Rajd papieski

[Henek]

.... to jest zwiastun relacji...
Parę dni temu na jednym z bieszczadzkich portali przeczytałem informację o organizowanym rajdzie papieskim. Własciwie ma być to rajd w rocznicę śmierci papieża. Wieczorowo-nocne wyjście na Tarnicę.
Przecież to nie ma najmniejszego sensu- pomyślałem. Jaki jest sens chodzić po górach w ciemnościach.
Ale, już tak jest że jak coś nie ma sensu to zaczyna intrygować. A może by tak spróbować ?
Macie jakieś doświadczenia w chodzeniu po górach po ciemku ?
Czy to ma jakiś sens ?
Czy musi mieć sens ?
... tak się składa że, dwa lata temu , dokładnie w ostatnim dniu ziemskiej wedrówki papieża - dokonywałem wędrówke z Bukowca na Nandag. Jak to o tej porze w Bieszczadach bywa brnęliśmy po śniegu zalegającym na poziomie lasów aby po wyjściu na połoniny poruszać się po odsłoniętych, pożółkych trawach zmierzając na najwyższy bieszczadzki szczyt. Słoneczko wówczas radośnie uśmiechało się. I zostało w pamieci niesamowite uczucie gdy ze szczytu zjeżdzaliśmy na du.. po zmarzniętych od północy łachach śniegu. Ależ to była frajda.
Tam odchodził Wielki Człowiek a my cieszyliśmy się zabawą. Samo życie.
.
Spróbuje się wybrać na ten rajd. Wówczas opowiem jak było.

[lucyna]

Nie wiem czy takie przejścią są legalne. Nie wiem czy mają pozwolenie dyrekcji Parku. Istnieje zakaz porusznia się nocą po szlakach w obrębie BdPN. Skoro wyjaśniliśmy sobie, że to nielegalne to czas na wspomnienia. Moje ulubione wędrówki po Bieszczadach. Najbardziej lubię wczesnoporanna wędrówkę i taką o zmierzchu. Letnią nocą, taką rozgwiaźdźoną, księżycową także wspaniale się łazikuje. Najwspanialsze wschody słońca są na Dwerniku Kamieniu więc dobrze wspominam nocne oczekiwania na czarujące poranki, gdy nasza gwiazda budzi się do "źycia".

[buba]

ja nie lubie chodzic w ciemnosci- wydaje mi sie to bez sensu- mecze sie a nic nie widze... ale lubie przebywac w gorach w nocy, sluchac odglosow lasu, nocnych ptakow, chrupania galezi w lesie, patrzec w gwiazdy i w ciemnosc. Kiedys postanowilam spedzic noc na tarnicy- wieczorem bylo fajnie ale noca przyszla jakas grupka i zapuscila techno.. zwijalismy sie noca, trzeba bylo isc po ciemku.. pare dni pozniej spedzalismy noc na haliczu- bylo rewelacyjnie, najbardziej lubie widoki tuz przed zapadnieciem zupelnych ciemnosci :) bylo to latem oczywiscie :))

[robines]

Wschód słońca na szczycie to piękne uczucie...Zaliczyłem kilka takich wschodów w Tatrach(Krywań,Kasprowy,Kościelec).Najmilej wspominam ten ostatni.Było to jakieś 10 lat temu.Wyszliśmy z kumplem o 23 z Kuznic by na szczyt dotrzec o 4g (jakąś godzinę przed wschodem).Było cholernie zimno(ok -2C)jak na sierpień.Wtuliliśmy się w siebie(jak zakochana para)no i...zasnęliśmy. Obudził mnie Michał krzykiem "Patrz!!!" Granaty płonęły.Tego widoku nigdy nia zapomnę tak jak...smaku minutę pozniej otwartej czekolady.
Henek to ma bardzo duży sens...szczególnie zaś z takiej okazji(śp.JP II).

[Browar]

Na Babiej Górze wschody są genialne-jeszcze całkiem ciemno a tu nagły błysk odbity od najwyższych szczytów tatr...Miodzio.A na zdjęciu "przedzachodzie"

[Duch_]

Nie wiem czy takie przejścią są legalne. Nie wiem czy mają pozwolenie dyrekcji Parku. Istnieje zakaz porusznia się nocą po szlakach w obrębie BdPN.

Ale skoro to organizują "Goprowcy", to myślę że postarali sie o odpowiednie pozwolenia. Pozdrawiam Duch_

[Henek]

Jak widzę z innych postów nie tylko ja pakuję dzisiaj plecak.
Plecak w podróż do mojego świata.
Pakowanie marcowe na przeżycia nowe.
Może spotkam kogoś z forumowiczów na szlaku, wieczornym szlaku na Tarnicę ?
Niech się odezwie.
Odpowiem Hey !

