Krywe (i okolice)

[Wojtek Pysz]

Z Terki idę do Bukowca, trzeba więc przejść na drugą stronę Solinki



I podejść pod wzgórze Dziurcz. Ta wiata jest na pobliskim szczyciku 564 m



Kawałek dalej jest Kiczerka i już widać Bukowiec.



Cmentarz i dzwonnicę w Bukowcu widać z daleka ale gdy już byłem blisko, musiałem spytać mieszkańca o drogę.

[Wojtek Pysz]

Ostatni kawałek na dzisiaj to przejście z Bukowca do Górzanki. Próbuję nie iść szlakiem, co mi nie wychodzi na dobre. Zbocza wzgórz opadające w dolinę Bukowczańskiego Potoku są mocno rozparcelowane. Ogrodzenia domków do wynajęcia nie pozwalają przejść lub zmuszają do zygzakowania. W końcu i tak dochodzę do zielonego szlaku i szybko znajduję się nad Górzanką. Półtora kilometra przed wsią, na trawiasto-kamienistej drodze spotykam młodą mamę, pchającą pojazd czterokołowy z zawartością. Na zdjęciu jest płaski fragment drogi, ale były tam odcinki, gdzie nawet bez wózka ciężki jest iść.



W celach poznawczych mam zaplanowane przespać się w całorocznym schronisku PTSM. Jako, że właśnie jest cały rok, poszedłem tam bez ostrzeżenia. Schronisko jest w tutejszej szkole, oznaczone stosowną tablicą i wielkim napisem na przystanku autobusowym. Zamknięte. Z pobliskiej cerkwi rozlega się dzwon, głoszący, że za pół godziny, o 18:00 rozpocznie się wieczorna msza. Siadam na ławce i dzwonię do schroniska. Pierwszy numer odpowiada, że nie ma takiego numeru. Drugi numer odpowiada, że jest poza zasięgiem. Trzeci numer łączy. Automatyczna sekretarka (ale z męskim głosem) mówi mi, że z powodu ważnych powodów nikt nie może ze mną rozmawiać. Wiem, że w Górzance jest mnóstwo miejsc do spania a poza tym mam swoje spanie na plecach. Zbliża się 18, idę do cerkwi, która od kilkudziesięciu lat jest kościołem rz.-kat., ale nazwa "cerkiew" jakoś lepiej mi pasuje.



Po mszy zaglądam do zakrystii na słówko z księdzem Piotrem. Przy okazji pytam, gdzie by polecił nocleg. Polecony zostaje stojący obok mężczyzna, który dzisiaj posługiwał jako ministrant, kościelny i odźwierny. Jest to niedaleko, ale pan ministrant przyjechał samochodem, więc mam w cenie transport do drzwi domu. Miejsce jest bardzo przyjazne i nie drogie a gospodarze sympatyczni. Gdyby ktoś potrzebował, to można przychodzić bez pytania się w zakrystii

[komisaRz von Ryba]

dzięki Wojtku za relację
aż się chce wyruszyć w drogę

[Wojtek Pysz]

Gdy nazajutrz rano wyruszałem w drogę, pan gospodarz zaoferował mi podwiezienie do Wołkowyi, bo tam jechał do pracy. Skorzystałem chętnie, dopowiadając, że nie do samej Wołkowyi, bo będę skręcał w lewo do przysiółka Rybne. Ruszyliśmy i po paru minutach zauważyłem, że właśnie minęliśmy Rybne, jesteśmy już dość wysoko a kierowca zatrzymał się w miejscu, gdzie droga i zielony szlak skręcają w stronę góry Wierchy. W ten sposób zaoszczędziłem godzinę tuptania po asfalcie. Kawałek dalej była nowa wiata z ławkami i rozległy widok na południowy-wschód.




Skład drewna na górze Wierchy




Gdy przede mną i po bokach nic nie widać, patrzę pod nogi, kto to dzisiaj razem ze mną wędrował.




Z Wierchów zszedłem do Myczkowa




Myczków - dwie świątynie. Ta po lewej to dawna cerkiew greckokatolicka pw. Zaśnięcia M.B., którą ufundował w 1899 r. Jan Nepomucen Zatorski, właściciel tutejszego majątku. Miała być także używana przez wiernych obrządku łacińskiego, ale jakoś trudno było im się pogodzić. Wybudował więc pan Jan po sąsiedzku kościół dla ludności rzymskokatolickiej - to ten po prawej. Od roku 1981 kościołem parafialnym pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy jest dawna cerkiew (bo to większy budynek).

[Wojtek Pysz]

Kolejna nieistniejąca wieś - Bereźnica Niżna, cmentarz.




Tutaj będzie drugie śniadanie




Współczesny krajobraz dawnej wsi




Droga przez Bereźnicę jest malownicza




Znów spotykam ślady tajemniczych znajomych



I jeszcze jakieś takie z pazurami

[Wojtek Pysz]

Idąc dalej zielonym szlakiem do Myczkowiec, zostałem zaskoczony takim zestawieniem oznaczeń. Tabliczka o zakazie jest wyżej, niż znak szlaku, więc pewnie jest ważniejsza!




Nie rozważałem dłużej tej ważnej kwestii tylko skręciłem w las (też pewnie prywatny), bo i tak planowałem tu zejść nad zalew. I zszedłem. Przywitała mnie stara Gienia.




Ostatni odcinek prowadził brzegiem, aż do zapory.




Poniżej zapora, widok z zapory i wybrane atrakcje krajoznawcze w Myczkowcach.









I to już jest koniec.

[peruwianka]

dziękuję pięknie Wojtku za Twoją relację. Aż chciałabym tam teraz wrócić! Trzy lata temu szłam samotnie w październiku z Krywego do Tworylnego - pamiętam, że żeby uniknąć spotkania z niedźwiedziem całą drogę śpiewałam (chociaż akurat nie było widać żadnych śladów). Było mi straszliwie głupio, kiedy w pewnym momencie zza zakrętu wyłonili się turyści idący w przeciwnym kierunku - ciekawe czy słyszeli mój śpiew....

[_PrEzY_]

Super relacja, dzięki ! Kiedyś pobłądziłem rowerem dość konkretnie w pobliżu tego cmentarza w nieistniejącej wsi Bereźnica Niżna. Ta polana, przez którą wiedzie zielony szlak była wysoko, po pachy zarośnięta. Trudno było się przebić i nie było oznaczeń na drzewach widać. Ostre chaszczowanie tam było, z rowerem w dodatku i całym ekwipunkiem. Niezła wyrypa to była. Co ciekawe byłem w Bieszczadach dwa miesiące później i pojechałem tam bez roweru, na lekko, pójść zobaczyć to miejsce ... i ku mojemu zaskoczeniu, ta polana pięknie skoszona, bez problemu można było przedostać się z niej do drogi na Myczkowce, co wcześniej było praktycznie niemożliwe te dwa miesiące szybciej. Za pierwszym razem musiałem przerwać wtedy w tym miejscu eksplorację tego terenu z powyższych przyczyn. O szczegółach lepiej nie pisać :)

[Tomnatyk]

Korzystając z porad fachowców, śpiewałem sobie coś, aby ostrzec misie, że ktoś idzie. Nie wiem, czy to pomaga

Widać: pomogło. Zdradź Wojtku repertuar. Jedna piosenka czy więcej?

[Wojtek Pysz]

Widać: pomogło. Zdradź Wojtku repertuar.

"Stary niedźwiedź mocno śpi ..."