Chaszczem się sztachnąć! ( czyli Bazyla głodne kawałki suto omaszczone cytatami )

[bacza]

(....) Widzieć to jeszcze nic nie widziałem ale efekty dźwiękowe wystarczyły by truchleć. Ewidentnie coś blisko łazi, sapie, dyszy i pomrukuje. Jak zobaczę ten włochaty pysk w otworze wejściowym to będzie za późno! (....)

No to teraz ja pewnie nie prześpię nocy, dumając, co (lub kto) to mogło/mógł być.
Na chwilę obecną obstawiam pierwsze udokumentowane spotkanie z .... Patatajem Leśnym - mitycznym stworem, którego wielu słyszało, a nikt nie widział . Pewnie dzisiejszej - Wigilijnej Nocy - stwór by się opowiedział, kto zacz, i wyjaśnił powód wizyty, ale... to było wiosną. Kursant szkolenia SERE ? Zagadka...

[bieszczadzka kuna]

Coś mi się zdaje Kura, że pióra polecą. Zaraz będziesz koczować pod tarpem i to nie z Bazylowej scenerii a zimowej

[Bywalec]

kocham mój ulubiony ciąg dalszy . . .

[sir Bazyl]

Trzy…dwa…jeden – start! Wybiegam w samych gatkach i skarpetach ale uzbrojony po zęby przed tarpa i tnę mrok snopem światła w lewo, w prawo, przed siebie i za siebie niczym jakaś oszalała latarnia morska. Dla wzmocnienia efektu, bo przecież nie dla podbudowania własnej psychy , gdyż

„- Ja nikogo się nie boję!
Choćby niedźwiedź... to dostoję!
Wilki?... Ja ich całą zgraję
Pozabijam i pokraję!”*
dodałem jeszcze efekty dźwiękowe paszczą.

Na co dzień nie używam wulgaryzmów ale wtedy uznałem, że należy mocniej zaakcentować oburzenie zaistniałą sytuacją więc wykrzykiwałem w ciemność: sp…(spadaj) ch…(chuliganie)!

Po odstawieniu tego szamańskiego tańca przed tarpem, załapałem, że jeszcze żyję i nie bardzo wiem komu, i w którą stronę przywalić granatem. Ręce i nogi mi się delikatnie trzęsły ale to z pewnością z zimna gdyż byłem nadzwyczaj skromnie odziany żeby nie powiedzieć prawie nagi.

„Gdy emocje już opadną
Jak po wielkiej bitwie kurz
Gdy nie można mocą żadną
Wykrzyczanych cofnąć słów”**
pozostaje zlustrować na spokojnie okolicę.

Teraz omiatałem już w sposób usystematyzowany najbliższy teren snopem światła ale żadnego Patataja Leśnego czy innego stwora nie zaobserwowałem. Pewnie zwiał…a może tylko się przyczaił w pobliskim jarze? Za Chiny ludowe nie pójdę tam sprawdzić!

Przebrałem mokre skarpety, wlazłem do śpiwora, nasłuchuję…

---------------------------------------------------------------------------------------------------
*Maria Konopnicka „Stefek Burczymucha”
**Perfect „Niepokonani”

[sir Bazyl]

Przebrałem mokre skarpety, wlazłem do śpiwora, nasłuchuję…

Coś znów słychać, słabo, ale jednak. A za chwilę wyraźniej, bliżej, jakieś przeciągłe pomruki i mlaskania. Siadłem na materacu i myślę, co tu zrobić? O, znów ucichło ale tylko po to, by po chwili powrócić znacznie głośniej. Nie ma co, nie usnę przy tych atrakcjach, idę sprawdzić co za czort zakłóca mi nocny wypoczynek!

Naciągnąłem portki, wzułem meszty, narzuciłem kapotę, w jedną rękę miecz świetlny, w drugą granat - ZA RODINU URAAA!!!
Cichutko wysunąłem się spod tarpa, rozprostowałem kości, radary nastawiłem na maxa!

