Grzbietem Żukowa (Ustjanowa Dln. - Rabe)

[stasiuvino]

W ostatnią sobotę 19.07.2008 miałem okazję przejść tą zapomnianą i zupełnie nie uczęszczaną trasą. Ponieważ przed wycieczką szukałem jakiejkolwiek informacji i zdjęć na temat wspomnianej trasy w internecie a niestety, poszukiwania te zakończyły się fiaskiem - postanowiłem zdać obszerną relację z tejże wycieczki. Od razu zaznaczam, że posługiwałem się informacjami zawartymi w przewodniku "Bieszczady – przewodnik dla prawdziwego turysty" wydawnictwa Rewasz i często będę odnosił się do informacji w nim zawartych.

Godz. 7.20 - autobus z Ustzryk Dln do Krosna. Wysiadka w Ustjanowej Dln na skrzyżowaniu z drogą do Łobozewa. Tą drogą ok 20 min. w kierunku Łobozewa. Następnie na ostrym zakręcie przy tablicy informacyjnej pola namiotowego schodzimy z asfaltu w lewo i po 15-20 metrach odbijamy na rozejściu w prawą odnogę (betonowe płyty). Po kolejnych 15 min. dochodzimy do szlabanu za którym czeka nas lekkie i przyjemne podejście. Po prawej stronie mijamy ambonę za którą kilkaset metrów urocza polana.

[stasiuvino]

Na dalszym odcinku widoczną (ale wciąż nie oznakowaną) ścieżką wyraźnym grzbietem (patrz: przewodnik Rewasz – str. 26 – układ rusztowy). Przepiękna roślinność – co parę metrów między drzewami wyraźne prześwity z fragmentami grzbietów na północy (Góry Sanocko – Turczańskie) i na południu (Jawor, Stożek) W pewnym momencie przepiękne drzewa – całe obrośnięte porostami. Jest to bardzo uroczy odcinek trasy przy którym warto nieco zwolnić i delektować się przepięknymi polanami. Ścieżka w promieniach porannego słońca mieni się od zieleni a na trasie brak błota – przemiły spacer.

[stasiuvino]

W końcu po ok. 70-90 min od początku trasy dochodzimy do szcytu Holica. Tuż za nim dochodzimy do schronu przeciwdeszczowego. Od północy dochodzi tutaj ścieżka przyrodnicza. Pojawiają się wreszcie znaki ścieżki rowerowej. Choć na rowerze raczej nie radzę się dalej wybierać - już wkrótce warunki marszu znacznie się pogorszą. Gdzie niegdzie widoczne tablice informacyjne (ciekawostki przyrodnicze), które niestety tak jak to wspomina przewodnik nie mają wiele wspólnego z otoczeniem. Tuż koło schronu - metalowa klatka chroniąca sam nie wiem co....
Czas na krótki odpoczynek, drobne śniadanie, faja i dalej w drogę. Na razie pełna zgodność z przewodnikiem.

[stasiuvino]

Kolejne 5 minut marszu. Dochodzę do przepięknej polany. Przy polanie wiata z wyznaczonym paleniskiem i masą gotowego drewna. Zresztą za dwa tygodnie planuję tu przyjść ze znajomymi na ognisko. Obok nowa, zadbana platforma widokowa (obok tablica z rysunkiem panoramy). Widok przepiękny - pasmo Stożka, Otrytu na dalszym planie połoniny.... 20 metrów od polany zadbany M-1 czyli drewniany kibelek.... Cała polana wykoszona, jest tu również kosz na śmieci. Pełna kultura, ani jednego papierka czy butelki!

[stasiuvino]

Ledwo złapałem rytm marszu gdy ujrzałem kolejną ambonę. Widać, że powstała niedawno. Z niej piękny widok na polanę w dole.

Od tego momentu warunki marszu ulegają systematycznemu pogorszeniu. Ok 30 min. od ostatniego przystanku dochodzę do wyłamanego szlakowskazu. Od południa od strony Daszówki ledwo widoczną ścieżynką dochodzą znaki niebieskie, znaki, które po kolejnych paru minutach odchodzą na północ (przyznam, że nawet nie zauważyłem w którym momencie). Ja idę dalej wzdłuż znakowanej ścieżki rowerowej.

