Krzysztof Wiktorowicz, "TŁUMACZE CISZY"

[WUKA]

Czytam ponownie z takim samym zainteresowaniem a większym jeszcze smakowaniem szczegółów.Ktoś jeszcze dołączył do tych co już książkę znają?

[Marcin]

Nudna jak flaki z olejem... wpadło mi w oczy tylko jedno opowiadanie - tytułowe... tak poza tym nie ma co tłumaczyć tylko pobyć "tam". Narracja ala Discovery Channel, silenie się na meta... bez efektów. Wg mnie brakuje pazurów w tej książce... Wydawnictwo Czarne specjalizuje się teraz w tego typu twórczości. Wydaje mi się że rynek nasycił się już takimi książkami... ale oczywiście mogę się mylić

[barszczu]

Nudna jak flaki z olejem... wpadło mi w oczy tylko jedno opowiadanie - tytułowe... tak poza tym nie ma co tłumaczyć tylko pobyć "tam". Narracja ala Discovery Channel, silenie się na meta... bez efektów. Wg mnie brakuje pazurów w tej książce... Wydawnictwo Czarne specjalizuje się teraz w tego typu twórczości. Wydaje mi się że rynek nasycił się już takimi książkami... ale oczywiście mogę się mylić

ja czytałem 1,5 roku temu te opowiadanka i mi się podobały, może sięgnę znowu po nie. są specyficzne i ciekawe

[WUKA]

Czytelnicy tej książki ponoć są podzieleni na tych zachwyconych i tych mniej. Do tych drugich należy sporo miejscowych, którzy uważają, że "takich Bieszczadów nie ma". Wynika to pewnie z przekonania,że powinny być piękniejsze,mądrzejsze i pokolorowane.Albo, że o tym mogą tylko pisać ci co tu żyją.
Najlepiej więc przeczytać i sprawdzić czy przypadnie do gustu (a że są różne to wiadomo) i mieć własne zdanie na ten temat.Ja polecam!

[WUKA]

W ostatnim numerze miesięcznika "Bieszczady" jest zapowiedź kolejnej książki Krzysztofa Wiktorowicza. Zamieszczone w nim jedno z opowiadań, skutecznie pobudza apetyt na resztę.
Tytuł poprzedniego zbioru zainspirował powstanie poniższego wiersza:

Przetłumacz.

Przetłumacz mi na dźwięki
przedwieczorną ciszę,
co w czerwieni zachodu,
w powietrzu zastygłym,
najmniejszym źdźbłem trawy
nawet nie kołysze.

Przetłumacz mi na dźwięki
ciszę przedświtania,
co zza ścian ciemności
i sennych omamów,
kształty drzew i horyzont
powoli wyłania.

Przetłumacz mi na dźwięki
tę zimową ciszę,
co pod białym całunem
na zmarzniętej ziemi
i na szybach okien
swe ikony pisze.

[sir Bazyl]

Nudna jak flaki z olejem...

A żeby Ci tak na wyrypie ten wędrowca kij młotem udarowym boscha zaciążył!

(...) Narracja ala Discovery Channel, silenie się na meta... bez efektów. Wg mnie brakuje pazurów w tej książce... Wydawnictwo Czarne specjalizuje się teraz w tego typu twórczości. Wydaje mi się że rynek nasycił się już takimi książkami... ale oczywiście mogę się mylić

Mylić się jest rzeczą ludzką, nie nasycił się, czekamy z niecierpliwością na następną.
Od razu widać, że Marcin zasiadł do lektury w jakimś nie najlepszym nastroju i jeszcze na dodatek, jednocześnie oglądał jakąś Alę z taaakimi pazurami na Discovery Channel i się po prostu rozkojarzył przy czytaniu. To musiały być tipsy, a biust też miała sztuczny . Ale zostawmy Alę i wróćmy do tematu:

Ha! ja dostałem za takie zapewnienie;-) początek nowej książki. (...)

