Czerwcowa Rumunia.

[kulczyk1]

Po kilkumiesięcznej przerwie znowu udało się wyjechać do Rumunii. Formuła podobna jak rok temu . Jeździmy autem dokąd legalnie można w pozostałe miejsca z buta. Kierownikiem i kierującym był mazeno (znany uważnym forumowiczom z ubiegłorocznej relacji która wzbudziła tyle niepotrzebnych emocji ) oraz kolega S. i ja. Celem był środek Rumunii . Najprościej mówiąc tereny od Oradeii do Sybina i z powrotem.
Relacja nie będzie chronologiczna . To raczej takie skakanie po pasmach górskich i tematach.
W tym odcinku Şureanu.
Pasmo to można podzielić na część użytkową i turystyczną. My zaczynamy od tej pierwszej. Wjeżdżamy tam po silnej popołudniowej zlewie. W Rumunii przydrożne krzyże do tej pory nie zachwycały. Tu jest ich mnóstwo . Stare i nowe , drewniane i kamienne nawet małe cmentarzyki rodzinne. Krajobraz rozległego płaskowyżu zapełniają rozrzucone po zboczach budynki oraz pasące się stada.

[kulczyk1]

Ukazuje się kościółek , Ładny choć kolor blachy nieco razi . Z zabudowania na sąsiednim zboczu leci głośna muzyka ludowa taki swoisty podkład muzyczny do naszej wycieczki.











Zbliza się wieczór. Znajdujemy miejsce na nocleg. Tradycyjne ognisko i zachód słońca na deser.

[kulczyk1]

Kto rano wstaje wschód słońca dostaje (całkiem niezły)



Potem śniadanie , pakowanie gratów i w drogę. Widoki w poranny świetle jeszcze lepsze.









My przemieszczamy sie w wyższą część gór . Jak często po południu pogoda zaczyna się psuć i wokół zaczynają krążyć burze. Ten fragment Szureanu to min. Park i duża stacja narciarska. Wjazdu pilnują żandarmi . Jedyna dostepną drogą ruszamy na wschód.

[kulczyk1]

W zanikającym deszczu zjeżdżamy w dół.





Po drodze wizyta u pasterzy z sesją zdjęciową ich pupili-pomocników oraz przymiarką kożuchów.





Na pożegnanie Szureanu stado pasących sie koni.



CDN...

[Maria z Pogórza]

Oj, Przyjacielu, w tym kożuchu wyglądasz jak rasowy rumunski cioban czekam na ciąg dalszy Waszej wyprawy i pocieszam się, że to wszystko przed nami.
Gdzieś czytałam, że te kamienne krzyże były stawiane na dawnych traktach przez góry.

[kulczyk1]

Góry Gilău.
Zaczynamy w miejscowości Belis . Zakupy , następnie oglądamy przeciętną cerkiewkę i nieprzeciętne domki kempingowe.



Potem wzdłuż potoku pniemy się w górę. Cały czas towarzyszą nam zabudowania .





Wioskowy kosciółek na zboczu. Przedwczoraj zwróciłem uwagę , że podobne te górskie świątynie są do kościoła w Grabiu.




Na skraju olbrzymiej hali szczytowej widoki przepiękne.

[kulczyk1]

Po raz pierwszy (i ostatni) nie trafiliśmy z miejscem noclegowym. Praktycznie co drugi dzień spaliśmy w towarzystwie ciekawskich krów ale dzisiaj trafiliśmy na agresywne osobniki męskie. Podchodzą do obozowiska porykują , sapią ,grzebią kopytem niedwuznacznie dając znać , że to ich teren. Co jakiś czas jeden z nas szarżuje z długim kijem w parodii corridy. One się wycofują i apiat od nowa. W końcu znudzone odchodzą.
Intensywny wschód słońca.



Ruszamy na Muntele Mare. Po drodze nie zaznaczone na mapie jeziorko a przy nim ciekawy zestaw florystyczny.





Na samym szczycie znajduje się baza wojskowa. Jedna mała pieczarka i sporo zabudowań z których większość najlepsze lata ma za sobą.
Kilkadziesiąt małych domków bez stolarki. Wygląda jak zabudowania grodu lub obóz rzymski. Niestety zdjęć nie bedzie bo wszędzie powieszone wyraźne zakazy a w wojennym czasie nie chcemy mieć problemów i odpuszczamy. Przemieszczamy się w dół a tam kolejny wypas.



Takie krzyże są na wielu zabudowaniach.




- - - Updated - - -

Ostatnia wieś pasterska przed opuszczeniem masywu. Najlepiej zachowana. Na pierwszym foto sławojka eurosceptyka.













Pewnie należałoby dodać , że osady te leżą powyżej 1200npm..
CDN..

[kulczyk1]

Pomimo miernego by nie stwierdzić żadnego zainteresowania ta relacją na forum (Maria się nie liczy bo to znana Rumuniofilka ) gdy powiedziało się a ... to trzeba brnąć dalej.
Zachodnie przedgórze i skraj Muntii Padurea oraz masyw Vladeasa.
To poczatek naszej wycieczki. Wczoraj jechaliśmy przez płaskie jak stół Węgry a dziś góry więc radość jest. Tym większa , że pogoda i widoczki dopisują.











- - - Updated - - -

Do tej pory były to wysokości rzędu kilkuset metrów. Masyw Valdeasa to już poważne góry o wysokości ponad 1800.
Zachód słońca jak marzenie. Fotki można robić nieomal w ciemna a i tak wyjdzie nieźle.











Wschód tez niczego.



A okolica w miękkim porannym świetle przepiękna.

[długi]

Ponad 150 odsłon i narzekasz?
Jeszcze po każdym zdjęciu potrzebujesz "och i ach"?
Jestem niepoprawnym oglądaczem przez szybkę. Pewnie nie wybiorę się do Rumunii, do Ukrainy czy Albanii skąd niektórzy z Forumowiczów kuszą relacjami okraszonymi cudownymi fotkami.
Ale wszystkie te relacje z jednakowym zapałem oglądam i cieszę się razem z Wami, że są na świecie takie piękne zakątki.
Przeto nie zniechęcaj się brakiem wpisów i zamieszczaj swoje opisy i zdjęcia, bo grono fanów masz niemałe

[Verid]

Jeszcze po każdym zdjęciu potrzebujesz "och i ach"?

@kulczyk1 - znaczy, jak potrzebujesz to powiedz słowo i dostarczę i ochy i achy bo podobnie długiemu, pilnie śledzę tą relację tak jak i śledziłem poprzednią, napawając oczy widokami.

Pewnie nie wybiorę się do Rumunii, do Ukrainy czy Albanii

Nie wiem co przyszłość przyniesie i póki co jest ona dość ponura, przynajmniej w sferze finansów ale jak to mówią, nadzieja umiera ostatnia także jak tylko trafi się sposobność to i Rumunię i Ukrainę chętnie odwiedzę. O Albanii nie myślałem ale kto wie...