Prawdziwa przygoda w Bieszczadzie ?

[Barnaba]

a mi tam to nie przeszkadza. Przypomnę tylko że testowa wersja firefoxa sprawdza ortografię wszędzie gdzie coś piszesz - np w okienku "szybka odpowiedź. A słownik ma chyba z Worda, bo pewnych specyficzności nie uznaje już za błędy:)

[WojtekR]

Krzemień - Halicz - Wołowy Garb - Obnoga. Dwa kolejne dni to cały region na wschód od Halicza w dżungli że tak powiem.

????? (to dotyczy podkreślenia, przeze mnie, twojej wypowiedzi) ;-)

[Derty]

Hej:)

Natchnęłaś mnie Buba opowieścią o wartkiej wodzie i samochodzie. To też coś opiszę, ale teraz mam klęskę powodzi i uszczelniam kaloryfery..:D

[człowiek z lasu]

a dla czego? z Wołowego Garba (inaczej Kijowca, jeśli o to chodzi) do starej wsi Borsuczynów, by następnie obok kudriawyńskiego wierchu wejśc na ścieżkę porwadzącą na Obnogę. szedłem już może nie do końca tamtędy ale podobnie.

[Piotr]

a dla czego? z Wołowego Garba (inaczej Kijowca, jeśli o to chodzi) do starej wsi Borsuczynów, by następnie obok kudriawyńskiego wierchu wejśc na ścieżkę porwadzącą na Obnogę.

I dopisz jeszcze że łazić po parku na przełaj jest gut bo... tak. Ale podać lokalizacje chatki jakiejś jest be, bo ... tak i już. :)

[człowiek z lasu]

to czy jest gut, czy nie kazdy wie sam, ale jak kogoś to męczy to dodam, że idę z pracownikiem parku :)

[Barnaba]

a ja z Moczarnego wracałem ze strażą graniczną- jak by kto pytał :) hehehe Piotrze - Człowiek z lasu chyba nie do końca rozumie Twoją wypowiedź.... ale jaja! (albo udaje tylko że nie wie)

[Derty]

a ja z Moczarnego wracałem ze strażą graniczną-

Pochwycili Cię i wlekli?:P

[Barnaba]

no .... za łeb- co bym piachu nie nabrał- bo w areszcie to drażni współwięźniów

[Henek]

Barnaba pisze :

za łeb- co bym piachu nie nabrał

To się nazywa przygoda po bieszczadzku , no, no

... ale wróćmy na chwilę do tej mojej opowieści z ubiegłego tygodnia:
Jeziorka Duszatyńskie
Słoneczko urokliwie zaglądało przez kolorowe gałęzie drzew. Tak jakby chciało powiedzieć że warto było.
Zamiast wyciągnąć z plecaka ostatnie piwo , sięgam po aparat. Robię zdjęcie za zdjęciem, jakby bojąc się że za chwilę te obrazy przestaną istnieć.
Trudno się nasycić będąc tak łapczywym na kolorowe jesienne fajerwerki
Spojrzenie na zegarek dobija. Jest 13.30 Czas jest nieubłagany a przed nami ambitny o tej porze plan czyli Chryszczata, Przełęcz Żebrak
i ostatni odcinek chaszczująco-tropiący do Smolnika.
Z żalem rozstajemy się z tym miejscem, zakładamy plecaki i tniemy na Krzywy Ryj.
Tak zabawnie nazwana jest na mapie trasa prowadząca na szczyt Chryszczatej.
Na szczycie wchodzimy w pułap chmur. Słoneczko zginęło za warstwami.
Betonowy obelisk podpierają dwie zasmucone panienki, reszta napotkanej grupy delektuje się za granią.
Rzut oka na mapę i czas. Czas pogania na spokojne schodzenie w stronę przełęczy.
Na ścieżce , na której leży sporo liści niezgrabnie przesuwa się salamandra.
Jeszcze nie wie że chodzenie po ścieżkach jest niebezpieczne. Przekonaliśmy się o tym wkrótce sami.
Tuż przed Przełęczą Żebrak doganiają nas pokrzykiwania zza pleców.
Z drogi !, z drogi !
Momentalnie uskakujemy w bok przed pędzącym na maxa rowerem. Ciął z góry naszym śladem.
To musiało być ekstremalne przeżycie.
To musiała być Prawdziwa Bieszczadzka Przygoda.

My też cieszyliśmy się że udało się nam odskoczyć (a salamandrze?)

c.d.n.
ku zazdrości jeszcze 3 fotki