Gorgany i inne... czyli trasa Osmołoda-Słoboda-Kołoczawa-Winogradiw

[buba]

na razie tylko zdjecia na picassie


czesc bardziej górska:
Osmołoda- Mszana- polana pod Jajkiem Perehińskim- Mołoda- Sołotwinka- Hycza-Słoboda- Synewirskie Jezioro- Synewirska Polana- Pereniz- dolina Ozerjanki- linia Arpada- Ozerce- Piszkonia- Negrowiec- Kołoczawa
https://picasaweb.google.com/kurka.c...odaMolodaHycza
https://picasaweb.google.com/kurka.c...rskiegoJeziora
https://picasaweb.google.com/kurka.c...wiec_Koloczawa

oraz mniej górska, acz z górami ciągle majaczącymi na horyzoncie:
zakarpacka wąskotorówka Winogradiw- Chmielnik oraz uroki przydworcowego zycia w samym Winogradowie
https://picasaweb.google.com/kurka.c...gradiwChmilnik
https://picasaweb.google.com/kurka.c...azar_i_dworzec
https://picasaweb.google.com/kurka.c...01106_w_drodze

relacja niebawem tez bedzie

[Wojtek Pysz]

"Z pola namiotowego ewakuowalismy sie z racji nocnego umck umck."

A co to jest umck?

[buba]

"Z pola namiotowego ewakuowalismy sie z racji nocnego umck umck."

A co to jest umck?

muzyka disco puszczana na full z samochodowego magnetofonu

[joorg]

na razie tylko zdjecia na picassie....

relacja niebawem tez bedzie

Buba, pierwyj sort ...dzięki za "klimaty" ( i wspomnienia) ...choć na zdjęciach :)

[tomas pablo]

znowu pozazdrościć wspaniałych odjazdów
ps. dziewczynka w elektriczce- cudo !!!

[coshoo]

Piękna wyprawa :)

[buba]

Rano wita nas slonce. Przychodzi babka, od której kupowalismy ziemniaki- oddac 5 hrywien, bo wczoraj nie miala wydac.. Że tez jej się chcialo isc taki kawal.. Niesamowita jest uczciwosc tutejszych starszych ludzi..

Noge obwiązuje bandażem jak mocno się da- idzie się nawet dobrze, ale drętwieje jak się stoi.. Ale coz robic?
Pełzniemy doliną i dosyć szybko łapiemy stopa- gruzawik do zwózki drewna , taki z dzwigiem. Nie bardzo jest się gdzie dogodnie trzymac, w podlodze jest dziura , w której widac pracujace ogromne turbiny silnika. Najbardziej jednak mam obawe, zeby nieruchoma łapa dzwigu się nie obluzowala na jakims wertepie i nie zaczela tańczyc na wszystkie strony. Jedziemy tylko do Mszany. Wokoł jak okiem sięgnąć lasy, gory, potoki.. i inne gruzawiki :) czasem przemknie jakas ublocona po dach niwa.







Podejscie na Mołodą początkowo okropnie strome. Wokół liczne ślady po wycince drzew, okorowane pnie, stosy gałezi, zryte drogi zwózkowe.. Patrzac na okoliczne góry widac jakby slady pazurów, zdrapujacych fragmenty gęsto porastajacych stoki lasow.



Planujemy dziś dotrzec do leśnej chatki polożonej między Mołodą a Jajkiem Perehińskim. Zgodnie z mapa skrecamy w sciezke, która zaraz zanika. Idziemy dość dlugo klucząc po bezdrozu i zaroslach , rozgladajac się wszedzie- chatki nie ma..





Zrezygnowani postanawiamy już poddac się i wracac. Może za wczesnie skrecilismy? Może tej chatki wcale nie ma? Już wracamy gdy nagle zza drzewa wyłania się postac. Zdziwienie nie ma granic- takie spotkanie! Na gorganskim zboczu, z dala od szlaku, ba! nawet sciezki tu nie ma.. Spotkany osobnik okazuje się być samotnie wedrujacym polskim turysta- przedstawia się jako Tadeusz z Torunia. Co jeszcze bardziej zdumiewajace- wita mnie stwierdzeniem: „A ja cie znam! Jestes może buba?” :) jak się okazuje również szuka chatki! Więc jak dwie niezalezne ekipy czegoś szukaja to to musi gdzies być! :)
Dochodzimy do malowniczej polany calej zarosnietej wysokim szczawiem i łopianami- brodzimy w nich po pas!



