Co by tu poczytać? Kącik Ksiązki

[Tomnatyk]

Tzn. co? Lobbowałeś tu wpisami o "dialogowaniu" Vincenza za nagrodą dla "Tajry"?

[partyzant]

Możliwe, że nie zaznaczyłem tekstu odpowiednio i dlatego kolega Tomnatyk nie zrozumiał.
Z grubsza chodziło o to, że wreszcie ze strony ukraińskiej padło stwierdzenie, że Vincenz był polskim pisarzem.
Nie wiem na ile to stwierdzenie było zamierzone a na ile ktoś pierwszy "chlapnął" we wpisie o nagrodzie, a reszta przedrukowała.
Kolega Tomnatyk jako żartowniś tylko udaje, że nie rozumie o co chodzi.
I nie- nie zaprzeczaj, bo to będzie kolejny żart,w dodatku nie dla wszystkich zrozumiały.

[Wojtek Pysz]

Koniec dyskusji, przechodzimy do następnej książki;-)

Kamil Barański
Przeminęli zagończycy, chleborobi, chasydzi
Rzecz o ziemi stanisławowsko-kołomyjsko-stryjskiej.

Ta książka to nietypowy gatunek literacki. Jest to skrzyżowanie eseju historycznego, kroniki towarzyskiej i rejestru działalności gospodarczej, z odrobiną elementów krajoznawczych. We wstępie autor zaznacza, że polskie panowanie na tych terenach było wzorcem wolności, tolerancji religijnej, mądrych i humanitarnych metod rządzenia oraz umożliwiały każdemu mieszkańcowi dostęp do edukowania, wzbogacania się i życia w godności. Dowodów autor nie przytacza, lecz zapewnia, że czytelnik znajdzie je w tym opracowaniu. Kto więc chce znaleźć - niech poczyta.

Ze obszernego spisu treści zamieszczam tylko fragment. Są zdjęcia obydwu okładek, bo nie wiem, na której jest ważniejsza część mapy. I na koniec mały kawałeczek tekstu.

IMG_3129.jpg IMG_3130.jpg IMG_3133.jpg IMG_3131.jpg
IMG_3136.jpg IMG_3134.jpg IMG_3137.jpg

[Tomnatyk]

Koniec dyskusji

Więc może dyskusja od końca

We wstępie autor zaznacza, że polskie panowanie na tych terenach było wzorcem wolności, tolerancji religijnej, mądrych i humanitarnych metod rządzenia oraz umożliwiały każdemu mieszkańcowi dostęp do edukowania, wzbogacania się i życia w godności. Dowodów autor nie przytacza

Jeden za to podaje Vincenz w wyżej cytowanym przeze mnie liście, wyznając: "pozostało mi tyle zdrowego rozsądku, że nie ważyłem się podpisać na hołdzie złożonym France" (na jego pomniku).

I na koniec mały kawałeczek tekstu

... a w nim mnóstwo niepolskich nazwisk o brzmieniu zwykle niemieckim ...

[kulczyk1]

Grzegorz Kasdepke, Hubert Klimko-Dobrzaniecki - "Królik po islandzku" jeśli nie czytaliście - poczytajcie.

Z "Lubimy Czytać":
"Łajdackie opowieści z żarciem w tle.
Lektura będzie nie lada zaskoczeniem dla czytelników przyzwyczajonych do pióra autorów. Tym razem połączyli siły, talenty, pasję i poczucie humoru, aby stworzyć wartką prozę WYŁĄCZNIE DLA DOROSŁYCH! Anegdoty, wspomnienia i portrety – wszystko opowiedziane językiem lekkim, czasem ironicznym, czasem refleksyjnym, a miejscami nawet zaskakująco sprośnym. Mówią o smakowaniu życia całym sobą i o pierwszych razach doświadczanych wszystkimi zmysłami. Przywołane historie wieńczą przepisy na dania, które kojarzą się Autorom z najważniejszymi momentami w ich życiu."

Ja trafiłem na nią w bibliotece. Taki wybór z braku laku ale nieoczekiwanie szczęśliwy. Dawno tak się nie uśmiałem a w naszych nieciekawych by nie napisać ponurych czasach to ważna rzecz.
Pozycja raczej dla 50-cio latków i więcej. Książka warta zakupu (czyli dla mnie taka , którą warto znów przeczytać po jakimś czasie).

[Stały Bywalec]

Piotr Zychowicz "Ukraińcy (...)"

https://kazimierzrygiel.blogspot.com...epoprawne.html

[Stały Bywalec]

Też o Ukrainie:
Anne Applebaum "Czerwony głód"

https://kazimierzrygiel.blogspot.com...applebaum.html

I przy okazji o radzieckich łagrach. Też tej autorki.

https://kazimierzrygiel.blogspot.com...applebaum.html

[Stały Bywalec]

Na moim blogu za kilka dni. Premiera dziś tu.

