Strona 9 z 9 PierwszyPierwszy ... 2 3 4 5 6 7 8 9
Pokaż wyniki od 81 do 85 z 85

Wątek: Kijki trekkingowe

  1. #81
    Bieszczadnik Awatar Mamcia DwaChmiele
    Na forum od
    04.2011
    Rodem z
    Rzeszów
    Postów
    423

    Domyślnie Odp: Kijki trekkingowe

    Zdradzę Wam jeszcze jeden patent. Wiadomo, że większość kijków dostępnych na rynku, jest produkcji chińskiej. Nie mówię o tych "z metkami", bo tu się nie orientuję. Mówię o większości - o tych tańszych. Nauczyłam się już, że wiele rzeczy (nie tylko kijki) produkcji chińskiej, warto kupować u źródła. Po co opłacać tych wszystkich pośredników, sklepy, sprzedawców, marketerów, jeśli można kupić detalicznie w Chinach, bezpośrednio od producenta. Za przesyłkę się nie płaci (ja wybieram oferty z FREE SHIPPING). Wiele rzeczy już w ten sposób kupiliśmy, często za połowę polskiej ceny, a czasem wręcz korzystniej.

    Oferta kijków:
    http://www.aliexpress.com/wholesale?...trekking+poles

  2. #82
    Szkutawy
    Guest

    Domyślnie Odp: Kijki trekkingowe

    Korzystając z okazji, podepnę się do tematu i przedstawię swój ranking, test i opowieść kijkową, ale tyczyć się to będzie w głównej mierze innego surowca niż sztuczny. Jeśli uzna ktoś ten tekst za przydługi, to wcale nie musi go czytać, bo nic nie straci, ani nic nie zyska.
    Pierwszy raz z tego urządzenia korzystałem w Tatrach osiem lat temu....

    Kijek znaleziony prosto w krzakach....


    Kiedy jeszcze wydawało mi się, że wszystko mogę, udałem się na Czerwone Wierchy. Pogoda wspaniała, a droga wejściowa minęła błyskawicznie. Obrałem kierunek na Kasprowy Wierch i kiedy pokonywałem przewyższenia poczułem nasilający się ból w lewym kolanie. Później zaczęło boleć prawe, a wszystko nasilało się podczas zejść. Jakoś dawałem radę, ale im bliżej Kasprowego tym gorzej. Kiedy doszedłem do celu musiałem już z godzinę posiedzieć. Rozważałem nawet możliwość zjazdu kolejką, ale jakoś się nie zdecydowałem. Pokuśtykałem powoli na dół. Bolało jak cholera i po jakimś czasie kiedy to szczątkowa roślinność drzewiasta się pojawiła, zanurkowałem w krzaki i wyciągnąłem z nich mój pierwszy drewniany kijek trekingowy. W Olczy pojawiłem się gdy było całkiem ciemno i jestem pewien, że bez tego kijaszka nie wiem kiedy bym dotarł na miejsce. Po powrocie nie myślałem już o tym i kij wyrzuciłem do rowu.

    Pierwsza kijkowa konstrukcja (model 2013)...


    Po niedługim czasie pojechałem w Karkonosze, co by sprawdzić jak tam kolana. Zaplanowałem powolne wejście i częste odpoczynki. Wszedłem Kotłem Łomniczki, a później grzbietem do Przełęczy Sowiej i z niej zejście. Nie było tak źle, ale coś tam w kolanie czułem. Rozpocząłem raczej wolne chodzenie po górach i wszystko dość długo było ok.
    Kiedy we wrześniu 2013 roku wchodziłem na Bukowe Berdo od strony Mucznego, znowu lekko poczułem lewe kolano. Mając wcześniejszą nauczkę od razu zacząłem szukać kija i nic konkretnego nie mogłem znaleźć. Złapałem więc zleżałą trzymetrową gałęź i trzymając w rękach za cieńszy koniec przywaliłem w pień. Później powtórzyłem akcję z drugiej strony skracając tym lagę i takim sposobem zostałem konstruktorem kija trekingowego. Wiele pracy to mnie nie kosztowało. W końcu tylko dwa szybkie ruchy i jeden balans ciałem, co by w łeb odłamkami nie dostać. Fajnie sobie wszedłem i zszedłem i nic mi nie było. Od tej pory bez kijaszka po górach nie chodzę, a tego z Bukowego Berda jak i inne mam na pamiątkę....

    1.jpg

    Solidny i wytrzymały kij marszowo-bojowo-asekuracyjny (model 2014)...


