Toasty na szlakach

[lucyna]

Nie propaguję pijaństwa. Na tym forum, przez cały czas trwania tej dyskusji kpię sobie z Ciebie i z Doroty. Jeszcze tego nie zrozumiłaś.
Oczywiście, zdarzyło mi się wypić na szlaku. Nie zamerzam tego ukrywać. Ostatnio na Dwrniku Kamieniu. Nie uważam tego za nic złego.

[Basia Z.]

O.K. I tu się różnimy. Jakby moim celem miał być szczęśliwy powrót, to z domu bym nie wychodził.

Przecież pisałam "nie tylko szczyt".
Najpierw szczyt (lub ewentualnie inny ciekawy obiekt), potem szczęśliwy powrót.

Z trzecią częścią się absolutnie nie zgadzam. Nikt tu picia nie propaguje i osoba postronna od razu to wychwyci.
Pozdrawiam

No właśnie tego nie jestem wcale taka pewna.

Poza tym podkreślam - nie chodzi mi w ogóle o picie alkoholu (to by było z mojej strony co najmniej dziwne, gdyż akurat na innym forum piszę na temat zalet śliwowicy łąckiej, którą piłam na bardzo sympatycznym spotkaniu przy ognisku) a konkretnie o picie alkoholu w górach, na trasach.


Pozdrowienia

Basia

[Basia Z.]

Na tym forum, przez cały czas trwania tej dyskusji kpię sobie z Ciebie i z Doroty. Jeszcze tego nie zrozumiłaś.

Szczerze mówiąc to zawsze mam problem z odróżnieniem tego kiedy piszesz poważnie, a kiedy kpisz.

B.

[lucyna]

To byliśmy my. Ubrani w kostiumy prawdziwych ludzi gór. Chlaliśmy wódę jak prawdziwi ludzie gór.

Kpina.

[lucyna]

Dzięki Anyczka za dobre słowo. Przez chwilę poczułam się jak stara, zasłużona alkoholiczka.
Nie cierpię świętojebliwości. Chodzenie po górach ma nam sprawiać przyjemność. Tam wszyscy jesteśmy równi i ci świętojebliwi, i ci ubrani w kostiumy prawdziwch ludzi gór, i taka stonkowata stonka jak ja co to czasami na szlaku kielonek opróżni.
A wogóle po kiego diabła im są potrzebne kieliszki? Z gwinta lepiej smakuje.

Ironia

[lucyna]

Ty tego nie zrozumiesz. Wiesz góry to świątynia, a szlak to prezbiterium.
Jesteś NA SZLAKU. Masz w podziwie rozdziawiać buzię, kontemplować panoramy, a nie pić z kolegami wzmocnioną herbatkę. Szczególnie, gdy jesteś ubrany w kostium prawdziwego człowieka gór.
PS
Zawsze wiedziałam, że z tej Słowacji,a szczególnie ze słowackich Bieszczadów płynie do nas fala zgorszenia. W związku z tym propnuję wielką akcję sprzeciwu.
Precz z szengenieniem!

Szyderstwo.

[lucyna]

Mam nowe hasło reklamowe
Piłeś-nie pij.
Nie piłeś-pij na szlaku.

Ironia

[Seba]

Hmm... Przyznaję się bez bicia że ja prawie zawsze na szlaku, a dokładniej na docelowej górce wypijam puszkę piwa (rzadziej zdarzał się kielonek czy dwa). Wynika to z trzech powodów: po pierwsze zmęczonemu podejściem człowiekowi chce się pić a wtedy piwo smakuje rewelacyjnie, po drugie - mam taką manię że podczas wchodzenia na górę lubię fundować swojemu organizmowi "ekstremum", czyli przejść w miarę możliwości bez odpoczynku i picia (na początku sezonu z tym kiepsko) i tu wniesienie dodatkowego ciężarku i potem skonsumowanie go jest nagrodą przyznaną samemu sobie, a po trzecie taką sobie wyrobiłem świecką tradycję i jest mi z nią dobrze...
Zresztą nie przypominam sobie by kiedykolwiek ktokolwiek z dezaprobatą na mnie spojrzał podczas takiej konsumpcji. Ale przyznaję że picie większych ilości trąci ryzykiem choćby skręcenia nogi (a ja lubię truchcikiem zbiegać z górki)
Pozdrawiam

[Layla]

Kpina.

Ironia

Szyderstwo.

Ironia

A umiesz normalnie rzeczowo i kulturalnie rozmawiać? czy niebardzo? :/

ja mam zdanie pośrednie. bo uważam że fajnie mieć herbatkę "wzbogaconą" w termosie, nawet wypicie piwa na szczycie mnie nie gorszy.. póki sprzątają po sobie i póki ma to swoje granice i nie łażą po górach nawalone typy.. ale wódka, jako alkohol bardzo wysoko procentowy, jednak imo nie powinna być brana w góry.

[lucyna]

A umiesz normalnie rzeczowo i kulturalnie rozmawiać? czy niebardzo? :/

ja mam zdanie pośrednie. bo uważam że fajnie mieć herbatkę "wzbogaconą" w termosie, nawet wypicie piwa na szczycie mnie nie gorszy.. póki sprzątają po sobie i póki ma to swoje granice i nie łażą po górach nawalone typy.. ale wódka, jako alkohol bardzo wysoko procentowy, jednak imo nie powinna być brana w góry.

Rzeczowo i kulturalnie. Wiesz to było tak. Ze swoim ówczesnym chłopakiem kilka lat temu byłam na Dwerniku Kamieniu. Noc była straszliwie ciemna. Gdzieś tak koło północki pojawiła się półprzeźroczysta postać. To był duch. Taki prawdziwy bieszczadzki. Nie udało nam się go sfotografować. Mój chłopak wdał się w dyskusję z upiorzastym. Od słowa do słowa i duch pijaństwa przekazało nam swoją ostatnią prośbę. Mamy iść i szerzyć wśród prawdziwych ludzi gór alkoholizm. On już nie może. Świętojebliwe towarzystwo pod znakiem przewodnickiej trzeźwości doprowadziło go do skraju wyczerpania nerwowego. Duch pijaństwo musiał udać się w podróż rakietą ufoludkową na znacznie od naszego padłu łez oddaloną planetę wszelkiego bezzeceństwa. Oczywiście dla podratowania zdrowia psychicznego. Nawiasem mówiąc to jego odlot widzieliście nad Połoniną Wetlińską. Od tego czasu staram się wypełniać ostatnią wolę ducha pijaństwa i propaguję wśród braci przewodnickiej, ludzi gór i stonki nadmierne spożycie alkoholu.