Xantis 2 i nie tylko

[Barszczyk]

Oj, ale Wam się wszystkim zagolopowało w tym wątku z Xantisem.... Ponieważ jednak wątek został komisyjnie zamknięty, gdym ja służbowo w Ustce przebywał i szansy dopisać się nie miałem - proponuję kontynuację. Ale nie zgodnie z filmową zasadą, że "sequal not eqal", bo ten sequal będzie nawet better! Bez kłótni, psucia innym humoru, walk i swarów niepotrzebnych . Pomożecie?...

Zacznę od nawiązania do słów Xantisa, smutnych trochę... Chłopie ciesz się życiem! Bo oto ten sam poeta, którego też lubię (jeden z moich ulubionych Szaszko, SB, drodzy...) pisze tak:
Gdy po śmierci w niebiosów przybyłam pustkowie
Bóg długo patrzał na mnie i głaskał po głowie.
Zbliż się do mnie moja droga! Poglądasz, jako żywa
Zrobię dla Cię co zechcesz, byś była szczęśliwa.

Czyli nawet pośmierci może być ładnie A niebiosów pustkowie gdzie łatwiej znaleźć niż w Bieszczadzie, hę?... Kazimierz Tatr Miłośnik Tetmajer też pewnie by wiedział, gdyby ze względu na zdrowie gór wyższych nie preferował. I ze względu na kobiet obecność, które lubił, gdy omdlewały w objęciu, lubieżnie zwisały przez ramię przegięciu, gdy twarz cała blednie, gdy usta się lubieżne rozchylą bezwwiednie... I ten wstyd lubił, co kobietom zabrania przyzna, że moc pożądania..." No sami wiecie... W tatrach pewnie łatwiej było Kaziowi o takie. Albo szukać mu się nie chciało....
A jakby ktoś jeszcze miał wątpliwości, czy cytowany wcześniej poeta (u)lubia(o)ny pisał o Bieszczadach - wspomnijcie bąka złośnika huczącego basem... Gdzie łatwiej o takie miejsca, gdzie huczał, niż na czerwonym szlaku, gdzie pełno tych roślinek...

[Stały Bywalec]

Barszczyk:

A jakby ktoś jeszcze miał wątpliwości, czy cytowany wcześniej poeta (u)lubia(o)ny pisał o Bieszczadach - wspomnijcie bąka złośnika huczącego basem... Gdzie łatwiej o takie miejsca, gdzie huczał, niż na czerwonym szlaku, gdzie pełno tych roślinek...

Ależ żadnych wątpliwości ! Dusiołek, który dusił we śnie chłopa Bajdałę (o czym także pisał ów poeta), to najpewniej bies, który wyemigrował z Bieszczad.

Poezja, sprawy eschatologiczne, wrażliwość ludzka ...
Jakież to wszystko złudne. Na dowód przytaczam wiersz, napisany pod koniec XIX w. przez samego ... Józefa Wissarionowicza Dżugaszwili. Tłumaczenie z jęz. rosyjskiego zawarte jest w polskim wydaniu książki Dmitrija Wołkonogowa (znów te wilki !) pt. „Stalin” (wyd. Amber, W-wa 1998, t. 1, str. 26):

Ów genialny inżynier zbrodni, jeździec Apokalipsy w XX w., tak poetyzował we wczesnej młodości:

„Gdy księżyc jasną swą poświatą
Rozświetli nagle mroczną ziemię,
A jego blask odległe szczyty
Bladym błękitem opromieni,
Gdy nad ruczajem w nieba lazur
Wzbiją się wnet słowicze tony
I delikatny głos piszczałki
Zabrzmi przeczysty, niezmącony,
Kiedy, ucichłszy wprzód na mgnienie,
Znowu zaszemrze w górach strumień,
A wiatru tęsknym zawodzeniem
Las rozbudzony w krąg zaszumi,
Gdy zbieg, uchodząc przed pogonią,
Znów na rodzinnej ziemi stanie,
Gdy, śród ciemności zabłąkany,
Zobaczy słońce niespodzianie -
Wtedy gniotącej duszę chmury
Mroczna rozwieje się opoka
I gromkim głosem serce zbudzi
Nadzieja mocna i głęboka;
Dusza poety wzwyż ulata,
A radość w sercu jak zdrój tryska:
Wiem, że przemożna ta nadzieja
Błogosławiona jest i czysta !"

