika spotkałem również wycieczkowiczów - ojca i synka . Siedzieli sobie na pniu ściętego drzewa i pałaszowali jakieś kanapki . Tato jakby nieobecny z kanapką w ręce zapatrzony był gdzieś w dal . Przechodząc mimo , mimowolni usłyszałem ich rozmowę :
„Tato ale ta nasza babcia jest niedobra”
„Tak tak synku” – roztargniony tato jakby go nie słyszał – „odpocznij troszkę i zacznij jeść znowu” :wink:

Pozdrawiam
PF

Zima 1993. W drodze w Bieszczady wlazłem na Misiową ambicję i zapytałem czy potrafi wziąc paczke papierosow,zgnieść i wyrzucić do kosza.Wahał sie chwilke ale wyrzucił zeby pokazać ze fajki nim nie rządzą. Kiedy bylismy juz w Bieskach i wiele ogromnych zasp dzieliło nas od najbliższego kiosku, siła woli go opuścila...strasznie by cos zapalił...Przedzieralismy sie przez kolejne zaspy, wiatr chlastał nas tumanami sniegu.-Ale niezła zadymka, nie Michu?
-taa...wszystko za dymka...-odp zamyslony Mis... :lol:

Wszyscy Bieszczadnicy (i nie tylko) znają Lutka Pińczuka, największą legendę, Króla Bieszczadów.

Krótkie przypomnienie dla nieznających jego bieszczadzkiej drogi:

W Bieszczadzie chyba od początku lat sześćdziesiątych, imał się różnych zajęć w okolicach Wetliny.
Zaczął w końcu gospodarzyć w zdewastowanym schronisku na Połoninie Wetlińskiej (wtedy nazywanej "Tawerną"), podremontował je, później słynny ślub z Ulką (opiewany reportażowo w prasie centralnej) i dalej chyba 2-letni wyjazd do Cieszyna.

Jednak coś go ciągnęło do połonin, ponieważ znowu się pojawił (1971 ?), z kolorowo pomalowanym wozem zaprzężonym w dwa koniki, z teoretycznym zamiarem "bicia" byznesu na przewozie turystów i wynajmie koni pod wierzch.
Jako człowiek znany z niekonwencjonalnych pomysłów przymierzył się również do budowy domku kempingowego w kotle pomiędzy Tarnicą i Krzemieniem (trochę poniżej sezonowej dyżurki GOPR), oczywiście bez zawracania sobie głowy jakimikolwiek pozwoleniami, wytargał nawet na górę elementy rozbiórkowe takiego domku.
Sława górska zaprocentowała i Lutek załapał się na dzierżawę nowo zbudowanego
kempingu w Ustrzykach G.
Działał tam wesoło sporo lat, kemping stał się punktem zbornym wszelkiej maści bieszczadników, a słynne imieniny Lutka (25 sierpnia) trwały minimum 5 dni i gromadziły rotacyjnie do 300 gości (bywała nawet orkiestra).

Gdzieś na początku lat osiemdziesiątych (1982-83 ?) popsuły się stosunki z PTTK i dzierżawa kempingu miała się skończyć.
Lutek chodził trochę smutny i przemyśliwał co by tu dalej robić.
Wspomnę, że letnią tradycją Ustrzyk G. było wpadanie na kemping w celu pobrania ciepłej kąpieli. Przychodziło się przynajmniej z półlitrowym "szamponem", a i gospodarz miał zawsze sporą rezerwę w małej piwniczce pod podłogą.
W trakcie jednej z "kąpieli" w tym ostatnim sezonie toczyliśmy z nim pełną refleksji dyskusję o bieszczadzkim życiu. Rozmowa trochę szła ponuro, mimo iż w trzecim "szamponie" zaczęło prześwitywać dno.
"A wiesz" - powiedział w pewnym momencie Lutek - "na tej przełączce za Żołobkiem, po lewej stronie, jest taka fajna chałupka, mam zamiar ją kupić i tam zamieszkać".
Wizja, że Bieszczady geograficzne stracą króla poważnie mnie przeraziła. Próbowałem więc ratować sytuację - "ale to jest przecież kompletna rudera".
"Co ty" - rozsierdził się Lutek - "obejrzałem sobie, podremontuję, a poza tym jest tam niedaleko fajna polanka na północnym stoku, da się zaprowadzić mały wyciąg zaczepowy".
Widząc jego zapał i jednocześnie uświadamiając sobie obraz kompletnej smętnicy w bieszczadzkim życiu towarzyskim bez niego, wywaliłem najpoważniejszy i ostateczny argument - "Lutek, ale to jest daleko od gór !".
"A na ch .. mi góry !!!" - z pełnym przekonaniem odpalił Lutek.

