Odessa-delta Dunaju czyli z wiosłem w świat

[buba]

komplet zdjec
http://picasaweb.google.com/uchate.p...910_UA_odessa#
http://picasaweb.google.com/uchate.p...910_UA_izmail#
http://picasaweb.google.com/uchate.p...e_DeltaDunaju#
http://picasaweb.google.com/uchate.p...ierdzaAkerman#
http://picasaweb.google.com/uchate.p...910_UA_wioslo#

Pomysl na wyjazd zrodzil sie na poczatku wrzesnia, w drodze do
osmołody, jak siedzielismy z grzesiem w knajpie w miejscowosci
bronchiw osada, jedlismy pielmieni i grzes zastanawial sie jak
wykorzystac resztke tegorocznego urlopu.. "myslalem zeby pojechac
gdzies dalej, gdzies gdzie jesienia moze bedzie ciut cieplej, np. do
odessy.." i tak sie zaczelo... :))

w dzien wyjazdu, w sobote musze jeszcze na troche skoczyc do pracy :(
umawiam sie wiec z toperzem na dworcu i lece.. po drodze udaje mi sie
w koncu dodzwonic do hoteliku w izmaile (na forum doradzano mi zeby
zadzwonic i zarezerwowac bo po sezonie czasem bywaja zamkniete) ,
babka w recepcji jest niestety troche przyglucha wiec musze wrzeszczec
do telefonu, co w polaczeniu z wielkim plecakiem powoduje ze ludzie na
ulicy troche dziwnie na mnie patrza do apteki wpadam oczywiscie
spozniona, strącam karimata dwa syropki z polki (na szczescie
prawoslazowe , wiec jestem do tylu tylko 4zl..)

przed 15 melduje sie na dworcu PKP, wsiadamy w pociaga do krakowa, tam
spotykamy sie z piotrkiem i pierwsza wyjazdowa noc spedzamy w
przytulnym mieszkanku mojej babci. Rano spotykamy sie z grzesiem i
suniemy do przemysla, granice przekraczamy nadpodziw sprawnie i
stawiamy sie we lwowie na godzine przed pociagiem. Bilety sa juz
niestety tylko na gorne polki.
Jak dla mnie to pierwsza trasa plackarta na dluzsza odleglosc, wiec
przypominaja mi sie wszystkie relacje z wyjazdow transsyberka, gdzie
caly wagon zmienia sie w jedna wielka rodzine, wszyscy ze soba gadaja,
opowiadaja sobie swoje zycie, czestuja tym czy owym a prowadnica
donosi piwo i czaj z samowara.. niestety widac nie zawsze tak pieknie
bywa, bo trafiamy na wyjatkowo nietowarzyskich wspolpasazerow, kazdy
tylko w ciemne okno sie patrzy, odpowiada polslowkami i przed 20
kladzie sie spac.. pozostaje wiec impreza we wlasnym gronie (czego
miejsca na gornych polkach nie ulatwiaja), opowiesci o wyjazdach
minionych i planowanych.. jakos w srodku nocy mamy dluzszy postoj w
zmenirowce, grzes i piotrek ida pobuszowac po peronach i przynosza
pyszne cieplutkie wareniki zakupione od babuszki :))








