Bieszczady 1998

[Ines]

Eggstwo,

Tez kiedys lubilam Tatry, tak mi sie wydawało. Do czasu. Do pierwszego wyjazdy w Bieszczady, bo żadne inne miejsce nie chwyciło mnie tak mocno za serce, że trzyma mocno do dziś. Twoja relacja na chwile pozwolila mi tam wrocic - oderwać sie od widoków Warszawy za oknem w pracy i poczuć lodowatą wodę w Sanie, żeremia bobrów, zobaczyć Krywe, Tworylne czy ot ciut banalny cypel w Polańczyku. Dziekuje.

[Eggstwo]

Jest tak jak Napisałaś, Ines. Są takie miejsca, w których zostawia się część siebie...

[Stały Bywalec]

(...)
a most w krywym to tez ostatni raz widzialam w 98 roku.. ciekawe kiedy dokladnie przestal istniec..
(...)

Późną zimą albo wczesną wiosną w 1999 r.
Miejscowa wieść gminna głosi, że nie tylko czynnik natury, ale również siła ludzka przyczyniła się do jego zniszczenia.
Podobnież był w takim stanie, że porwanie go w całości przez spiętrzony wiosenny San mogłoby spowodować zator rzeki i zalanie niżej położonych (z biegiem rzeki) terenów.

PS
Gdy go ostatni raz przekraczałem we wrześniu 1998 r., most był w stanie wołającym rozpaczliwie o naprawę. Przejść się go bezpiecznie jednak dawało. Także Tosia śmigała po nim odważnie swoim maluchem.

.

[buba]

[SIZE=2]. Jeśli chodzi o mnie, w czasie każdej wyprawy przychodzi moment "nasycenia".

Marcin

bardzo mnie zawsze ciekawi jakie to uczucie... mnie sie to jeszcze nigdy nie przytrafilo..

fakt, zdarzalo mi sie zapragnac wracac z wyprawy do domu np. z powodu choroby, lub chciec zmienic miejsce wedrowania na cieplejsze, bardziej suche.. ale kazdy powrot wiaze sie dla mnie z poczuciem niedosytu i checia przedluzenia wycieczki..

czytajac twoja relacje , jedna rzecz nie dawala mi spokoju..odszukalam stary pamietnik.. jest szansa ze 18 lipca gdzies sie minelismy w studennym :)

[marcins]

Buba a może na paralotniarza czekałaś?

Czytało się miło. Aż się przeniosłem w czasy pierwszych szkolnych wypraw z połowy lat dziewięćdziesiątych gdym jeszcze do technikum chodził. Czekam z niecierpliwością na dalsze relacje.

[buba]

Buba a może na paralotniarza czekałaś?

.

nie...to akurat nie ja .. ciekawe czy dziewczyny znalazly czego szukaly

[Eggstwo]

bardzo mnie zawsze ciekawi jakie to uczucie... mnie sie to jeszcze nigdy nie przytrafilo..


czytajac twoja relacje , jedna rzecz nie dawala mi spokoju..odszukalam stary pamietnik.. jest szansa ze 18 lipca gdzies sie minelismy w studennym :)

Teraz trudno wyjaśnić co to jest za uczucie- za bardzo tęsknię. To chyba coś w rodzaju ciszy w środku - gdy jedziesz w góry, lub oczekujesz na wyjazd są emocje, niecierpliwość. Gdy jest się zaprzątnietym codziennymi sprawami dochodzi stres... Po kilku, kilkunastu dniach wędrówki przychodzi spokój (nie chcę żeby to zabrzmiało jakoś patetycznie), ukojenie? Coś w tym stylu. Czujesz się dobrze - wiesz, że to miejsce nie przeminie - że zawsze tu można wrócić. A przedłużanie tego stanu może cię na niego uodpornić? Sorki - trochę to głupie, ale tak to czuję.

Co do minięcia się w Studennym - całkiem możliwe...

[sir Bazyl]

Eggstwo, witaj na forum! Tym opowiadaniem bardzo pięknie się z Nami przywitałeś. Nie przestawaj więc pisać, gdyż jak myślę, dla Nas wszystkich, gdy siedzimy przed monitorami a nie w lesie - to spijanie opowieści działa jak syrop uśmierzający. Pozdrawiam i dziękuję!

[Eggstwo]

Dzięki - Bieszczady 2000 już powoli się redagują :)

[misiekjakub]

Eggstwo, wychodzi na to, że chodziłeś po mniej więcej tych samych rejonach co ja, w tym samym czasie co ja (też lipiec 9, wtedy gdy pierwszy raz wyciągnąłem w Bieszczady kumpla... kilka lat potem pojechał w Bieszczady w podróż poślubną. Myśmy wtedy zaczynali w Komańczy, szliśmy przez Duszatyn, Chryszczatą, Krąglicę do Woli Michowej, potem na Wysoki Groń i p-asmem granicznym do Roztok Górnych, potem na Jasło i stamtąd do Cisnej, potem awtabusem i z Berehów na Caryńską, a z Caryńskiej na Przysłup, potem do Bereżek, na Widełki, Bukowym Berdem przez Tarnice do Wołosatego, potem znów awtobusem do Bereżek, przez Caryńskie, Dwernik-Kamień do Zatwarnicy, potem przez Hulskie i Krywe do Tworylnego, a potem już tylko do Rajskiego w PKS i do domu...

te se byli pekni casy