    Kiedy nastała zima pomyślałem, że bardziej się przyłożę i dopracuję temat, żeby sęk nogawki nie rozdzierał i zadziory się na dłoniach nie robiły od nieobrobionego drewna, a czas zimowy przyjemniej płynął.
    Wyszukałem w lesie bukowy odcinek i delikatnie go ręczną piłką przyciąłem z naddatkiem, a następnie powoli okorowałem. Miał fajne guziołki i sęki co chwyt dobry i pewny miały uczynić, a mało tego, regulacja nie była potrzebna, bo pewność i ergonomiczność w chwycie była i wyżej i niżej. Pieczołowicie i lekko wyostrzyłem cieńszy koniec i zabrałem się do obróbki grubym papierem ściernym, a następnie bardzo drobnym. Kijek był gładki jak pupcia niemowlęcia. Lekko go przyozdobiłem, żeby nikt nie myślał, że to taki zwykły kij i był gotów. Waga jego niemała (ale nie bardzo uciążliwa), oraz gatunek drewna pozwalały na funkcje nawet obronne, bo można było kogoś po plecach zdzielić nie obawiając się o połamanie, a lekko łukowate jego wygięcie mogło świadczyć o dobrej aerodynamice na wietrze. Kij sprawdził się wyśmienicie i przez rok intensywnego użytkowania wygląda prawie jak nowy. Stępiła się tylko lekko jego końcówka, ale cóż ....w końcu to drewno.

    3.jpg

    No, a może jednak kijek fabryczny z czegoś tam....


    W kwietniu, na tydzień przed „majowym zawaleniem gór” jedziemy w Karkonosze. Pakujemy się na lekko, na dwa dni... i kolejny dylemat... a może zabrać ten kijek Rockcośtam co to leży w domu. Nie chodziłem z nim, ale sobie kalkuluję, że kij to może kij i tyle, a człek bardziej wkomponuje się w tę współczesną turystykę i z drewnianą lagą nie będzie wzbudzał aż takiej sensacji wśród Czechów, Niemców i naszych rodaków preferujących szybkie, zdrowe i modne przejścia górskie na znanych, lubianych i obleganych szlakach. Po krótkiej kalkulacji wybrałem tan wariant. Kiedy ruszyliśmy, to sobie coś tam wyregulowałem i dalej idziemy. Najbardziej wkurzał mnie ten pasek co to rękę (czytaj dłoń) tam się wsadza. Poirytowany tym... raz wkładam, a raz wyciągam... zupełnie jak nowicjusz. Po chwili syn mówi... ojciec pokaż tego kijaszka. Przymierzył się i mówi... eeeee ... mogłeś swoją lagę wziąć.... No ładnie myślę, ale cóż zrobić. Idziemy. Zaczął się śnieg, a ja nie wziąłem tego helikoptera co to się go na koniec kijaszka zakłada, żeby w śnieg się nie zapaść. No i wpada on później raz po raz, a jego gładka powierzchnia to aż nadaje poślizgu i szybkości w tym wpadaniu. W końcu i ja razem z nim nabrałem pędu i w okolicach genitaliów się zatrzymałem. Dobrze, że jest skręcany (oczywiście nie o genitalia mi idzie, a o kijek)... włożyłem go do plecaka i to na tyle. Może komuś pasuje... mimo wszystko potrafię to zrozumieć, ale tylko jak nie ja z tym idę....
    4.jpg5.jpg

    Lekki wszechstronny kijek szybkochodzący (model 2015)...


    Posiadając pewien bagaż doświadczeń w tym temacie zapragnąłem nowego modelu. Łaziłem po lesie dosyć długo i koniec końców znalazłem pewien półfabrykat kruszynowy do obróbki. Miał on zapewnić lekkość, a dodatkowo jego smukłość zdecydowanie miała obniżyć wagę. Dzięki temu moja prędkość wzrosła z 2,5 km/h na 3km/h. Końcówkę mocno zaostrzyłem, aby jednak zachować funkcje obronne, bo przecież po uderzeniu w plecy może się połamać, a tak to chociaż dźgać przynajmniej wroga można. Nie było tak źle (na serio), ale produkt okazał się jednowyjazdowy z powodu ścieralności. No cóż ... miękkie drewno i kijaszek kruszynowy po jednym wyjeździe wyglądał jak bukowy po roku użytkowania.

    3a.jpg

    Przyszłość, marzenia, plany....


    Jesienią jest planowana premiera nowego modelu łączącego niebywałą wytrzymałość z lekką wagą, co umożliwi przyjemne rozkoszowanie się wędrówką w każdych warunkach, a zimą moja manufaktura rozpoczyna prace z materiałem brzozowym i grabowym...aby zaspokoić najbardziej wybredne gusta w roku 2016...

    Czego oczekują użytkownicy kijków „drzewniannych”...


    Ludziska mają różne preferencje... lekkość, szybkość, korkowata rękojeść, kolor, wielkość i wydajność tego helikoptera,a niektórzy to nawet piwo z „kija” lubią. Na ten przykład proszę zerknąć na zdjęcie tych jegomościów z kijaszkami...

