Czerwcowa Rumunia.

[kulczyk1]

Po kilkumiesięcznej przerwie znowu udało się wyjechać do Rumunii. Formuła podobna jak rok temu . Jeździmy autem dokąd legalnie można w pozostałe miejsca z buta. Kierownikiem i kierującym był mazeno (znany uważnym forumowiczom z ubiegłorocznej relacji która wzbudziła tyle niepotrzebnych emocji ) oraz kolega S. i ja. Celem był środek Rumunii . Najprościej mówiąc tereny od Oradeii do Sybina i z powrotem.
Relacja nie będzie chronologiczna . To raczej takie skakanie po pasmach górskich i tematach.
W tym odcinku Şureanu.
Pasmo to można podzielić na część użytkową i turystyczną. My zaczynamy od tej pierwszej. Wjeżdżamy tam po silnej popołudniowej zlewie. W Rumunii przydrożne krzyże do tej pory nie zachwycały. Tu jest ich mnóstwo . Stare i nowe , drewniane i kamienne nawet małe cmentarzyki rodzinne. Krajobraz rozległego płaskowyżu zapełniają rozrzucone po zboczach budynki oraz pasące się stada.

[kulczyk1]

Ukazuje się kościółek , Ładny choć kolor blachy nieco razi . Z zabudowania na sąsiednim zboczu leci głośna muzyka ludowa taki swoisty podkład muzyczny do naszej wycieczki.











Zbliza się wieczór. Znajdujemy miejsce na nocleg. Tradycyjne ognisko i zachód słońca na deser.

[kulczyk1]

W zanikającym deszczu zjeżdżamy w dół.





Po drodze wizyta u pasterzy z sesją zdjęciową ich pupili-pomocników oraz przymiarką kożuchów.





Na pożegnanie Szureanu stado pasących sie koni.



CDN...

[kulczyk1]

Kto rano wstaje wschód słońca dostaje (całkiem niezły)



Potem śniadanie , pakowanie gratów i w drogę. Widoki w poranny świetle jeszcze lepsze.









My przemieszczamy sie w wyższą część gór . Jak często po południu pogoda zaczyna się psuć i wokół zaczynają krążyć burze. Ten fragment Szureanu to min. Park i duża stacja narciarska. Wjazdu pilnują żandarmi . Jedyna dostepną drogą ruszamy na wschód.

[Maria z Pogórza]

Oj, Przyjacielu, w tym kożuchu wyglądasz jak rasowy rumunski cioban czekam na ciąg dalszy Waszej wyprawy i pocieszam się, że to wszystko przed nami.
Gdzieś czytałam, że te kamienne krzyże były stawiane na dawnych traktach przez góry.

[kulczyk1]

Góry Gilău.
Zaczynamy w miejscowości Belis . Zakupy , następnie oglądamy przeciętną cerkiewkę i nieprzeciętne domki kempingowe.



Potem wzdłuż potoku pniemy się w górę. Cały czas towarzyszą nam zabudowania .





Wioskowy kosciółek na zboczu. Przedwczoraj zwróciłem uwagę , że podobne te górskie świątynie są do kościoła w Grabiu.




Na skraju olbrzymiej hali szczytowej widoki przepiękne.

[długi]

Ponad 150 odsłon i narzekasz?
Jeszcze po każdym zdjęciu potrzebujesz "och i ach"?
Jestem niepoprawnym oglądaczem przez szybkę. Pewnie nie wybiorę się do Rumunii, do Ukrainy czy Albanii skąd niektórzy z Forumowiczów kuszą relacjami okraszonymi cudownymi fotkami.
Ale wszystkie te relacje z jednakowym zapałem oglądam i cieszę się razem z Wami, że są na świecie takie piękne zakątki.
Przeto nie zniechęcaj się brakiem wpisów i zamieszczaj swoje opisy i zdjęcia, bo grono fanów masz niemałe

[Verid]

Jeszcze po każdym zdjęciu potrzebujesz "och i ach"?

@kulczyk1 - znaczy, jak potrzebujesz to powiedz słowo i dostarczę i ochy i achy bo podobnie długiemu, pilnie śledzę tą relację tak jak i śledziłem poprzednią, napawając oczy widokami.

Pewnie nie wybiorę się do Rumunii, do Ukrainy czy Albanii

Nie wiem co przyszłość przyniesie i póki co jest ona dość ponura, przynajmniej w sferze finansów ale jak to mówią, nadzieja umiera ostatnia także jak tylko trafi się sposobność to i Rumunię i Ukrainę chętnie odwiedzę. O Albanii nie myślałem ale kto wie...

[kulczyk1]

Dobra! Przekonaliście mnie.
Ochów i achów nie trzeba zdjęcia to tylko czas i miejsce , no może nieco podstaw fotografii.

Jako przerywnik i chwila odpoczynku od gór - cerkwie drewniane.
Od nich zaczęliśmy naszą przygodę z Rumunią i na nich kończyliśmy.
Jest jak w Polsce biedniejsze czy też mniejsze miejscowości ciągle korzystają z tych starych świątyń. W lepiej sytuowanych starą dubluje nowsza murowana.











Ogladąjąc ostatnią fotkę ktoś może pomyśleć , że to błąd . Cerkiew jest murowana a tylko pokrycie drewniane. Jednak nie.Elewacja to tynk z gliny mieszanej z sieczką i lepiony na stelażu z listewek następnie malowany.
Jeszcze ciekawostka z cmentarza przycerkiewnego .Na grobach sadzone są kwiaty ale nie tylko. Tu widać truskawki. Były z czosnkiem i pasternakiem .



- - - Updated - - -

Girda de Sus. Ta mogliśmy obejrzeć również wewnątrz. Polichromowane wewnątrz z wyposażeniem obok nowa murowana.









I kolejne.

[włóczykij]

Na grobach sadzone są kwiaty ale nie tylko. Tu widać truskawki. Były z czosnkiem i pasternakiem .

Czosnek? Wszystko jasne ! Przecież to Rumunia, a tam - jak powszechnie wiadomo - roi się od wampirów...