W odessie jestesmy wczesnym rankiem. Coby nie nosic po miescie
wszedzie plecakow ze soba postanawiamy zaniesc je do hotelu "spartak"
gdzie polecano nam nocowac, nocleg okolo 8zl od osoby, a w
przewodnikach pisali ze "warunki radziecko-spartanskie", "wiecej
karaluchow niz turystow ale mila obsluga wszystko wynagradza",
"warunki jak w latach 70 tych na dalekiej prowincji kraju rad" i do
tego lokalizacja w miejscu z ktorego wszedzie blisko wiec wizja
noclegu wyglada obiecujaco :) mimo ze mamy dokladna mape nie bardzo
umiemy tam trafic..to skrecamy za wczesnie, to idziemy za daleko
,wciaz nie widac czegos co mogloby wygladac na miejsce noclegowe tylko
ciagle łazimy wzduz jakiegos metalowego parkanu. Smiejemy sie ze
patrzac na cene to pewnie nie doczytalismy ze za tym ogrodzeniem
trzeba by rozbic wlasny namiot i wykopac sobie studnie lokalizacja
by sie zgadzala, warunki rowniez.. w koncu poddajemy sie i pytamy
jakiegos milicjanta o droge.. taaaaaak... trafilismy nadpodziw
dobrze... a po hotelu zostala dziura w ziemi i kupa gruzu otoczone
plotem.. niezle to wyglada w polaczeniu z naszymi karteczkami






nie oplaca sie juz wracac na dworzec i szukac kwater, udajemy sie wiec
do pobliskiego hotelu "centralnyj", klimat juz nie ten co mial byc,
ale mozna rzucic bagaze i isc na miasto... zjadamy pyszne sniadanko w
"puzatej chacie", ktora niestety jest polozona na szostym pietrze
obrzydliwej galerii "europa"..coz..nie przypuszczamy ze tak wyjdzie ze
ten paskudny market bedzie najczesciej odwiedzanym miejscem w odessie

[buba]

idziemy sie powloczyc po miescie, zlazimy do portu znanymi powszechnie
schodami,


jak potem sie okazuje w najblizszej okolicy sa inne duzo
sympatyczniejsze schody :)


w parku spotykamy niesamowite stada
zdziczalych psow
potem idziemy na plaze, gdzie robimy inauguracje grzesiowej fajki
wodnej. Z braku wody wlewamy do srodka kwas chlebowy





potem sprawdzamy pociag na jutro do bilgorodu- jest tylko cos kolo 8..
wiec trzeba bedzie kolo 6:30 wstac.. toperz chce mnie udusic.. no ale
raz wstac wczesnie nic nie zaszkodzi.. jeszcze sie wyspimy..

Elekriczka odessa- bilgorod ma piekna trase bo kawalek idzie przez
cienki przesmyk pomiedzy morzem a limanem dniestru. Najbardziej podoba
mi sie stacyjka morskoje, gdzie zaraz za peronem zaczyna sie dzika
plaza i jeszcze jakies wraki statkow stoja :)






w pociagu nie dziala ogrzewanie, jest piekielnie zimno, wiec gdy
ubranie na siebie wszystkich polarow i swetrow nie pomaga zaczynamy
sie rozgrzewac rowniez wewnetrznie balsamem pomorskim :)



jak sie tez okazuje w jednym z sasiednich wagonow mozna u babki kupic
goraca herbate lub kawe z termosa. Jej wspoltowarzysz nie wiedziec
czemu bierze mnie za bialorusinke i chce wciagnac w rozmowe na temat
łukaszenki i przyszlosci tego kraju. Jest bardzo zawiedziony jak
wyprowadzam go z bledu na temat miejsca naszego pochodzenia..Potem mi
troche zal, moglam go powkrecac, moze mozna by sie ciekawych rzeczy
dowiedziec


w bilgorodzie jestesmy kolo 11, okazuje sie ze sprawdzany w necie
pociag do izmaiłu ktory mial kursowac raz dziennie o 18 tak naprawde
jezdzi tylko 3 razy w tygodniu.. i akurat nie dzis.. pozostaje wiec
szukac marszrutki, ktora jest tez jedna o 12.. no to zesmy sobie k...
zwiedzili bilgorod i twierdze akerman.. majac godzine czasu udajemy
sie do pobliskiego baru gdzie zjadamy przepyszne pielmieni w
garnuszku, takie gdzie dodatkowo plywa watrobka w sosie :) mniam!!

