Kac Hani Sąsiedzi... Nie-za-długa historia o uciekaniu...

[diabel-1410]

-czekam na więcej

[trzykropkiinicwiecej]

Tradycyjnie gdy mam zapas czasu po kieszeniach, wyskakuję z autobusu w Komańczy i dalej dreptam już starą drogą przez Prełuki i Duszatyn, tym razem jednak coś mnie tknęło żeby spróbować dostać się do Azylowa inaczej... Z autobusu już wyczaiłem że "stoi na stacji lokomotywa" pod parą.. pewnie bedzie mijanka, więc najwyżej posiedzę sobie i jak nie ruszy w ciągu godziny to postąpię zgodnie z wcześniejszym planem. Skład udaje się na Słowację i towarówki są pouchylane na zaczepach... Dreszczyk podniecenia , otrzepałem się jak pies po wyjściu z kałuży i uderzyłem na tyły... udało mi się wśliznąć do jednego z ostatnich wagonów...ubrałem drugą parę spodni i skarpetek... Upewniłem się czy herbata w termosie smakuje tak jak bym chciał. Usłyszałem sygnał , i lekki huk z przodu, więc albo nas odpięli, albo coś jedzie z naprzeciwka... Po chwili minął mnie powoli i ociężale skład do Zagórza... Usłyszałem zgrzyt... stuk... i delikatnie ruszyliśmy z miejsca... przez uchylone ciągle drzwi wskakiwały cienie mijanych drzew.. hałas wiaduktu nad skrzyżowaniem.. sygnał... nabieraliśmy prędkości a wraz z nią rosły przy ścianach małe zaspy... Przesiadłem się żeby we mnie nie dmuchało i wsłuchując się w miarowy stukot kół rozmyślałem o tułaczce... Wyciągnąłem czołówkę, żeby nie katować wzroku półmrokiem i zatopiłem się w lekturze*

Fakt że wielu ludzi, którzy idą włąsną drogą źle kończy, o niczym nie świadczy... Taki człowiek musi słuchać wewnętrznego nakazu, jakby to był demon szepczący mu do ucha o nowych i cudownych Ścieżkach. Niejednego zbudziło wezwanie tego głosu, co od razu odseparowało go od innych, bo poczuł , że stoi przed problemem, o którym inni nie mają pojęcia. W większości przypadków nie można wytłumaczyć im co się stało, gdyż odgradza ich mur uprzedzeń:''nie jesteś inny niż wszyscy'' - powiedzą chórem, albo: ''nic takiego nie istnieje''. A nawet jeśli istnieje, będzie natychmiast określone jako "chorobliwe"... Zostanie odsunięty i osamotniony, bo postanowił posłuchać głosu wewnętrznego nakazu. ''Jego własnego nakazu!''. - wszyscy zakrzykną. Ale on wie swoje: to jest właśnie ten jedynie słuszny nakaz... Życie tylko wtedy ma sens, kiedy zmierza do indywidualnego wypełnienia - w sposób ostateczny i bezwarunkowy - owego własnego szczególnego nakazu... Niewierność wobec niego określa, do jakiego stopnia człowiek sprzeniewierzył się sensowi swojego życia.
Żyjąca cząstka psyche to wciąż nie zbadany element naszej natury; klasyczna filozofia chińska nazywa to wewnętrzną drogą - Tao, i porównuje do wody płynącej nieprzeparcie do celu. Zanurzenie się w Tao oznacza samorealizację, pełnię, osiągnięcie celu, spełnienie misji, poczucie początku i końca oraz doskonałe urzeczywistnienie wrodzonego każdemu sensu bytu

..Czytając ten fragment dzisiaj, mam nieodpartą pokusę wrzucić je do wątku o zakapiorach...
(specjalnie na tę okazję Charliego Winstona "Like a Hobo" )

*C.G Jung - Collected Works 1954 fragment tłum.Blanki Kluczborskiej "The Śnieżna Pantera" Czytelnik 1988

[buba]

trzykropek- a kiedy opis historii o kibelku w cisnej?? :) chyba ze planujesz ja opowiedziec w pociagu sunacym na krym :)

[Browar]

Żeby jechać po "londonowsku" to się musisz ukryć, bo inaczej pierwszy lepszy dróżnik Cię wysypie.Oni mają radia.

[trzykropkiinicwiecej]

..o kibelku kiedy indziej, bo to była bardzo stacjonarna impreza... Co do dróżników to niestety racja ... do tego mają takie śmieszne telefony na korbkę i dalej ich używają. Kilka razy mi się zdarzyło podróżować pociągiem... i już się coś zmieniło, bo nie biorą chętnie maszyniści tak jak dawniej... kontrolami się tłumaczą, albo że im się nie chce..

[buba]

.. i już się coś zmieniło, bo nie biorę chętnie maszyniści tak jak dawniej... kontrolami się tłumaczą, albo że im się nie chce..

szkoda, oj szkoda! ale przejazdzke miales superowa! zazdroszcze!!

[Recon]

Zgasły światła, na sali pusto a muzyka nadal gra... ładnie grasz, graj jeszcze.

[paszczak]

I tutaj przygoda się pozornie kończy...
[...]
Do zobaczenia na szlaku...

Aj, tylko sceneria inna a jak bardzo znajomo!
Dzięki składam Hani na kacu i sąsiadom, że Cię tak pognali w pradawne czasy.
Bowiem stare, zasiedziałe skamieliny już niemal zapomniały, że też mogą tak delikatnie drzwi przymknąć i ruszyć mrozowym tunelem do swojego małego świata.

PS. Prośba techniczna do Zielonych, jak da się naprawić tytuł wątku z Kachani na KOchani.. to dziękuję ślicznie...

O tak! Im też dzięki...wyraźnie młodość poczuli :)

[komisaRz von Ryba]

O! normalnie łyknołem w całości i kawa wystygła :)
tak mi się skojarzyło że pozwlę sobie fotką skomentować

[bertrand236]

Dzięki Ci Dobry Człowieku za to opowiadanie
pozdrawiam