Słów kilka(dziesiąt) o niedawnym wypadzie w Bieszczady

[Recon]

17.07.10 (Sobota)
Na miejscu jestem o 4 rano, słońce już szykuje się do pobudki, jeszcze ociąga się by wyjść zza Działu, ale brzask już widać. Jaskółki jeszcze w swych ulepionych gniazdach śpią… później zauważyłem, że wylatują gdy słońce dopiero w całości się pokaże i gdy pisklaczki zaczynają się domagać papu. Tym razem ich pierwsze śniadanie ja prześpię. Gdyby nie szemrząca Jabłonka to byłaby idealna cisza. Sen więc przychodzi szybko. Koło południa jadę do Leska do Szelców na słodkości a później wracam na Dni Cisnej bo o osiemnastej ma dać po garach Viperaberus z 4dzikami. Koncert się opóźnia pół godziny, tuż przed jeszcze melduję się naszemu koledze z Forum, że jestem i tym razem zdążyłem. „Rozkwitali” jak zawsze dla mnie rewelacja. Niestety przed końcem muszę się zbierać bo w pobliżu Dwernika-Kamienia czeka już na mnie Mavo. Aż w Cisnej czuję jak coś pitrasi, co na miejscu się potwierdza. Tylko się tam zjawiam a Prezes Zbieraczy Kitu łapie za żeliwny saganek i wyciąga go z ogniska. Z saganka wylatują ziemniaczane talarki z czosnkiem niedźwiedzim i jeszcze inne dodatki, później są jeszcze pstrągi z foli z ogniskowego żaru i… czas chyba wariuje bo nawet nie wiem kiedy przekracza północ… to sprawka małego i dużego Jasia i całej rodziny. Można z nimi przegadać życie. Cholernie się cieszę z tej znajomości, której początki sięgają zeszłorocznego KIMB-u. Wracam więc w środku nocy, co stwarza okazję do spotkań ze sporą liczbą płowej i innej leśnej zwierzyny. Zanosi się, że trochę dłużej pośpię w niedzielę.
DSC08269.jpgDSC08270.JPG
cdn

[WUKA]

Muszę się koniecznie wtrącić, bo mam takie same miłe wspomnienia z pobytu na ranczo Mavo. Czasu brakło na rozgowory, a pstrągi...mmmm! Wrócić by trzeba!

[mavo]

Czekam 14 i 15.
Prosze nie kadzic

[Recon]

