Słów kilka(dziesiąt) o niedawnym wypadzie w Bieszczady

[Recon]

Bertrandzie, tym razem nie trafiłem, bo było za mało czasu. Jednak okolice Polany, jak już wcześniej gdzieś wspomniałem, mają wiele pięknych miejsc. W Polanie Ostre czekają też na mnie pozostałości po kopalni ropy i sama ropa także. Oj, jest jeszcze po co wracać. :)

[Recon]

Ustrzyki Górne 16 maj 2009 rok
Zaraz po śniadaniu spotykam SB i „braciszków dwóch” jak się sposobią do wyjazdu. Wiem, że jadą zrealizować zaproszenie Mavo. Namawiają bym się przyłączył i… namówili. Jedziemy do Nasicznego. Nowo budowany dom już wcześniej namierzyli więc szybko dojechaliśmy. Z daleka bije po oczach baner „Związek Zbieraczy Kitu pozdrawia KIMB”… następuje powitanie prezesa z prezydentem, reszta też się wita, dojeżdża Pastor, strzela szampan, szura metalowa nakrętka o szkło butelki Jack`a Daniels`a, dzwonią butelki piwa, na grill wędruje karkówka a „braciszków dwóch” zaczyna mnie podpytywać co robiłem wczoraj i co widziałem. Suma sumarum, jeszcze się porządnie nie zagościliśmy a już zostało uzgodnione, że jedziemy do jaskini w Rosolinie. Szybka decyzja by wracać do Ustrzyk Górnych, muszę przecież wskoczyć w bieszczadzkie ciuchy, oni już byli przygotowani na ten ruch.
Jedzie nas czwórka Olkaa, Wojtek 1121, Andrzej 627 i ja… pozostali wolą Daniels`a i karkówkę
Jeep Wojtka 1121 nie zdążył się rozpędzić a już za Lutowiskami skręcamy na Polanę. Zatrzymujemy się na chwilkę na kwiecistej łące obok kamiennej kapliczki i jedziemy dalej. Postój robimy na opisywanym wcześniej punkcie widokowym. Dziś przejrzystość powietrza gorsza i nie widać przez lornetkę Chatki Puchatka. Trochę tam cieszymy oczy panoramą.
Jednak „braciszków dwóch” już się sposobią do jazdy dalej, i jedziemy. Miałem zamiar wjechać aż na sam szczyt jaskini ale drogę przed drugim brodem przymknięto elektrycznym pastuchem. Samochód zostawiamy, a my skręcamy w prawo i trochę wydeptaną ścieżką, która jest znaczona czerwonymi strzałkami dochodzimy do podstawy jaskini.
Przez całą drogę Andrzej edukuje mnie jak wędrować z GPS-em, pokazuje tajniki. Widać gołym okiem, że „braciszków dwóch” temat nieźle kręci i bawi jednocześnie. Jednak pełen popisowy wykład o GPS-ie Andrzej daje na KIMB-ie.
By dojść do jaskini trzeba jednak przejść przez Czarny potok. Mi się udaje przejść na sucho, Olkaa przechodzi z butami w ręku, Andrzej się przymierza a Wojtek już go filmuje, nawet mu nie chciał dać dwóch kijków… że niby ja przeszedłem z jednym to i on da sobie radę. Długie przymiarki Andrzeja do przejścia wzniecają w nas pozostałych oczekiwanie na dobre widowisko. Wojtek kręcąc kamerą, aż chyba się modli by brat się skąpał. Niestety film nie poszedł według scenariusza
Wojtek na ten cel wypadu przygotował niespodziankę dla mnie… mam z nim założyć nową skrzynkę geocaching`ową. Pozwala mi nawet wybrać miejsce. Chowamy ją i Wojtek zaznacza miejsce w GPS-ie. Namawiam byśmy poszli trochę dalej zobaczyć fajny wodospadzik. Jakieś 300 metrów dalej po drugiej stronie znajdujemy go i uwieczniamy na tym co kto ma. Jeszcze z 200 metrów i postanawiamy wracać. Prowadzę tym razem na górę by i oni mogli popatrzeć na Czarnego z góry. Obowiązkowe zdjęcia na skraju przepaści i tym razem wracamy polaną w dół do brodu. Faceci przechodzą z buta a po Olkę Wojtek postanawia podjechać by nie musiała ściągać butów.
Jedziemy teraz do Czarnej by delegacja KIMB-owa odwiedziła Krzysztofa Franczaka w Baraku. Hmmm… na drzwiach zaś „zaraz wracam”. Tym razem jednak „bieszczadzkie zaraz” było skuteczne i gospodarz przyszedł, my w międzyczasie pozaglądaliśmy przez szyby i obejrzeliśmy wystawione obrazy.
Teraz trochę takiego sytuacyjnego humoru… podchodzi do nas Krzysztof i Andrzej się go pyta, tak prosto z mostu… „Krzysztof Franczak?”, Krzysiek… „tak”, Andrzej… „to czemu na obrazie jest napisane Józef Franczak?”. Z tego dialogu żeśmy się do łez uśmieli.
Ci co nie byli u Krzysztofa w Baraku niech koniecznie jego i to miejsce odwiedzą. Krzysztof to fajny facet więc może coś kupicie u niego a i słowem o kulturze okrasi.
Olkaa kupiła kilka porcelanowych aniołków a my zapraszaliśmy na KIMB.
Krzysztof wskazał nam jeszcze małą knajpkę w Czarnej gdzie zjedliśmy smaczne pierogi i placki ziemniaczane.
Gdy już wracaliśmy, Wojtek z Andrzejem zakomunikowali, że mają jeszcze jedną niespodziankę dla mnie. Przy potoku Zwir miałem samodzielnie odnaleźć schowaną przez jakiegoś „geokasza” skrzynkę. Udało mi się ją znaleźć, GPS mnie prowadził jak po sznurku, wpisałem się, schowałem z powrotem i tyle. Czas wracać, dziś przecież KIMB.
Cdn…

[Recon]

Napisałem wcześniej ...Po przejściu ostatniego słyszę za sobą traktor, przejeżdża bród i… mogę wskakiwać na przyczepę....

