z Przełęczy do Butelki

[Wojtek Pysz]

Kiedy, kto i gdzie - w skrócie

Termin: 3 - 7 sierpnia 2024 r.

Uczestnicy: Antek, Bartolomeo, Wojtek (czyli ekipa, która już tu występowała w 2021 r.: http://forum.bieszczady.info.pl/showthread.php/10424)

Trasa piesza: Przełęcz Latorycka – Pikuj – Starostyna – przeł. Kut – Hnyła (Karpackie) - Perejba – Jaworów – Butelka Niżna

Dojazd: samochodem do Butelki Niżnej przez Krościenko

Czas przekraczania granicy: ok. 20 minut kontrola łącznie z oczekiwaniem przy wjeździe. Ok. 3 godziny przy wyjeździe, bo pogranicznicy polscy oglądali mecz siatkówki Polska-USA

Noclegi: pierwszy nocleg w Butelce Niżnej stacjonarnie, trzy kolejne w namiotach

Trasa na mapce: https://ciekawe.tematy.net/strona/al...d=f0da3712aff6

[bartolomeo]

Ja zacznę od razu od wędrówki. Tak jak Wojtek napisał wystartowaliśmy z Przełęczy Latoryckiej, zaraz obok zaparkowanego na poboczu policyjnego radiowozu

Pierwsze zdjęcie jeszcze wprost z asfaltu,



dwa kolejne już kilkanaście-kilkadziesiąt metrów wyżej.





Jak widać początek był mało górski, ale w przyszłości ten fragment będzie jeszcze mniej przyjazny dla pieszego turysty

[Wojtek Pysz]

A ja się trochę cofnę w czasie. Tak bywa przy opowiadaniu, jeśli opowiada więcej, niż jeden opowiadacz.
Jechaliśmy cały czas w deszczu i po przyjeździe na miejsce nadal padał deszcz.



Za to w domu było ciepło i przytulnie.



Następnego dnia upakowaliśmy plecaki i siebie w pojeździe Łada Niva i pojechaliśmy na Przełęcz Latorycką.

[maciejka]

A ja się trochę cofnę w czasie.

Wojtku i bardzo dobrze, bo już na wstępie zgubiłam się w opowieści, zabrakło mi ważnego elementu historii. Skoro maszyna stacjonowała w Butelce, to zadałam sobie pytanie, jak dotarliście do Przełęczy Latoryckiej i gdzie wypadł pierwszy nocleg.
Teraz już wiem, że trafiliście do gościnnych gospodarzy, którzy pomogli też w transporcie

Za to w domu było ciepło i przytulnie.

Piękne, klimatyczne wnętrze i takie znajome z tamtejszych wędrówek, gdzie w wioskach zawsze ktoś przygarnął do siebie. A tutaj widzę też stół suto zastawiony, więc głodni spać nie poszliście.

[Wojtek Pysz]

Skoro maszyna stacjonowała w Butelce, to zadałam sobie pytanie, jak dotarliście do Przełęczy Latoryckiej i gdzie wypadł pierwszy nocleg.

Widzę, że dedukujesz jak bohater pana Artura Conan Doyle'a

Teraz już wiem, że trafiliście do gościnnych gospodarzy, którzy pomogli też w transporcie [....] A tutaj widzę też stół suto zastawiony, więc głodni spać nie poszliście.

Jakoś się składa, że pomimo krążących złych opinii o naszych wschodnich sąsiadach, trafiamy zawsze na ludzi serdecznych i przyjaznych. Tak było i tym razem. Na jednym z poprzednich zdjęć widać, że coś się dymi. Na lewo od туалет. Obok dwóch starych, psich bud w zmyślnym piecu zrobionym ze starej felgi pieką się szaszłyki. Pokazane teraz zdjęcie zostało zrobione 4 dni później, więc już nic nie dymi.

[jojo]

GRATULACJE - praktycznie cała grań BW. Czekam na kolejne dni. Przez Was znowu zaczynam tęsknić i już mi coś po głowie "chodzi" ....

[Wojtek Pysz]

GRATULACJE - praktycznie cała grań BW. ....

Tu żeś pan przesadził. Bieszczady Wschodnie ciągną się w druga stronę jeszcze ponad 50 km, do przełęczy Toruńskiej, a my przeszliśmy tylko 35 km grzbietu na pn.-zach.
Przy okazji - w związku z budową na głównym grzbiecie Karpat 16 elektrowni wiatrowych, droga grzbietowa z przeł. Latoryckiej w stronę Pikuja ma teraz inny przebieg. Niebieska linia to nasz ślad. Nie funkcjonuje hotel Stary Płaj, jest na sprzedaż.



Przy wjeździe / wejściu z drogi M-06 na drogę grzbietową stoją znaki zakazu wjazdu dla wszystkiego, co się rusza a także zakaz wejścia dla pieszych. Koło skrzyżowania stoi samochód policyjny z błyskającym światłem (w centrum kadru).

[Wojtek Pysz]

Minęliśmy pierwszy wiatrak, ten w oddali, on już się kręci. Jesteśmy kołu drugiego, prawie gotowego. Będziemy je widzieć przez cały czas - z Pikuja i dalej.



Taka droga ciągnie się przez wiele kilometrów.



Tu będzie kolejny wiatrak, na horyzoncie sterczą - jak nogi pająka - pompy do betonu, zalewające następny fundament. A dalej, gdzieś w chmurach jest Pikuj.

[maciejka]

Widzę, że dedukujesz jak bohater pana Artura Conan Doyle'a

O Tak! Żałując, że nie mogłam być tam osobiście, pragnę dokładnie prześledzić Waszą wyprawę! Dziękuję zatem za szczegóły wprowadzenia, pierwsze przydrożne krzyże i kapliczki, a teraz zmiany - "nowe idzie w góry"! I kolejne spostrzeżenie - dzień zaczynał się pochmurno i mokrawo...

[bartolomeo]

"nowe idzie w góry"

To nowe ściągnie na tę okolicę najpierw tysiące gruszek z betonem a potem drogę techniczną, która otworzy okolicę "miłośnikom przyrody" w quadach i samochodach... Na szczęście my mieliśmy wyłącznie przedsmak tych atrakcji. Ruch budowlany był dość umiarkowany (może z 10-15 gruszek nas mijało), nie było upału i związanej z nim chmury pyłu za każdą ciężarówką a błoto przypominało, że jesteśmy w Bieszczadach. No i nastroje dopisywały, bo to były pierwsze chwile kilkudniowej wędrówki

Dwie godziny minęły szybko. W nagrodę pojawiło się słońce i Pikuj.



Tak blisko, że w pierwszej chwili rozgorzała dyskusja czy to rzeczywiście on Ale chmury na moment ustąpiły i wyraźnie widoczny postument nie pozostawiał wątpliwości: on że!