Chatka okazuje się nie być na polanie tylko dalej w lesie, jest tak dobrze ukryta , ze chlopaki prawie na nia wpadaja. W chatce otwarte jest tylko jedno pomieszczenie- reszta zamknieta na głucho. W dostepnym pokoiku jest jednak wszystko czego potrzeba- fajny piec, podest do spania, jakieś krzesla, poleczki, wieszaki. Jest nawet troche naczyn kuchennych.





Gadamy dlugo przy winku- o wyjazdach na Ukraine w latach 90 tych- zapadla mi w pamiec jedna opowiesc- o babci z Rafajłowej , która przez dlugie lata trzymala podarek od Tadeusza- małe mydełko.. O alpinizmie, wspinaczach co mimo licznych wypadkow nie zrezygnowali z niebezpiecznej pasji, ksiazkach Kruszony, turystach ze wschodu, którzy potrafia sobie radzic w trudnych warunkach, urokach studiowania 20 lat temu czy lesnych, bezobslugowych chatkach.. Szczegolnie podoba mi się opowiesc o chatce pod Parenkami. Jest tam nieopodal niej wodospad, gdzie można usiasc na skalnym krzesle w lodowatej wodzie.. Obrzęd ten uwazany jest za pasowanie na prawdziwego „gorgańczyka”.



Probujemy tez rozpalic ognisko, ale niemilosiernie dymi. Mamy troche obawy, ze jeszcze kogoś to zwabi, a tu w koncu rezerwat.. Ot taki uraz z Polski, ze czlowiek się boi wlasnego cienia.. Ogolnie ludzi spotykamy przez cala gorska część wyjazdu niewiele- 3 turystow i jednego pasterza.. Pogłowie napotkanych zywych istot powiekszaja za to konie, krowy, owce... i sprytne , chatkowe myszy.

Śpimy chyba do 10 po czym postanawiamy wrocic do wydeptanej sciezki prowadzacej na Mołoda. Jednak jakos nie umiemy pojść ta sama droga co wczoraj. Wbijamy się w zbocze troche za wysoko, podchodzimy az pod granice kosówki, którą jak wiadomo nie idzie się najlepiej. Schodzimy więc nizej wkraczajac w świat ogromnych paproci, spróchniałych pni, korzeni o fantazyjnych ksztaltach i innych przedstawicieli lokalnego chaszcza.



Gdy odnajdujemy sciezke- zegnamy się z Tadeuszem, on schodzi w dól.. Może kiedys znow spotkamy się gdzies zupelnym przypadkiem na karpackim bezdrożu? :)

Pogoda średnia ,ale co najwazniejsze nie pada. Widoki tez nawet jakieś są.







Na jednym szczycie, tam gdzie trianguł – niespodzianka! Chłopaki zatykają flage :)





Na wlasciwym szczycie totalna mgła...



Parę razy toperz przenosi mi plecak przez odcinek gorganu bo nie bardzo jestem w stanie isc z ta noga po ruszajacych się kamulcach..

Na przełeczy pod Jajkiem Ilemskim kilka dzikich koni i smutny obrazek. W kilka drzew wielkimi ćwiekami powbijano szlakowskazy i proekologiczne odezwy o koniecznosci zabierania smieci po biwaku i czasie rozpadu roznych surowcow.. Po tabliczkach spływa gęsto żywica, jak to mawiał mój dziadek „pachnące łzy i krew drzew”.. Acz jestem pewna, ze większość szanownych gorganskich znakarzy widząc wyciete na drzewie nożem „kocham Jolke” zaraz zakrzyknie „Wandalizm!!!” Przerażająca jest wzglednosc tego swiata...
Na samej tylko przeleczy okaleczono w ten sposob 5 drzew... :(

[buba]

Idziemy dalej na połonine Hycza. Droga to jedna breja błota i konskich odchodów.
Na Hyczy wielka polana a na niej miła chatka. W srodku troche brudno- chyba mieszkal tu kiedys baca razem z łowieckami. Na podłodze sporo pozostalosci po łowieckach (i nie mam na mysli wełny ) Piec dymi straszliwie, zeby się nie zadusic trzeba trzymac otwarte drzwi. Krzysiek wymysla fajne zamkniecie do pieca.