W ostatnim numerze miesięcznika "Bieszczady" jest zapowiedź kolejnej książki Krzysztofa Wiktorowicza. Zamieszczone w nim jedno z opowiadań, skutecznie pobudza apetyt na resztę.
Tytuł poprzedniego zbioru zainspirował powstanie poniższego wiersza:

Przetłumacz.

Przetłumacz mi na dźwięki
przedwieczorną ciszę,
co w czerwieni zachodu,
w powietrzu zastygłym,
najmniejszym źdźbłem trawy
nawet nie kołysze.

Przetłumacz mi na dźwięki
ciszę przedświtania,
co zza ścian ciemności
i sennych omamów,
kształty drzew i horyzont
powoli wyłania.

Przetłumacz mi na dźwięki
tę zimową ciszę,
co pod białym całunem
na zmarzniętej ziemi
i na szybach okien
swe ikony pisze.

Jak Wuka to robi, że tak to pięknie wszystko widać?!
Krzysiek dostał już dawno początek nowej książki, wyżej wspomniane opowiadanie ukazało się w numerze Bieszczadów z grudnia 2010 roku i jak na razie cisza, można by rzec niewytłumaczalna. Może ktoś wie czy coś w temacie piszczy i dlaczego tak cicho? Ja byłem w księgarni Libry, ale zapytane Panie zrobiły wielkie oczy i powiedziały, że nic nie wiedzą, bo znają się na prozie jak Marcin
A tak poważnie, to faktycznie różnie można odbierać tą lekturę (wziął i odkrył Amerykę!, a ona taka sobie leżała, jak ją Pan Bóg stworzył, a on zapatrzył się na te cuda i dalej działo się niesłychanie +18!), gdyż jak śpiewają Indianie: „oprócz wody i powietrza nie istnieje nic takiego co byłoby dla wszystkich, co by było dla każdego”. Nie wiem czy Marcin pisząc o podobnych książkach wydawanych przez Wydawnictwo Czarne, miał na myśli prozę Stasiuka, która mi jakoś nie „leży”, więc wcale nie uważam, by rynek się już nasycił tym jednym, malutkim zbiorem opowiadań i z niecierpliwością czekam na kolejną pozycję!

[WUKA]

Z tego co wiem, to "Wabik" dawno jest gotowy, ale nie może trafić na "swojego" Wydawcę !!!! Wielka szkoda, bo czas ucieka...

[creamcheese]

"Tłumacze..." rewelacyjni...szkoda, że tyle trzeba czekać na zapowiedziany cd

[WUKA]

Może jakieś Wydawnictwo zaproponuje Autorowi swoją pomoc?? "Tłumacze" czekają na bratni tom fascynujących, bieszczadzkich opowiadań !

[trzykropkiinicwiecej]

Marcinowi chodziło o to, że nie są takie, jak jemu się ubzdurało, i żeby były w jego gust, inaczej powiedział by że cacy :P A tak ma bączek do rozkręcania i pewnie świetnie się przy tym bawi. Bo i czemu by nie miał. Wiktorowicz to dla mnie chropowate, ale jednak monolity, posklejane w całość. Dziwię się ów mitycznym "miejscowym", wszak różne cuda się Tu dzieją, bajkowe nie bajkowe, to raczej sprytna technika na opowiadanie koszmarów i takie po swojemu opowiadanie o tym jak nas rzeczywistość łaskocze czasem, taką jaka jest, bez udziwnień stylistycznych i głębokiego nurzania się w filozofiyach świata, jak się nie siedzi w miejscu i nie rozmyśla, to się jest dupa nie fylozof, jeno krytyk!
Ale czy to nie to samo? I czy to ma w ogóle jakieś znaczenie?
Tak, z chęcią przykleił bym się do nowej książki pana W. Najchętniej leżąc na kamieniach gdzieś przy Osławie.