Pakujemy sie do dość zatloczonej marszrutki. Siedzaca obok mnie babka
czestuje mnie mielonymi kotlecikami, kiszonymi ogórkami, jabłuszkami z
sadu i daje ciasteczka na droge. Jak sie okazuje Swieta jest
nauczycielka geografii z Mikołajewa i jedzie do rodziców pomagac robic
przetwory na zime. Wykazuje sie taka sama miłoscia do map jak ja, wiec
prawie do konca podrozy siedzimy z nosami w mapach. Opowiada o
praktykach na studiach gdy kiedys w 3 miesiace chodzili z plecakami po
krymskich gorach, jaskiniach i skalnych miastach, a drugi raz w tyle
samo przeszli zygzakiem ukrainskie karpaty. Zaprasza nas tez do swojej
daczy pod oczakowem, bardzo reklamujac tamtejsze plaze, bagna i dzikie
mierzeje. Toperz ma za to za sasiada podrozy przesympatycznego ale
troche przynudnego dziadka, ktory czestuje go wodka "karat" oraz stara
sie opowiadac duzo o swoim miescie: ze izmail jest historyczna stolica
besarabii, ze jest tam cerkiew i pomniki, ze dunaj to duza i piekna
rzeka , ze mozna zjesc dobre ryby...i znowu to samo od poczatku
chce nam we wszytskim pomagac, probuje nawet przekonac kierowce
marszrutki by zmienil trase i podwiozl nas pod sam hotel (bo oni maja
takie ciezkie plecaki) ale kierowca ofukuje go w dosyc niemily sposob.
Zarowno swieta jak i dziadek zachecaja nas bysmy z izmaiłu do wiłkowa
pojechali nie autobusem a rzecznym promem po dunaju. Ponoc plywaja
takowe z raz dziennie, a jak nie dopasuje nam godzina to mozna sie
dogadac z miejscowymi handlarzami ryb i wina aby nas zabrali na
poklad.
Napalamy sie na wodna podroz i zaraz po przyjezdzie do izmaiłu lecimy
na dworzec morski wywiedziec sie o transport.


Tu niestety czeka nas
ogromny zawód... Kursowe promy nie plywaja od dwoch lat..mozna jedynie
w jakiejs firmie zamowic za kupe kasy burzujski rejs.. miejscowi tez
nie chca nas zabrac na poklad, nie chca nawet negocjowac ceny.. Od
kiedy rumunia jest w UE dunaj stal sie rzeka graniczna i na przewoz
turystow trzeba miec specjalne pozwolenia... coz...skonczyly sie czasy
swobodnych i klimatycznych przejazdzek po dunaju, na beczkach z winem,
ze skrzynia ryb i trzcinami... spoznilismy sie z dwa lata...ale na to
ani my ani miejscowi nie mamy wplywu, ze rumunom sie unii zachcialo :(

klnac na czym swiat stoi opuszczamy morski dworzec i wlasnie zaczyna
nam sie konczyc swiatlo.. decydujemy sie mimo wszytsko zwiedzic
twierdze, mamy nawet mape miasta z przewodnika pascala, ale jak sie
okazuje jest ona totalnie do niczego, idac wedlug mapy ladujemy na
jakies prywatnej posesji lub na drozce ktora sie konczy przy torach.
Ruszamy wiec dalej na wyczucie. Dcieramy gdzies na obrzeza miasta,
jest ciemno jak w d..., co chwile mijamy otwarte studzienki
kanalizacyjne a grzes nabija sie na wiszaca nad droga galaz...

Wchodzimy w jakis park i w koncu odnajdujemy resztki jakiejs budowli
nie majacej socrealistycznej architektury-wiec obwołujemy ja izmailska
twierdza. Pobliskie tabliczki potwierdzaja nasze domysly.




