Towarzysz Jerzy Harasymowicz

[długi]

Lubię poezję Broniewskiego, tę nierewolucyjną. Jest pisana z nerwem, z pasją. Jedno z lepszych wykonań - deklamacji wiersza Bar pod zdechłym psem słyszałem w galerii "Pod kogutem" w Cisnej, na wernisażu Agnieszki Słowik. Deklamował z pasją i ogniem ... Ryszard Szociński.
Pozdrawiam
Długi

[andrzej627]

Deklamował z pasją i ogniem ... Ryszard Szociński.

Można to zobaczyć:
Spotkanie w Siekierezadzie

[Stały Bywalec]

Zauważyłem, że niniejszy wątek zaczął bardziej dotyczyć "towarzysza", niż osoby, której początkowo został poświęcony.

Pragnę więc wskazać innego, zapomnianego dziś całkowicie twórcę z już nie łatką, ale wręcz łatą "towarzysza". Tym razem nie poetę, lecz pisarza.

Mam na myśli też nieżyjącego już Zbigniewa Nienackiego, dość powszechnie kiedyś znanego autora różnych "Panów Samochodzików" i wydanej w latach 80-tych w atmosferze skandalu obyczajowego powieści pt. "Raz w roku w Skiroławkach".

Ale ów pisarz napisał również kilka innych b. ciekawych książek, m.in. "Wielki las", ale przede wszystkim trylogię historyczną "Dagome Iudex":
"Ja, Dago", "Ja, Dago Piastun" i "Ja, Dago Władca".
Akcja tej beletrystycznej trylogii toczy się na ziemiach polskich w IX w., a Nienacki oparł ją na własnej wizji historycznej utworzenia naszego państwa. A nie jest to wizja zupełnie fantastyczna, gdyż ostatnio powraca do niej kilku profesjonalnych historyków z tytułami profesorskimi. W największym skrócie: protoplastą historycznych władców Polski średniowiecznej był rycerz Dagon, przybyły ze Skandynawii.

Natomiast "Wielki las" polecam osobom lubiącym zarówno las (tytuł nie stanowi bowiem tylko przenośni), jak i powieści sensacyjne. Bohaterem ksiązki jest oficer Departamentu I (czyli wywiadu) MSW z czasów, jakżeby inaczej, PRL. Ale od razu wyjaśniam, że powieść nie traktuje o żadnych bohaterskich wyczynach owego "esbeka", lecz o jego sporych kłopotach zawodowych i osobistych. I chyba z tego ostatniego powodu, mimo że świetnie napisana, została zignorowana i w zasadzie przeszła bez echa po ukazaniu się w księgarniach. Dla ówczesnej opozycji była to bowiem powieść napisana przez "aparatczyka", a z kolei ekipie rządzącej nie spodobała się - gdyż zamiast sławić funkcjonariuszy wywiadu, to stawiała ich w dwuznacznych i niejasnych sytuacjach, sporo przy tym odsłaniając kulisy pracy operacyjnej naszej SB za granicą.

[Marcin]

http://www.youtube.com/watch?v=rU483...eature=related

[szelenberg]

Wydaje mi się, że pamiętam wystąpienie Harasymowicza w telewizji w stanie wojennym. Nie pamiętam szczegółów, ale nie robiło to dobrego wrażenia.

Tak więc zdolność do pisania wierszy nie musi iść w parze z ogólnym, w tym także etycznym, rozwojem osobowości.

Dlatego despota Timur pozostawił dwa spadki - piękną architekturę i niezliczoną ilość kości pomordowanych. Mordował do 12, a po dwunastej zajmował się budowaniem swoich miast.

Takim małym Timurkiem, kieszonkowym, był właśnie Mr Harasymowicz, tylko on zamordował głównie własną przyzwoitość.

A za niektóre wiersze mimo wszystko mu dziękuję.

I jeszcze jedno - czy poza poglądami prokomunistycznymi koleś był też kapusiem - bo nie jestem pewny?

[Marcin]

Towarzysz podróży...

Leśne akcenty Harasymiady 2009
(16-09-2009 )


KOMAŃCZA. O wielu leśnych akcentach z życia poety Jerzego Harasymowicza można było usłyszeć w trakcie trzydniowej imprezy pod hasłem „Harasymiada 2009”, która w dniach 10-12 września odbyła się w Komańczy.

Jej program, przygotowany przez Gminny Ośrodek Kultury w Komańczy, był niezwykle bogaty. Już w pierwszym dniu odbyła się konferencja na temat. „Bieszczadzki nurt w poezji Jerzego Harasymowicza”, wyświetlono też filmowe wspomnienie o poecie opatrzone komentarzem jego żony, Marii.

Wieczorem w restauracji „Pod Kominkiem” odbyły się koncerty pieśniarzy, śpiewających teksty Harasymowicza. Wystąpili znani artyści, reprezentujący ducha „krainy łagodności”: Elżbieta Adamiak, Julia Doszna i Grzegorz Śmiałowski.

