Rycerzy trzech

[Dlugi]

Kwiat rycerstwa na tej ławce, kwiat prawdziwy! , co sam Pan Kasztelan chyba docenił, że szklanice z własnym wizerunkiem na okoliczność oną wysposobił.

Zaciekawiło mnie to zdjęcie - dwóch rycerzy w strojach maskujących dodatkowo z błotem za pan brat a trzeci jakiś taki czyściutki??? Na rękach go nosiliście ?

Ale dziś rano prawdziwa, rozklekotana H9 zatrzymała się na chwilę na rynku w Jaśliskach, zaraz obok "naszej" ławki. A z H9 wysiedli Kmicic i Wołodyjowski, bez Zagłoby niestety, któren się był zbuntował bo tydzień wcześniej zbyt mało było postojów na jedzenie. Z rycerzy trzech zostało tylko dwóch Ale humory mimo to dopisywały i choć godzina była wczesna to rycerze nie zwlekając samowtór ruszyli na Dzikie Pola!

Czyli czekamy na ciąg dalszy

[Pierogowy]

No to Cię rozczaruję.. nie o ten pojedynek tu chodziło.
Ale już (nad pod niesienie) miałem dziś telefony kandydatów na następne postacie

piknie to waszmościowie ujęli,
pyszna okazyja azali była :)

śmiem donieść :

KETLING: O, to bardzo dobrze, a jak się ów Tatarzyn nazywa?
WOŁODYJ: Nazywa się proszę pana Helmut Oberszmajzer.
AZJA: Typowo tatarskie to nazwisko i bardzo zacny rod, któremu przysługuje tytuł Chana.
ZAGŁOBA: Może Hansa?
AZJA: Bardzo być może, w każdym razie ich zawołanie bojowe brzmi: "Hałła hałła hajli hajlo ało".
ZAGŁOBA: Jak jak?
WOŁODYJ: "Hałła hałła hajli hajlo, ało"! Piękny to jest okrzyk i długoletnie posiada on proszę pana tradycje z minionych wojen. Ha ha ha, "z minionych".
("NA MULTAŃSKIEJ STRONIE " ,ANDRZEJ WALIGÓRSKI)



iż zbliża się niedojda łode zachodniej stanicy
świtem go ,wąsatego bisurmańca obaczycie
na
szczycie :)

[bartolomeo]

Jakoś nam się tak ostatnio składało, że dopiero co byliśmy z Kmicicem na Flaszy a już się nam wymarzyło posiedzieć na Bani. Jakby kto myślał, że do sklepu najpierw poszliśmy, to by się głęboko mylił. Poszliśmy szukać baszty czyli zabytku, co się prawie skończyło upadkiem z 30-metrowej skarpy i kąpielą w lodowatej wodzie - ale tylko prawie, bo w czas się wycofaliśmy baszty raczej nie odnajdując, choć kto ją tam wie. Konwencjonalną metodą (czyli po asfalcie) opuściliśmy Jaśliska i skracając sobie drogę skrótem do skrótu rozpoczęliśmy mozolne podejście. A czego tam po drodze nie było... Nie było na przykład domku na sympatycznej działce z widokiem, a obok tego domku nie było też wody. Ale plany snuliśmy wielkie, jak to rycerzom z ambicjami wypada. Już byliśmy prawie na górze, gdy zadudniło, zatrąbiło, zawyło, pociemniało i zadzwoniło. Niechybnie wachmistrz srogi Luśnia jednak nas dopadł Nie osobiście na szczęście a przez projekcję akustyczną jedynie i z małego pudełeczka gadając jął się wypytywać o plany i terminy. Wietrząc podstęp zdradziliśmy kilka jedynie szczegółów żądając w zamian karkówki z zapiekanymi ziemniaczkami (coby mu to chwilę zajęło), po czym czem prędzej zasiedliśmy na Bani obserwując przebiegający poniżej dukt i miejsce, w którem wachmistrz srogi Luśnia miał się z nami spotkać za trzy kwadranse.

He he he, za trzy kwadranse!

[komisaRz von Ryba]

...He he he, za trzy kwadranse!

stado dzikich żubrów , pata taj pata taj

[don Enrico]

(...). Wietrząc podstęp zdradziliśmy kilka jedynie szczegółów żądając w zamian karkówki z zapiekanymi ziemniaczkami (coby mu to chwilę zajęło),(...)

Czyżby karkówka z ziemniaczkami została zjedzona przez stado żubrów ?

[bartolomeo]

Siedzieliśmy więc sobie na Bani, liczyliśmy przejeżdżające dołem powozy zaprzężone w mechaniczne konie i było dobrze. Słońce co prawda schowało się za chmurą, wystraszone pojawieniem się wachmistrza srogiego Luśni, zaczęło też ostro wiać, ale w jukach znalazły się jakieś zapasy a i czas był odpowiedni aby przed spotkaniem z Luśnią odrobinę choć się wzmocnić. A jak się wzmocniliśmy to dodając sobie nawzajem otuchy ruszyliśmy w dół.

Nie, nie najprostszą drogą, na końcu której z pewnością czekał srogi wachmistrz. Przeskoczyliśmy przez łąkę i złapaliśmy Drogę Pod Modrzewiami, aby wyjść kawałeczek za przełęczą - potrzebowaliśmy choć tej odrobiny przewagi. I choć szliśmy bardzo wolno to w końcu zamajaczył przed nami nami czarny asfalt głównej drogi. Podeszliśmy delikatnie, rozglądnęliśmy się i... MATKO BOSKA! Luśnia już tam na nas czekał...

Na nic zdał się paniczny odwrót, na nic przegrupowanie szyków i wysunięcie Kmicica na pierwszą linię (a co!), na nic cały nasz rycerski kunszt i mistrzostwo we władaniu szabelką. Już, już żegnaliśmy się z górami, z bukami, z ptakami, z jukami, z jakami, z iliuszynami i z AN-2...

[asia999]

stado dzikich żubrów , pata taj pata taj

Jak obaczyć tu dano, pierwszym szablom (czy też stuptutom raczej może ) Rzeczypospolitej, i stado żubrów nie straszne.
Do nogi! - rzekną - a już jeden z drugim zwierz dziki do nóg się łasi. ; )

[Pierogowy]

Do nogi! - rzekną - a już jeden z drugim zwierz dziki do nóg się łasi. ; )

hi hi hi

[komisaRz von Ryba]

Jak obaczyć tu dano, pierwszym szablom (czy też stuptutom raczej może ) Rzeczypospolitej, i stado żubrów nie straszne.
Do nogi! - rzekną - a już jeden z drugim zwierz dziki do nóg się łasi. ; )

do nogi ?
z reki im jadły
czy jakos tak ...

[Pierogowy]

do nogi ?
z reki im jadły
czy jakos tak ...

napiszę,
że wręcz kontakt zaistniał na wysokości usteczek (nie warg...),
ogólnie wiadomo,że przez żołądek do serca i takie tam...
bęc