Od ponad dwudziestu lat Lutek znowu trwa jak opoka na Połoninie. Kiedy Go odwiedzam (niestety coraz rzadziej) zawsze mi się przypomina ta historia.
Pozdrowienia dla wszystkich zauroczonych magią Bieszczadów

To był piękny wrześniowy poranek w Bieszczadach. Poprzez aksamitną mgłę przebłyskiwało nieśmiało słońce unoszące się jeszcze nisko nad połoninami. Krople rosy spływały leniwie po zwieszonych listkach...gdzieś w oddali zaspiewał drozd. Z pobliskiego młodnika wyszedł jeleń...i zaryczał donośnie...Wszystko budziło się do życia...
Przechodzący opodal wędrowiec szepnął pod nosem:


ale kicz!
:lol:

Nie w Bieszczadach, ale w moich ukochanych G. Świętokrzyskich, b. dawno temu:
Przez wieś idzie grupa turystów, przystają, wyciągają mapę. Widzący to mały bajdel (tubylec) drze się: "Mamo, mamo turyści wyciągają mapę, będą się o drogę pytać"

Tak, tak, wiele lat temu miałem zaszczyt nocować u Pana Lutka na kampingu i na Wetlinie, ale jeszcze wtedy nie wiedziałem, że to tak znamienita postać. Teraz planuję wyprawę w Bieszczady z moim dorastającym dzieckiem.

A mnie się przypomniała opowieść mojej mamy, jak w latach 60-tych ubiegłego, dwudziestego wieku pojechała wycieczka zakładowa w góry (to były Tatry).
Po przyjeździe jeden z wycieczkowiczów zapytany jak mu się podobają góry odparł: Eeee, taka kupa kamieni.

Wypad w Karkonosze i Góry Izerskie po I roku studiów. Koleżanka dzielnie przemaszerowała całą trasę w czółenkach na obcasie. Szła w zaparte, że to idealne obuwie na taką wyprawę, bo "nie ma to jak powiew wiatru na kostkach", a ponieważ jest niewysoka, to "dzięki obcasom lepiej widzi".

Pewnego upalnego sierpniowego dnia człapalismy sobie Z Kaszańcem niebieskim szlakiem z Polany na Otryt...Od czasu do czasu wpuszczałem fotony do wnętrza mojego Zenita, coby utrwalić na kliszy bieszczadzką niepojętość zieloności :lol: W którymś momencie chciałem przewinąć film, a tu nic :shock: Koniec filmu? Niemożliwe, licznik pokazuje dopiero kilka zdjęć... Więc film się zaciął, trzeba otworzyć aparat i usunąć usterkę...Łatwo powiedzieć - wszędobylskie sierpniowe słonko chlasta nas swymi promieniami po pyskach aż te poczerwieniały...A do takiej naprawy potrzebna jest absolutna ciemnośc. Tak więc zrzuciliśmy plecaki na środku szlaku. Wywaliłem wszystko ze swojego plecaczka, wsadziłem do niego ręce wraz z aparatem, klęknąłem i kazałem się jeszcze dla pewności przykryć naszymi kocami i pałatkami...Tak zabezpieczony jęłem usuwać usterkę mamrocząc różne niecenzuralne wyrazy, gdyz przykrywanie się dwoma kocami przy 30-stopniowym upale stwarza pewien dyskomfort :wink: Spod koca słyszę zbliżające się kroki. Jakaś większa grupa wędrowców. Zatrzymali się przy nas. - A temu co się stało?-ktoś zapytał zapewne wskazując na mnie. -Aaa...Koledze sie film urwał...-wyjaśnił Kaszaniec.Oddalili się ze zrozumieniem...

Upalny dzień. Pociąg relacji Zagórz - Łupków. W przedziale ja z żoną, dziećmi, psem i jakiś pan z synkiem ok 4 lat. Pies sznaucer - duże czarne bydlę.
Pan do synka: wiesz ten pies na pewno nazywa się Cygan. Zapytaj tej pani no zapytaj.
Dziecko speszone milczy, my udajemy, że nas to nie dotyczy.
Po chwili pan znów: taki czarny pies na pewno nazywa się Cygan, no zapytaj, pani ci odpowie.
Po poru minutach znowu sytuacja się powtarza. My nic. Po chwili mój młodszy melduje chęć wyjścia do toalety. Biorę małego za rękę i wyprowadzam z przedziału. Pan zbiera się na odwagę i zwraca się wprost do mojej żony: ten pies nazywa się Cygan, prawda?
A żona z kamienną twarzą odpowiada: Nie, mój mąż jest Cyganem, a pies nazywa się Szejtan. Facet zamlkł i na najbliższej stacji przesiadł się do sąsiedniego wagonu.
Pozdrawiam
Długi

