Lepiej nie.Bedzie co chwilę wpadał w poślizg, tłukł sobie zadek i potem rekonwalescencjował się tygodniami.Wtedy już go ani widu ani słychu nie będzie.I po co nam to?Zamieszczone przez joorg
ja bym tam jednak zaniepokoiłanawet gdyby miały nabawić się wrzodów wilczych żołądków.
wędkarze nie drzemią gdy lowią.A może na odwrót?....
Pozdrawiam-Gosia.
Zgadzam sie...ani czytu czytu, ani piszu piszu
...i przy tej zagadce mózg mi sie zapętlił
...jeno być niewidzialny jak Ten co mnie stworzył
...Płyńmy dalej z tą relacją :)
Po herbatce, rzecz jasna popłyneliśmy dalej...Niby to był leśny i odludny odcinek drogi, ale odgłosy pobliskich budów na Berestyszczach przypominały nam, że to odludzie niebawem sie zaludni...Powolutku też łapaliśmy wspólny rytm wiosłowania, odkryliśmy też, ze te trudnosci z utrzymaniem kursu zwiazane były z wywazeniem kajaka, eśli adam usadowił się bardziej po prawej , to kajak również dążył do wykonywania prawostronnych kółek...Po tym wielkopomnym odkryciu ekonomiczniej wydatkowaliśmy energię. Płynęło nam sie na tyle dobrze że gdy będąc miedzy wejściem do zat Czarnego, a Zahumijczykiem padło pytanie "płyniemy na piwko?"- odpowiedź była zgodna. Skierowaliśmy dziób kajaka w stronę spodziewanego piwnego źródełka... Kurs na Chrewt.
...jeno być niewidzialny jak Ten co mnie stworzył
Chrewt nie jest (chyba na szczęście) dynamicznie rozwijającą się metropolią tętniącą życiem, toteż niespecjalnie (też na szczęście?) jest co opisywać w temacie pobytu tamże. Dopłynelismy za jachtklub do campingu. Tam przycumowaliśmy do jakiejś szkaradnej blaszanej łodzi kabinowej, która sylwetką trochę przypominała pierwszy pancernik "monitor" z amerykańskiej wojny secesyjnej. Przydał się nam ten "pancernik": posłuzył nam jako pomost, dzieki czemu uniknelismy niechybnego brodzenia przez płyciznę. :) Adam poszedł do sklepiku po "zaqpy" a ja oddałem się bezmyślnej wegetacji...Chrewt po sezonie...Kraina pliszek i wędkarzy...Miło...
Chwile potem było jeszcze milej, bo mój przełyk i podniebienie było chłodzone przepływem chłodnego, musującego "napoju bogów"... Adam stwiedził ze musi popływać. Mus to mus, choć mimochodem oceniłem wysokość słońca nad horyzontem...
On był na urlopie, a ja w pracy i mieliśmy jednak dość odmienne podejście do sprawy...
Hmm...To co? Jeszcze chwilka bezmyślnej wegetacji...
...jeno być niewidzialny jak Ten co mnie stworzył
Poczekałem aż załogant się wyszaleje, poczekałem aż wypije swoje pifencjo...I z radością powitałem moment odcumowania, bo łapy świerzbiły do wiosłowania...Przy wyjściu z zatoki powitał nas dość mocny wiatr, wiejący akurat w sprzyjającym nam kierunku...Jakoś jednocześnie naszła nas myśl o zmajstrowaniu czegoś w rodzaju żagla...Dopłyneliśmy do najbliższego brzegu, znalazłem leszczynke odpowiedniej długości i kalibru, do tego niby szoty i niby maszt z wiosła...i jeszcze peleryna przeciwdeszczowa... Małe abrakadabra... i oto mamy żagiel łaciński
...jeno być niewidzialny jak Ten co mnie stworzył
Takielunek do kajaka i spowrotem na wode
-Dobra... Stawiamy żagiel
Adama dopadły jednak wątpliwości:
-Kurde, trochę obciach...
-Dawaj! Co sie przejmujesz
Z całą pewnością ten i ów wędkarz zerkal od czasu do czasu na nasze żółte czółno, a co tam
Z pewną nieśmiałością i zerkaniem na boki wsunął Adam koniec wiosła w kaptur peleryny...
...jeno być niewidzialny jak Ten co mnie stworzył
ale to jest dobre - a ja zerkam tu przed spaniem i tak sie pośmiałem... ze nie wiem czy teraz zasnę -- Jabol OK "dajesz z wiatrem"
"dosyć często rozważam co jest warte me życie?...tam na dole zostało wszystko to co cię męczy ,patrząc z góry w około - świat wydaje się lepszy.."
Pozdrawiam Janusz
Aktualnie 1 użytkownik(ów) przegląda ten wątek. (0 zarejestrowany(ch) oraz 1 gości)
Uprawnienia umieszczania postów
Odpowiedz z cytatem
Zakładki