"Muszę iść"...

[konik]

Odgrzebałam ten wiersz dzięki Konikowi.Wątek przeczytałam z rozrzewnieniem.Zgodnie z "wieszczeniem" chrisa,Nobla nie dostałam ale tez ciągle nie mogę trafić trójki w totka!A swoją drogą-ależ EMOCJE TU BYWAŁY!

Rzeczywiście, emocji tu było co niemiara, aż w pierwszym odruchu chciałem się porwać do dyskusji, ale policzyłem do 10-ciu i odpuściłem. Ale parę uwag i tak wniosę
Nie jestem żadnym redaktorem żadnej fundacji literackiej ani innym literackim chirurgiem, który każdą sylabę dzieli na czworo i ex cathedra ogłasza, co jest wybitne, a co tylko "ujdzie". Jestem zwykłym czytelnikiem, który czytając coś odczuwa, a czasem nawet następuje jakiś ruch moich myśli. Czy nie o to w tym wszystkim chodzi? Czy to, że bardzo podoba mi się:

"Muszę stokówką dojść do gwiazd,
bo Mleczną Drogę właśnie zamknęli

oznacza, że marny ze mnie znawca, powinienem się zawstydzić, przestać to czytać i wziąć się za Goethego? A co jeśli Goethe nie porusza moich myśli, a WUKA porusza?

WUKA, i na koniec prośba - nie poddawaj się, trójki się zdarzają

[konik]

Co do WKK - szanuję ją, jednak nobla za te wiersze nie dostanie, i do kanonu lektur nie trafi, jak mniemam... Piszę te słowa jako redaktor Fundacji Literackiej w Poznaniu

Jeszcze dwa słowa: może fundacje literackie i inne katedry nie przyznają żadnej ważnej nagrody (choć jeszcze obaczym), ale od nas bieszczadników WUKA swojego Nobla już MA!

[WUKA]

....z którego jestem naprawdę DUMNA i wcale tego nie ukrywam!

[Piskal]

A nawet Powsinobla!

[konik]

Troszkę emocjonalnie do tego podszedłem, bo powrót wątku zaczął się wczoraj ode mnie i dalej czuję, że muszę coś napisać. Poprosiłem wczoraj WUKĘ, by poleciła coś na dobranoć. Poleciła "Muszę iść". Przeczytałem początek:

"Muszę stokówką dojść do gwiazd,
bo Mleczną Drogę właśnie zamknęli

Pomyślałem: genialne! Zatrzymałem się i zacząłem zastanawiać: jak Ona to wymyśliła? Wyobraziłem sobie jednoczesne chodzenie po niebie i chodzenie po górach. Czytałem dalej, aż do

Kapelusz wierny wsadzę na głowę...
tęsknota za mną-przede mną dal!

Skończyłem i pomyślałem: czuję ten wiersz, on jest o moich tęsknotach, moich pragnieniach, o tym, że chodzenie po górach to jak zdążanie ku gwiazdom. Wcześniej przeczytałem jeszcze:

Narzucę plecak,co tęskni też
i nocą wzdycha,aż słuchać żal

Znów chwilę przystanąłem, bo plecak jest w moich wędrówkach wiernym druhem, czasami jedynym, ale dotąd nie zastanawiałem się, czy chodzi ze mną, bo to tylko plecak, czy dlatego, że chce. Okazało się, że i on może tęsknić, bo czerpie tą samą przyjemność, co ja. To było dla mnie odkrywcze! Jeśli można zaprzyjaźnić się z górami, to dlaczego nie z plecakiem, twoim wiernym druhem?
Położyłem się spać, zrobiło mi się ciepło na duszy, pomyślałem: niedługo znów tam będę, z moim plecakiem. Muszę tam być, bo stamtąd wracam lepszy.
Dziś rano otworzyłem forum i czytam, że

co do poezji WUKAKA )) , spoko, jak na warunki bieszczadzkie może byććć .;-)

i że

Piszę te słowa jako redaktor Fundacji Literackiej w Poznaniu

Zatrzęsło mną: czy coś ze mną nie tak? Dlaczego coś, co było dla mnie źródłem przeżyć i powodem przemyśleń ktoś traktuje niepoważnie? Dlaczego tak naprawdę i mnie traktuje niepoważnie? I mówi to jeszcze z wyższości literackiej katedry. Poczułem się nieswojo, jakby mi ktoś powiedział: nie wiesz co dobre! Ale skąd ten ktoś wie, co dla mnie dobre? Czy znów ktoś musi mi mówić, co powinienem czytać, a czego nie? Czy i tutaj obowiązuje jedna wykładnia, jedyny słuszny pogląd, jedyny słuszny kierunek?
I w końcu - czyż jedynym prawdziwym miernikiem wartości poezji nie jest to, że porusza uczucia, sumienia i myśli, a nie to, co o niej myślą ludzie z katedr i instytutów?

Poddaję to pod przemyślenie, tak samo, jak poezję WUKI. Naprawdę warto!

[mavo]

Musze Isc jest piekny.Wszystko.