Cytat:

---

Zamieszczone przez Jabol

Wywaliłem wszystko ze swojego plecaczka, wsadziłem do niego ręce wraz z aparatem, klęknąłem i kazałem się jeszcze dla pewności przykryć naszymi kocami i pałatkami...Tak zabezpieczony jęłem usuwać usterkę mamrocząc różne niecenzuralne wyrazy, gdyz przykrywanie się dwoma kocami przy 30-stopniowym upale stwarza pewien dyskomfort Wink

---

Skąd ja to znam? Z własnych doświadczeń z przełęczy Orłowicza ocyzwiście... :D :mrgreen:

Iwnwentaryzacja zwierzyny n-ctwie Baligód.Wywiezono nas autami na Kamionki k Kalnicy. Rozprowadzający podał kierunek i punkt zborny dla całej grupy i na koniec jeszcze dodał:
- Acha , i proszę o ostrożność, zapomniałem uprzedzić że możecie spotkać tutaj misia.
- Wolałbym spotkać bobra...-mruknął pod nosem któryś ze starszych podleśniczych
- Czemu akurat bobra?! :shock:
- bo jest mniejszy... :lol:

Jabol super temat zadales: Powiem historie teraz moze smieszna ,ale wtedy nie tak za bardzo.
Druga polowa lat 60 -tych wejscie na Rawki z przeleczy Wyzynianskiej- mala rawka, wielka rawka i kremenaros ,zbieg trzech granic - przychodzimy patrzymy a tam zbutwialy pochylony stol, a na nim wyryty napis"drobne datki na piwo dla zolnierzy radzieckich" i zostawialo sie 20 ,10 gr (wartosc zl wtedy byla porownywalna do dzisiejszej, ale dolar byl strasznie drogi )Stojac i patrzac na wschod z wielkiej rawki przed zachodem slonca widzialo sie tylko blyski lornetek po tamtej stronie , a my im wtedy "paluszek" pokazywalismy,ale jak cie zlapali (to juz wiem z opowiadan)to sie siedzialo 24 h "do wyjasnienia"na ich straznicy zamknietym w komorce na drewno, a do jedzenia dawali 3 razy dziennie slonego sledzia i nic do picie --wtedy mozna bylo sie przyznac nawet do wspolpracy z CIA --To smieszne dzis ale trzeba to przypominac , to tez jest historia , i dobrze ze sie juz zmienila .Nastepnym razem powiem jak to bylo z osmolonym z ogniska kociolkiem przytroczonym do plecaka ....... bardzo przydatna rzecz nie tylko do gotowania strawy.....

To ja dodam anegdotę niezupełnie górską, ale bieszczadzką.

Przyjechał raz do mnie siostrzeniec od wczesnego dziecięctwa zamieszkały w Kanadzie.

W kilka dni po jego przybyciu postanowiłem wybrać się na rybki nad zalew do Chrewtu (tam najczęściej moczyłem kija) - Młody (16-17 lat wtedy) oczywiście nie przepuścił okazji aby przypiąć się do mnie.
Miał ogólnie problemy z aklimatyzacją do naszego czasu ale jakoś na 3:30 się zerwał (może wogóle nie spał).
Coś koło 5:00 już czatowałem na pierwszą zdobycz.
Piękny poranek, cisza jak makiem zasiał, dźwięk niesie się po wodzie.
W mojej ulubionej zatoczce oprócz nas na drugim jej końcu siedzi starszy Pan, który to miejsce również sobie upodobał.

Ani się obejżałem jak Młody pomaszerował dziarsko do starszego Pana.
- Dzień dobry. Jak się Pan miewa dzisiaj? - zapytał donośnie Młody
Pomyślałem - zaraz facet go zdzieli kijem - po jaką cholerę on tam polazł?!
- Eeeeeeee nic nie bierze - pada odpowiedź.
Młody coś tam znowu zagaił, na co starszy Pan spokojnie odpowiadał. Słysząc jednak dziwny akcent zapytał:
- Skąd jesteś?
- Z Czarnej proszę Pana - z moim wujkiem na ryby przyjechaliśmy.
- Na ryby?
- Tak
- A złapaliście już coś?
- Nie, jeszcze nic.
- A na co łapiecie?
- Na co? (tu zapadła chwila ciszy - Młody szukał słowa) - na haczyk

Od tego momentu starszy Pan nie był już rozmowny :)

19 maj Idę z żoną z Lutowisk w stronę Otrytu. Wiem, że może tu sie kręcić Jabol. W błocie widzę duży odcisk łapy/ może wyjdzioe zdjęcie to je dodam/. Według mnie misiek sobie szedł. Mówię do żony: A może przed nami idzie Jabol? I słyszę pytanie: Nie opowiedaj że Jabol ma takie duże stopy.

