Bliskie spotkanie z wilkiem

[Łaziki]

Cześć,
wczoraj wieczorem wyszedłem do lasu na zdjęcia i trafiła mi się taka gratka. Było emocjonująco! Siedem innych zdjęć plus opis przygody zamieściliśmy na naszym fotoblogu przyrodniczym. http://www.photovoyage.pl/?lang=pl&act=photoblog
Zapraszamy

[Pyska]

Super opowiastka:)
Spotkanie z wilkiem to musi być niesamowicie stresujące:)

[tomas pablo]

och , jaki piękny canis lupus !!!
...stresujące ?....czemu ? /chyba że jest się Czerwonym Kapturkiem ..lub babcią /

[Pyska]

Ja taka lękliwa jestem, ale jeszcze na wilka nie trafiłam więc nie wiem jaka by była moja reakcja

[tomas pablo]

O to chodzi, że on raczej jest bardziej nieufny i lękliwy od ciebie...

[Pyska]

Może tak być i pewnie tak jest:)

[Łaziki]

Stresujące nie było, raczej emocjonujące, bo rzadkie i w sumie długie jak na tak dzikiego drapieżnika. Jak dotychczas nie spotkaliśmy agresywnych wobec człowieka wilków ani o takich ostatnio nie słyszeliśmy, więc nie obawiałem się o siebie, a raczej, że nic mi z tych zdjęć nie wyjdzie, bo robiło się coraz ciemniej, a on ciągle ukrywał się za chaszczami. Nie śmiałem zmienić pozycji, bo wokół tylko twardy i chrupiący śnieg, więc tylko czekałem
Włodek

[tomas pablo]

też parokrotni miałem takie ''bliskie spotkania'' , ale niestety nigdy na tyle długie, by sięgnąć po aparat.

[partyzant]

Moje spotkanie miało miejsce w rejonie Magurycznego w końcu pażdziernika zeszłego roku. Poszedłem na grzyby i równocześnie spostrzegłem rydze i kątem oka jakieś zwierze. Pomyślałem że to łania i schyliłem się po rydze. Zwierze znów przemknęło ale coś nie pasował mi kolor do łani, wstałem i o rety... wilk! Ustawił się tak jakby pozował do fotografii.Niestety aparat miałem gdzieś w plecaku, wolałem mu się przyjrzeć, bo było to moje pierwsze takie spotkanie. Adrenalina pewnie mi się podniosła ale nie odczuwałem strachu lecz zachwyt. Pamiętam, że był modelowo ukontowany, duży,srebrzysto-szary,oświetlony przebijającym się przez mgłę słońcem. Tej nocy spadł pierwszy mokry śnieg i rano było dość ponuro, póżniej szybko topniał, kapało z drzew. W las poszedłem około ósmej rano a z wilkiem spotkaliśmy się po dziesiątej. Nie patrzył prosto na mnie, tylko powoli trochę skręcił łep w moją stronę. Zrozumiałem, że jestem na jego terenie więc postanowiłem wyjść z lasu potokiem, czyli ja pierwszy zszedłem wilkowi z oczu. Dość rażne wychodzenie zajęło mi około czterdzieści minut.

[Corka_Browara]

to niesamowite co piszesz fascynują mnie wilki, takie spotkanie jak miałeś to straszna rzadkość. 2 razy w Biesach spotkałam bezpośrednio wilki i to nie z tak dużej odległości (raz 2 wilki dosłownie 15-20 metrów) a 2 tygodnie temu w Biesach miałam mocno pośrednie spotkanie z wilkiem, pośrednie bo spałam (sama) w namiocie a on w środku nocy w niedalekiej odległości szedł sobie wzdłuż i wył - jakież to było piękne i byłam mocno podekscytowana :) tej samej nocy, w zasadzie po 4 kiedy zaczęło powoli świtać miałam znacznie bardziej ekstremalną (=bałam się) przygodę z królem bieszczadzkich lasów ale to już do opisania w wątku innej zwierzyny :}