Maciejka w Bieszczadach

[maciejka]

I czuję się jak przysłowiowa ślepa kura, nie bardzo rozumiem jak i dlaczego się przytrafiło, ale błogo mi

[maciejka]

Dopiero dzisiaj przeczytałem. Przeczytałem jednym tchem, zwłaszcza, ze oczyma wyobraźni chodziłem z Wami.

Pozdrawiam

Chciałabym kiedyś, Bertrandzie, tak jak Ty smakować Bieszczady, bez pośpiechu, odwiedzać znajome zakątki.

[Monika]

Ojjj, fajnie się czytało :) szkoda, że już koniec :(
Planuj maciejko kolejny wyjazd co byśmy długo nie musieli czekać na kolejne relacje

[maciejka]

Planuj maciejko kolejny wyjazd co byśmy długo nie musieli czekać na kolejne relacje

O widzę, że masz jeszcze dalej, ale mimo wszystko zapraszam do spotkania na szlaku

[maciejka]

Pierwsze wiosenne odurzenie w Bieszczadach
Moje wrażenia są tak jak naiwne jak wyprawa dziecka miejskiego na wieś. To krowa jest taka duża? i ma łaty, rogi, i takie śmieszne, duże między nogami...:)
To jak świeci miesiączek to jest tak jasno, że można po nocy wędrować? A San to jest taki szeroki i szumi jak morze? A to wielkie stado w ciemności to nie krowy, tylko żubry? A gdzie nad ranem znikają żubry? A to żubry chodzą sobie po lesie, skaczą po górkach i zjeżdżają na zadzie? A dlaczego tyle śladów zwierząt i żadnego nie widać? A ten zapach a la koński to kto zostawił? A dlaczego żubr nie robi takich placków jak krowa? A ta kupa to czyja? A te kłaki to kto zostawił? A zrzuty to nie są paczki żywnościowe? :) A te kamienie mchem obrośnięte to był dom? A ten pagórek w pnączach to piwnica? A dlaczego ta piękna cerkiew idzie w zapomnienie?
Nie mniej ekscytujące są odkrycia botaniczne. Pierwsza kępka śnieżyc powala mnie na ziemię, a jak następnego dnia łany śnieżycowe, to chyba czary jakieśJ Lepiężnik wyłysiały mnie zachwyca (różowemu też nie daruję póki nie znajdęJ), cebulica czaruje niebieskimi plamami na dywanie liści. Przylaszczka długo wypatrywana, mruga wreszcie modrymi oczętami. Bluszcz mnie obłapia, a od żywca sama nie mogę się oderwać. Wawrzynek wabi mnie zapachem, miodunka zaćmiewa, jestem w raju. Doliny rozległe, z burymi trawami jak stepy, zarośla tarninowe szykujące się do rozkwitu, buki z rdzawymi liśćmi stwarzające jeszcze klimat jesieni, ostatnie płaty śniegu i kry lodu po zimie. Ale wiosna już wszędobylska, w powietrzu się unosząca, instynktownie wyczuwana przez przyrodę.
Obcowanie z naturą rodzi nie lada apetyt, rano jajecznica na cebuli jest spełnieniem marzeń, gorąca herbata na wodzie źródlanej napój bogówJ. Czas sam się przestawia, słyszysz ptaki wstajesz, milkną zasypiasz.

[maciejka]

dalej wędrujemy

[maciejka]

i dalej...

[maciejka]

i na tym koniec

[Krysia]

dalej wędrujemy

Ty iiiiiii...?

[maciejka]

Ty iiiiiii...?

Miałam na myśli tych, którzy mają ochotę przyłączyć się do mojego wędrowania