Egzystencjalizm w Bieszczadach

[Marcin]

znaczy .... mówię prozą ???

się zapętliło...
http://www.youtube.com/watch?v=GpCmSmbhtRs (skrzyżowanie bidżis i bitelsów)
całkiem niezły rocznik tej piosenki
taki hipster-ski sznyt w ten deszczowy dzień

[arturos25]

Trzeba raczej przestać określać rzeczywistość mądrymi - hermetycznymi słowami... Sparafrazujmy klasyka: wszystko jest egzystencjalizmem, a najmniej egzystencjalizmem jest nazywanie egzystencji egzystencją.
Poza tym tało które może być poznane nie jest tało

Przykro mi - fakty są takie, że to właśnie możliwość egzystencjalistycznego stylu życia zwabiała w Bieszczady ludzi wykształconych. W Wikipedii znalazłem coś takiego na temat egzystencjalizmu:

Istnieją przynajmniej cztery motywy egzystencjalizmu:

• Motyw humanizmu – człowiek jako motyw istnienia;
• Motyw infinityzmu – człowiek skończony styka się w życiu z nieskończonością;
• Motyw tragizmu – istnienie człowieka jest wypełnione grozą i troską;
• Motyw pesymizmu – człowieka otacza nicość;

Wszystko to można odnaleźć w życiorysach zakapiorów. "Nieskończoność" w zasadzie oznaczała nieskończone piękno przeżyć estetycznych wśród bieszczadzkiej przyrody, tragizmu chyba nawet nie trzeba tłumaczyć (znamienne zresztą, że raczej przyciągał on ludzi, niż odstraszał). A jeśli chodzi o pesymizm, to największy z bieszczadzkich zakapiorów - Jędrek Połonina - był też najbardziej zawieszony w próżni. Co było przyczyną jego tragedii. Nie uznając popularności egzystencjalizmu wśród polskiej inteligencji okresu PRL-u, nigdy nie zrozumiemy fascynacji takimi postaciami, jak Jędrek Połonina właśnie.

Humanizm dla egzystencjalisty jest ściśle związany z jednostką i jej ciągłym projektowaniem samej siebie, swojej esencji. Nie ma tu z góry określonej ludzkiej natury.

To "ciągłe projektowanie samego siebie" opisywał przecież Potocki w rozdziale o Majstrze Biedzie, gdy omawiał Wojtka Bellona. Nazwał on je "bieszczadzką chorobą nieustannego doświadczania dobrego i złego". Bieszczadzką - czyli rozpowszechnioną w Bieszczadach.

[trzykropkiinicwiecej]

Szukałem i szukałem, podbierałem łeb ze zdziwienia, nie raz, na pieńku czasem, byle nie do ścięcia... i mi się objawił Endostencjonalizm.. ale nie ma go w Wikipedii. :(

[arturos25]

Endostencjonalizm? A nie Endofekalizm?

[trzykropkiinicwiecej]

Endostencjonalizm? A nie Endofekalizm?

de gustibus non est disputandum

[arturos25]

de gustibus non est disputandum

Właśnie. Zdumiało mnie, jak możesz mieć tak dziwny gust, żeby fascynować się Endofekalizmem...

[trzykropkiinicwiecej]

Drogi Arturo, całkiem niepotrzebna ta Twoja ANALiza

Wkleiłem się ostatnio w "Czkawkę" niejakiego Janickiego... i zaczynam to wszystko ogarniać, choć mu się odbija nie Bieszczadami a Lwowem, tak tip, albo top więcej o źródle onych zapatrzeń do środka przez błony przezroczyste jak pamięć tylko pozwala. To tak po za rozmową "spod ogona". Egzystencjonalizm wchodzi mi bokiem zazwyczaj od strony przełęczy i książek.