Gdzies tu w
krzakach powinny siedziec jeszcze dwie zruinowane cerkwie ale ze w
tych warunkach prawdopodobienstwo ich odnalezienia jest mniejsze od
prawdopodobienstwa wpadniecia w jakas dziure lub bliskiego zapoznania
z miejscowymi menelami. wiec odpuszczamy...

wracamy do centrum, zjadamy najmniejsza w zyciu porcje pielmieni w
barze "sybiraczka" (gdy pytasz o pielmieni a pani za barem wyciaga
kalkulator aby sprawdzic czy ilosc pierozkow w zamrazarce jest
podzielna przez 4- znaczy jest bardzo zle )

odwiedzamy włodka


i sprawdzamy autobusy do wiłkowa... jest... jeden..
o 8 rano... znow pobudka przed 7...grrrrrrrrrrrrrr...

[buba]

podroz do wiłkowa jest bardzo klimatyczna. Przygrywa nam z charczacego
głosnika miejscowe disco, babuszki rozmawiaja o miejscowym bazarze, a
autobus sunie okrezna droga przez zapadle wioski z niebiesko
malowanymi domkami, przez opuszczone kołchozy- krolestwa eternitu, a w
oddali rozlewiska, jeziora,kanały... wiekszosc trasy jedzie w sporym
przechyle , lewym kołem prawie w rowie..

caly czas tocze deperacka walke z parujaca szyba by choc troche zdjec porobic







i rozmyslam o tym co czeka nas na koncu tej malowniczej trasy..
Wiłkowo- miasteczko w delcie dunaju, nazywane "ukrainska wenecja",
zalozone przez staroobrzedowcow i zbieglych kozakow. Polskie
przewodniki mowia o tym miejscu dosyc skrotowo: ""daleko, ciezko
dojechac, najlepiej wynajac zorganizowana wycieczke w biurze w
odessie". Jedyne sensowne informacje jakie udalo sie zdobyc to artykul
z 2002 roku z gazety "izwiestia" do ktorego link zapodala Mi z forum
(http://www.odecca.ru/izvestiya.htm)

ponoc nadal sa tam miejsca gdzie mozna dotrzec tylko lodzia, gdzie
zyja sobie ludzie w harmonii z przyroda, zyciem takim jak ich
dziadkowie, czesto nie wiedzac o zmianach na swiecie.. ponoc gdzies na
zagubionej wysepce mieszka babcia ktora ma ze sto lat i wciaz handluje
ryba za radzieckie ruble..ma juz ich trzy worki i mowi ze to kapital
na ciezkie czasy..nikt nie ma serca jej powiedziec ze jej swiat juz od
20 lat nie istnieje.. bo pewnie i tak nigdy sie nie dowie a po co
burzyc jej spokoj i poczucie bezpieczenstwa..

ponoc tam wszyscy zajmuja sie lowieniem ryb i wyrobem specyficznego
wina "nowak". Jaki kawalek tego swiata uda sie zobaczyc? przyjezdzajac
tu 7 lat pozniej i tylko na niecale 2 dni...

centrum wiłkowa wyglada normalnie, jak male ukraiskie miasteczko,

ale
im dalej na obrzeza tym wiecej kanalow i kladek.


duzo tez w rejonie weteranow wojennych



spacerujac tam i siam
spotykamy wiktora, miejscowego ktory proponuje nas powozic lodka po
miescie, tym wodnym. Dopiero z perspektywy lodki mozna poznac
prawdziwe oblicze miasteczka...



















wiktor opowiada nam o wyrobie lodek, lowieniu ryb, przewozeniu krow na
pastwiska lodkami (ponoc krowa za zadne skarby sama do lodki nie
wejdzie, trzeba jej zwiazac nogi i polozyc w lodce na boku. Natomiast
sama wychodzi z lodki bez problemu nawet na pomost :) )

