Kochajmy Syrenki - wspomnienia z czasów "przedcyfrowych"

[tomas pablo]

co do paliwa, mój ojciec nabywał 2 - 3 kanistry od żołnierzy. Za jakieś psie pieniądze. Podjeżdżali starem pod dom- czyli dostawa ''pod drzwi''. Póżniej sam ze 2 x korzystałem z tego rodzaju usług. Stację w Dołżycy pamiętam doskonale....użebrałem tam raz z 15 litrów.

[Browar]

Najbardziej pasowały mi zupy ogonowe !!!! ....

Bo były jadalne,z innymi różnie bywało :)

[WUKA]

obraz0004.jpgNasza "Karolcia", dla której żadna drogowa dziura nie była przeszkodą. Stawała czasem dęba po dłuższym postoju. Najtaniej jeździło się na gazolinie. Poznać jej charakterystyczny śpiew można było już z daleka a rozstanie przeżyłam jak z kimś bliskim. Kiedyś może zabiorę się za spisanie różnych wspólnych przygód - zawsze emocjonujących!
Co do zupek, to ja pamiętam jeszcze te z lat 50tych, nie w torebkach tylko kostkach. Rzeczywiście ogonowa była najlepsza!

[WUKA]

obraz0004.jpgI "Karolcia" zimowa a droga z Michniowca do Czarnej. Wystarczyło obciążyć przód i żadna śnieżna zaspa nie była jej straszna!

[tomas pablo]

oho -ale czy '' Karolcia'' była przemalowywana ? na fotce nr. 2 widać że lewy bok troszkę dostał gdzieś. Masz rację, ten pojazd był nie do zdarcia . Z ojcem parokrotnie pokonywaliśmy rumuńskie Karpaty / wczesny Gierek.../ , Ukraina , Bułgaria. ..do dziś pamiętam ten wspaniały odgłos odpalanego motoru i wchodzenie na obroty .....i chmurę spalin za pojazdem....

[WUKA]

"Karolcię" kupiliśmy już pełnoletnią, zaraz po tym jak mój syn zrobił prawo jazdy. Niestety, była koloru kości słoniowej, co nie odpowiadało fantazji jej nowego właściciela. W dwie godziny, przy pomocy rufy odkurzacza, rozpyliliśmy na niej czarną farbę i najpierw służyła w tym, eleganckim kolorze. Potem dostała kolorów ognistych, żeby dodawały jej energii i lekko wprowadziły w drugą młodość. Następnie otrzymała ubranko sportowe..Wielką niespodzianką, na pierwszym przeglądzie technicznym, było dla nas (kompletnych laików), ze koło zapasowe jest od ...kosiarki. Z czasem zaprzyjaźniłam się z licznymi "syreniarzami", którzy pozwalali grzebać w swoich skrzyniach z częściami jeśli czegoś akurat potrzebowaliśmy a co było w inny sposób nie do zdobycia. Pod koniec tak już znałam anatomię Karolci, że budziłam podziw wśród jej miłośników, bezbłędnie wyszukując wśród złomu to czego było jej trzeba. Długo by opowiadać o wzbogaceniu życiowych doświadczeń za jej pośrednictwem. Była niepowtarzalna!!!!

[buba]

obraz0004.jpgNasza "Karolcia",

nie dosc ze taka piekna syrenka to jeszcze na rejestracjach KSU

.do dziś pamiętam ten wspaniały odgłos odpalanego motoru i wchodzenie na obroty .....i chmurę spalin za pojazdem....

juz czuje ten zapach prawdziwej benzyny a warkot motoru to najlepsza muzyka przygrywajaca w czasie podrozy!

[buba]

Pięknych miejsc jest mniej, bo je "zajeździliśmy". ]

gdyby te wszytskie miejsca byly zajezdzone przez ludzi w syrenkach i tym podobnych, jedzacych zupy ogonowe z kocherka, spiacych w namiotach i przygrywajacych na gitarce kolegom naprawiajacym silniki ciezkimi kluczami- to ja bym nie miala nic przeciwko "zajezdzaniu"... Bo ja ogolnie towarzyskie bydle jestem.. Z natury wcale nie szukam ciszy i odludzia.. Nie chodzi o ilosc ludzi- tylko o jakosc...

Syrenka zużywała 8,5 l ma 100 km

jestem pod wrazeniem! zawsze myslalam ze starsze samochody to żarły benzyne hektolitrami! a tyle pali nasza skodusia!! a ładusia to i do 13 dociagała....

Kiedyś może zabiorę się za spisanie różnych wspólnych przygód - zawsze emocjonujących![

zabierz sie od razu!! jednego oddanego czytelnika juz masz na pewno! przekorny los nie dal mi zyc w tamtych czasach to choc w wirtualnym przeniose sie w wasze syrenkowe podroze!

Wtedy reglamentowane było prawie wszystko, m.in. cukier, mięso, masło, smalec, kasza manna, okresowo odzież, obuwie i alkohol. Łatwiejsze byłoby wymienienie, co można było kupić w sklepie „od ręki”. Inne kartki wprawdzie nie mają związku z Syrenką, ale w mojej głowie zawsze się łączą te wspomnienia. Kartki było co roku inne, coraz piękniejsze. Były różne nominały, np. na 250g masła (taka była standardowa kostka) i 125g masła (pół kostki). Były odrębne na mięso, odrębne na wędliny i odrębne na wołowinę z kością. Radosna twórczość kartkorobów nie miała granic. Ogólnie było bardzo ciekawie – i komu to przeszkadzało ]

Nie zapomne jak u nas w domu tata mial stolik w przedpokoju i przychodzili ludzie z calego osiedla aby za jedna kartke na papierosy dac kilka na mieso, mydlo albo co innego

I nie zapomne jak dostalam prawie lanie za pomalowanie kartek świecowymi kredkami! Na szczescie pani w sklepie byla wyrozumiala i kartki przyjela. A ja na przeprosiny od rodzicow dostalam lizaka!

Jednak wtedy miało się mniejsze możliwości "zajeżdżenia". ]

Czy ja wiem? Dla zmotoryzowanych na pewno masz racje... ale jak ktos auta nie mial to latwiej bylo podrozowac po Polsce niz teraz.. Sprawniej dzialala kolej i jej ceny byly tansze. Pociagi docieraly na rozne zadupia, a teraz te linie zarasta chaszcz.. No i PKSy tez jezdzily.. Teraz dotarcie w wiele miejsc bez auta graniczy z cudem...

[Wojtek Pysz]

Losów Syrenki ciąg dalszy. Syrenka często naruszała przepisy. Nie te o ruchu drogowym, ale te leśne. Podstawę samochodu stanowiła stalowa rama, co pozwalało mu na bezszkodowe tłuczenie podwoziem o korzenie i kamienie. I, niestety, wjeżdżaliśmy w las wszędzie, gdzie się dało. Czasem za wycieraczką czekał mandat od pana leśniczego, który natychmiast sumiennie płaciłem. Ale nazbierane grzybki rekompensowały tę uciążliwość.

[Wojtek Pysz]

Te zdjęcia zostały zrobione gdzieś w Bieszczadach w 1984 lub 1985 r. W żaden sposób nie mogę sobie przypomnieć, gdzie to było. Ktoś ma pomysł?