18.07.2010 (Niedziela)
Nie spałem zbyt długo, ciągnęło mnie by połazić.
Zazwyczaj kilka dni przed wyjazdem w Bieszczady dopinam plany lecz tym razem nawał pracy totalnie zabrał mi czas na te przyjemności. Jeszcze w dniu wyjazdu, gdy miałem już urlop ściągnięto mnie do pracy. Pakowanie też było na wydechu ale tutaj mam to opanowane… rzeczy są zawsze gotowe i prawie w jednym miejscu, zgarniam tylko do torby, chwila wyliczanki czy wszystko zabrałem i można jechać.
Na ten pobyt nie planowałem zbyt wielu wędrówek, tym razem trochę więcej niż zazwyczaj miało być takiego jakby wczasowania. Hmmm, o kompromisie można całkiem niezłą rozprawkę filozoficzną napisać… nie, nie… nawet jej nie zacznę.
W planach było, by któregoś dnia odnaleźć chatkę koło mojej noclegowni. Nie byłem w niej, nie wiedziałem gdzie jest, chociaż orientowałem się, że blisko. Poczytałem trochę w Internecie, wyłowiłem jakieś wskazówki i… kurcze, miałem mgliste pojęcie.
Dziś postanowiłem jednak ją odnaleźć. Już na początku postanowiłem sobie jednak mocno ułatwić te poszukiwania i zadzwoniłem do Wojtka1121 po jakieś wskazówki. Otrzymałem jedną tylko, jak się później okazało, on to powiedział niezbyt precyzyjnie a ja zbyt precyzyjnie tą wskazówkę zrozumiałem i ruszyłem ku przełęczy oznaczonej na mapie okolic Gminy w której przebywałem jako 704 m. Ba, spenetrowałem nawet boczną drogę i nic. Na wspomnianej przełęczy oprócz ambony nic nie znalazłem a po drodze także nic. Została więc druga alternatywa i ta była już szczęśliwsza bo chatkę zobaczyłem zanim znalazłem do niej ścieżkę. Chwila i już ją otwierałem. Przeczytałem wpisy w książce pobytów i sam się także wpisałem. Zabawiłem tam z godzinę. Stojąc na ganku i wpatrując się w płynący obok strumyk zauważyłem od razu jak zbliża się bertrand236. Od razu skumałem, że Wojtek1121 już nadał sprawę i skojarzył Forumowiczów, którzy byli blisko siebie. Pogadaliśmy trochę i…. bertranda karawanem wróciliśmy do jego kwatery. To był pierwszy powrót bo i był drugi. Musiałem tylko trochę się ogarnąć i coś zjeść w swojej kwaterze. Po piwku i po pogaduszkach już w całkowitych ciemnościach wracałem do siebie.
Dodam jeszcze, że wcześniej mijaliśmy (ja nawet, wcześniej i później, kilka razy) leśniczówkę w której najwidoczniej cały czas coś się działo… chyba następowała zmiana pokoleniowa?
DSC08274.JPGDSC08276.JPGDSC08279.jpgDSC08280.jpgDSC08283.jpgDSC08287.JPGDSC08285.jpgDSC08289.jpgDSC08286.JPG
cdn

[Krysia]

Zero drewna przy kominku czy tylko mi się wydaje, że nie ma nic poza gałązkami jakimiś?
;-((((

[bertrand236]

Tam często tak jest.

[Recon]

19.07.2010 (Poniedziałek)
Zawsze mi było nie po drodze do Myczkowiec by zwiedzić w ośrodku Caritasu „Centrum Kultury Ekumenicznej” , teraz miałem to jednak w planie.
Zacząłem od zwiedzenia Ogrodu Biblijnego z specyficznym zapisem teologii biblijnej i zawierającego biblijną historię zbawienia.

DSC08291.JPGDSC08293.jpgDSC08294.jpgDSC08295.jpgDSC08298.jpgDSC08299.jpgDSC08302.jpgDSC08303.jpg

cdn

[Recon]

Następnie długo oglądałem kolekcję 140 drewnianych makiet świątyń w miniaturze w skali 1:25 pochodzących z Polski, Ukrainy, Słowacji, Rumunii i Węgier.
DSC08313.jpgDSC08304.jpgDSC08314.jpgDSC08309.jpgDSC08310.jpgDSC08307.jpgDSC08311.jpgDSC08305.JPG
cdn

[Recon]

Trochę już mniej poświęciłem czasu mini ZOO, chociaż patrzyłem jak urzeczony na pierwsze ostrożne kicanie kilkoro, niedawno przyszłych na świat, maluchów miniaturowych królików. Uwagę moją też zwracał dumnie chodzący na swobodzie nasz polski bociek a także już na zapleczu w podwórzu kilka baraszkujących w stercie drewna maleńkich kotków.
Jeszcze tylko w kawiarni kawa i ciastko i pojechałem na pobliska tamę. Zbyt późna pora ograniczyła próbę zwiedzenia wnętrza elektrowni w Solinie, ale przy jakiejś okazji chciałbym tam zajrzeć.
I tak mi dzień mijał na takim „wycieczkowaniu” i wcale nie żałuję ewentualnego chaszczowania lub dreptania po górach. Tym bardziej, że cały Ośrodek Caritasu wraz z przesłaną ideą bardzo mi się podobał.
DSC08324.JPGDSC08326.jpgDSC08321.jpgDSC08323.jpgDSC08317.jpgDSC08328.JPG
cdn

