W poszukiwaniu składu nasion

[Wojtek Pysz]

Pogórze żegna mnie nostalgiczną nitką torów.



A po przejściu Osławy będę już chyba w Bieszczadach.



Mijam ostatnie zabudowania Morochowa ...



... i zatrzymuję się na drugie śniadanie pod zdziczałym drzewem owocowym.




Prezentowane jabłko pochodzi z innego, pobliskiego drzewa ale tutaj zostało zjedzone.



To miejsce chyba można uznać za górę, fachowcy ją podpisali.



Potem była nieco większa góra, nazywała się Suliła 759 m. N szczycie nie było nic godnego sfotografowania. Trochę poniżej szczytu leżało jakieś żelastwo.



Tutaj nogi odmówiły mi posłuszeństwa i zakwaterowałem się w zacisznym hoteliku "Pod Suliłą".

[Wojtek Pysz]

Nazajutrz rano miałem taki widok z okna.



Z Hotelu pod Suliłą schodzi się na Przełęcz pod Suliłą . Biegnie przez nią kamienista droga z Turzańska do Kalnicy.



Na przełęczy stoi jedna z 50 ławeczek SKPB Rzeszów.



Widok na przełęcz i Suliłę od południa. Kiedyś stały tu stogi siana, teraz wszędzie tylko sprasowane piguły.



Idę dalej niebieskim szlakiem na Chryszczatą. Zresztą stąd trudno byłoby iść inaczej, bo każde zboczenie w lewo lub w prawo ściągnie wędrowca w doliny. Wkoło las, nic nie widać. Przy ścieżce dojrzałe jeżyny. Przystaję i zajadam. Po drodze spotykam dwóch zbiegających z góry młodzieńców, na szczycie starsze małżeństwo, wędrujące z Duszatyna do Cisnej. Ażeby nie było dziur w dokumentacji, trzeba choć jedno zdjęcie z Chryszczatej zamieścić.

[luki_]

Widok na przełęcz i Suliłę od południa(...)

Podobny widoczek miałem troszkę więcej niż rok temu: 20210812_154229 zm.jpg
Dotarliśmy tam z żoną okrężną drogą z Kalnicy, bo z ciekawości postanowiłem sprawdzić, czy zaznaczona na mapach.cz „ścieżka rowerowa” o wdzięcznej nazwie „szlak nr 3 brązowy” rzeczywiście istnieje i jest wyznakowana. Nie była, istniała tylko „na ekranie”, ale za to też było ładnie - „łąkowaliśmy” (taki neologizm mi wyszedł – w opozycji do „chaszczowania”) po okolicznych wzgórzach raz jadąc, raz prowadząc rower, ale do celu, czyli do Rzepedzi (via Przełęcz pod Suliłą) jakoś dotarliśmy.
Co do brodów na Osławie – to też je forsowaliśmy, ale na rowerach. Jeden okazał się „zdradliwy” i małżonka się wywróciła. Ponieważ była już mokra, to jeszcze „poprawił ją” jakichś przejeżdżający samochód, którego kierowca postanowił nie czekać, tylko przejechać tuż obok leżącej ;-).
Ale że tego dnia było gorąco i słonecznie, mokre rzeczy błyskawicznie wyschły na płocie przy obiektach gastronomicznych w Duszatynie w czasie, kiedy my na piechotkę zdobywaliśmy Jeziorka Duszatyńskie.
A dworzec w Komańczy posłużył nam za punkt startowy podróży powrotnej. Czyli pociągi wówczas (czyli w sierpniu 2021) jeździły.

[Wojtek Pysz]

Podobny widoczek miałem troszkę więcej niż rok temu: 20210812_154229 zm.jpg
Dotarliśmy tam z żoną okrężną drogą z Kalnicy, bo z ciekawości postanowiłem sprawdzić, czy zaznaczona na mapach.cz „ścieżka rowerowa” o wdzięcznej nazwie „szlak nr 3 brązowy” rzeczywiście istnieje i jest wyznakowana. Nie była, istniała tylko „na ekranie”, ale za to też było ładnie - „łąkowaliśmy” (taki neologizm mi wyszedł – w opozycji do „chaszczowania”) po okolicznych wzgórzach raz jadąc, raz prowadząc rower, ale do celu, czyli do Rzepedzi (via Przełęcz pod Suliłą) jakoś dotarliśmy.

Ja miałem większy komfort przy pokonywaniu tej "ścieżki rowerowej", bo jechałem z góry. Przeważnie dało się realnie jechać.



Ale miejscami - w odróżnieniu od łąkowania - było "wodowanie"

[don Enrico]

Podobny widoczek miałem troszkę więcej niż rok temu: 20210812_154229 zm.jpg
Dotarliśmy tam z żoną okrężną drogą z Kalnicy, bo z ciekawości postanowiłem sprawdzić, czy zaznaczona na mapach.cz „ścieżka rowerowa” o wdzięcznej nazwie „szlak nr 3 brązowy” rzeczywiście istnieje i jest wyznakowana. Nie była, istniała tylko „na ekranie”, (...).

Ten odcinek sławetnej drogi Rzepedź - Kalnica ( szczególnie na odcinku wschodnim od przełęczy w dół) niejednemu dał się we znaki
To już chyba końcówka prawdziwie bieszczadzkich traktów pokazujących dawne oblicze Bieszczadów (dzikich)
Kilka lat temu miałem okazję zobaczyć jakie skutki na tej drodze wywołuje ulewny deszcz
Tu przykład łagodny w górnym odcinku , dochodząc do Kalnicy mieliśmy już na drodze deltę Nilu
woda.jpg
.
te trudne momenty bardzo miło się wspomina po latach

[krzychuprorok]

Ten odcinek sławetnej drogi Rzepedź - Kalnica ( szczególnie na odcinku wschodnim od przełęczy w dół) niejednemu dał się we znaki

Oj tak, mi dał się we znaki w zupełnych początkach mojej przygody z Bieszczadami kiedy wybrałem się tamtędy rowerem do Baligrodu. Korzystałem wówczas z mapy PPWK (wydanie z 1999 roku) gdzie ta droga była oznaczona jak drogi na Przełęcz Żebrak.

[Tomnatyk]

We wrześniu '93, czyli prawie 30 lat temu (jak ten czas leci...) szedłem z Rzepedzi przez Turzańsk na Suliłę i z niej na Chryszczatą. Posługiwałem się świeżo kupioną mapą turystyczno-nazewniczą Wojtka Krukara "Okolice Komańczy" 1:30 000, jeszcze z odręcznym rysunkiem. Cóż to był jednak za przeskok ilościowo-jakościowy w nazewnictwie! W poprzednich latach chodziłem na zaktualizowanych składankach WiGówek PiTeRa. Czy aby tytułowy "skład nasion" - tajemna chatka pod Chryszczatą nie była na niej zaznaczona "kropką"?

[Wojtek Pysz]

Posługiwałem się świeżo kupioną mapą turystyczno-nazewniczą Wojtka Krukara "Okolice Komańczy" 1:30 000

Ta mapa kosztowała 7500 zł (słownie: siedem i pół tysiąca). Inna ciekawostka to zastrzeżony sposób składnia i umieszczenia okładki, co wypisano tłustym drukiem w stopce. Natomiast nie potrafię nigdzie odnaleźć roku wydania.

Czy aby tytułowy "skład nasion" - tajemna chatka pod Chryszczatą nie była na niej zaznaczona "kropką"?

Ta kropka to miałaby być na której z wymienionych map - u Krukara czy u Pitera?