Co chwila spod nóg uciakają sarny. Niestety przy moim refleksie są one znacznie za szybkie aby uchwycić je w aparacie. Zresztą śladów saren i jeleni jest tu pełne mnóstwo i nie dziwię się zresztą temu, gdyż co parę metrów widać upychaną przez leśników do konarów drzew sól, a człowieka w dalszym ciągu na mojej drodze ani widu ani słychu. Droga coraz bardziej błotnista...

[stasiuvino]

Dochodzę do kolejnej polany. Oznacza to że znajduję się na wysokości nieistniejącej wsi Bukowina. Znów zapierający dech w piersiach widok na południe. Gdzieś w okolicach Sokołowej Woli widoczne stado pasących się krów. Daleko, daleko na zachodzie widoczne zabudowania większej wsi. Podejrzewam Teleśnicę Oszwarową ale nie jestem pewien... Znów panorama po same połoniny z Tarnicą włącznie. Kolejna faja i dalej w drogę...

[marcins]

Miło popatrzeć i poczytać - jakieś szesnaście lat temu byłem tam na małej wycieczce. Chyba czs wrócić w stare miejsca...

[Recon]

Przez cały Żuków jeszcze nie szedłem. Zaliczyłem kawałek grzbietu idąc z Polany do Ustrzyk Dolnych. Dzięki za opis. W lipcu tego roku przychodzi nam chodzić w Bieszczadach po niezłym błocie, zwłaszcza leśnymi duktami.

[PiotrekF]

Bardzo lubię .......... tego rodzaju relacje (zwłaszcza ,że z "niepopularnych" miejsc.

Pozdrawiam PF

[Henek]

Po tym jak autor wątku poprzez swą relację odświeżył wspomnienia, postanowiłem zrobić jeden krok dalej.
Do tej pory przeskakiwałem pasmo Żukowa w poprzek, a teraz (podobnie jak Stasiuvino) zdecydowałem się przejść je wzdłuż.
Ale żeby pozostać indywidualistą na miejsce startu wybrałem Czarną.
Jest ciepły wakacyjny dzionek,tak więc konieczne jest zaopatrzenie w napoje i mogę dreptać w stronę Czarnej Dolnej. Już na początku okazuje się że idę zgodnie ze szlakiem - którego nie ma na mojej mapie.
Może to już czas najwyższy kupić sobie coś bardziej aktualnego.
Droga - podobnie jak szlak- prowadzi niezbyt ciekawą starą asfatówką w głąb wsi. Pojawiające się przydrożne tablice wzbogacają moją wiedzę o przeszłości tych terenów. Wśród starszych zabudowań można wyłowić charakterystyczne dla Bojków elementy domostw.
Co też czynię za pomocą aparatu, popijając przed miejscowym sklepem płyn co by uzupełnic chłodnicę.


.Grzeje coraz wyraźniej. Nic to, zarzucam plecak i sunę dalej w stronę Dominikany.
.
Dla niezorientowanych : Dominikana to dawny PGR na końcu wsi. Dziś wzorcowe gospodarstwo rolne prowadzone przez byłego ministra o imieniu Dominik, jaskrawy przykład że może się coś opłacać mimo że wszyscy twierdzą że się nie uda.
Zaciekawiły mnie widoczne na zboczach wzgórz zagrody dla upawianych tu dzików.
Mijam pod koniec , nowe piękne gospodarstwo agro i połykam loda w otwartym ostatnim sklepiku na trasie.
Wypytuję o drogę : tak, ta za sklepem zaprowadzi ponoć mnie prosto do Woli Sokołowej. Idę więc trochę w górę, trochę potokiem, nie przejmując się gorącem unoszącym się nad ziemią. Polna dróżka prowadzi mnie brzegiem lasu i łąk w coraz wyższe rejony.
Tylko te zajadle atakujące ze wszystkich stron krzaki dzikich malin przeszkadzają w wędrówce.
. Weź mnie, zerwij mnie, a może mnie,
. Nie nie , ja już jestem dojrzała i ze mną będziesz miał przyjemność
Z obu stron drogi rozlegają się błagalne wołania.
Trudno wędrówka musi poczekać, trzeba sprostać sytuacji.
Za to po wyjściu na leśną polanę dostałem nagrodę w postaci falujących łąk Woli Sokołowej - miejsc pięknych samych w sobie, a zaznaczonych niegdyś obecnością tu naszego Wielkiego Papieża.
.