Jest to autentyk


Pozdrawiam

Dawnymi czasy byłem częstym gościem na stanicy ZHP w Bukowcu. Wpadałem tam na hotelik na "odnowę biologiczną" i bytowałem dzień lub dwa. Nabrawszy sił wędrowalem dalej...Podczas ktorejś tam wizyty rozmawiałem sobie z koleżanką kiedy od strony Solinki utykając nadeszła ok 10-letnia przerażona podopieczna i oznajmiła z przejęciem:
-Druhno!!! Druhno!!! Skaleczyłam się w stopę! W samo podniebienie...

I jeszcze krotki text w temacie stóp: wakacje. Autostop z Misiakiem w Bieski. Upał. Idziemy w Zagorzu na dogodne miejsce do łapania okazji...Miś coś za często zostaje w tyle
-Co jest Michu?
-moją nogę boli stopa... :lol:

Nie wiedziec czemu, wielu przyjeżdzajacym w Bieski, te tereny kojarzą sie z dzikim zachodem :lol: To ja w tym klimacie... Razu jednego wedrowaliśmy z Michem i pewnym Wielkim Miłośnikiem Indian :lol: Pewnego wieczoru, przy piwku, wywiazała sie ostra dyskusja miedzy Michem-prowokatorem :twisted: a w/w Miłosnikiem Indian:
M.- Nie powinno sie tak idealizować indian, to byli zwykli ludzie, a nie same szlachetne duszyczki...
W.P.I.-Na pewno byli lepsi od białych ktorzy ich najechali i zabierali im ziemie...
M.- Ale nie powiesz mi że Indianie nie palili osad, nie mordowali kobiet i dzieci, nie skalpowali?
W.P.I (rozjuszony, co bylo intencja Misia :twisted: ) - ALE TO WY PIERWSI ZACZELIŚCIE!!!

Brawo jabol za temat... Też dorzucę coś, ale nie wiem czy śmieszne czy tragiczne...
Zeszly rok, lipiec, pociąg "Bieszczady", siedzimy w wagonie jadącym gdzieś dalej(przemyśl chyba), taki wagon bezprzedzialowy... Plecaki przy nogach bo w stróżach ewakuacja do wagonów na zagórz... na siedzeniach obok rodzinka, sądząc po akcencie spod przemyśla, Mama wyjmuje jakiś napój pomarańczowy a Tata rozgląda się nerwowo wokól... Zobaczyl plecaki i pyta czy nie porzyczymy kubka... No to kolega nurkuje w swój worek i dlugo grzebiąc wyjmuje w końcu kubek, myślimy że pewnie dzieci spragnione dlugą podróżą chcą się napić. Zobaczywszy kubek tata rozchmurzyl się nieco, po czym sięgnąl do torby wyjąl... pól litra i nalal se do kubka.... nawet nas nie poczęstowal...

Cytat:

---

Zamieszczone przez damian

nawet nas nie poczęstowal

---

Pytanie ilu was było? :lol: :lol: :lol: może sie nie opłacało rozlewać jednego półlitra.... :wink:
pozdrowienia

Cytat:

---

Zamieszczone przez Jabol

Cytat:

---

Zamieszczone przez Malenki_Aniolek

większość z naszej drużyny już wymiękała

---

:lol: u nas jak ktoś marudził czy "daleko jeszcze", niezmiennie mówiło się że "cztery z hakiem..." :lol: a jak po postoju ruszało sie dalej to zawsze szedł taki dialog między prowadzącym a prowadzonymi (zasłyszany na dworcu w Bratysławie) -Chadim!!! -Huwno Chadim!!! Ja sem od techo!!! :lol:- tak powiedział dyżurny ruchu kiedy kolega krzyknął z pociągu "chadim"(odjazd!)

---

u nas na takie pytanko pada zawsze odpowiedz: widzisz tą góre (dom, drzewo tudziez to co jeszcze widac) a nastepna?? (i gdy rozmowca odpowie ze nie) to my z zadowoleniem odpowiadamy- to jeszcze dalej :)

Pozdrawiam
K.[/b]