Kultura głupcze?
Kilka wypisów z Narodowej Strategii Rozwoju Kultury
1. Kultura jako czynnik rozwoju społecznego i gospodarczego.
Współcześnie kultura jest jednym z podstawowych czynników rozwoju regionu w odniesieniu do kapitału intelektualnego, wyrównywania szans, rozwoju ekonomicznego (w tym szczególnie zwiększenia atrakcyjności jednostek terytorialnych dla wspólnoty terytorialnej oraz inwestorów i turystów). Kultura należy również do podstawowych punktów odniesienia w określeniu metropolitalnych funkcji i znaczenia miast w układach przestrzennych, ekonomicznych i społecznych. Mówiąc o znaczeniu kultury w rozwoju cywilizacji, wskazuje się dwa główne obszary oddziaływania kultury – nakierowane na jednostkę i społeczeństwo oraz zachodzące między nimi interakcje, jak również na procesy ekonomiczne rozwoju tych społeczeństw.
Kultura jako podstawowy czynnik rozwoju społecznego:
- kreuje potencjał intelektualny regionów, budując kapitał ludzki,
- tworzy, poprzez popularyzację różnorodności kulturowej, społeczeństwo świadome i kierujące się normami etycznymi, otwarte.
- przeciwdziała patologiom społecznym,
- jest spoiwem integracji społecznej,
- jest treścią tożsamości narodowej, -
-pielęgnuje więzi lokalne,
- jest bazą nawiązywania współpracy i komunikacji międzyludzkiej,
- realizuje założenia polityki równouprawnienia płci, równości rasowej i solidarności społecznej,
- pomaga przywracać osoby upośledzone i inwalidów do życia społecznego i zawodowego (np. terapie przez kulturę, zmiana mentalności i pokonywanie uprzedzeń),
- zmniejsza dysproporcje rozwoju osobowego obywateli,
- stanowi jedną z form i wymiarów awansu społecznego.
Badania empiryczne dowodzą, że „wzrost gospodarczy stanowi wypadkową wielu czynników politycznych, kulturowych oraz ekonomicznych oraz jest nierozerwalnie związany z charakterystycznymi dla współczesnych systemów gospodarczych instytucjami społecznymi, do których można zaliczyć rządy prawa, wysoką mobilność społeczną, gospodarkę rynkową oraz zaawansowany podział pracy.
(...)zmienia się również sens postrzegania kultury jako stałego wielowiekowego dziedzictwa, które trwa i nie podlega formowaniu na skutek czynników zewnętrznych. Coraz wyraźniej widać bowiem sprzężenie zwrotne, które zachodzi pomiędzy podstawami kulturowymi społeczeństw a zdolnością do kształtowania demokratycznych systemów społecznych i powstawania instytucji, które następnie wywierają istotny wpływ na kulturę, z możliwością jej znaczących przeobrażeń, zarówno w sferze kultury bytu, jak i kultury symbolicznej, której częścią jest kultura artystyczna. Nieodrodnym elementem tej dynamiki rozwojowej jest też rozwój technologiczny i gospodarczy.
W najprostszym rozumowaniu, kultura jako istotny czynnik rozwoju ekonomicznego:
- wpływa na atrakcyjność osiedleńczą i lokalizacyjną regionów dla mieszkańców i inwestorów,
- determinuje rozwój turystyki,
- tworzy rynek pracy,
- kreuje przemysły kulturowe,
- wzbudza mnożnikowe procesy gospodarcze, współokreślane rozwojem infrastruktury społecznej,
- współokreśla funkcje metropolitarne miast,
- sprzyja alokacji zasobów ludzkich w sektorach rozwojowych.
więcej tutaj:
http://www.mkidn.gov.pl/website/document/?docId=156
Odpowiedz z cytatem
Zamieszczone przez trzykropkiinicwiecej
Zakładki