[Recon]

20.07.2010 (Wtorek)
Startuję z pod Zajazdu pod Sosnami trochę przed Berezką. W planie mam dziś dotrzeć czerwonym szlakiem spacerowym do cmentarza w dawnej Bereźnicy Niżnej i tym samym szlakiem wrócić . Mała pętelka z bezpośrednim dojściem do cmentarza, tak przynajmniej jest na mapach które posiadam… spacerek na góra 3 godziny.
Idę szosą pod górkę i dochodzę do szlaku który tą drogę przecina idąc od strony kościoła w Berezce. Jest po deszczu więc zapowiada się brodzenie, ale dla mnie to w tym roku nie pierwszyzna. Na początku ładne koszone łąki, po kilku minutach widzę lisa jak zapatrzony w jakieś tropy dość blisko mnie dopuścił do siebie i nawet pozwolił się sfotografować. Łąka ta jest zresztą idealna do podglądania zwierząt które wychodzą tutaj z lasu. Docenili to też myśliwi stawiając w pobliżu ambonę. Idę lekko pod górkę w las, droga staje się niezbyt przyjemna do „spaceru”… błoto, głębokie koleiny i stojąca w nich woda. Obserwuję też ślady ludzi, nawet widać jak jakieś dzieci szły na bosaka po tym błocie, są dość świeże ale ciekawe, że w obu kierunkach. Znaczy się… spacerują tędy ludzie ale i szybko wracają. Po chwili droga staje się coraz bardziej zarośnięta, na drzewie wisi tabliczka „Wycinka drzew – wstęp wzbroniony”. Widocznie ta tabliczka a także dość nieprzyjemna i zarośnięta ścieżka mocno zniechęca turystów do dalszej wędrówki i… zawracają, widać to po śladach. Idę dalej, na drzewach są znaczki ale ścieżka to była tutaj chyba z 5 lat temu. Spacerowicza(!) może to zniechęcić do dalszego wędrowania. Lekko podchodzę pod Kamieniec 521 m i zaczynam się zastanawiać czemu ciągle dalej idę na północ a powinienem zacząć skręcać na wschód. Baczniej się rozglądam po znakach ale dalej się przedzieram przez krzaki. Nikt tędy nie chodził od dość dawna, szlak (spacerowy) jest kompletnie nieprzetarty. Czas też mi wskazuje, że powinienem już skręcać w stronę Bereźnicy Niżnej, jednak gdy dochodzę do dolinki przez którą płynie jakiś strumyk zaczynam podejrzewać, że tego skrętu nie ma i szlak ma się inaczej niż ten na mapie. Nie sięgam po GPS-a, na niego jeszcze nie czas. Zaczynam powoli podchodzić pod górkę, aż w pewnym momencie nawet dość stromo . Sięgam po mapę i… jak nic wchodzę na Grodzisko 556 m, ale kurcze tam nie szedł przecież żaden szlak. Jak już jestem na szczycie sięgam po Oregona i jak w mordę strzelił jestem na szczycie Grodziska. Na czubku wzniesienia trzy betoniki po jakiejś wieży ale z ubiegłego wieku a nie ze średniowiecza. Teraz pytanie jak ta spacerówka schodzi, bo myślę sobie, że wrócę najwyżej szlakiem zielonym. Schodzę teraz z tego wzniesienia, wciąż na północ, czyli zapewne dojdę do drogi i tam spotkam się z zielonym szlakiem i… tak faktycznie jest. Po drodzę, a tutaj już trochę widać, że od tej strony czasami ktoś wchodzi, mijam tabliczkę „Rezerwat przyrody – Przełom Sanu pod Grodziskiem”. Wreszcie jest polna droga a za chwilę dochodzi zielony szlak.

DSC08331.JPGDSC08338.JPGDSC08341.JPGDSC08340.JPGDSC08343.JPGDSC08345.jpgDSC08344.jpgDSC08347.jpg

cdn