Wielkie dzięki za relację, emocje, wrażenia z wyprawy!:-)
Znajdziecie krytykę twórczą, która coś wniesie na przyszłość, a także kompletne niezrozumienie pomysłu i do tego trzeba mieć dystans oraz tolerancję.
Jeszcze dorzucę swoje trzy grosze, jak to postrzegam.
Użyłam określenia, że ten film jest urozmaiceniem na forum, według mnie on jest znakomitym uzupełnieniem różnych opowieści o Bieszczadach.
Można, na przykład, łazić kilka dni i wspominać parę miesięcy (hi hi to moja dyscyplina), można filmować 38 godzin i pokazać to w 6 minutowym filmie. Główny zarzut, który się pojawia to, że wszystko dzieje się za szybko...
Przepraszam, że taką oczywistość piszę, ale to mnie fascynuje w moim prostym odbiorze rzeczywistości.
„Film poklatkowy” daje nam możliwość zauważenia tego, czego nie rejestrują nasze zmysły. Pewne zjawiska dzieją się zbyt wolno dla naszej percepcji. To tak jakbyśmy obserwowali wzrost fasoli od nasienia (celowo daję przykład szybko rosnącej rośliny, a nie choćby drzewa!). Przez kilka dni jesteśmy wstanie zaobserwować kolejne fazy wzrostu rośliny. Można powiedzieć, że fasola rośnie „na naszych oczach”. A jednak jest to bardzo złudne, możemy złapać tylko pewne etapy, różnice, które uchwyci nasz wzrok. Choćbyśmy się gapili w dzień i w nocy nie zauważymy wszystkich zmian, które zachodzą w rozwoju rośliny. Dopiero wspomagając się sprzętem, soczewką rejestrującą obraz co parę minut, a potem puszczając zdjęcia w przyśpieszonym tempie, możemy zobaczyć, co naprawdę działo się przez ten czas. Widzimy niemal każdy milimetr wzrostu rośliny, widzimy również jej taneczne ruchy (tzw. ruchy nutacyjne) – nie do uchwycenia naszymi zmysłami.
To samo chłopaki zrobili z Bieszczadami. Można czasem zaczaić się na wschód lub zachód, ale i tak nie jesteśmy w stanie uchwycić stałego ruchu Ziemi (wschody, zachody, „migające i spadające” gwiazdy), czy na przykład pływające liście po Jeziorkach Duszatyńskich. Dla mnie takie ujęcia, jak w tym filmie to jest fenomen. I jednocześnie multiwitamina, bo mogę sobie w tabletce zobaczyć, to czego nie ma w moich bieszczadzkich wędrówkach. Nawet jak czasem zwolnię, a czasem sobie przysiądę, to też tego nie zobaczę! Zgodzę się też, że jest to reklamówka Bieszczadów (użytkownik Skibicki nazywa to „folderkami reklamowymi”). I owszem, bo jest wiele pięknych ujęć najbardziej znanych miejsc, pokazanych w dużym skrócie. To też plus. Przyznam, że nie dzierżę na You Tube filmów dłuższych niż 10 min. Nudzę się przy fotkach puszczanych co minuta (hm, a może nawet krócej;-)...Drażnią mnie efekty dodatkowe czyli stopniowe wchodzenie i wychodzenie zdjęcia, oraz jego przemiany techniczne w trakcie oglądania. Na pokazach prywatnych wymiękam przy (nawet rewelacyjnej) dwusetnej fotce z wyjazdu...Ale to już całkiem prywatne odczucia, choć i te zmieniają się względem okoliczności;-)
Zakładki