Serhii Plokhy „Wrota Europy. Zrozumieć Ukrainę”
Wydawnictwo Znak Horyzont, Kraków 2022

Serhij Mykołajowycz Płochij, ukraiński i amerykański historyk, wykładowca na Uniwersytecie Harvarda w Stanach Zjednoczonych, napisał tę książkę w formie eseju historycznego – historii ziem i ludów Ukrainy od czasów starożytnych aż po rok 2020. Tytuł angielskojęzycznego oryginału brzmi The Gates of Europe. A History of Ukraine. Konsekwentnie imię i nazwisko autora też zostały w książce „zamerykanizowane”. U nas jest to jej pierwsze wydanie, ale w USA już drugie, zaktualizowane w 2021 roku (poprzednie było z roku 2015). Za niemal pewne uważam też przyszłe, trzecie wydanie, gdy zakończy się obecnie trwająca wojna. Ale jaka będzie treść kolejnej aktualizacji, tego sam autor jeszcze nie wie. Książka na pewno zainteresuje polskiego czytelnika – roi się w niej bowiem od poloniców, gdyż długo mieliśmy wspólną historię. Albo jako państwa graniczące i rywalizujące ze sobą, albo jako jeden byt państwowy, albo jako narody uwikłane we wzajemny konflikt. Musieliśmy cierpieć również „wspólnych” zaborców – monarchie Romanowów i Habsburgów. O Polsce i Polakach autor pisze bardzo obiektywnie, żadnego banderowskiego antypolonizmu się nie obawiajmy. Nieliczne drobne nieścisłości historyczne wyjaśniają odredakcyjne przypisy, których radzę nie pomijać. Streszczać książki, będącej de facto historią Ukrainy, tu nie zamierzam. Pokrótce tylko o tym, co mnie zaabsorbowało i na co moim zdaniem warto zwrócić uwagę.

 Zmienny był kształt terytorialny i granice, kolejno: Rusi Kijowskiej, późniejszych księstw ruskich, południowo-wschodnich terenów Rzeczypospolitej Obojga Narodów, tzw. Hetmanatu (tereny województw bracławskiego, czernihowskiego i kijowskiego), Ukraińskiej Republiki Ludowej, Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej, Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej, wreszcie niepodległej Ukrainy po rozpadzie ZSRR. Zauważymy przy tym, iż okrutny wiek XX przyniósł z jednej strony multum cierpień ludności Ukrainy (z dwukrotnym ludobójstwem włącznie), z drugiej jednak znacznie wzbogacił ją terytorialnie – nie tylko na zachodzie, ale również na wschodzie i południu (Ukraina Słobodzka z Charkowem i m.in. obwodami donieckim oraz ługańskim, także wybrzeże czarnomorskie z Odessą, Krym). W orientacji pomogą mapki zamieszczone na początku książki.

 Zanim nastała era europejskich nacjonalizmów (druga połowa XIX wieku), elity rządzące ziemiami ukraińskimi orientowały się na współpracę i sojusze z Rzecząpospolitą, Moskwą, Turcją, nawet ze Szwecją. Autor krytykuje tu brak zdecydowania hetmanów kozackich i jednorodnej ich polityki. W okresie późniejszym narodowy ruch ukraiński odrębnie się budził (ale i wzajemnie przenikał) w rosyjskim Kijowie i w austriackim Lwowie. Napotykał przy tym na silnego wroga wewnętrznego – tzw. moskalofilów uznających własny naród ukraiński tylko za gałąź jednego, wielkiego narodu rosyjskiego.

 Jedno ze stwierdzeń autora wzbudziło moje poważne wątpliwości. Na str. 329 (dolny akapit) pisze, iż Adolf Hitler już w „Mein Kampf” przewidział pakt z Rosją mający na celu zniszczenie Polski. Osobiście nie czytałem owego Hitlerowskiego „wyznania wiary”, ale żaden ze znanych mi naukowych komentarzy tego zapisu nie potwierdza. Pakt Ribbentrop-Mołotow został przecież wynegocjowany ad hoc latem 1939 r., gdy stało się już jasne, że Polska nie zgodziła się na przyjęcie roli satelity Niemiec, natomiast przystąpiła do koalicji antyniemieckiej montowanej gorączkowo przez Wielką Brytanię po złamaniu przez Hitlera układu monachijskiego z września 1938 r.

 Bardzo ciekawie i z pozycji ukrainocentrycznej napisana jest historia polityczna – od czasów księcia Olega (początek X wieku) do pierwszych lat prezydentury Wołodymira Zełenskiego (2019 i 2020). Czytając kolejne rozdziały porównujemy ich treść z naszą znajomością historii powszechnej i historii Polski. W tym kontekście jest to uczta intelektualna, ale też lektura dla zaawansowanych – po książkę nie powinien sięgać czytelnik niemający przynajmniej czwórki z historii na maturze (chyba że gorszy stopień nadrobił późniejszym samouctwem).

Reasumując, bardzo Państwu polecam tę lekturę będącą „na czasie” w związku z trwającą już rok wojną rosyjsko-ukraińską. Może i dobrze, że końcową cezurą opisanych wydarzeń jest rok 2020. Dowiadujemy się, w jakim stanie polityczno-społeczno-ekonomicznym Ukraina w tę wojnę została uwikłana. Natomiast dalszy bieg wydarzeń śledziliśmy i nadal śledzimy już na bieżąco.

PS. Książki poświęcone dziejom Ukrainy (omawianym kompleksowo lub dotyczących tylko konkretnych czasów) już gościły na tym blogu. W ostatnim roku: „Historia Ukrainy” (autor: Władysław A. Serczyk) oraz „Czerwony głód” (autorka: Anne Applebaum). Opisy do odszukania w katalogach.