O butach

[Krzysztof Gdula]

Cześć, Delux.
Kłopot w tym, że moja żona w ogóle nie chodzi w góry. Gdyby chodziła, byłoby łatwiej jej wytłumaczyć potrzebę posiadania takich, a nie innych, butów, ważność tego elementu wyposażenia, no i nie całkiem racjonalne upodobanie (by nie rzec rozmiłowanie) w butach tradycyjnie wykonanych.
Na szczęście żona nie wie o wszystkich moich zakupach – i to też jest dobry sposób:)

[Krzysztof Gdula]

Dzięki, Barnabo.
Słyszałem o tej paście jako niezłej. Zawiera i wosk, ale ma też sporo odpowiedniego oleju głębiej wnikającego w skórę. Jeszcze nie używałem.
Podam inną ciekawostkę. Otóż właściciel domu w Ustrzykach w którym nocowałem, były wieloletni leśniczy, człowiek znający chyba każdą ścieżkę w okolicy, powiedział mi, że z dawien dawna buty impregnuje „rycynusem” z apteki, jak się wyraził. Chyba miał na myśli olej rycynowy. Czemu akurat ten – nie wiem. Moje doświadczenia są mizerne, tyle że jeśli się zastanowić nad tym tematem, łatwo dojść do takich wniosków: impregnat do butów musi być odporny na wodę, to oczywiste, ale i na psucie się (gnicie, oddziaływanie bakterii gnilnych, na jełczenie), na promienie słoneczne, temperatury od minusowych do 40 i więcej stopni na plusie, no i na wysychanie.
Jak sprawuje się ten rycynus – nie wiem, i jakoś nie mam odwagi jego wypróbowania na swoich butach. A jak było ze smalcem?

[tomas pablo]

Krzysztofie- dodam tylko, iż olej rycynowy ma b.szerokie zastosowanie. Jest dodatkiem do farb, lakierów, smarów. Wtajemniczeni też go dodają jako ''wzmacniacz" do ..paliwa ( sam kiedyś próbowałem ! ...autko aż śmiga !!! )
Smalec..to chyba kiepski pomysł , ale z braku laku , może....sam czasem używałem jako smarowidła - wypasionego , wosku konserwatorskiego do drewna ( miałem spory zapas takowego )

[Basia Z.]

Diable, zapomniałem zapytać: otóż jeśli nie powinno się „krawędziować” się na stromym zboczu, to jaka jest prawidłowa technika pokonywania bardzo stromym zboczy bez ścieżki ze stopniami? Pytam, bo nie wiem. Bardzo niewiele wiem o technikach chodzenia w górach.

Nie bardzo rozumiem co masz na myśli pisząc "bardzo strome zbocze" ?

Jeżeli masz na myśli chodzenie po śniegu - to tylko w rakach i koniecznie z czekanem w ręce.

W każdym innym przypadku wygodniej i bezpieczniej jest stawiać na ziemi całą stopę niż krawędź buta.

[delux]

[=Krzysztof Gdula;141023]Cześć, Delux.
Kłopot w tym, że moja żona w ogóle nie chodzi w góry. Gdyby chodziła, byłoby łatwiej jej wytłumaczyć potrzebę posiadania takich, a nie innych, butów, ważność tego elementu wyposażenia, no i nie całkiem racjonalne upodobanie (by nie rzec rozmiłowanie) w butach tradycyjnie wykonanych.
Na szczęście żona nie wie o wszystkich moich zakupach – i to też jest dobry sposób:)[/QUOTE]
To nawet lepiej że nie Wie,Będzie Zdrowsza pozdrawiam.....

[Krzysztof Gdula]

Witaj, Basiu.
Dla mnie 45 stopni nachylenia to już strome zbocze, a gdy tych stopni jest więcej, to wtedy zbocze jest bardzo strome. Tam, gdzie na ogół chodzę, mało jest stromych, a jeśli już, to są niewysokie – ot, jakieś dzikie zbocze niewielkiej górki, pokryte ziemią, patykami pod liśćmi lub luźnymi kamieniami. Przy najbliższej okazji spróbuję iść takim zboczem inaczej, całą stopą. Spróbuję.
Raków nie mam. Nie mam też odwagi używać czegoś takiego. Gdy nie da się chodzić bez nich, nie chodzę w ogóle, albo idę tam, gdzie nie muszę ich mieć. Basiu, nie lubię się bać w górach, a oblodzonych tras boję się.

[Krzysztof Gdula]

Tomaso, swoimi słowami potwierdzasz obeznanie z butami mojego gospodarza z Ustrzyk. Może warto byłoby wypróbować niektóre takie oryginalne metody, tyle że aby móc porównać rezultaty, należałoby zamiennie używać drugich butów impregnowanych w sposób sprawdzony, co może być kłopotliwe.
Kiedyś trafiłem na prywatną stronę Zygmunta Skibickiego, i tam poznałem jego metodę impregnacji; stosuję ją z minimalnymi zmianami, ale wcale nie twierdzę, że jest jedyną i najlepszą.

[Basia Z.]

Witaj, Basiu.
Dla mnie 45 stopni nachylenia to już strome zbocze, a gdy tych stopni jest więcej, to wtedy zbocze jest bardzo strome. Tam, gdzie na ogół chodzę, mało jest stromych, a jeśli już, to są niewysokie – ot, jakieś dzikie zbocze niewielkiej górki, pokryte ziemią, patykami pod liśćmi lub luźnymi kamieniami.

Zbocze nigdy nie jest całkiem równe jak deska, zawsze są na nim jakieś nierówności - jak pisałeś kamienie, patyki, czasem ziemia jest trochę grząska, leżą liście lub igliwie, czasem jeśli zbocze jest trawiaste są kępki trawy.
Idąc takim terenem zawsze wykorzystuję wszelkie nierówności aby postawić tam stopę, zresztą specjalnie nad tym nie myślę, idę tak aby było wygodnie, przeważnie nie wprost do góry a trochę w skos zbocza, tak samo w dół.
Poza tym od kiedy używam kijków trekkingowych, czyli od jakichś 10 lat to się nimi wspomagam zwłaszcza na takich bardziej stromych podejściach i zejściach.

Zdarzało mi się już na bardzo stromych trawiastych podejściach trzymać się trawy lub jagodzin.

W sumie nigdy się nie zastanawiałam nad tym jak stawiać nogi.

Co innego w zimie - dlatego myślałam, że pytasz o zimę.

[mavo]

Ciekaw jestem czy dysputa nad konstytucjami dogmatycznymi II Soboru Trydenckiego wywołałaby równie ciekawą polemikę jak impregnowanie butów.

[Krzysztof Gdula]

Basiu, dwa tygodnie temu byłem w górach z kolegą; ten przywiózł dwie pary kijków – drugi dla mnie, aby przekonać mnie, niechętnego, do tego wynalazku. No i przekonał mnie. Co prawda przeszkadzają mi te patyki zajmując dłonie, ale bardziej niż się spodziewałem odciążają mięśnie nóg, oraz pomagają w utrzymaniu równowagi. Dlatego zaopatrzyłem się już w kije i będę je używać:)
Co innego w zimie – napisałaś. A jak, jeśli już idzie się bez raków?