    6.jpg

    Niby podobne w swej ciękości, lekko ortodoksyjne poprzez nie okorowanie, ale zdradzające swym rozmiarem różne preferencje swych użytkowników. Poprzez ich długość widać, że Piskal ma dłuższy kijek, który służy mu do odciążenia prawego ramienia na którym podynduje plecaczek. Zbyszek natomiast, potrzebuje jako użytkownik GPSa i aparatu fotograficznego odciążenia rąk podczas operowania tym sprzętem i preferuje kijek krótszy, który wygodnie można oprzeć w zagłębieniu między pachwiną, a biodrem.
    Inni łapią kijem równowagę co by w zmęczeniu i utrapieniu nie runąć na glebę...

    7.jpg

    Ważne są też związki emocjonalne. Tu na zdjęciu jest czterech ludków..... no i co? Koło każdego kijaszek jak najlepszy kompan leży...który zrozumie, pocieszy i nie będzie krzyczał...

    8.jpg

    Na koniec napiszę o kiju z Balnicy. Widziałem, jak jakiegoś dusiołka Duchprzeszłości dziargał na tym kiju przy ognisku. Później stał tam opuszczony, aż przygarnął go Piotrek i wziął na wędrówkę (a w końcu zabrał do Będzina). Był krótki... trochę taki krasnoludkowy, ale i on oprócz swych artystycznych walorów miał też bardzo praktyczne. Można z nim się wspinać po bardzo stromym zboczu, gdzie stanowi wspomaganie napędu 4x4, lub poganiać Żubra, albo pomóc sobie dźwignąć Tatrę....

    9.jpg

    Sorry za te ciągnące się wywody, ale cały dzień na słońcu swoje zrobił...

  3. #83
    Botak Roku 2016 Awatar asia999
    Na forum od
    11.2008
    Rodem z
    jakieś 73 cm od Tarnicy ... w skali 1:1.000.000
    Postów
    1,683

    Domyślnie Odp: Kijki trekkingowe

    Piękne kijki :) Przecież tak naprawdę to te współczesne są naśladowcami tych naturalnych.
    Ja miałam okazję kiedyś wędrować z prototypem współczesnych kijków typu "curve"
    Załączone obrazki Załączone obrazki

  4. #84
    Bieszczadnik Awatar Kurdybanek
    Na forum od
    05.2015
    Rodem z
    Inowrocław
    Postów
    64

    Domyślnie Odp: Kijki trekkingowe

    Zakup moich pierwszych kijków trekkingowych dopiero przede mną, więc zawarte w tym wątku spostrzeżenia na pewno okażą się pomocne.
    Choć raz też byłem zmuszony przetestować model zaprojektowany przez naturę, gdy na śródstopiach pojawiły mi się piękne pęcherze, a buciki okazały się nie do końca rozchodzone
    A cytując klasyka to Łatwiej kijek pocienkować, niż go potem pogrubasić.
    Ostatnio edytowane przez Kurdybanek ; 07-07-2015 o 03:32

  5. #85

    Domyślnie Odp: Kijki trekkingowe

    Poczytałem wszystkie wasze (skądinąd piękne) opowieści co jak i dlaczego taki a nie inny naturalny kijek, ale mimo wszystko nadal się nie mogę nadziwić jak taki "natural wood & hand made" kijek może być wygodny. Nie wspominam o ciężarze.
    Nie jestem ortodoksą kijowym, raczej chodzę bez, oprócz zimy. I skręcanym kijom mówię stanowcze - raczej nie. Za dużo razy mnie kiedyś zawiodły.

Informacje o wątku

Użytkownicy przeglądający ten wątek

Aktualnie 1 użytkownik(ów) przegląda ten wątek. (0 zarejestrowany(ch) oraz 1 gości)

Podobne wątki

  1. Daniel i moje kijki które zostały w jego aucie...
    Przez calanthe w dziale Oftopik
    Odpowiedzi: 21
    Ostatni post / autor: 21-06-2011, 22:15
  2. Kijki teleskopowe i nie tylko
    Przez Herme$ w dziale Wypoczynek aktywny w Bieszczadach
    Odpowiedzi: 39
    Ostatni post / autor: 26-07-2009, 13:31
  3. Kijki do Nordic Walking
    Przez KKKrzychoo w dziale Wypoczynek aktywny w Bieszczadach
    Odpowiedzi: 8
    Ostatni post / autor: 30-09-2007, 19:32
  4. Alpy, Bieszczady i kijki trekkingowe
    Przez Szaszka w dziale Wypoczynek aktywny w Bieszczadach
    Odpowiedzi: 8
    Ostatni post / autor: 18-09-2003, 22:02

Zakładki

Zakładki

Uprawnienia umieszczania postów

  • Nie możesz zakładać nowych tematów
  • Nie możesz pisać wiadomości
  • Nie możesz dodawać załączników
  • Nie możesz edytować swoich postów
  •