[Recon]

17 maj 2009 Ustrzyki Górne
Wyjazd. Smutny dzień. Przed całkowitym opuszczeniem Bieszczadów odwiedzam jeszcze 3 cerkwie.
Czekam teraz na 12 lipca, wtedy znowu tutaj przyjadę, tym razem na dwa tygodnie.

[lit]

Recon , znów czytam Cię przed wyjazdem w Bieszczady:) I jak wspominam " Wołanie z Połonin" to myślę ,że powinny powstać WSPOMNIENIA SPOD POŁONIN :) Twojego autorstwa ,oczywiście.

A propos wyjazdu ,niestety pkp utrudniło nam życie , bo zlikwidowali ciapong do Zagórza:( A pks ...no cóż ...JEST.Ale informację najlepiej znaleźć na pks Sanok-niestety Stolica wymięka, z powodu braku kompetencji-smutne...

[Recon]

odnośnie Twojego Lit a propos...
PKP jest ale od 19 czerwca do 30 sierpnia. Wyjazd z Centralnej o 22.45 by w Zagórzu być o 10.30. Po "kaszanie" jakie mi zgotowało PKP rok temu to nie prędko pojadę w Bieszczady tym środkiem lokomocji, wolę neobus jak już, chociaż ten w listopadzie trochę mi nerwów nadszarpnął, jednak miał odpuszczone, gdy kierowcy zatrzymali mój portfel na siedzeniu gdy już wysiadłem.
Lubiłem kiedyś ten nocny pociąg. Kupowałem sypialny, obgadywałem z konduktorem przedział "poselski" i sam mogłem spać aż do Zagórza. Tam busik i chwila moment stawiałem gdzieś namiocik (to wcześniej) lub waliłem bambetle w obczajoną już jakąś kawaterkę (to już później) i mogłem biec w góry.
Odnośnie wspomnień...
może i powstaną, skoro mi za moje gryzmoły splendoru na KIMB-ie dali, tym bardziej, żem nigdy nic nie pisał (pomijam listy do dziewczyn). Muszę mieć tylko więcej czasu, ale jak go znajdę to... no, bo mi zaraz kobyłkę u płota postawią!

[Recon]

Na relacje, zarówno piszący we własnej osobie jak i czytający łaskawca, musi jednak poczekać... ale 12 lipiec już bez mała za miesiąc. Od wtedy mam zaplanowany pobyt w Wetlinie (tam z bazą wypadową), na cały mój pobyt do 24 a może 25 lipca.

[konik]

Hahahahaha.... Z czego się śmieję? Z siebie się śmieję!
Chodzę po Bieszczadach lat już niemało, mieszkam stosunkowo blisko więc mam ułatwione zadanie. Latek też już nie kilkanaście, więc wydawało mi się, że te góry znam całkiem dobrze. Jestem w nich kilka razu w roku, o różnych porach. Ostatnio przyszła samozadawalająca myśl, że już byłem tu i tam, parę grzebietów w kręgosłupie, wiele kilometrów w butach, mapę mogę wyrysować na śpiąco. Szczyty, przełęcze, ścieżki, dróżki, nawet rozkłady jazdy PKS - wszystki w głowie. I co? I trafiłem na formu, gdzie dowiedziałem się jak stary dobry Sokrates - że wiem, że nic o Bieszczadach nie wiem. Jakże to radosna wieść! Toż jeszcze tyle przede mną! Jeszcze tyle ścieżek, mokradeł, krzaków, chylących się krzyży, kamieni, drzew i cerkiewek, których jeszcze nie zdążyłem zobaczyć. Od dwóch dni siedzę i czytam, a to Recona1, a to piskala, a to innych, którzy w środku mają to samo, co ja. Dzięki wam za to! Cieszę się, że na Was trafiłem, myślę, że od czasu do czasu połazimy razem.

[WUKA]

I to jest w nich najpiękniejsze-opowieść bez końca!!!

[Recon]

Witaj Koniku na Forum, równy gość z Ciebie a bo i śmiejesz się z siebie, a bo i dochodzisz do radosnych wieści... że nic o Bieszczadach nie wiesz (chociaż przecież tyle jednak wiesz), a bo i masz ponowne inspiracje, a bo i nam nieźle słodzisz, a bo i opiecujesz wspólne łazikowanie.
Czytaj nas, ale i sam też opisz swoje łażenie po Bieszczadach, bądź też inspiracją dla nas. Koniecznie też wpadnij na spotkania nasze (czytaj o nich na KIMB-ie)... nawet już w czerwcu jedna impreza się szykuje w Ustrzykach Górnych. Gwarantuję, bo sam tego doświadczyłem, że przyjmą Ciebie z otwartymi ramionami. Są tutaj naprawdę wspaniali ludzie.