Kac Hani Sąsiedzi... Nie-za-długa historia o uciekaniu...

[buba]

...zapach pksowej H9tki niezmienny od lat... Dociskam się na sam koniec , żeby usiąść na silniku, taki rytuał, jeszcze z podstawówki, na końcowych fotelach albo przedostatni rząd po lewej przy oknie.. tam najlepiej mi się podróżuje.

az czuje ten zapach :) i na silniku zawsze najlepiej!

TZ autobusu już wyczaiłem że "stoi na stacji lokomotywa" pod parą.. pewnie bedzie mijanka, więc najwyżej posiedzę sobie i jak nie ruszy w ciągu godziny to postąpię zgodnie z wcześniejszym planem. Skład udaje się na Słowację i towarówki są pouchylane na zaczepach... Dreszczyk podniecenia , otrzepałem się jak pies po wyjściu z kałuży i uderzyłem na tyły... udało mi się wśliznąć do jednego z ostatnich wagonów...ubrałem drugą parę spodni i skarpetek... Upewniłem się czy herbata w termosie smakuje tak jak bym chciał. Usłyszałem sygnał , i lekki huk z przodu, więc albo nas odpięli, albo coś jedzie z naprzeciwka... Po chwili minął mnie powoli i ociężale skład do Zagórza... Usłyszałem zgrzyt... stuk... i delikatnie ruszyliśmy z miejsca...

osz ty kurcze!! wiedzialam ze kazda twoja wedrowka jest pelna niesamowitych zdarzen ale tegom sie nie spodziewala :) towarowka...jedno z moich od lat niespelnionych marzen.. ot, jakos sie nie poskladalo..

hobo...sposob na zycie, za darmo, wraz z wiatrem , tam gdzie poprowadza tory.. w nieznane dalekie strony albo na pobliska bocznice... jak zechce los.. ech...klimatyczne jest jezdzic stopem , fajne sa tez podroze pociagiem- ale zlapac pociag na stopa to juz nieopisane wrazenia!!
taka zarabista ksiazke kiedys czytalam.. ale tytul mi gdzies z glowy przepadl.. "na szlaku" chyba..

[Browar]

towarowka...jedno z moich od lat niespelnionych marzen.. ot, jakos sie nie poskladalo..

To genialny sposób "podróży za jeden uśmiech".Trzykropek wybrał wariant "na dziko" ale spokojnie można zagadać z maszynistą,prawie napewno nie odmówi zaproszenia do kabiny - tam się podróżuje ze ho ho
Troche sie tak najezdzilem,ale mialem troche latwiej - pracowalem chwile na kolei.

[buba]

To genialny sposób "podróży za jeden uśmiech".Trzykropek wybrał wariant "na dziko" ale spokojnie można zagadać z maszynistą,prawie napewno nie odmówi zaproszenia do kabiny - tam się podróżuje ze ho ho
Troche sie tak najezdzilem,ale mialem troche latwiej - pracowalem chwile na kolei.

ale to juz nie to samo co towarowy.. wogole tamte wagony.. siasc sobie na kupie wegla przy uchylonych drzwiach.. nie zatrzymywac sie na stacjach...nie wiedziec dokad sie jedzie

[Browar]

ale to juz nie to samo co towarowy.. wogole tamte wagony.. siasc sobie na kupie wegla przy uchylonych drzwiach.. nie zatrzymywac sie na stacjach...nie wiedziec dokad sie jedzie

No,ja o towarowych pisze.

[buba]

No,ja o towarowych pisze.

myslalam wiele razy o mozliwosci wkrecenia sie do lokomotywy- ale nie do kabiny- tylko zeby moc jechac na tym takim zewnetrznym balkoniku..:) acz to wlazi w oczy i szybko mogloby sie komus nie spodobac :(

[trzykropkiinicwiecej]

