Rycerzy trzech

[bartolomeo]

Ponieważ spotkanie z Luśnią zostało już przez Was doskonale rozpracowane to nie będę się powtarzał i pójdę z relacją dalej

Wędrowaliśmy przez chwil kilka wspólnie, minęliśmy najstarszą i najnowszą kapliczkę (wielkie teraz kapliczki stawiają, tylko krzyż na górze maleńki... jeżeli w ogóle jest, bo z ziemi to nie idzie go dostrzec) i przez jedno, drugie i trzecie słoneczko dobrnęliśmy na przełączkę z krzyżem. Już we dwóch, bo wachmistrz srogi Luśnia odłączył się od nas aby do powozu wrócić. Pokierowaliśmy go sprytnie nie tam, gdzie się wybierał, i chichocząc w kułak przedreptaliśmy jeszcze przez jeden Dział i pod lasem zrobiliśmy popas. Zbieraliśmy siły na podejście. A jak już nazbieraliśmy to przez lasek przeskoczyliśmy na szlak szlaków (capo di tutti szlaki) i niebawem stanęliśmy przed Górą.

Phi, też mi góra. Nie na takie się w Gorganach właziło!

[bartolomeo]

To następuje mała dygresja i krótkie wyjaśnienie tego, co mi po głowie chodziło, jak na tę Górę wchodziłem. Poprzedni raz byłem na niej prawie dokładnie 29 lat temu (dla ciekawych: 29 lat i 26 dni), miałem nawet plan, aby doczekać do trzydziestki i urządzić na górze małe święto. Nie wyszło A jak ktoś wątpi, że jestem wystarczająco stary aby łazić po górach już 30 lat (z wieloma przerwami niestety) to poniżej dowód. Na drugiej stronie jest podpis Pigmeja, którego niniejszym serdecznie pozdrawiam. Pewnie mnie nie kojarzy, ale ja jego tak



Jest na tym forum jeszcze jeden uczestnik tamtego rajdu (Jesienne Harce w Beskidzie Niskim, SKPB Rzeszów, 1983 r.). Jego też pozdrawiam

[Dlugi]

Wędrowaliśmy przez chwil kilka wspólnie, minęliśmy najstarszą i najnowszą kapliczkę (wielkie teraz kapliczki stawiają, tylko krzyż na górze maleńki... jeżeli w ogóle jest, bo z ziemi to nie idzie go dostrzec) i przez jedno, drugie i trzecie słoneczko dobrnęliśmy na przełączkę z krzyżem.

Aleś mi zagadkę zapodał z tą najstarszą i najnowszą kapliczką. Jedną z nich skojarzyłem natomiast tę pozostałą dobrą chwilę nie mogłem skojarzyć

[bartolomeo]

Ale jednak skojarzyłeś Jak przechodziliśmy obok to taka myśl padła i chyba całkiem trafna - bo teraz prawie każdy nosi przy sobie relikwię właśnie tej, nowej religii...

[asia999]

z reki im jadły czy jakos tak ...

napiszę,
że wręcz kontakt zaistniał na wysokości usteczek (nie warg...),
ogólnie wiadomo,że przez żołądek do serca i takie tam...

milusie takie...puszki okruszki

To następuje mała dygresja (...) Na drugiej stronie jest podpis Pigmeja (...) (Jesienne Harce w Beskidzie Niskim, SKPB Rzeszów, 1983 r.)

Jako żywo prawdziwy zuch z tego rycerza! I z Pigmejami harcować potrafił! Kogóż by się miał więc uląc?

[bartolomeo]

Phi, też mi góra. Nie na takie się w Gorganach właziło!

O ja chromolę... niby zuch z tego rycerza a pod taką niby górkę podejść nie może! Drabinę ktoś schował czy co? Na dodatek na podejściu trawa wydeptana i nie ma się czego zębami chwytać... Kto taką górę postawił między pagórkami? Już wiem, dlaczegom tam prawie 30 lat nie zaglądał

[Dlugi]

No i padło Góra Ich przestraszyła? Rycerzy?
Może szukają przejścia jaskiniami? Trzeba na to uważać - kiedyś podobno jakiemuś psu się udało ale wyłysiał

[bartolomeo]

O nie, o nie - ja do swoich siedmiu włosków jestem bardzo przywiązany i nie będę ryzykował!

Jakoś udało nam się na Górę wyspinać, a że troszkę sił nas to kosztowało postanowiliśmy popracować nad sobą i następnym razem (za 29 lat) wchodzimy na kreskę od lotniska... znaczy się od Jasionki... prosto na szczyt 681m Po tym postanowieniu spokojnie już przespacerowaliśmy się grzbietem Góry (gdzie spotkaliśmy po raz pierwszy podczas tego łączonego, dwu-weekendowego wypadu małą grupkę turystów) a potem zjechaliśmy na liściach i błotku do Złotej Studzienki. I to w zasadzie był już koniec tej wycieczki, bo dalej to głównie asfalt i zgrabne chodniczki. Tylko jeden Reksio nas zaatakował a potem dukielski browar zaświecił jeszcze raz, na chwilę, wraz z synagogą, i już trzeba było wracać.

Takie to były dwa jaśliskie weekendy w Beskidzie Niskim

[asia999]

zadudniło, zatrąbiło, zawyło, pociemniało i zadzwoniło.

jedno, drugie i trzecie słoneczko

Drabinę ktoś schował czy co? Na dodatek na podejściu trawa wydeptana

wielkie teraz kapliczki stawiają, tylko krzyż na górze maleńki... jeżeli w ogóle jest, bo z ziemi to nie idzie go dostrzec

Rok 2012..."był to dziwny rok, w którym rozmaite znaki na niebie i ziemi zwiastowały jakoweś klęski i nadzwyczajne zdarzenia." (H. Sienkiewicz "Ogniem i mieczem")

...lektura wątku pozwala snuć śmiałe przypuszczenia, że choć rok dziwny i wielką katastrofą jeszcze przed upływem ma się zakończyć , to Rycerze Trzej i na to coś poradzą, jeszcze przed 21.12 jakąś nową wyprawę - ku ocaleniu świata - zmontują.