Nazajutrz, po mszy świętej za duszę poety, odbyła się uroczystość nadania bibliotece w Komańczy imienia Jerzego Harasymowicza, co w roku 60-lecia istnienia tej placówki miało niezwykle podniosły charakter. Przed wejściem do biblioteki odsłonięto piękną tablicę pamiątkową, autorstwa Grzegorza Totkowicza, ufundowaną przez Nadleśnictwo Komańcza.

Blasku tej uroczystości dodał występ Sygnalistów Myśliwskich z Zespołu Szkół Leśnych w Lesku. Młodzi trębacze rzeczywiście zachwycili swym kunsztem. Z kolei popołudniowy wyjazd na Przełęcz Wyżną, gdzie znajduje się symboliczny grób poety, okazał się turystycznym spotkaniem pokoleń. Przed dwoma głazami, imitującymi bramę w góry, złożono wiązanki kwiatów.

Padła też propozycja nazwania Przełęczy Wyżnej imieniem Harasymowicza. Obecny na spotkaniu Włodzimierz Podyma, wójt Gminy Lutowiska, obiecał wesprzeć tę inicjatywę. Na wieczornym ognisku dominowały dawne melodie rajdowe, wiele z nich wykonywał słynny przed laty autor piosenek turystycznych, Andrzej Mróz, kompozytor m.in. takich przebojów jak: „A w górach nie ma już nikogo”, „Ostatni studencki rajd” czy „Od Turbacza”.

Trzeci dzień „Harasymiady” miał swoje leśne akcenty. Rozpoczął się od uroczystego odsłonięcia obelisku przed kwaterą łowiecką w Mikowie, gdzie Jerzy Harasymowicz, jak głosi napis na pamiątkowej tablicy, „… po raz ostatni oglądał góry”. W obecności leśników i turystów aktu odsłonięcia dokonali: Maria Harasymowiczowa, żona poety, Stanisław Bielawka, wójt Gminy Komańcza i Edward Balwierczak, dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Krośnie.

Na mosiężnej tablicy, ufundowanej przez leśników, wyryto poetycki testament Harasymowicza:

„Kiedy jak buki na mróz serce mi pęknie
połóżcie mnie na wóz z widokiem na Bieszczady
na wielki pożar gór na wielką jesień
którą sam roznieciłem pisaniem...”

- Słowa te będą przypominać o ostatnim pobycie poety w naszych górach – powiedział dyrektor Edward Balwierczak.
- Chociaż tak naprawdę Jerzy Harasymowicz wrócił w Bieszczady, gdyż jego prochy pozostały gdzieś na połoninach, a poezja roznieciła serca i umysły wielu mieszkańców Bieszczadów i ludzi przyjeżdżających tu jako turyści.

Specjalnym albumem dyrektor Balwierczak uhonorował obecnego na uroczystości Lecha Trzaskę, leśnika, kolegę Jerzego Harasymowicza z czasów szkolnych. Po południu wszyscy uczestnicy Harasymiady, jak również duże grono turystów bawiących w schronisku „Latarnia Wagabundy” w Woli Michowej, wzięli udział w prawdziwej uczcie poetyckiej.

Promocja książki bieszczadzkiej, spotkania z autorami, podsumowanie konkursów i wręczenie nagród laureatom wypełniły czas aż do wieczora. Chłód wieczoru rozproszyła ognista muzyka wschodniokarpacka w wykonaniu kapeli „Kremenaros”, zaś długo w noc, przy ogniskach, słychać było gitary i śpiew turystycznych piosenek.


Edward Marszałek
Rzecznik prasowy RDLP w Krośnie

[trzykropkiinicwiecej]

..i były tam kiełbaski... piwo bezalkoholowe, konkursy z nagrodami, słodycze i koszyk pełen łakoci... jak w czerwonym kapturku... och szkoda babci szkoda...

[sprzysiezony]

"W. Broniewski, 22 IX 1939 - Lwów
Byłby nowy Grunwald i byłyby nowe Płowce
Gdyby nie te bombowce
I gdyby nie te czołgi
Które tu przyszły znad Wołgi..."

Broniewski zmienił poglądy-Harasymowicz swoim pozostał wierny do końca....

[szelenberg]

Żaden.

Postawa ideologiczna człowieka nie zmienia piękna jego wierszy.

Czy ktoś chwaliłby się zachwytem dla np. wierszy Hitlerka? Raczej nie.

W przypadku komunistów nastąpiło obrzydliwe zrelatywizowanie, może dlatego, że zbyt wielu ludzi sprzedało sie za PRL-u? A teraz nie pozwolą na rzeczywiste odrzucenie komunizmu?

To nic, że komunizm unicestwił w sumie prawie setki milionów istnień. Przygłupów, którzy go wyznawali uznajemy za niegroźnych romantyków, którzy chcieli dobrze?

Paranoja.

[Basia Z.]

Paranoja.

Facet, czy w ogóle wiesz o czym piszesz ?

B.