Zrobiło się jasno... i bardziej śnieżnie,do tego zwolnił nieco, znak że robal przecina teraz łąki i pola w okolicach Osławicy... Piździ tam ze szpar, także wciskam się głębiej... chowam książkę i kubek z termosem głęboko , opatulone wewnątrz ślimaczej skorupy i dopinam pożądnie klamry, niedługo gdy miniemy Nowy Łupków trzeba będzie na zakręcie wyskoczyć, mam nadzieję że dalej tam zwalnia, jak to dawniej bywało. Jakoś średnio mam ochotę tłumaczyć się sokistom i granicznym co robię ubrany w moro z wielkim plecakiem w wagonie towarowym. Kilka lat temu co tydzień pokonywaliśmy tę trasę osobówką i maszynista jak był miły to nawet zatrzymywał się przy cmentarzu na Starym, ale te czasy uciekły do wspomnień. Przetoczyliśmy się przez Nowy. Zawsze nazywaliśmy ten malutki dworzec, z ławką pod sosną - "Ostatnią Stacją Świata". Jeszcze chwilę i długi zakręt, wypchnąłem plecak żeby nie sturlał się z powrotem na tory i sam skoczyłem w śnieg... Przeturlałem się ze trzy metry, pozbierałem manatki i wesoły jak dzieciak, któremu udało się pokryjomu napsocić przeskoczyłem na drogę, dziękując śnieżnym zaspom za delikatne przyjęcie wędrowca. Jeszcze krótkie odwiedziny na cerkwisku. Niektóre krzyże poodpadały.. czas zaciera pamięć, skrzętnie, fachowiec w swojej branży. Najwięcej uroku ma jednak ten cmentarz gdy zakwitną chabry... punkt obowiązkowy póżnej wiosny i latem. Pamiętam jak tu kiedyś zasnąłem i śnili mi się ludzie.. że ich tak nazwę ..Współśpiący...
TINK! ...ruskie z mikrofali Pod Kamieniem... bezcenne. W kącie autochtoni przy posiłkach płynnych dyskutują zaciekle o wyższości konia nad LKT i na odwrót.. a mi automatycznie przed oczami staje scena jak to "Michała Koperę, wozaka parku konnego numer siedem, przywalił podczas zrywki dąb. No i Bóg z nim, wypadek jak wypadek"* ...drogą karaskał się chudzina Nikolai Bulgotai... pilarz nr 1 w tej galaktyce od czasów drwala, który znużony ciągłym odtwarzaniem legendy powalił drzewo wiadomości dobrego i złego.. Są ludzie, których twarz zaczyna sama wyrażać jedno - Wiśniowy Dzban ... i nie mówię tu o genialnych agronomach, biegłych w sztuce sadowniczej, kto był choć raz w Bieszczadach ten wie!
Dalej już szutrem w stronę PGRu i ZK , który ochoczo odkrzacza nam tory kolejki wąskotorowej, w zamian za hektar nieba , pot i paczkę papierosów....
Azylowo bez zmian... Pod sklepem pustki.. pewnie sklepowa zła i nie daje na kreskę, albo dała i już polegli... Cieplej się robi gdy słyszę słowa : - Dawno już Pana nie było... ale tylko na chwilę, bo wolałbym chyba wersję dla tubylców - Co podać ;-) Szybkie zaopatrzenie i myk na górkę... znajome kundle obszczekują mnie a intensywność hałasu jest odwrotnie proporcjonalna do wielkości psa... Po drodze odwiedzam kilka zaprzyjaźnionych domostw, obiecując że jutro na pewno wstąpię na dłużej. Umawiam się na pożądny indyjski obiad i Darjeeling Jeszcze chwilę będzie jasno więc wybieram dłuższe podejście, od strony Mikowa.. pięknie chata wygląda z daleka i podchodząc od strony punktu uziemienia dla samolotów , czuję się jakbym lądował po długiej podróży w domu... ile tych domów jest? Tyle , ile miejsc, w których czujesz się najlepiej!


I tutaj przygoda się pozornie kończy... "niestety ze względu na drastyczność, sceny konsumpcji Czerwonego Kapturka odbyły się za kulisami"
Dziękuję za miłe słowa, które motywowały mnie do kolejnej sesji z kawą i klawiaturą. I tu mała inspiracja, dla tych , którym czasem brakuje odwagi żeby ruszyć się z domu "Kiedy docierasz do końca światła i wiesz, że czas wejść w ciemność nieznanego, wiara jest przekonaniem, że wydarzy się jedno z dwojga: albo otrzymasz coś solidnego, by na tym stanąć, albo zostaniesz nauczony jak latać."
- Edward Teller

Do zobaczenia na szlaku...

* "Nieludzki Doktor" - Jerzy Janicki

PS. Prośba techniczna do Zielonych, jak da się naprawić tytuł wątku z Kachani na KOchani.. to dziękuję ślicznie...