[Krysia]

aaaa
już żałuję, że nie pojechałam
Fantastycznie się zaczyna

[buba]

o religii staroobrzedowcow, o przekletych wyspach ktore zapadly sie
pod wode czy wielkich dunajskich rybach co nie sposob ich wyciagnac bo
rozrywaja sieci. Czestuje nas tez lokalnym winem- pierwsze wytrawne
wino ktore wedlug mnie nadaje sie do picia , takie kwaskowate- wogole
wyjatkowe! a moze na jego smak wplywa tez szum trzcin przybrzeznych,
zapach wody z wodorostem, pomieszany z zapachem ryby i niskooktanowej
benzyny z lodkowego motoru?




zjadamy potem zupe rybna i umawiamy sie na jutro z wiktorem- na
dluzsza trase- na zerowy kilometr, czyli tam gdzie dunaj wpada do
morza :) na przymorskie plaze, kanaly i jak nie bedzie wysokiej fali
to tez na morze!!

wieczorem lazimy po miescie,






po raz kolejny przyczepia sie do nas
miejscowy chlopaczek, lazi za nami opowiadajac m.in. niestworzone
historie o jakis turystach co ich zabili , wypatroszyli (tzn wycieli
watrobe, nerki i cos tam jeszcze, nie wiem na sprzedaz czy jak? ) bo
noca chodzili po miescie albo o dziewczynce co utonela w dunaju i ja
zjadly wegorze. Jak potem sie okazuje historie sa totalnie zmyslone.

poczatkowo planujemy jeszcze wyjscie do kina na mecz kijow-donieck ale
w koncu nie idziemy bo sie robi zbyt pozno.

wieczorem wyciagamy rozmowki i sie doksztalcamy z ryb- nieumiejetnosc
rozroznienia suma, wegorza czy sudaka czy rozmawiania o zaletach
sledzia nad karpiem mocno uniemozliwia pogawedki z miejscowymi dla
ktorych ryby to temat przewodni rozmow, posilkow i wogole calego
zycia.

rano wreszcie mozemy sie troche wyspac. grzes i piotrek odwiedzaja
rano bazar i przynosza pelna rybia siate na sniadanie. Mamy cudowna
wyzerke a wszytsko wali rybą prawie do konca wyjazdu






dzwonimy do wiktora i umiawiamy sie na 11 na splyw az do morza. I znow
plyniemy kanalami wsrod szumiacych trzcin, malych domkow i babuszek na
lodkach, wplywamy na dunaj ktory ma tu 1 km szerokosci,


wypijamy
kolejne wino, mijamy rozne nadbrzezne chatki


odwiedzamy turbaze dla rybakow.



gdzie jest nawet prysznic



Nie ma zbyt duzego
wiatru wiec wyplywamy tez na morze.





W pewnym momencie, dosc sporo od
brzegu lodka osiada na mieliznie i nie mozna dalej plynac na motorze.
Wiktor ciagnie lodke na sznurku a my mozemy pospacerowac po kolana w
wodzie.







Docieramy na dzika plaze na wyspie, pelna ogromnych muszli,
obok zatopiny wrak barki, zatoczki i male mierzeje. Tak przyplynac tu
na male dni z namiotem..te cieple letnie dni, te imprezy na wraku, te
ogniska, te kapiele....











po jakims czasie radosnego biegania w kolko po wyspie pakujemy sie do
lodki i aby przywrocic krazenie w wymoczonych w lodowatej wodzie
nogach- rozpijamy "chlibnyj dar" :)

wracajac toperz wpada na rewelacyjny pomysl-zeby kupic od wiktora
jedno wioslo na pamiatke. Malo kto ma w domu prawdziwe dunajskie 3m
wioslo :)))))

[buba]

idziemy potem sprawdzic autobusy do bilgorodu. Jest jeden dziennie,
jak slysze o ktorej to robi mi sie slabo... moze zle zrozumialam??
dopytuje jeszcze raz.. pani w okienku potwierdza i nawet pisze mi na
karteczce 6:30... jak ja to powiem toperzowi?!?!? :/

