Ciągle wypytujesz
Zuchwalca Macia intecji
Zuchwalec jest zuchwały
Zuchwałej jest proweniencji
Rzuca się, ciska, szaleje,
bo taka jego natura
złymi włada mocami
Zuchwalec to liryczna wichura
Wichura, co sieje zniszczenie
i nie kojarzy się miło
Lecz to właśnie destrukcja Ajgorze!
Największą odznacza się siłą.
Zauchwalec potrafi stworzyć
czas potrafi zatrzymać
Lecz destrukcję ...ukochał
w zniszczeniu wiedzie on prymat.
Być może słuszne Twe słowa,
że jawi się tyranem.
Lecz tyran, choć okropny
bywa też świata panem
znów gniewem i rządzą płonie
Zły rym znów przeważa szalę
Piękny i straszny za razem-
Tyran Macio Zuchwalec.

Lecz gdy się wyszaleje
Gdy władzę swą poczuje
Słomkowy kapelusz założy
w ogrógku popracuje...
Ziemię tłustą przekopie
Pot zetrze ręką z czoła
Cieszy go nowe życie
chociażby mała pszczoła.
Liryczny bimber pędzi
wierszem grządki uprawia
gdy czsem popije to puści
rymowanego pawia
I tak sobie żyje i pije
Pije, pracuje i czuje
że taki żywot ma urok,
że z absolutem obcuje.

Mimo naszych tych swarów
Walecznych Zuchwalca pobudek
Odwiedźcie mnie Kasiu, Ajgorze...
pouprawiamy ogórdek...