[Kriss40]

No i wróciliśmy na dobry tor. Byłbym jednak bardzo ostrożny z mieszaniem (przepraszam za takie określenie) poezji z zagadnieniami eschatologicznymi.... Głębsze są te drugie, bardziej jeszcze intymne, dużo wiecej w nich Tajemnicy... To odwieczne pytanie: co potem? - towarzyszy chyba każdemu, wierszyki zaś - niekoniecznie. Przemijanie uznajemy, odczuwamy je na codzień. Natomiast, co będzie po drugiej stronie, tego nie wiemy. Refleksje Xantisa nie są na pewno obce nikomu, zaś optymizm Barszczyka niesie nadzieję....
Pozdrawiam

[Stały Bywalec]

Oczywiście eschatologia i poezja do dwie różne domeny.
Ale zgodzisz się ze mną, że poeta często miewa natchnienie z rozważań o kwestiach "ostatecznych".

[Barszczyk]

A nawet jeśli tam nie ma nic, to i tak warto tutaj żyć, jakby każdy dzień był ostatnim, nieprawdaż? I się nim cieszyć, chwytać każdą sekundę... Ktoś to powiedział już dawno temu, a że ludziska przez stulecia powtarzają - musi się zgadzać.... O reinkarnacji nawet nie wspomnę, bo najpierw czas chyba jeszcze zakład z Bogiem przypomnieć. To Pascal się zakładał, czy Bóg jest, czy go nie ma? I jak w związku z tym żyć?...
A tak w ogóle to nie eshatologia, a.... ANGELOLOGIA.... Liryka, liryka, tkliwa dynamika, angelologia i daaaaaall.....

[Barszczyk]

Aha, jeszcze jedno... Co do naszego Józefa drogiego... Jest to dzieło na półce w ojcowskiej bibliotece, ale może SB mi szybciej wyjaśni, zanim rodzinkę nawiedzę - pewnym jest,, że nie napisał tego za niego jakiś poeta walczący w ten sposób o życie? Bo słyszałem że Saddam też w ten sposób "tworzył"

[Kriss40]

Oczywiście eschatologia i poezja do dwie różne domeny.
Ale zgodzisz się ze mną, że poeta często miewa natchnienie z rozważań o kwestiach "ostatecznych".

Pewnie, że się zgodzę. I chciałbym to nawet podeprzeć przewrotnym trochę przykładem.

Siedzi ptaszek na drzewie
I ludziom się dziwuje,
Że najmędrszy z nich nie wie,
Gdzie się szczęście znajduje.

Bo szukają dokoła,
Tam gdzie nigdy nie bywa,
Pot się leje im z czoła,
Cierń im stopy rozrywa.

Trwonią życia dzień jasny
Na zabiegi i żale,
Tylko w piersi swej własnej
Nie szukają go wcale.

W nienawiści i kłótni
Wydzierają coś sobie,
Aż zmęczeni i smutni
Idą przespać się w grobie.

A więc siedząc na drzewie,
Ptaszek dziwi sie bardzo,
Chciałby przestrzec ich w śpiewie...
Lecz przestrogą pogardzą.

Może to nawet mało styczne z wątkiem eschatologicznym, ale...jak sugeruje Barszczyk, skierujmy raczej (zwłaszcza, że to jednak juz wakacje) myśli ku żywym i pouprawiajmy angelologię. Jestem za!
No to prosze jeszcze o odpowiedź - czyj to wierszyk? Dla ułatwienia podaję, że w tym akurat wypadku autorstwo nie podlega żadnej dyskusji, a poeta nie należy do światowej czołówki multikilerów.
Pozdrawiam

[Zosia samosia]

Adam Asnyk

[Kriss40]

W rzeczy samej, Martynko.
Pozdrawiam

[Barszczyk]

Ano Asnyk, w rzeczy samej. Zawsze bardzo mi się podobał, choć na Asnyka miałem lepsze i gorsze spojrzenie, zależnie od chwil życiowych. W każdym jednak razie Kris ma rację, ptaszka nam zapodając - szukajmy szczęścia wszędzie dokoła! Każdego dnia, w każdej chwili. Nic nowego, ale... popatrzcie. Teraz mi tak do łebka przyszło. Była partia przyjaciół magnetowidów i piwa i inne duperele. A dlaczego nigdy nie słyszałem o Parti Miłośników Szczęścia? O Partii Dających Szczęście? Bo społeczeństwo zniechęcone?... Chyba nie tylko...
Słuchajmy ptaszka jako Kris doradza