Nocujemy u miejscowej gospodyni, ktora z poczatku wydaje sie przemila
ale ma jakies dziwne humory. Gdy slyszac halas (grzesiowi upada na
ziemie aparat) wpada do pokoju i robi chlopakom karczemna awanture ze
lamia lozka bo po nich skacza, ze za glosna rozmawiaja itp. Potem jej
chyba troche glupio, bo idzie ze mna robic jajecznice i sie tlumaczy..
ze facetow to trzeba pilnowac bo z aduza pija i sa nieobliczalni, wiec
lepiej na zimne dmuchac i zrobic awanture zawczasu. Ze jej trzej
synowie jak kiedys zaprosili kolegow to zdemolowali pokoj, ze powinnam
moich krocej trzymac itp. Coz.. troche nic dziwnego ze maz ja zostawil
a synkowie czmychneli do odessy ledwie osiagneli pelnoletnosc...
zjadamy jajecznice
.
i idziemy spac
ciemna noca opuszczamy domek i suniemy na dworzec. Ciekawe jak
kierowca zareaguje na wioslo kierowca jak i wspolpasazerowie wogole
sie nie dziwia ze ktos wioslo przewozi, jednak ich zdumiewa
niezmiernie czemu jedno? przeciez kazdy wie ze wiosla sie uzywa
parami!

w bilgorodzie rzucamy plecaki (i wioslo) w przydworcowym hoteliku i
idziemy na miasto, gdzie spotykamy wyjatkowo duzo pamiatek dawnego
systemu.







Potem ruszamy na obrzeza miasta, nad dniestrowski liman do
twierdzy akerman. Kiedys w zamierzchlych czasach gdy czytalam "stepy
akermanskie" ani mi przez mysl nie przeszlo ze tu kiedys przyjade :)
Twierdza jest imponujaca i za kilka hrywien mozna po niej lazic do woli.











Potem wlazimy jeszcze na zatopiona lodz



i chowamy sie za murkiem
(tylko tu troche mniej czuc lodowaty wiatr) i wypijamy na rozgrzewke
"chlibny dar"

wieczorem zaczynaja do nas docierac smesy z polski od rodzinki i
znajomych o swinskiej grypie, ze ogloszono epidemie na zachodniej
ukrainie, ze kilkadziesiat ludzi zmarlo, ze zamknieto jakies okregi,
nie puszczaja pociagow, ze wszyscy nosza maseczki i ze przypuszczalnie
zamkna granice, nie wpuszcza nas do polski i zawioza nas na
kwarantanne do jakiegos szpitala. Totalny horror!
hmmm...skoro mamy umrzec na grype albo siedziec nie wiedziec ile na
kwarantannie w jakims lazarecie to moze zamiast wracac lepiej od razu
pojechac na krym czy do donbasu, przeczekac zle czasy i zobaczyc jak
sytuacja na zachodzie sie unormuje? wybitnie nie raz mi przechodzilo
przez glowe takie rozwiazanie :)))

mijamy po drodze jakis zaklad i komunistyczne gazetki BHP nabieraja
nowego wyrazu


sprawdzamy pociagi do odessy.. na dworcu mozna jedynie dostac ataku
desperackiego smiechu.. 5:05... chyba dobrze ze to nasz ostatni
nocleg bo tendencja jest zastraszajaca...

w hoteliku spotykam dwie miejscowe babki ktore ciesza sie ze ostatnio
bardzo latwo na wschodniej ukrainie mozna dostac rosyjski paszport i
zachwalaja uroki syberyskiej zimy.

