Gorgany z Rafajłowej

[Wojtek Pysz]

A wracając do relacji to chyba jeszcze nie koniec, prawda? Jakieś przejścia na przejściu były zapowiadane i nic...

Przejścia na przejściu zostały skromnie opisane dwa piętra wyżej, pod panoramą ze wzgórza zamkowego w Haliczu. Opisanie jest krótkie, zdarzenie było nieco dłuższe
A z tą wodą na przeł Perenys, to było tak. Po wodę na ochotnika poszedł Janusz. Miał iść do najbliższego strumyczka. Gdyby nie było, to większego strumyczka. Jeśli nie, to dalej jest Turbat, potem ew. Tereszwa, Cisa, itd. W ostateczności nabierze wody z Morza Czarnego:)

[bartolomeo]

No tak, jakoś mi umknęło między zdjęciami

[iaa]

Dojazd: samochodem osobowym trasą Jarosław – Lwów – Stanisławów - Nadwórna – Rafajłowa. Miało być ok. 320 km, wyszło z tego ok. 350 km. Koszt paliwa: ok. 200 zł, kupując na Ukrainie, byłoby nieco mniej.

Skład ekipy: 2 osoby, czyli Janusz (iaa) i Wojtek

Trasa w górach:

• Dzień 1. (po południu) Rafajłowa, poł. Bojaryńska, Ruszczyna, biwak koło ruin schroniska na poł. Bystrej
• Dzień 2. Rano wyjście na Sywulę i z powrotem, złożenie namiotu, przeł. Perenys, Taupisz, Taupiszyrka, biwak na Przełęczy Legionów
• Dzień 3. Pantyr, Durna, Gropa, Wielka Bratkowska, Mała Bratkowska, biwak na szczycie.
• Dzień 4. Ruska, Steryszora, Czarny Gruń (przez przypadek), grzbietem granicznym na poł. Płoska, biwak przy zrujnowanej staji
• Dzień 5. Połonina Dołha, przeł. Stoły, zejście doliną potoku Dołżyniec do Rafałowej, nocleg w schronisku „Biernat House”

Powrót, czyli dzień 6. - po śladach, ze zwiedzaniem Halicza i okolic oraz przejściami na przejściu granicznym.
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

Wyjeżdżamy z Jarosławia przed 4:30.
[...]

Wróciłem, doszedłem do siebie, przemyślałem pewne sprawy i uznałem, że powinienem się odnieść przynajmniej do niektórych zapisków Pana Wojtka.
Tytuł mi się nie podoba – taki beznamiętny i kartograficzny – z mojego punktu widzenia powinien brzmieć: „ Kto pełza, a kto hasa po gorgańskich… /w tym miejscu jakiś częstochowski rym i będzie dobrze/”. Czytelnicy forumowych wątków z czynnym udziałem Pana Wojtka łatwo przypiszą role uczestnikom gorgańskiego obchodu.
Start nie wyglądał tak słodko i bezproblemowo, jak to autor opisał, zanim go znalazłem, rozgarniając rękami i nogami jarosławską mgłę, chwilę trwało.
Na przejściu granicznym kierowca przekroczył linię bezwzględnego zatrzymania nie, jak podał, o 176 cm, a o, wg moich zapisków, 183,5 cm. Zasadniczy pogranicznik był skłonny uszczuplić nasze zasoby finansowe o kwotę 200 zł, która okazała się później całościowym kosztem wyjazdu. Jaki argument skłonił go do rezygnacji z zaspokojenia roszczeń skarbu państwa, taktownie przemilczę.
Później Lwów my zwiedzili, stadion w polach widzieli, Nadwórną gps-em zmierzyli i za marszrutkami /co rusz nas jakaś wyprzedzała/ do Rafajłowej pojechali.
Duch sprawczy wyjazdu niewiele o kulinariach wspominał, godzi się więc rozwiać zasadne zapewne domysły, i o wypiciu piwa w obrębie baru dobrze wyposażonegoR2.jpg, przed wyjściem w góry napomknąć.
W miejscu, gdzie zostawiliśmy samochód, odbyła się krótka pogawędka z siostrą właściciela obejścia, która zadała zasadne pytania – skąd jesteśmy, gdzie i na jak długo idziemy i właściwie po co. Uspokoiła nas też stwierdzeniem, że teraz niedźwiedzie jedzą konie, więc będziemy bezpieczni. Jesienią jest gorzej – niedźwiedzie są głodne, a koni nie ma…

[iaa]

Drugiego dnia wstajemy skoro świt, witają nas mgły, a może chmury i kukające zza nich słoneczko.
Wchodzimy na Sywulę. Do góry – przez Małą Sywulę, z powrotem trawersem. Chmur jest coraz mniej, malowniczo krążą to nad nami, to pod nami.
[...]

Zgodnie z zaleceniami GOPR wyszliśmy z wioski o godz. 14, żeby uniknąć burz południowych i zdążyć przed wieczornymi, stąd też nie dotarliśmy tego dnia na Siwą Ulę, do której z Rafajłowej, wg znaków jest 7 godzin. Może to i dobrze, bo wieczorowa pogoda nie wskazywała na możliwość oglądania czegoś innego niż walki chmurnego smoka z pochmurnym jeżozwierzem. O wieczornym biwaku niewiele mogę powiedzieć, ponieważ Pan Wojtek zaaplikował przy kolacji żurawi nówkę wg własnego pomysłu no i…

„Kiedy stałem w przedświcie”, aby spojrzeć Uli w zbocze, nijak się nie dało – wstydliwie przesłoniła się woalem, co jeszcze bardziej wzmogło chęć zdobywania. W trakcie mieszania kijem oparu i kosówki Pan Wojtek chciał nadrobić zaległości czasowe i organizacyjne – dzielnie strzelał z kija, wykorzystując umocnienia zrobione jakiś czas temu; teraz przychodzi mi inna myśl do głowy - a może on chciał wydobyć z kija coś innego, kto go tam wie…

SU2.JPG
Mała Siwa Ula była sympatyczna.
SU5.JPG
Na przełęczy między Małą i Dużą znaleźliśmy dowody bytności homo stones układensis ale raczej nie vulgaris.

SU7.JPG
Taki sposób utrwalenia bytności to jest dopiero coś, do tego można łatwo zrobić recycling. Gdyby jeszcze chciało mi się znosić kamienie, to może zostałby po mnie jakiś ślad, ale raczej nie będzie mi się chciało, zresztą Pan Wojtek nie pozwoli…

Z pełnym politowania uśmieszkiem, wszak Wiki coś podaje, iż Gorgany porasta trudna do przebycia kosówka, podążałem za Wodzem, od niechcenia rozgarniając mikrososenki lewą kończyną dolną, wykonując nawet, z nudów proste figury łyżwiarskie.
Przekicawszy przez ostatnie, spore kamulce, pokrywające szczytowe partie Najwyższej i Najdroższej Sercu Siwej Uli, spojrzeliśmy na świat wokół i niżej. Ładnie było.
Teraz może kilka słów wyjaśnienia, skąd taka poufałość z mojej strony wobec najwyższego szczytu Gorganów. Otóż Pan Wojtek oprócz tego i owego /dużo tego miał/ zabrał całkiem pokaźną biblioteczkę, stąd wieczorami mogłem się zorientować, gdzie jestem i skąd to się wzięło. Według tych źródeł Sywula ma tyle nazw, że stwierdziłem iż kolejna, moja i bardzo osobista nie zrobi jej różnicy – skoro nie pogoniła, to pewnie tak właśnie było.

W tym kierunku byłem solidnie instruowany, co rejestruję.
Siwa Ula 3.jpg