„Gonią myśli, krew pulsuje,
Błądzą oczy rozbiegane”* (link)

Najbliższy od mojego barłogu jar, po lewej stronie, odrzuciłem od razu - cicho tu i spokojnie. Dźwięki dochodzą z bardziej oddalonego, z prawej strony. Leżąc w zacisznym schronieniu jak i podczas spontanicznej akcji ratujsięktomoże nie zwróciłem uwagi, że wiatr bądź wieje niezbyt silnie bądź całkiem ustaje. Teraz skonstatowałem, iż natężenie dobiegających dźwięków jest ściśle od niego uzależnione.

„Wiatr wieje, wiatr, z Połoniny
Wiatr wieje, wiatr, jak by zły przybył
Wiatr wieje, wiatr, w doliny,…”** (link)

Do pełni jeszcze daleko więc to na pewno nie wilkołak. Sierp księżyca ładnie rozświetlał odkryty teren ale linia lasu pozostawała nieprzenikniona i tajemnicza. Na szczęście odgłosy nie dobiegały z mrocznych jego czeluści lecz z terenów jedynie z rzadka porośniętych pojedynczymi drzewami. Na linii pomiędzy moim schronieniem a punktem, z którego, jak mi się wydawało, dobiegały te szmery, mlaskania i pomruki rosło duże, rozłożyste drzewo. Skryję się za nim i rozejrzę po okolicy.

Ruszyłem ku niewiadomemu...

„Pomimo razów, sińców, ran
Pomimo z nosa strużek krwi
Idziemy wciąż, my żyjemy wciąż
I mimo że tak wiele zła
Będziemy się szaleńczo śmiać
Żyjemy wciąż! My idziemy wciąż!
Prawa lewa, prawa lewa
Lewa prawa, lewa prawa
Prawa lewa, prawa lewa
Wszyscyśmy z jednego drzewa...”*** (link)


Po kilku sekundach byłem przy nim, rozglądam się i nasłuchuję. Przede mną, lekko w dole srebrzy się tafla wody w stawku a na jego końcu jest on!

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
*KSU „Ciemne ścieżki”
** KSU „Nic nie powiedziała”
***Lipali „Chłopcy”

[bacza]

(...) w dole srebrzy się tafla wody w stawku a na jego końcu jest on! (...)

No i napięcie wzrosło do tego stopnia, że mi bezpiecznik się spal

[don Enrico]

(...)
Ruszyłem ku niewiadomemu...

(...) a na jego końcu jest on!

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Na KOŃCU jest ON
Dobrze że jest nadzieja na jakiś KONIEC, bo przecież tak dłużej nie można wytrzymać.
Budzę się codziennie rano spocony , z trwogą otwieram komputer szukając informacji czy Bazylo pokonał Bazyliszka ......?

[jojo]

Na KOŃCU jest ON
Dobrze że jest nadzieja na jakiś KONIEC, bo przecież tak dłużej nie można wytrzymać.
Budzę się codziennie rano spocony , z trwogą otwieram komputer szukając informacji czy Bazylo pokonał Bazyliszka ......?

No właśnie Bazyl - weź coś napisz dalej i skończ ten horror, bo końcówki BELFR-a (tego z młodym Stuhrem)
przy twoim opowiadaniu to pikuś ......
Czekam niecierpliwie na c.d.

[sir Bazyl]

...a na jego końcu jest on!

Przepust w grobli!!!

Do stu beczek zgniłych śledzi! To mi omalże całe życie nie przeleciało przed oczami a tu sobie pomrukuje i mlaska przepust?! No jak tak można?! I jeszcze zaczął mi jakoś tak drwiąco w swoim języku dogadywać. Bezczelny hydro wybryk…

Dzięki tym wszystkim przeżyciom spałem raczej niespokojnie i budziłem się wielokrotnie.

Przepust kurna, ja nie mogę, przepust!

[jojo]

Przepust w grobli!!!
Dzięki tym wszystkim przeżyciom spałem raczej niespokojnie i budziłem się wielokrotnie.
Przepust kurna, ja nie mogę, przepust!

No nie ukrywam Bazyl, że mnie zaskoczyło zakończenie horroru, napięcie opadło.
Znam to trochę z autopsji - tak to bywa jak się jest samemu w górach - wtedy wszystko słyszysz jakoś tak - "dokładniej".
Fajna przygoda , czytamy dalej.