letnie lenistwo

[długi]

I jedno i drugie "domowej" roboty. I jedno i drugie wyśmienite. Często, gdy nie chciało nam się gotować, to jedliśmy u Bożeny. Zawsze smacznie, zawsze w miłej atmosferze, przy piwie, przy kawie, pogwarka o codziennych i niecodziennych sprawach. Czasem Andrzej się przysiadł i snuł opowieść o życiu lasu.
Pozdrowienia dla Renatki
Długi

[Stały Bywalec]

Czytam z ogromnym zainteresowaniem.
A czy Ty wiesz, że ja latem (takim prawdziwym: lipiec, sierpień) tylko raz byłem w Bieszczadach? W 1987 roku.

Uwielbiam jednak letnie wędrówki wsród nieskażonej przyrody: po polach, łąkach, lasach. Nie przeszkadza mi letnie słońce ani temperatura powyżej 30 st. C. Niestety, zdecydowana większość moich znajomych, z którymi się włóczę, ucieka wtedy do gęstego lasu, zakłada letnie czapki, wachluje się i poci. Dwa lata temu żona mi mało nie zemdlała, gdy w palącym słońcu wędrowaliśmy w okolicach Tułowic, niedaleko ujścia Bzury do Wisły.
Są to przepiękne okolice na północno-zachodnim skraju Puszczy Kampinoskiej. Na początku sierpnia oglądaliśmy tam ptasie lekcje - szkółkę latania dla młodziutkich bocianów.

Dobra, dość tego wtrętu. Czekam na ciąg dalszy.

[WUKA]

Przepraszam Cię Długi za "wstawkę g......ą",ale sam o tym zacząłeś! W dobie powszechnego strachu o przeróżne HIVy,grypy i inne czerwonki,ludzie boją się normalnie(KULTURALNIE) korzystać z publicznie dostępnych przybytków dumania.Ja tego NIE USPRAWIEDLIWIAM i mam nadzieję,że ten co się tam zarwał,nieźle się ufaflonił.Jest dostępny w sprzedaży za kilka groszy spory asortymentjednorazowych ochraniaczy na sedes.Zawsze zabieram takowe w podróże,bo i w pociągach i innych miejscach strach i wstręt nie pozwala po ludzku skorzystać.W ostateczności pomysłowy Dobromir może sam wykonać cały pakiet takich osłon,choćby z papieru gazetowego z misternie dydartą dziurą.Piękne okoliczności przyrody to jedno,a palący problem to drugie.Nie da się bez tego obejść!

[długi]

Pora przedstawić naszego Nestora: 13 lat temu nadano mu imię Semen. I od tamtego czasu zawsze nam towarzyszy w letnich wędrówkach. Jednak od pewnego czasu zestarzał się nam bardzo i źle znosi nocne chłody. Przeto by nie pozbawiać go wypoczynku kupiliśmy małą przyczepkę. I przy okazji również moje stawy zostały dopieszczone. Teraz Semen już od rannych godzin zajmuje pozycję przy dyszlu i ma baczenie na całe pole. Nic nie umknie przed jego czujnym wzrokiem. No chyba, że śpi. A śpi twardo i często chrapie. Chrapanie go nie budzi. Mnie tak. Jest już całkiem głuchy. Nie słyszy nawet głośno wypowiedzianych słów: chcesz ciasteczko?
cdn

[joorg]

Pora przedstawić naszego Nestora: 13 lat temu nadano mu imię Semen......

Oryginalnie to piszesz Długi, dobrze się czyta , z wielkim zainteresowaniem "otwieram" kolejne Twoje wspomnienia.
Kiedyś przechodząc sierpniowym popołudniem brodem na Osławie ,z butami w ręce , widziałem Cię w Osławie ...chyba był upalny dzień.
Co do Nestora rozumię , mój ma już 14 lat i nawet nie chce myśleć co .....
Pozdrawiam i z niecierpliwością czekam na cd.

[marcins]

Semen to chyba jakoś z litewska???

[długi]

Semen to chyba jakoś z litewska???

Raczej z ukraińska
Za wikipedią:
Semeni – dragoni formowani w XVII w. w Rzeczypospolitej Obojga Narodów, głównie na Ukrainie. Umundurowani byli na wzór Kozaków zaporoskich. Rekrutowano ich spośród ludności narodowości ukraińskiej, często Kozaków. Najczęściej uzbrojeni byli w muszkiety lontowe, lecz zdarzały się jednostki wyposażone w samopały. Używali także pistoletów i szabel. Niektóre formacje semenów, wzorem Kozaków zaporoskich, nosiły po 2 pary pistoletów (zwykli dragoni jedną). Organizowani byli w sotnie, liczące najczęściej po 100 ludzi, niekiedy nieco więcej. Liczne jednostki semenów wchodziły w skład prywatnych wojsk magnackich, rzadziej występowali w armii komputowej.
łac. nasienie, plemnik
Długi

[długi]

Wycieczki.
Wycieczki stanowią dla nas zwykle pewien problem. Staruszek Semen źle znosi jazdę autem. Jak dziecko cierpi na chorobę lokomocyjną. Każda wycieczka wymaga albo specjalnych przygotowań, albo poszukania opieki na czas naszej nieobecności. W tym roku byliśmy nieco większą grupą. Dojechał na wakacje nasz młodszy (Michał) z Ewą. Ewa pierwszy raz w Bieszczadach. Część zdjęć prezentowanych w tej relacji jest jej autorstwa. Młodym nie przeszkadzał nawet największy upał, a Michał w roli przewodnika oprowadzał Ewę po okolicy. Oczywiście na pierwszy ogień poszły Jeziorka.
Po spacerach zaproponowałem, że pokażę im cerkwie. Michał się skrzywił i już było wiadomo, kto zostanie z Semenem. Ewa wręcz przeciwnie, zareagowała entuzjazmem na moją propozycję. Na początek pojechaliśmy do Komańczy. Zakupiliśmy znicz i pojechaliśmy na cmentarz przy odbudowywanej cerkwi. Co roku zapalamy światełko dla Pani Anny. Przy okazji dokumentujemy postęp prac przy odbudowie. Następny przystanek to cerkiew w Rzepedzi. I tu miła niespodzianka. W środku trwają jakieś prace i pracujący pan wpuszcza nas do środka. Robimy kilka zdjęć i przysiadamy na ławce w skupieniu. Jest cicho, pracownik gdzieś zniknął, jesteśmy sami. Przez okno wpada słońce i rozświetla carskie wrota. Pojawia się pan i pokazując na zegarek daje do zrozumienia, że pora wychodzić. Jeszcze zaglądamy do Hermesa. Od zeszłego roku nic się nie zmieniło, żadnych śladów bytności, krzaki zarastają coraz większe. Mam sentyment do tego miejsca. Tu Michał jeździł konno, tu zaprzyjaźniłem się z Magdą i do tej pory pozostajemy w kontakcie. Wsiadamy do auta i kierujemy się do Turzańska. To moja ulubiona cerkiew. Mój pierwszy pobyt w Bieszczadach i pierwsza cerkiew (to już prawie trzydzieści lat). Wtedy, przed laty cerkiew ta otrzymała nowy dach. Teraz patrzę, dach świeci nową blachą. Koło się zamknęło. Pora wracać.
cdn

[Aleksandra]

Zawsze wiedziałam, że błogie lenistwo, zwłaszcza letnie ma swoje wyjątkowe walory
A dobrze opisane sprawia kolejną przyjemność. Chętnie przyłączę się do tego duszatyńskiego lenistwa

[długi]

Zapraszam, teraz do ekranu, a w sierpniu nad Osławę
Długi