dosc wczesnie kladziemy sie spac. W nocy mam wrazenie ze cos po mnie
lazi, ale po innych nie lazilo wiec moze mi sie zdawalo

w totalnych ciemnosciach wsiadamy do elektriczki ktora zdaje sie byc
idealnie dostosowana do przewozu wiosel

w odessie odwiedzamy smakowity bazar spozywczy (wegetarian prosimy o
zamkniecie oczu )








w bazarowym kibelku jestem swiadkiem rozmowy dwoch handlarek ze z
racji epidemii zamkneli czesc linii kolejowych i jakas babuszka ktora
jechala do dzieci z torba zarcia zostala zawrocona i wpadla w histerie
ze to ostatnio tak bywalo w czasie wojny. Niestety nie udaje mi sie
wiecej zrozumiec z ich rozmowy, wiec nie znam zadnych szczegolow

a my jakby na to nie patrzec musimy przejechac przez tarnopol...
semesy dostajemy coraz ciekawsze np. ze mowili w telewizji ze nie
puszcza przez granice jak nie bedziemy miec maseczek. Coz prawda to
czy nie, ale maseczka nie ciezka i niedroga wiec miec napewno nie
zaszkodzi. Idziemy wiec pozwiedzac odeskie apteki ale maseczek juz
nigdzie nie ma...



jedynie rzeczowe i optymistyczne sa semesy od ani "granica wciaz
otwarta i nic nie wskazuje na to by mialo sie to zmienic"

wieczorem pakujemy sie do pociagu ktory normalnie jedzie do lwowa
tylko w tarnopolu sie nie zatrzymuje. Prowadnica troche wpada w panike
na widok naszego wiosla, twierdzi ze ono nie wejdzie do pociagu i ze
nie moze lezec w korytarzu. Okna sie nie otwieraja wiec najlatwiejszy
sposob wlozenia go do pociagu odpada.. w koncu za pomoca kombinacji
otwieranych i zamykanych roznych dzrwi udaje sie go wsadzic do srodka
(czemu wiosla nie maja przegubu???) i nawet miesci sie w "kupe" -
znaczy ten przedzial ma przekatna wieksza niz 3m :)
wspolpasazerowie biora nas za sportsmenow i zadaja dziwne pytania w
ilu plywamy, gdzie lodka, jakie mamy czasy na rozne dystanse



rano jestesmy we lwowie, fakt - wiekszosc obslugi dworca czy sluzb
mundurowych nosi maseczki ale glownie na szyi, bo przeszkadzaja w
mowieniu i oddychaniu (a byl przykaz ze trzeba miec to maja) z braku
aptecznych masek chirurgicznych kroluja domorosle twory z gazy i
sznurka od snopowiazalki :) totalnym hitem jest gosciu co ma normalna
maseczke tylko rozcieta na wysokosci ust aby papierosa moc wsadzic.

[buba]

sprzed dworca bierzemy taksowke do szegini, wioslo sie nie miesci wiec
musi wystawac oknem.



Na granicy jestesmy przed 8, wszedzie pusto,
ukrainscy pogranicznicy nabijaja sie z wiosla, pytaja czy lodka w
plecaku itp. polacy sa jacys tacy powazni jakby kije polkneli,
wskazuja na wioslo i pytaja "co to jest?" no chyba widac ze nie
tresowany hipopotam...

ale ogolnie granice przechodzimy tak sprawnie jak nigdy dotad! niecale
10 min! az tak dziwnie... nieswojo... potem transport idzie nam tez
nadpodziw sprawnie : bus do przemysla i pospiech do olawy..

wychodzi ze w niecale 23 godziny z odessy da rade dotrzec do olawy!

i tak nasze wioslo po podrozy w marszrutce na trasie wiłkowe -
bielgorod, elekriczce bielgorod - odessa, pobycie w przechowalni
bagazu w odessie, podrozy w "kupe" na trasie odessa- lwow, taksowką
lwow-szegini, pieszym przejsciu granicy, busie medyka-przemysl, i
podrozy PKP przemysl- olawa, nasze dunajskie wioslo dotarlo
szczesliwie do domu :D

[Recon]

Fajnie foto-opisujesz swoje wyprawy. :)

[Krysia]

Powiem jedno:
REWELACJA!!!

[WUKA]

Tak,REWELACJA!Czytałam z..wypiekami!Dzięki!