Język polski jest ą-ę

[Jimi]

zastanowiłam się trochę nad tym, co napisałeś Bazyl. ja jednak nie zawsze jestem za podawaniem autora wypowiedzi. czasem lubię zagadkę, zostawić coś bez wyjaśnienia. jeżeli komuś spodoba się cytat, to sam poszuka sobie autora. jeżeli jest to konkretne zdanie, konkretny cytat owszem, należy pisać w cudzysłowie. czasami jednak używam wtrąceń, krótkich zwrotów charakterystycznych dla jakiegoś autora i zakładam, że co najmniej 50% czytelników potrafi odczytać aluzję, wówczas cudzysłowu nie używam. ps. poprawiłam sobie stopkę ;D
ps.2, trochę abstrahując od tematu, dzisiaj wielkim zdziwieniem było dla mnie, gdy usłyszałam, że cukier waniliowy wcale nie nazywa się tak.. ;p

[Wojtek Pysz]

ja jednak nie zawsze jestem za ...

Skoro jesteś za, to już mamy od czego rozpocząć:) Spróbuj kiedyś ze dwa razy rozpocząć pisać zdanie wielką literą (zobaczysz, jakie to łatwe). Przez wzgląd na czytelników - wszak nie piszesz tylko dla siebie. To naprawę ułatwia czytelnikowi czytanie.

[Jimi]

Hihi, przed chwilą napisałam post w innym temacie, nie czytając tego, i pisałam z dużych liter ;) Więc raz tak raz tak. Nie spodziewałam się, że zdania pisane tylko małymi literami są trudne do czytania.

[bartolomeo]

Może nie są trudne, ale są trudniejsze. Człowiek czytając zwraca uwagę na wiele elementów, m.in. na obrys zewnętrzny słowa, na jego kształt. Jesteśmy przyzwyczajeni, że choćby w słowie Bieszczady na początku cała litera wystaje w górę poza podstawowy obrys słowa a pod koniec znów w górę (ale tylko jedna kreska) i zaraz potem w dół (też kreska). Dlatego trudniej czyta się zarówno tekst zapisany w całości wielkimi literami - BIESZCZADY - gdzie obrys jest prostokątny, nic ani w górę ani w dół nie wystaje, ale także w tekst zapisany w całości literami małymi - bieszczady - bo również część informacji graficznej znika. Da się to oczywiście odczytać, ale wolniej. I nie są to bagatelne różnice, dobrze przygotowany i prawidłowo sformatowany tekst czyta się kilkukrotnie szybciej niż tekst łamiący te czy inne reguły. Także gramatyczne, interpunkcyjne czy ortograficzne.

[joorg]

Może nie są trudne, ale są trudniejsze. Człowiek czytając zwraca uwagę na wiele elementów, m.in. na obrys zewnętrzny słowa, na jego kształt. Jesteśmy przyzwyczajeni, że choćby w słowie Bieszczady na początku cała litera wystaje w górę poza podstawowy obrys słowa a pod koniec znów w górę (ale tylko jedna kreska) i zaraz potem w dół (też kreska). Dlatego trudniej czyta się zarówno tekst zapisany w całości wielkimi literami - BIESZCZADY - gdzie obrys jest prostokątny, nic ani w górę ani w dół nie wystaje, ale także w tekst zapisany w całości literami małymi - bieszczady - bo również część informacji graficznej znika. Da się to oczywiście odczytać, ale wolniej. I nie są to bagatelne różnice, dobrze przygotowany i prawidłowo sformatowany tekst czyta się kilkukrotnie szybciej niż tekst łamiący te czy inne reguły. Także gramatyczne, interpunkcyjne czy ortograficzne.

Bartek ma rację , Ludzie mający pamieć wzrokową tak już mają .. ,w ten sposób czytają i odbierają tekst pisany.To jest domeną ludzi "technicznych", bardziej "widzących" niż słyszących. Tak to widzimy i długo pamiętamy ... wzrokowo.
ps ja to nawet ortografie "widzę " bardziej ,niż umie :)

[partyzant]

Kiedyś, może dwadzieścia lat temu, w ruinach spalonego dworu ziemiańskiego (w ocalałej wieżyczce) znalazłem kilka listów, oto jeden z nich pisany sto pięćdziesiąt lat temu przez chłopca do matki:


Moja najukochańsza mamo !

Gdyśmy się dowiedzieli, że kochanej mamie takie nie-
szczęście się wydarzyło, wszys-
cyśmy mocno płakali, i
teraz jeszcze ciągle nam
jest żal mamy-Już się
nawet i na święta nie cieszy-
my, bo będziemy sami.-
Dziękuję mamie za szyne-
le, i buciki i inne rzeczy
które nam mama i tato
sprawili.-Jgnaś i Felcio cału-
ją rączki mamine; Felcio jest
od nas szczęśliwszy bo ma
pojechać z tatem do mamy na święta.-
Ja się już cieszę na ten dzień,
gdy mamę zobaczę.-Całuję mamie
rączki żeby Pan Bóg mamie dał
zdrowie jak najprędzej.-

Całujemy babci i obydwom stryjciom rączki.-

Mamin kochający syn
Gustaw

List pisany atramentem i chyba gęsim piórem, niewprawną ręką dziecka około 1860r.
Zawsze jak jest mowa o języku polskim przypomina mi się właśnie ten list.

[Jimi]

Jorg, w porządku -też jestem wzrokowcem. Często po przeczytaniu książki pamiętam w którym akapicie było dane zdanie, fragment. Ucząc się na pamięć, mam przed oczami -w głowie- tekst jaki mówię. A czemu tak piszę na forum? Nie wiem:)

Partyzant, list niesamowity, styl taki książkowy z tego okresu. Takie znalezisko to skarb:)

[Piskal]

Też zgadzam się z Bartkiem. Graficzny wygląd słowa ma bardzo duże znaczenie, wszak piktogramy, czyli pismo obrazkowe to najstarszy język świata.
Poza tym mnie rażą błędy językowe. Przyszłem, coś pisze, w cudzysłowiu, na dworzu. Ale prawdziwymi kwiatkami są tzw. pleonazmy

Popełnił błędną pomyłkę. Cofając się do tyłu, przez godzinę czasu, wpadł w akwen wodny i zabił się na śmierć.

[DUCHPRZESZŁOŚCI]

hym.
Po przeczytaniu powyższych postów zastanawiam się jak to jest ze mną. Gdy czytam jakiś tekst, to widzę go jako całość i nie rozróżniam poszczególnych liter. Gdy zaczynam czytać patrząc na każdą literkę nie rozumiem tekstu.
Jako uczeń zawsze miałem problemy z ortografią, do dzisiaj tak mam - pomaga trochę edytor tekstu. Nauczyciele zawsze byli zdziwieni, że pomimo wielu przeczytanych książek robię błędy ortograficzne. Doszło do tego, że w 6-tej klasie szkoły podstawowej polonista przepytywał mnie z każdej przeczytanej książki. On nie rozumiał dlaczego dalej kuleję z ortografii, ja wkurzony - czego On ode mnie chce.

[tomas pablo]

cóż... widocznie jesteś dysortografem . To można korygować ,lecz całkowite ustąpienie tego zaburzenia jest niezmiernie rzadkie ! Ale z drugiej strony, też masz zapewne dar czytania całościowego, czyli szybkiego. Czy jak to tam zwą ....Kiedyś miałem przyjaciółkę , która tak czytała. Wprost nie mogłem uwierzyć w te jej zdolności. Czytała dosłownie przerzucając kartkę za kartką . Wielokrotnie weryfikowałem to, z treścią przez nią przeczytaną.