[sir Bazyl]

Rok 2012..."był to dziwny rok, w którym rozmaite znaki na niebie i ziemi zwiastowały jakoweś klęski i nadzwyczajne zdarzenia." (H. Sienkiewicz "Ogniem i mieczem")

...lektura wątku pozwala snuć śmiałe przypuszczenia, że choć rok dziwny i wielką katastrofą jeszcze przed upływem ma się zakończyć , to Rycerze Trzej i na to coś poradzą, jeszcze przed 21.12 jakąś nową wyprawę - ku ocaleniu świata - zmontują.

Nie pozwolim światu sczeznąć, choć lekko nie będzie, lirnicy na necie wieszczą:
• Wybuchną wszystkie wulkany;
• Toksyczne chmury pokryją ziemię zabijając miliony ludzi i zwierząt;
• Wulkany wyrzucą ogromne ilości pyłu wulkanicznego, które zatrzymają się w atmosferze i zakryją Słońce na co najmniej 40 lat (jak podają stare manuskrypty);
• Na skutek zmiany kierunku obrotów Ziemi powietrze zostanie sprężone. Spowoduje to sztormy, tornada i huragany o prędkości wiatru ponad 300 kilometrów na godzinę;
• Apokaliptyczne trzęsienia ziemi zniszczą budynki, mosty i inne struktury na Ziemi, włączając w to podziemne bunkry;
• Największym problemem będą jednak fale tsunami, o wysokości ponad dwóch kilometrów. To one zniszczą 80 do 90 procent populacji ludzkiej.
Ale spoko, laczki pastujemy, juki pakujemy, wąsy przystrzyżemy i jak tylko pospolite ruszenie ogłoszone będzie pognamy ku tej apokalipsie!
W oczekiwaniu na wici, wrócę jeszcze do czasów kiedyśmy samotrzeć przebieżali dzikie ostępy na kresach Rzeczypospolitej, gdyż wypada ścieżki nasze naprostować, które Onufry herbu Wczele, patrząc chyba akurat okiem bielmem pokrytym widział następująco:

.
Szczęściem onym, które dotknęło rycerzy, był widok Chreptiowa a raczej resztek tej sławetnej stanicy kresowej (...)
No to hej szable w dłoń ! idziemy doń !
.

Nie szable a szpadle w dłoń, gdyż jak się okazało, stanica kresowa po bliższym się jej przypatrzeniu okazała się być zamkiem zdrajcy ( 5 kilometrów do najbliższego piwa !!! ) Bogusława:
„Kmicic: Oto zamek wrednego zdrajcy, księcia Bogusława! Dajcie szpadel, koledzy, zrobimy podkop i wykradniemy Oleńkę!
Wołodyjowski: Dobrze, ale najpierw parę haseł: "Gorze zdrajcy!"
Zagłoba: "Solidny podkop gwarancją sukcesu!"
Kmicic: "Ochrona dziewictwa częścią ochrony środowiska naturalnego!"
Zagłoba: No, to do roboty!
Wołodyjowski: Jeszcze kilka sloganów, to nigdy nie zawadzi... Zaraz, co by tu? Aha: "Przekroczymy plan podkopów!"
Kmicic: "Nie będzie Radziwiłł panien nieszczęśliwił!" No, to co, teraz już można?
Zagłoba: Można. Zaczynaj, panie Michale, bo ja dziś na chorobowem!
Wołodyjowski: A ja na szkoleniowem, ponieważ piszę pracę magisterską na temat: "Technika poruszania wąsikami jako substytut innych działań pozytywnych".
Zagłoba: W takim razie pan Kmicic musi zacząć podkop. Do pracy, panie Andrzeju, my cię zdopingujemy!
Wołodyjowski: Dwóch dopingujących na jednego pracującego - jest to przyzwoita średnia krajowa.
Zagłoba: Nuże do dzieła!
Wołodyjowski: Hej, rób!
Zagłoba: Raz - dwa, raz - dwa! (trzask)
Kmicic: Niestety, szpadel się złamał.
Wołodyjowski: No cóż, ekspedientka uprzedzała, że to III gatunek...
Kmicic: I co teraz? Oleńka w szponach Bogusława, któren nie wiadomo jaką krzywdę jej czyni...
Wołodyjowski: Wiadomo, wiadomo...”*

. (...)
Imć Kmicic obiecywał, że tam właśnie po 6 godzinach łazęgi powitają nas gorącą strawą i napitkiem...
.

A juści była to jego chwilowa słabość! Musi po uprzedniej nocy, spędzonej na Jaworniku, w objęciach nieziemskich mocy**, Dr Jekyll pod postacią Babinicza, jakoby ten obcy zaczął wykluwać się z Kmicica.
Na szczęście chleb z czosnkiem i cebulą ocalił kwiat rycerstwa, który to kwiat zionąc niesłychanie cwałował ku Żłobiskom, a snująca się za nim zapachu smuga strząsała igły z modrzewiowych zagajników.


* A. Waligórski „Rycerze – Epizod I”

** „W upiory lud górski wierzy mocno; i tak we wsi Jaworniku nad rzeką Osławicą ( w Sanockiem ) może nie ma jednego człowieka pochowanego na cmentarzu, który by nie miał wbitego w głowę ćwieka lub uciętej i u nóg położonej głowy.” - Oskar Kolberg „Sanockie-Krośnieńskie III”