Miejsce z woda jest nawet oznaczone na mapie i tabliczką w terenie. W rzeczywistosci okazuje się błotnista młaką, gdzie widac dużo sladow po koniach ( i nie tylko są to slady kopyt ) można jednak wysłuchac, ze troche wyzej strumyczek troche płynie. Toperz wykopuje jamkę gdzie gromadzi się woda i można ją nabierac po pół kubeczka, ale latwo ja zmącic. 3 butelki napelniamy chyba poltorej godziny. W trakcie zbierania wody meszki chcą nas zjesc zywcem.

W chatce rozpijamy butelczyne medowej z percem (tak wiem, jestesmy nienormalni, targalismy ja z Osmołody ) Gawedzimy o tym i owym oraz wspominamy rozne krymskie potrawy jakie bysmy teraz chetnie zjedli: czeburieki, lepioszki, dyńki, arbuzy, pomidory itp.



Spac kładziemy się pozno. Piec zalewamy „kobylanka”- bo tak nazwalismy bogata w rozne nawozy wode bijaca w błotnistych zrodlach Hyczy.
Zasypiajac mysle , zeby nie zapomniec nakarmic jutro tutejszej myszy, o której wspominal Tadeusz.

Piotrek i Krzysiek chyba cierpią na bezsennosc! Budza nas kolo 7 szczękaniem garnków! My bysmy chetnie jeszcze z dwie godzinki pospali. Probujemy uciec na łąke z karimatami, ale tam już na nas czekaja krwiożercze meszki :(

Potem przychodza do chatki 4 konie z dzwoneczkami na szyi. Karmimy je chlebem, który nam się troche porozgniatał w plecaku. Toperz się martwi, zeby mu nie zjadły suszacych się na łące butow. Ostatecznie koniki robia się coraz bardziej śmiałe, wchodza do sieni i zaczynaja podskubywac spiwory.







Dalej idziemy w dół ściezka przypominajaca koński trakt. Na polance Kruhłe Młaki ładne widoczki na okolczne szczyty. I kolejna porcja dzikich konikow :)



W lesie udaje mi się uratowac żuka , który topi się w kałuży. Taki fajny, z kolorowym, mieniacym się w słoncu pancerzykiem.

Schodzimy do cudnej doliny przed wsia Słoboda- miejsce spotkania dwóch chlupoczących potoczkow, wygrzane ogromne kamienie, kilka dogodnych miejsc na rozbicie namiotow. My z toperzem zostajemy nad szemrząca woda oddajac się blogiej sielance, wygrzewajac stare kosci i pluskajac do woli. Wreszcie jakiś cieplejszy dzien.



Chłopaki schodza do wsi do sklepu i poszukac jakiejs knajpy. Nie ma ich kilka godzin- już się zastanawiamy czy poszli w gory albo ich cos pożarło. Zasiegu nie ma.. Wracaja chyba po 5 godzinach- knajpa okazala się być dopiero w turystycznym przysiolku kolo jez. Synewirskiego. Wieczorem tradycyjnie ognisko, jakieś piwko...

Miejsce, gdzie planowalismy rozbic namioty okazuje się być jednym z pastwisk dzikich koni. Raz po raz stadko sobie radosnie przegalopowuje przez ten skrawek łaki. Boimy się, zeby nas nie stratowaly w nocy więc budujemy wokół namiotu zeribę :))) Z ławek, pieńków, kolczastych gałezi, fragmentow dawnego płotu. Grunt, zeby rozpedzone konie nie wpadły w namioty, a tak może wpadna w zeribę, zobacza , ze jest jakas przeszkoda i ominą.. albo choc zwolnia galop.. Byle tylko nie wpadły na pomysl z przeskakiwaniem- ale na to nie mamy już żadnego wplywu

[krzychuprorok]

Idziemy dalej na połonine Hycza. Droga to jedna breja błota i konskich odchodów.
Na Hyczy wielka polana a na niej miła chatka. W srodku troche brudno- chyba mieszkal tu kiedys baca razem z łowieckami. Na podłodze sporo pozostalosci po łowieckach (i nie mam na mysli wełny )

Koniec z syfem na Hyczy, Ukraińcy remontują chatkę.

[buba]

Koniec z syfem na Hyczy, Ukraińcy remontują chatkę.

mam nadzieje ze jej nie zamkna....