Galeria: CZARNO-BIAŁE Bieszczady

[maciejka]

a jeszcze tyle przestrzeni pomiędzy ...pionem i poziomem...
całe życie,całe życie :lol:

Piony, poziomy, poziomice, poziomki, cętki, prążki....

Gdybym miała przywołać hipnotyczny błogostan, to wspomnieniem cofnęłabym się, choćby do tych chwil.
Jakiś czas temu sprawiłam sobie urodzinowy wyjazd w góry. Późnym popołudniem dotarłam blisko granicy. Trawy były pomarańczowe, lasy czekoladowe, w oddali po tej drugiej, niedostępnej stronie błyszczała srebrna cebulka. Tak jakoś ciepło i smakowicie było;-)
Rano przez pękniętą szybę zobaczyłam wszystko w bieli. W ciągu paru godzin nastąpiła zmiana pór roku. To było urocze i zniewalające...
Przeczuwałam, że równie zaskoczeni będą drogowcy – nie w sensie zauroczenia, raczej obezwładniającego szoku;-) (ech, te miejskie uprzedzenia).
A tymczasem w Bieszczadach, pług już zdążył przejechać:-) Dotarłam bez problemu na miejsce dużego, towarzyskiego spotkania;-) Wpadłam do środka witać i ściskać, a tam cisza, jak makiem zasiał...Nie było nikogo i nie wiadomo było, czy kto żyw się pojawi...Słabej wiary byłam, ale jakoś tak mam, że jak się umówię, a postanowię to trudno to zmienić.
Decydujące pytanie „-jedziesz czy zostajesz?” Kurczaki, sobie myślę, kurczaki myślę gorączkowo, zostanę tu jak nic do wiosny!
-zostaję!
;-)
Utrwaliłam też w sobie ten magiczny moment ze schroniska (cóż, za właściwa nazwa!:) zawieszenia między wczoraj i dziś, z ciszą, samotnością, sypiącym śniegiem za oknem, odgłosami z kuchni, rozchodzącymi się leniwie zapachami, rozmową jak w konfesjonale, nieśpiesznym wchodzeniem w rzeczywistość...

A później...towarzystwo dotarło, w pełnym składzie!:-)
Życie potoczyło się pędem, soczyście, dźwięcznie, żywiołowo, włącznie z wlezieniem na górki dwie:-)

Ps. W błogostan wpadam również oglądając obrazy w galerii, przeplatając je relacjami formowymi, w różnej formie poezji czy prozy...

a jak totalnie różne mogą być te piony i poziomy ;)
no i ten...ostateczny...poziom zamykający przestrzeń :twisted: )

Filmy Hanekego...i ten ostatni - ostatecznie, pięknie, boleśnie zamykający przestrzeń...

[Pierogowy]

hallo,

maciejko,
tak pięknie i sugestywnie opisałaś swoją przygodę,że miałem poczucie ...pobytu tam z Tobą
chociaż nieeee..."szczytowaniu" towarzyszy mi jeszcze uroczyste odkapslowanie...coś przeoczyłem ?...

karnawał w pełni ...więc troszkę muzyczno-taneczne wrażenie...

[maciejka]

...coś przeoczyłem ?...

Pierogowy, czasem tak bywa...

A w tanecznym korowodzie widzę dwóch absztyfikantów startujących do jednej, ale jakże okazałej i wyniosłej deski! Przy czym ten drugi, ma nie jedną broń w zanadrzu i zapewne asa w rękawie;-) Ciekawe, ciekawe, co z tego wyniknie...

[maciejka]

Jak ja lubię te czarno-białe Bieszczady...:-)

Środek dnia, środek lasu, środek drogi.
Wszystko pięknie przysypane świeżutkim cukrem pudrem, patyczki też polukrowane;-)
Choinki spod białych sukienek zaczepnie wystawiają ciemne rączki.
Najchętniej zrzucą czapę na moją potarganą czuprynę plus lodowaty szaliczek na gołą szyję.
Światło głaszcze po oczach.
Raźno drepczę, buty chroboczą po ubitym śniegu, jestem pozytywnie nastawiona do świata.
I nagle zza zakrętu, na horyzoncie wyłania się czarny punkt, który natychmiast staje się kulą.
Z kuli wyłaniają się kończyny...
Tylne łapy w szale prędkości plączą się z przednimi, pysk na prowadzeniu, uszy w tyle...
Język powiewa, zęby błyskają (tak, tak, wiem - rozpędziłam się;-)
Już nie mam wątpliwości – wilk!
Drze jak strzała prosto na mnie.
Pierwsza myśl: przyjąć, przejąć tę energię!
Druga myśl: będzie wesoło!
Trzeciej myśli nie ma.
Witamy się! :-)))

powitanie wilczycy z ....JPG powitanie wilczycy z ... (2).jpg

Ps. Właśnie w tej chwili filiplesny kawałek dalej na forum tak pięknie, poetycko ujął wilka...:-)

A fotki widać, że nie moje;-)

[Pierogowy]

Jak ja lubię te czarno-białe Bieszczady...

halo,

czy mogę się z Tobą zgodzić?



to nie ma związku z powyższym...
po prostu ,przykleiło się do mnie ,
takie haiku Basho (w przekładzie Cz.Miłosza):

Koniec roku-
Wszystkie kąty
Tego niestałego świata
Zamiecione.