[Henek]

Poranek. Ostatni marcowy poranek. Słońce schowane za horyzontem wysyła pierwsze przebudzone promyki. Wrzucam manele do samochodu i ruszam na południe.
Czy można czerpać radość z jazdy samochodem ?
Można. Pod warunkiem że jedziemy w Bieszczady moją ulubioną droga przez Birczę. Spokój o tej porze dnia jest szczególnie spokojny. Pusto.
Zakręty jakie wywija droga są jak kołysanka. Pojazd wspina się serpentynami na Góry Słonne aby na szczytowym parkingu powitać wschód słońca (foto).
To jest pierwsze miejsce skąd można patrzeć na góry. Teraz zamontowana została tam tablica z rozpisaną panoramką ułatwiającą identyfikację poszczególnych górek.
Szybko udało się załatwić firmowe tematy w Dolnych i odwiedzić miejscowy bazar słynący z zagranicznych trunków.
Czy wiosna już przyszła w Biesczady ?
Postanowiłem znaleźć odpowiedź na to pytanie.
Jak? To proste. Wystarczy skręcić do miejscowości z najsłynniejszymi tutejszymi bocianami. Od wielu lat gnieżdżą się nieopodal tej pieknej cerkwii (foto) . Niestety. Gniazdo było puste. A więc wiosna jeszcze nie dotarła.
Kolejny postój przed Lutowiskami. Tu,(foto) patrząc na masyw Bukowego i Tarnicy staram się ocenić pokłady śniegu. Widać że jest , ale nie za dużo. Dominuje ciemny kolor traw.
A swoją drogą , to tym miejscem widokowym ktoś się zainteresował. Stojąco obok koparka dokonuje sukcesywnej niwelacji terenu. Parking ? A może elegancki pensjonat ? Miejsce jest naprawdę kasiaste.
Docieram wreszczcie do Górnych. Zostawiam samochód i idę do GOPR-ówki zapytac o sytuację na szlakach. Informację jakie otrzymałem nie potwierdziły się później.
Pytam też o rajd papieski. Ale tu nikt o takimś czymś nic nie słyszał.
Wytrącony z równowagi wrzucam plecak i idę do Lacha aby ją (równowagę) odzyskać. Gospodarz kręci się po obejściu przygotowując na przyjęcie pierwszych gości (foto).
Po drugim piwie już wiem co chcę.
Nie ma się co szczypać. Będzie ten rajd albo i nie będzie ?.
Po prostu trzeba iść w góry. Przede mną kryguje się malownicza, przyśnieżona postać. Robię jej zdjęcie (foto) i idę na nią. Rawki.

[lucyna]

W Lutowiskach powstało ekomuzeum trzech kultur, piękna nazwa kryjąca zwykła scieżkę spacerową. To rozkopane miejsce to przyszły punkt widokowy. Samą ścieżkę polecam, szczególnie tę część pod Otrytem.

[Henek]

Nasączony energetycznym napojem z pod znaku żubra (ponoć występuje w Bieszczadach) sunę śmiało asfaltem patrząc za niebieskimi paskami które zezwolą na wejście w las. Las wita mnie kolorami jesieni (foto). Przebijające słoneczko jednocześnie dogrzewa a zarazem wydobywa barwy pożółkłych liści.
Ścieżka jest sucha jak nigdy. Kto szedł to wie jakie piękne błotko można tu spotkać.
Ale nie dzisiaj. Samotna wędrówka pozwala zauważać o wiele więcej niż gdy idziemy w grupie.
Po odcinnku łagodnym zaczyna się podchodzenie. Na wysokości ok. 900 m npm wchodzę na zalegający śnieg. Jest twardy i suchy.
Ponieważ nigdzie się nie śpieszę z ciekawością chłonę scenerię wokół (foto).
A właściwie to dlaczego wokół pni drzew nie ma śniegu. Czyżby drzewa miały własne ogrzewanie ?
Zajęty myślami i otoczeniem nie wiedzieć kiedy dochodzę do górnej granicy lasu. Jest tak ciepło i zacisznie że nie namyślając się zbytnio zrzucam odzienie aby na rozłożonym śpiworku wyciągnąć się do pierwszej kąpieli słonecznej.
Utulony widokami szczytów Rawki (foto) wpadam w stan błogości sennej.
Ale sen zaczyna się kręcić w złą stronę. Oto wydaje mi się że jestem na wyścigach na 1/4 mili. Street racers na swych podrasownych maszynach wydobywają maksymalną moc przy potężnym huku.
Podnoszę się z przebudzenia.
Kurde, to nie sen.
Po łachach śniegu zalegających szytowe partie posuwa się pięć skuterów śnieżnych. Wycinają ósemki, podskakując na muldach. Jescze jeden nawrót i kolejna gonitwa kto kogo dogoni.
Patrząc z dołu nie jestem w stanie dostrzec kto to. Czyżby Straż Graniczna urządzała sobie takie manewry ?
Nie , niemożliwe. Przecież jestem w parku narodowym.
Szybko zbieram manatki i pakuję się.
Dziwnie wygląda to zdjecie gołej stopy na śniegu.(foto)
Ja tu chodzę boso a nade mną szalejące maszyny.